Στις 21 Οκτωβρίου η σοβιετική 2η Επιλαρχία της 25ης Ταξιαρχίας Αρμάτων της Φρουράς του 2ου Σώματος Αρμάτων της Φρουράς πέρασε τον ποταμό Άνγκεραπ και εισέβαλε στο χωριό Νέμερζντορφ στην Ανατολική Πρωσσία.
Οι άμεσες γερμανικές αντεπιθέσεις δεν απέδωσαν και οι Σοβιετικοί κατέλαβαν το χωριό.
Κατά τη διάρκεια μιας αεροπορικής επιδρομής Σοβιετικοί στρατιώτες καλύφθηκαν σε ένα υπόγειο. Εκεί βρήκαν κρυμμένους 14 Γερμανούς αμάχους. Σύμφωνα με την μαρτυρία της Γκέρντα Μέσκουλατ, η οποία βαριά πληγωμένη επέζησε, ένας Σοβιετικός αξιωματικός διέταξε τους άνδρες του να βγάλουν τους πολίτες από το καταφύγιο και να τους σκοτώσουν.
Έτσι κι έγινε. Μερικές ώρες αργότερα οι Σοβιετικοί υποχώρησαν και οι Γερμανοί στρατιώτες που εισήλθαν στο χωρίο βρήκαν τους νεκρούς.
Το ναζιστικό καθεστώς προσπάθησε να εκμεταλλευτεί, προπαγανδιστικά, την σφαγή, η οποία ήταν όμως αποδείχθηκε πιο εκτεταμένη. Οι Γερμανοί συγκρότησαν μια ερευνητική επιτροπή με μέλη ουδέτερους, Ισπανούς, Σουηδούς και Ελβετούς.
Η επιτροπή κατέληξε σε ανατριχιαστικά στοιχεία. Καταρχήν ο αριθμός των νεκρών ήταν μεγαλύτερος. Δεύτερο συμπέρασμα ήταν ότι όλες οι νεκρές γυναίκες, από 8 έως 84 ετών, είχαν προηγουμένως βιαστεί.
Οι Γερμανοί υποστήριξαν ότι οι Σοβιετικοί σκότωσαν και 50 Γάλλους και Βέλγους αιχμαλώτους που εργάζονταν στο χωριό. Όπως αναφέρθηκε τότε, όλοι οι άμαχοι και οι αιχμάλωτοι είχαν θανατωθεί με πτυοσκάπανα και κοντάκια όπλων.
Το 1946 ο επιτελάρχης της Γερμανικής 4ης Στρατιάς, υποστράτηγος Έρικ Ντέτλεφσεν, κατέθεσε σε αμερικανικό δικαστήριο σχετικά. «Όταν τον Οκτώβριο του 1944 ρωσικές δυνάμεις κατέλαβαν προσωρινά το Νέμερζντορφ, βασάνισαν πολίτες.
Τους σταύρωσαν σε πόρτες και τους πυροβόλησαν. Πολλές γυναίκες βιάστηκαν πριν σκοτωθούν. Επίσης οι Ρώσοι σκότωσαν περίπου 50 Γάλλους αιχμαλώτους», κατέθεσε.
Το 1953, ο Καρλ Πότρεκ, μέλος της Volksturm (εθνοφρουρά) το 1944, κατέθεσε: «Σε ένα αγρόκτημα υπήρχε μια άμαξα. Επί αυτής είχε σταυρωθεί μια γυμνή γυναίκα. Στο πανδοχείο Ρότερ Κρουγκ επίσης μια γυμνή γυναίκα είχε σταυρωθεί σε μια πόρτα.
Στα σπίτια του χωριού βρήκαμε 73 πτώματα, παιδιών και γυναικών και ενός ηλικιωμένου άνδρα. Τα κρανία μερικών βρεφών είχαν συνθλιβεί». Σε διπλανό χωρίο βρέθηκαν άλλοι 95 νεκροί.
Το 1991, μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, μέρος των σοβιετικών αρχείων αρχεία κατέστη προσβάσιμο. Ο Γερμανός ιστορικός Μπέρνραντ Φις, ο οποίος ασχολήθηκε με την σφαγή, μελετώντας τα σοβιετικά αρχεία, συνέγραψε το βιβλίο «Νέμερζντορφ 1944 – Τι πραγματικά συνέβη».
Ο Φις, επικαλούμενος μαρτυρίες του διοικητή της 11ης Στρατιάς Φρουρών, στρατηγού Κούσμα Γκαλίτσκι, αναφέρει ότι δολοφονήθηκαν 61 άμαχοι στην περιοχή του Νέμερζντορφ. Αναφέρει επίσης ότι για άλλους 10 νεκρούς δεν υπάρχουν ακριβή στοιχεία για τα αίτια του θανάτου τους.
Ο Βρετανός ιστορικός Σερ Ιαν Κέρσο, επίσης, θεωρεί πως η σφαγή έγινε, παρότι οι Σοβιετικοί δεν την παραδέχτηκαν ποτέ. Τα γερμανικά κρατικά αρχεία (Bundesarchiv) περιέχουν, πάντως, δεκάδες αναφορές και φωτογραφίες των νεκρών.
Φυσικά η σφαγή στο Νέμερζντορφ αποτελεί σταγόνα στον ωκεανό σε σχέση με άλλες σφαγές που προκάλεσαν οι Σοβιετικοί και κυρίως σε σχέση με τα όσα εγκλήματα διέπραξαν οι Γερμανοί στην Σοβιετική Ένωση και σε όλη την κατεχόμενη Ευρώπη.
Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν είναι ένα ιστορικό γεγονός και ως τέτοιο δεν πρέπει να αποκρύπτεται ή να παρασιωπείται.
https://www.defence-point.gr/news/nemerzntorf-an-prosia-1944-mia-agnosti-sfagi-toy-v-pagkosmioy-vid
"ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ἐνημερώνουμε τοὺς ἀγαπητοὺς ἀναγνῶστες μας, ὅτι σχόλια, τὰ ὁποῖα ἐμπεριέχουν προσβλητικοὺς χαρακτηρισμούς, διαφημίζουν κόμματα ἢ εἶναι γραμμένα μὲ λατινικοὺς χαρακτῆρες (γκρήκλις), θὰ διαγράφωνται ἄνευ προειδοποιήσεως!