Αύγουστος 1996, παραμονή της Παναγιάς...
Μόλις έχει κηδευτεί ο Τάσος Ισαάκ, ο οποίος τρεις μέρες πριν είχε δολοφονηθεί βάναυσα από Τούρκους πολίτες και αστυνομικούς στην διάρκεια αντικατοχικής διαδήλωσης στην περιοχή της νεκρής ζώνης, στο Παραλίμνι της επαρχίας Αμμόχωστου. Στη Δερύνεια μια ομάδα διαδηλωτών κατευθύνεται στον τόπο που ξυλοκοπήθηκε για να αποτίσει φόρο τιμής. Είναι μία ζεστή μέρα, σαν και εκείνη πριν από 32 χρόνια, τότε που ο στρατός κατοχής, κατά τον Αττίλα 2, κατέλαβε αμαχητί την Αμμόχωστο. Ξαφνικά οι Γκρίζοι Λύκοι κάνουν την εμφάνιση τους και ξεκινούν τον πετροπόλεμο, με τον τότε πρωθυπουργό του ψευδοκράτους Ραούφ Ντενκτάς να έχει προμηθευτεί μια ειδική κάμερα υψηλής ευκρίνειας για να... απαθανατίσει τα μογγολικά ναζί επί το έργον.
Τότε ένας ξεριζωμένος νέος από το Παραλίμνι ονόματι Σολωμός Σολωμού, πετάγεται μπροστά φωνάζοντας : - Θα κατεβάσουμε τας σημαίας... Κάνεις δεν τον πήρε στα σοβαρά, κάποιοι ίσως και να μην τον άκουσαν καθόλου. Ο Σολωμός όμως έμελλε να πράξει κάτι, για το οποίο θα τον θυμούνται οι επόμενες γενεές. Ξεφεύγει από τους κυανόκρανους, μπαίνει στη νεκρή ζώνη και λεβέντικα με το τσιγάρο στο στόμα αρχίζει να ανεβαίνει πάνω στον ιστό ενός τουρκικού φυλακίου για να κατεβάσει το σύμβολο του αίσχους. Εκείνη την στιγμή αρκετοί ελεύθεροι σκοπευτές με μπροστάρη τον ψευδουπουργό Γεωργίας Κενάν Ακίν, πυροβολούν εναντίον του και ο Σολωμός σωριάζεται στο χώμα από τις σφαίρες τους. Μάνα της Κυπριακής γης δέξου το τέκνο σου... Δέχτηκε πέντε σφαίρες, μία εξ' αυτών στο λαιμό που ήταν και η θανατηφόρα.
Οι Κυανόκρανοι που ήταν παρόντες και σε αυτή τη σκηνή, όπως και στου Τάσου Ισαάκ, επέλεξαν για μία ακόμη φορά ν' αδιαφορήσουν και να μην πάρουν θέση. Το μόνο που έκαναν ήταν να μπουν μετά από 15' στο τουρκικό φυλάκιο και να μαζέψουν το σώμα του Σολωμού, ο οποίος παρέμενε ακίνητος. Στη συνέχεια η σορός του μεταφέρθηκε έξω από τη νεκρή ζώνη, με τον στρατό κατοχής να πυροβολεί εναντίον των άμαχων διαδηλωτών και των κυανόκρανων, τραυματίζοντας έναν εξ' αυτών στο πόδι. Παρόλες τις προσπάθειες ενός γιατρού να επανέλθει, ο Σολωμός δυστυχώς ξεψύχησε λίγα μέτρα μακρύτερα από τον Τάσο Ισαάκ και μόλις μερικά χιλιόμετρα μακριά από το σπίτι που μεγάλωσε.
Αυτή η δεύτερη στυγερή δολοφονία απέδειξε πέραν του δέοντος ότι για την Τουρκία και το ψευδοκράτος της ισχύουν οι νόμοι των όπλων και όχι αυτοί της δικαιοσύνης. Οι εικόνες με τον Ακίν και τους σκοπευτές του ψευδοστρατού που πυροβολούν τον άοπλο Σολωμού έκαναν το γύρο του κόσμου και η Τουρκία έγινε παγκοσμίως ρεντίκολο. Αποτυπώθηκε η εντύπωση ενός κράτους τύπου φαρ - ουέστ, στο οποίο η ασυδοσία και το πιστολίδι ζουν και βασιλεύουν. Σαν να μην έφτανε αυτό, ο ίδιος ο Ακίν σε συνέντευξη του έχει δηλώσει ότι δεν πυροβολεί, παρόλο που η κάμερα τον απαθανατίζει να σηκώνει το όπλο του. Επίσης συμμερίζεται τον (!) πόνο της οικογένειας και δηλώνει ευθέως ότι προτίθεται να δώσει το όπλο του για βαλλιστική εξέταση. Ο Φαρισαϊσμός στο απόγειο του...
Στις 24 Ιουνίου 2008 το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο έκρινε ένοχη την Τουρκία για παραβίαση του 2ου άρθρου της Ευρωπαϊκής Συνθήκης για τα ανθρώπινα δικαιώματα, δηλαδή δεν προέβη σε καμία ενέργεια για την εύρεση των ενόχων. Παράλληλα επιδίκασε χρηματική αποζημίωση στις οικογένειες των θυμάτων για ψυχική οδύνη.
Ο Τάσος Ισάακ και ο Σολωμός Σολωμού ήταν πραγματικοί ήρωες.
Ήταν αυτοί που όρθωσαν το κορμί τους μπροστά στα κατοχικά στρατεύματα χωρίς φόβο για το παράνομο καθεστώς, αλλά με αγάπη για την πατρίδα...
Ήταν αυτοί που αψήφησαν το θάνατο και με τη θυσία τους ποτίστηκε το δέντρο της ελευθερίας...
Ήταν αυτοί για τους οποίους εξευτελίστηκε η Τουρκία διεθνώς στην κοινή γνώμη εκτελώντας εν ψυχρώ άοπλους πολίτες που πίστευαν σε μία ενιαία και αδιαίρετη Κύπρο...
Τέλος, ήταν αυτοί που άφησαν την τελευταία τους πνοή πεθαίνοντας στα σύνορα του μίσους...
ΚΑΛΗ ΑΝΑΠΑΥΣΗ, ΦΙΛΕ!
ΑπάντησηΔιαγραφή