Γράφει ο Δημήτρης Νατσιός
«Ὅσον δι᾿ ἐμέ, ἐφ᾿ ὅσον τὰ ἰδιαίτερα εἰσοδήματά μου ἀρκοῦν διὰ νὰ ζήσω, ἀρνοῦμαι νὰ ἐγγίσω μέχρι ὀβολοῦ τὰ δημόσια χρήματα, ἐνῶ εὑρισκόμεθα εἰς τὸ μέσον ἐρειπίων καὶ ἀνθρώπων βυθισμένων εἰς ἐσχάτην πενίαν».
Εἶναι λόγια ἑνὸς πραγματικοῦ ἡγέτη, τοῦ Ἰωάννη Καποδίστρια, τοῦ πολιτικοῦ ποὺ γιὰ πρώτη καὶ τελευταία φορὰ στὴν ἱστορία μας, τιμήθηκε μὲ τὸν τίτλο τοῦ «ἁγίου τῆς πολιτικῆς».
Ἀπὸ τὸν Κυβερνήτη καὶ ἐντεῦθεν ἡ στάθμη τῆς ἱκανότητας καὶ τῆς μεγαλοσύνης συνεχῶς πέφτει γιὰ νὰ καταλήξουμε, στὶς ἀκατάστατες μέρες μας, σὲ σπιθαμιαίους τύπου Τσίπρα ἢ σὲ πορφυρογέννητους τύπου Μητσοτάκη... Τρικούπης, Βενιζέλος καὶ βασιλιᾶς Κωνσταντῖνος τὴν περίοδο τῆς ἐθνικῆς ὁμοψυχίας, Μεταξᾶς καὶ Πλαστήρας εἶναι τὰ ὀνόματα ποὺ ξεχωρίζουν στὴν ταραγμένη ἱστορία μας, γιὰ τὴν ἡγετική τους φυσιογνωμία.
Ἀπὸ τὸ 1974 καὶ μετά, τὴν περίοδο τῆς μεταπολίτευσης ὅπως ὀνομάζεται, ὅλοι τους, ἄλλος περισσότερο, ἄλλος λιγότερο, ρίχνουν τσεκουριὲς στὸ δέντρο τῆς πατρίδας, ποὺ κατάντησε «κάλαμος ὑπὸ ἀνέμου σαλευόμενος».
Ἡ μετριοκρατία ὅμως δὲν περιορίζεται μόνο στὸν τόπο μας.
Ἔβλεπα τίς προάλλες τὸν Ἀμερικανὸ πρόεδρο, ποὺ θυμίζει ἐκεῖνα τὰ παλιὰ παιχνίδια μὲ τὸ κουρδιστήρι, τὰ ὁποῖα περπατοῦσαν ἢ μιλοῦσαν μὲ μηχανικὲς κινήσεις, ὅσο «διαρκοῦσε ἡ συσπείρωση τοῦ ἐλατηρίου ποὺ ἔδινε τὴν ἐνέργεια», γιὰ νὰ θυμηθοῦμε τὴν σχολικὴ Φυσική.
Μιλοῦσε κατὰ τοῦ Πούτιν, χαρακτηρίζοντάς τον «δολοφόνο, σκέτο κακοποιὸ καὶ δικτάτορα».
Μπάϊντεν, τὸ «ρυτιδωμένο μορμολύκειο»
Εἶναι, ἐρωτῶ, αὐτὴ φρασεολογία ποὺ ἁρμόζει σὲ πρόεδρο μιᾶς δημοκρατικῆς χώρας, μομφὲς ἀνήκουστες ποὺ ἀπευθύνονται στὸν πρόεδρο μιᾶς ἄλλης μεγάλης χώρας;
Μὲ τέτοιες λέξεις, ἀντλημένες ἀπὸ ὀχετοὺς καὶ ὑπονόμους, προσβλητικές, ὄχι μόνο γιὰ τὸ πρόσωπο τοῦ Ρώσου ἡγέτη, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὸν λαὸ ποὺ τὸν ἐμπιστεύεται ἐδῶ καὶ δεκαετίες, θὰ ἠρεμήσει ὁ κόσμος;
Εἶναι ὁ Πούτιν ὁ Χίτλερ τῆς ἐποχῆς μας;
Ἀπὸ αὐτὸ τὸ ρυτιδωμένο μορμολύκειο, ποὺ βαρύνεται μὲ ἐγκλήματα πολέμου στὴν Σερβία καὶ δὲν ξέρουμε ἂν ἔχει σώας τὰς φρένας καὶ ποιοὶ τὸν ὁρμηνεύουν, ὅταν ἐκστομίζει τέτοιες ἐπικινδυνότατες ἀνοησίες, περιμένουμε νὰ εἰρηνεύσει ἡ σπαρασσόμενη Εὐρώπη;
Δηλαδή, ὁ Γάλλος πρόεδρος καὶ ὁ Γερμανὸς καγκελάριος συζητοῦν μὲ ἕναν κακοποιὸ καὶ δολοφόνο;
Ἡ Εὐρώπη συμφωνεῖ μὲ τίς ἀθλιότητές του;
Μὰ εἶναι ὁλοφάνερο ὅτι αὐτὸς καὶ τὰ παρανοϊκὰ τσιράκια ποὺ τὸν δορυφοροῦν, δολοφονοῦν τὴν εἰρήνη, θέλουν πάσῃ θυσίᾳ νὰ συνεχιστεῖ ὁ πόλεμος, νὰ ἐκτίθεται, κατ᾿ αὐτοὺς ὁ Πούτιν, νὰ κοποῦν ὅλες οἱ γέφυρες συνεννόησης, νὰ πλημμυρίσει ἡ Εὐρώπη μὲ τὸ πανάκριβο ἀέριό τους, νὰ ταπεινωθεῖ ἡ Ρωσία, νὰ ἐπιβεβαιώσουν ποιοὶ εἶναι οἱ πραγματικοὶ αὐθέντες τοῦ κόσμου.
Ἀβραάμ Λίνκολν
Κάποτε, ὅταν ἡ μεγάλη καὶ σπουδαία αὐτὴ χώρα, ἡ Ἀμερική, εἶχε προέδρους, παγκόσμια ἀναστήματα, ρωτήθηκε ὁ 16ος πρόεδρός της, ὁ Ἀβραὰμ Λίνκολν (1809-1865), γιατί ἐπιμένει νὰ κάνει φίλους τοὺς ἐχθρούς του, ἀπάντησε μὲ τὴν σοφία καὶ τὴν εὐφυολογία ποὺ τὸν χαρακτήριζε:
« Μά, μήπως δὲν καταστρέφω τοὺς ἐχθρούς μου κάνοντάς τους φίλους μου;». Γι᾿ αὐτὸ καὶ τὸν δολοφόνησαν...
Εἶναι ἡγέτης μήπως ἐκεῖνος ὁ ἀλλοπρόσαλλος Βρεττανὸς πρωθυπουργὸς ὀνόματι Μπόρις Τζόνσον;
Ξέρουμε ὅτι πάντοτε οἱ Ἄγγλοι εἶναι γλοιῶδες παρακολούθημα τῶν Ἀμερικανῶν, ξεπεσμένοι καὶ ξεδοντιασμένοι ἀποικιοκράτες, λαὸς σὲ βαθιὰ διαφθορὰ καὶ πνευματικὴ κρίση. Αὐτὸς ὁ βοστρυχωτὸς καλοπερασάκιας, παρατεταμένης ἀνοησίας καὶ ἀπύθμενης ἀνωριμότητας, κενολόγος, εἶναι ἡγέτης;
Προφανῶς προσπαθεῖ νὰ μιμηθεῖ τὸν Τσώρτσιλ, ὅμως οὔτε στὰ νυχοπόδαρα τοῦ μεγάλου πολιτικοῦ δὲν φθάνει.
Οὐίνστον Τσώρτσιλ
Γιὰ τίς ΗΠΑ ἔλεγε ὁ Τσώρτσιλ πὼς «εἶναι ἡ χώρα ποὺ πέρασε ἀπὸ τὴν βαρβαρότητα στὴν παρακμή, χωρὶς νὰ γνωρίζει τὸν πολιτισμό», ἐνῶ γιὰ τοὺς Γάλλους, μὲ τὴν ἀπαράμιλλη αἴσθηση τοῦ χιοῦμορ ποὺ τὸν διέκρινε, ἔλεγε μετὰ τὴν ἀπελευθέρωση τοῦ Παρισιοῦ, μὲ ψευτομετριοφροσύνη:
«Ζητῶ συγγνώμη γιὰ τὰ κακὰ γαλλικά μου. Δὲν μίλησα γαλλικὰ ἐπὶ τέσσερα χρόνια, γιατί εἶδα ὅτι ὑπῆρχε ἀρκετὴ καταστροφὴ στὸν κόσμο καὶ δὲν ἤθελα νὰ προσθέσω ἄλλη μία».
(Οἱ παραπομπὲς ἀπὸ τὸ ὡραῖο βιβλίο «Τὸ χιοῦμορ τῶν πολιτικῶν», «Ἐκδοτικὴ Ἑστία», τοῦ παλιοῦ εὐπατρίδη πολιτικοῦ, Ἀθανασίου Κανελλοπούλου).
Ποιοὶ εἶναι οἱ ὑπόλοιποι ἡγέτες σέ... Δύση, στοὺς ὁποίους ἐλπίζει ἡ Εὐρώπη νὰ γίνει κάποια στιγμὴ Ἕνωση καὶ ὄχι... ἐκκένωση τῶν Ἀμερικανῶν;
Ὁ πρωθυπουργὸς τῆς Ἰταλίας Ντράγκι, τραπεζίτης τὴν δεκαετία 2010-2020, ποὺ ἡ πατρίδα μας λασπωνόταν ἀπὸ τίς ἀκαθαρσίες τῶν μνημονίων, παρακεντὲς ἐκείνου τοῦ ἄθλιου Γερμανοῦ ὑπουργοῦ οἰκονομικῶν Σόϊμπλε.
Μήπως δείχνει ἡγετικὴ στόφα ὁ νῦν Γερμανὸς καγκελλάριος Σόλτς;
Τί βλέπουμε στὶς ἄλλες δυτικὲς χῶρες; Κάτι ἄοσμα καὶ ἄχρωμα μειράκια, νεοταξίτες ὁλκῆς, κοσμοπολῖτες τῆς μιᾶς πεντάρας, ἴδιοι καὶ ἀπαράλλαχτοι μὲ τὸν ἡμέτερο γόνο.
(Γιὰ τοὺς ἐν Ἑλλάδι πολιτικοὺς στὸ προειρημένο βιβλίο περιέχεται ἕνα νόστιμο ἀνέκδοτο ἀπὸ τὰ χρόνια τοῦ Μ. Ἀλεξάνδρου.
Ἔστειλε ὁ πρωτοκαπετάνιος τῆς Μακεδονίας μας στὸν πολιτικὸ καὶ ὡς δῶρο ἑκατὸ τάλαντα.
Ὅταν ἔφεραν τὰ χρήματα στὴν Ἀθήνα, ὁ Φωκίων ρώτησε τοὺς κομιστές, γιατί, ἐνῶ εἶναι τόσοι πολλοὶ Ἀθηναῖοι, σ᾿ αὐτὸν μόνο δίνει τόσα πολλὰ ὁ Ἀλέξανδρος. Αὐτοὶ τοῦ εἶπαν:
-Γιατί ἐσένα μονάχα νομίζει τίμιο καὶ ἀγαθὸ ἄνδρα.
Καὶ ὁ σπουδαῖος Φωκίων ἀπάντησε:
-Ἄς μὲ ἀφήσει λοιπὸν καὶ νὰ φαίνομαι καὶ νὰ εἶμαι τέτοιος...)....
Γιὰ νὰ ἐπανέλθουμε στὸ ἀρχικὸ θέμα. Σήμερα τὸ μεγαλύτερο πρόβλημα στὴν Εὐρώπη καὶ γενικὰ στὴν Δύση εἶναι ἡ ἀνυπαρξία ἡγετῶν.
Λεπτεπίλεπτοι καὶ λεπτοστόμαχοι τζιτζιφιόγκοι, μπουκωμένοι ἀπὸ τὴν χλιδὴ καὶ τὴν ὑλοφροσύνη, ἄγευστοι πατρίδας, ἀνιστόρητοι, ἄθεοι καὶ ἀνήθικοι οἱ περισσότεροι, παραφουσκωμένοι ἀπὸ ἔπαρση καὶ ἀλαζονεία, ἀδυνατοῦν νὰ διαχειριστοῦν προβλήματα τέτοιου μεγέθους, ξεπερνοῦν τίς δυνατότητες καὶ τὴν πνευματική τους σκευή.
1464203944.jpg)
Πὲς ὅ,τι θὲς γιὰ τὸν Πούτιν, «πολεμοχαρής, δικτάτορας, ἀνισόρροπος, κακοποιός», ὅμως εἶναι ἡγέτης, μάχεται μὲ πυγμὴ καὶ σθένος γιὰ τὴν πατρίδα του, ἔχει ἐπίγνωση τῆς ἱστορίας του, εἶναι μὲ τὸν λαό του καὶ ὄχι μὲ τὰ σάπια διεθνῆ διευθυντήρια (ΔΝΤ, ΟΗΕ, ΕΕ, καὶ λοιπὲς «ἱερὲς συμμαχίες), καὶ τίς μαφίες τῶν λεγόμενων «ἀγορῶν».
Γιὰ τὴν δὲ πατρίδα μας ποὺ τηγανίζεται τίς τελευταῖες δεκαετίες ἐξαιτίας τῆς ὑποτέλειας τῶν «ὀλιγαρχῶν» τῆς πολιτικῆς ἰσχύει ἀπόλυτα ἡ ρήση τοῦ Γέρου τοῦ Μοριᾶ:
«Εἶδα τότε ὅτι ὅ,τι κάμομε θὰ τὸ κάμομε μοναχοὶ καὶ δὲν ἔχομε καμμιὰ ἐλπίδα ἀπὸ τοὺς ξένους».
Δημήτρης Νατσιόςδάσκαλος-Κιλκίς___________________________________Πολυτονισμὸς καὶ προσθήκηφωτογραφιῶν ΕΘΝΕΓΕΡΣΙΣ
Γράφει ο Δημήτρης Νατσιός
«Ὅσον δι᾿ ἐμέ, ἐφ᾿ ὅσον τὰ ἰδιαίτερα εἰσοδήματά μου ἀρκοῦν διὰ νὰ ζήσω, ἀρνοῦμαι νὰ ἐγγίσω μέχρι ὀβολοῦ τὰ δημόσια χρήματα, ἐνῶ εὑρισκόμεθα εἰς τὸ μέσον ἐρειπίων καὶ ἀνθρώπων βυθισμένων εἰς ἐσχάτην πενίαν».
Εἶναι λόγια ἑνὸς πραγματικοῦ ἡγέτη, τοῦ Ἰωάννη Καποδίστρια, τοῦ πολιτικοῦ ποὺ γιὰ πρώτη καὶ τελευταία φορὰ στὴν ἱστορία μας, τιμήθηκε μὲ τὸν τίτλο τοῦ «ἁγίου τῆς πολιτικῆς».
Ἀπὸ τὸν Κυβερνήτη καὶ ἐντεῦθεν ἡ στάθμη τῆς ἱκανότητας καὶ τῆς μεγαλοσύνης συνεχῶς πέφτει γιὰ νὰ καταλήξουμε, στὶς ἀκατάστατες μέρες μας, σὲ σπιθαμιαίους τύπου Τσίπρα ἢ σὲ πορφυρογέννητους τύπου Μητσοτάκη... Τρικούπης, Βενιζέλος καὶ βασιλιᾶς Κωνσταντῖνος τὴν περίοδο τῆς ἐθνικῆς ὁμοψυχίας, Μεταξᾶς καὶ Πλαστήρας εἶναι τὰ ὀνόματα ποὺ ξεχωρίζουν στὴν ταραγμένη ἱστορία μας, γιὰ τὴν ἡγετική τους φυσιογνωμία.
Ἀπὸ τὸ 1974 καὶ μετά, τὴν περίοδο τῆς μεταπολίτευσης ὅπως ὀνομάζεται, ὅλοι τους, ἄλλος περισσότερο, ἄλλος λιγότερο, ρίχνουν τσεκουριὲς στὸ δέντρο τῆς πατρίδας, ποὺ κατάντησε «κάλαμος ὑπὸ ἀνέμου σαλευόμενος».
Ἡ μετριοκρατία ὅμως δὲν περιορίζεται μόνο στὸν τόπο μας.
Ἔβλεπα τίς προάλλες τὸν Ἀμερικανὸ πρόεδρο, ποὺ θυμίζει ἐκεῖνα τὰ παλιὰ παιχνίδια μὲ τὸ κουρδιστήρι, τὰ ὁποῖα περπατοῦσαν ἢ μιλοῦσαν μὲ μηχανικὲς κινήσεις, ὅσο «διαρκοῦσε ἡ συσπείρωση τοῦ ἐλατηρίου ποὺ ἔδινε τὴν ἐνέργεια», γιὰ νὰ θυμηθοῦμε τὴν σχολικὴ Φυσική.
Μιλοῦσε κατὰ τοῦ Πούτιν, χαρακτηρίζοντάς τον «δολοφόνο, σκέτο κακοποιὸ καὶ δικτάτορα».
Μπάϊντεν, τὸ «ρυτιδωμένο μορμολύκειο»
Εἶναι, ἐρωτῶ, αὐτὴ φρασεολογία ποὺ ἁρμόζει σὲ πρόεδρο μιᾶς δημοκρατικῆς χώρας, μομφὲς ἀνήκουστες ποὺ ἀπευθύνονται στὸν πρόεδρο μιᾶς ἄλλης μεγάλης χώρας;
Μὲ τέτοιες λέξεις, ἀντλημένες ἀπὸ ὀχετοὺς καὶ ὑπονόμους, προσβλητικές, ὄχι μόνο γιὰ τὸ πρόσωπο τοῦ Ρώσου ἡγέτη, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὸν λαὸ ποὺ τὸν ἐμπιστεύεται ἐδῶ καὶ δεκαετίες, θὰ ἠρεμήσει ὁ κόσμος;
Εἶναι ὁ Πούτιν ὁ Χίτλερ τῆς ἐποχῆς μας;
Ἀπὸ αὐτὸ τὸ ρυτιδωμένο μορμολύκειο, ποὺ βαρύνεται μὲ ἐγκλήματα πολέμου στὴν Σερβία καὶ δὲν ξέρουμε ἂν ἔχει σώας τὰς φρένας καὶ ποιοὶ τὸν ὁρμηνεύουν, ὅταν ἐκστομίζει τέτοιες ἐπικινδυνότατες ἀνοησίες, περιμένουμε νὰ εἰρηνεύσει ἡ σπαρασσόμενη Εὐρώπη;
Δηλαδή, ὁ Γάλλος πρόεδρος καὶ ὁ Γερμανὸς καγκελάριος συζητοῦν μὲ ἕναν κακοποιὸ καὶ δολοφόνο;
Ἡ Εὐρώπη συμφωνεῖ μὲ τίς ἀθλιότητές του;
Μὰ εἶναι ὁλοφάνερο ὅτι αὐτὸς καὶ τὰ παρανοϊκὰ τσιράκια ποὺ τὸν δορυφοροῦν, δολοφονοῦν τὴν εἰρήνη, θέλουν πάσῃ θυσίᾳ νὰ συνεχιστεῖ ὁ πόλεμος, νὰ ἐκτίθεται, κατ᾿ αὐτοὺς ὁ Πούτιν, νὰ κοποῦν ὅλες οἱ γέφυρες συνεννόησης, νὰ πλημμυρίσει ἡ Εὐρώπη μὲ τὸ πανάκριβο ἀέριό τους, νὰ ταπεινωθεῖ ἡ Ρωσία, νὰ ἐπιβεβαιώσουν ποιοὶ εἶναι οἱ πραγματικοὶ αὐθέντες τοῦ κόσμου.
Ἀβραάμ Λίνκολν
Κάποτε, ὅταν ἡ μεγάλη καὶ σπουδαία αὐτὴ χώρα, ἡ Ἀμερική, εἶχε προέδρους, παγκόσμια ἀναστήματα, ρωτήθηκε ὁ 16ος πρόεδρός της, ὁ Ἀβραὰμ Λίνκολν (1809-1865), γιατί ἐπιμένει νὰ κάνει φίλους τοὺς ἐχθρούς του, ἀπάντησε μὲ τὴν σοφία καὶ τὴν εὐφυολογία ποὺ τὸν χαρακτήριζε:
« Μά, μήπως δὲν καταστρέφω τοὺς ἐχθρούς μου κάνοντάς τους φίλους μου;». Γι᾿ αὐτὸ καὶ τὸν δολοφόνησαν...
Εἶναι ἡγέτης μήπως ἐκεῖνος ὁ ἀλλοπρόσαλλος Βρεττανὸς πρωθυπουργὸς ὀνόματι Μπόρις Τζόνσον;
Ξέρουμε ὅτι πάντοτε οἱ Ἄγγλοι εἶναι γλοιῶδες παρακολούθημα τῶν Ἀμερικανῶν, ξεπεσμένοι καὶ ξεδοντιασμένοι ἀποικιοκράτες, λαὸς σὲ βαθιὰ διαφθορὰ καὶ πνευματικὴ κρίση. Αὐτὸς ὁ βοστρυχωτὸς καλοπερασάκιας, παρατεταμένης ἀνοησίας καὶ ἀπύθμενης ἀνωριμότητας, κενολόγος, εἶναι ἡγέτης;
Προφανῶς προσπαθεῖ νὰ μιμηθεῖ τὸν Τσώρτσιλ, ὅμως οὔτε στὰ νυχοπόδαρα τοῦ μεγάλου πολιτικοῦ δὲν φθάνει.
Οὐίνστον Τσώρτσιλ
Γιὰ τίς ΗΠΑ ἔλεγε ὁ Τσώρτσιλ πὼς «εἶναι ἡ χώρα ποὺ πέρασε ἀπὸ τὴν βαρβαρότητα στὴν παρακμή, χωρὶς νὰ γνωρίζει τὸν πολιτισμό», ἐνῶ γιὰ τοὺς Γάλλους, μὲ τὴν ἀπαράμιλλη αἴσθηση τοῦ χιοῦμορ ποὺ τὸν διέκρινε, ἔλεγε μετὰ τὴν ἀπελευθέρωση τοῦ Παρισιοῦ, μὲ ψευτομετριοφροσύνη:
«Ζητῶ συγγνώμη γιὰ τὰ κακὰ γαλλικά μου. Δὲν μίλησα γαλλικὰ ἐπὶ τέσσερα χρόνια, γιατί εἶδα ὅτι ὑπῆρχε ἀρκετὴ καταστροφὴ στὸν κόσμο καὶ δὲν ἤθελα νὰ προσθέσω ἄλλη μία».
(Οἱ παραπομπὲς ἀπὸ τὸ ὡραῖο βιβλίο «Τὸ χιοῦμορ τῶν πολιτικῶν», «Ἐκδοτικὴ Ἑστία», τοῦ παλιοῦ εὐπατρίδη πολιτικοῦ, Ἀθανασίου Κανελλοπούλου).
Ποιοὶ εἶναι οἱ ὑπόλοιποι ἡγέτες σέ... Δύση, στοὺς ὁποίους ἐλπίζει ἡ Εὐρώπη νὰ γίνει κάποια στιγμὴ Ἕνωση καὶ ὄχι... ἐκκένωση τῶν Ἀμερικανῶν;
Ὁ πρωθυπουργὸς τῆς Ἰταλίας Ντράγκι, τραπεζίτης τὴν δεκαετία 2010-2020, ποὺ ἡ πατρίδα μας λασπωνόταν ἀπὸ τίς ἀκαθαρσίες τῶν μνημονίων, παρακεντὲς ἐκείνου τοῦ ἄθλιου Γερμανοῦ ὑπουργοῦ οἰκονομικῶν Σόϊμπλε.
Μήπως δείχνει ἡγετικὴ στόφα ὁ νῦν Γερμανὸς καγκελλάριος Σόλτς;
Τί βλέπουμε στὶς ἄλλες δυτικὲς χῶρες; Κάτι ἄοσμα καὶ ἄχρωμα μειράκια, νεοταξίτες ὁλκῆς, κοσμοπολῖτες τῆς μιᾶς πεντάρας, ἴδιοι καὶ ἀπαράλλαχτοι μὲ τὸν ἡμέτερο γόνο.
(Γιὰ τοὺς ἐν Ἑλλάδι πολιτικοὺς στὸ προειρημένο βιβλίο περιέχεται ἕνα νόστιμο ἀνέκδοτο ἀπὸ τὰ χρόνια τοῦ Μ. Ἀλεξάνδρου.
Ἔστειλε ὁ πρωτοκαπετάνιος τῆς Μακεδονίας μας στὸν πολιτικὸ καὶ ὡς δῶρο ἑκατὸ τάλαντα.
Ὅταν ἔφεραν τὰ χρήματα στὴν Ἀθήνα, ὁ Φωκίων ρώτησε τοὺς κομιστές, γιατί, ἐνῶ εἶναι τόσοι πολλοὶ Ἀθηναῖοι, σ᾿ αὐτὸν μόνο δίνει τόσα πολλὰ ὁ Ἀλέξανδρος. Αὐτοὶ τοῦ εἶπαν:
-Γιατί ἐσένα μονάχα νομίζει τίμιο καὶ ἀγαθὸ ἄνδρα.
Καὶ ὁ σπουδαῖος Φωκίων ἀπάντησε:
-Ἄς μὲ ἀφήσει λοιπὸν καὶ νὰ φαίνομαι καὶ νὰ εἶμαι τέτοιος...)....
Γιὰ νὰ ἐπανέλθουμε στὸ ἀρχικὸ θέμα.
Σήμερα τὸ μεγαλύτερο πρόβλημα στὴν Εὐρώπη καὶ γενικὰ στὴν Δύση εἶναι ἡ ἀνυπαρξία ἡγετῶν.
Λεπτεπίλεπτοι καὶ λεπτοστόμαχοι τζιτζιφιόγκοι, μπουκωμένοι ἀπὸ τὴν χλιδὴ καὶ τὴν ὑλοφροσύνη, ἄγευστοι πατρίδας, ἀνιστόρητοι, ἄθεοι καὶ ἀνήθικοι οἱ περισσότεροι, παραφουσκωμένοι ἀπὸ ἔπαρση καὶ ἀλαζονεία, ἀδυνατοῦν νὰ διαχειριστοῦν προβλήματα τέτοιου μεγέθους, ξεπερνοῦν τίς δυνατότητες καὶ τὴν πνευματική τους σκευή.
1464203944.jpg)
Πὲς ὅ,τι θὲς γιὰ τὸν Πούτιν, «πολεμοχαρής, δικτάτορας, ἀνισόρροπος, κακοποιός», ὅμως εἶναι ἡγέτης, μάχεται μὲ πυγμὴ καὶ σθένος γιὰ τὴν πατρίδα του, ἔχει ἐπίγνωση τῆς ἱστορίας του, εἶναι μὲ τὸν λαό του καὶ ὄχι μὲ τὰ σάπια διεθνῆ διευθυντήρια (ΔΝΤ, ΟΗΕ, ΕΕ, καὶ λοιπὲς «ἱερὲς συμμαχίες), καὶ τίς μαφίες τῶν λεγόμενων «ἀγορῶν».
Γιὰ τὴν δὲ πατρίδα μας ποὺ τηγανίζεται τίς τελευταῖες δεκαετίες ἐξαιτίας τῆς ὑποτέλειας τῶν «ὀλιγαρχῶν» τῆς πολιτικῆς ἰσχύει ἀπόλυτα ἡ ρήση τοῦ Γέρου τοῦ Μοριᾶ:
«Εἶδα τότε ὅτι ὅ,τι κάμομε θὰ τὸ κάμομε μοναχοὶ καὶ δὲν ἔχομε καμμιὰ ἐλπίδα ἀπὸ τοὺς ξένους».
Δημήτρης Νατσιός
δάσκαλος-Κιλκίς
___________________________________
Πολυτονισμὸς καὶ προσθήκη
φωτογραφιῶν ΕΘΝΕΓΕΡΣΙΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ἐνημερώνουμε τοὺς ἀγαπητοὺς ἀναγνῶστες μας, ὅτι σχόλια, τὰ ὁποῖα ἐμπεριέχουν προσβλητικοὺς χαρακτηρισμούς, διαφημίζουν κόμματα ἢ εἶναι γραμμένα μὲ λατινικοὺς χαρακτῆρες (γκρήκλις), θὰ διαγράφωνται ἄνευ προειδοποιήσεως!