Οι “πίσω πόρτες” που θα μπορούσαν να κρίνουν έναν πόλεμο… Ελλάδας και Τουρκίας

Σχόλιο ΡΩΜΙΟΥ: Όπως θα δείτε στις μέρες μας τον πόλεμο κερδίζει όχι ο πιο γενναίος η ο πιο δυνατός.... αλλά αυτός που έχει με το μέρος του τον ''ρουφιάνο''! Ίσως να το έχετε διαπιστώσει ήδη από αυτό που περνά η χώρα μας άλλα το παρακάτω άρθρο θα σας κάνει να νιώσετε μεγαλύτερη ανασφάλεια για τις ένοπλες δυνάμεις μας και ειδικά όταν ο ''ρουφιάνος'' είναι με το αντίπαλο στρατόπεδο...

Στο πρώτο μέρος είχαμε δει ορισμένα ενδιαφέροντα περιστατικά hardware cyberwarfare. Σήμερα θα αναφερθούμε στην επιτομή τους. Πολλές συζητήσεις έχουν επίσης γίνει για την πιθανή ύπαρξη διακοπτών απενεργοποίησης (kill switches) σε στρατιωτικό εξοπλισμό. Τα kill switches είναι κρυφά κυκλώματα ή τμήματα λογισμικού, τα οποία περιορίζουν ή αναστέλλουν τη λειτουργία ενός συστήματος.

Του Κυναίγειρου


Αυτό γίνεται βέβαια μόνο αφού ενεργοποιηθούν μετά τη λήψη ενός πολύ συγκεκριμένου κωδικοποιημένου σήματος. Η ύπαρξή τους φαίνεται λογική, αφού ποια χώρα θα ήθελε τα οπλικά συστήματα, που αυτή παράγει, κάποια στιγμή να χρησιμοποιηθούν εναντίον της ίδιας ή των συμφερόντων της.
Η ιδέα ήδη διαφημίζεται εδώ και καιρό από κατασκευαστές κινητών τηλεφώνων, όπως η Apple, οι οποίοι παρέχουν τη δυνατότητα εξ αποστάσεως μόνιμης απενεργοποίησης των συσκευών τους σε περίπτωση κλοπής.


Αν και πολλές μελέτες έχουν δημοσιευθεί για το ενδεχόμενο χρήσης kill switches σε στρατιωτικό εξοπλισμό, σπάνια επιβεβαιώνονται πληροφορίες για την ύπαρξή τους. Αυτό είναι απολύτως φυσικό. Τα kill switches θα αποτελούν επτασφράγιστο μυστικό των χωρών και των εταιρειών κατασκευής, αφού η αποκάλυψή τους θα επέφερε καίριο πλήγμα στην αξιοπιστία και στις πωλήσεις των προμηθευτών, αλλά και στο αξιόμαχο των αποδεκτών. Αυτός είναι και ο λόγος που κάθε σχετική συζήτηση παραμένει σκόπιμα στον χώρο της φαντασίας και της συνωμοσιολογίας.
Σε αυτό το πλαίσιο, πολλά έχουν δημοσιευθεί για την αδυναμία των – υποτιθέμενων υπερσύγχρονων – ραντάρ της Συρίας να εντοπίσουν και να προειδοποιήσουν για την αεροπορική επίθεση των Ισραηλινών τον Σεπτέμβριο του 2007.

Το έγκριτο IEEE Spectrum είχε γράψει για Αμερικανό εργολάβο αμυντικών έργων που – με την προϋπόθεση της ανωνυμίας – μίλησε για «πειραγμένους» επεξεργαστές, για Ευρωπαίο κατασκευαστή ολοκληρωμένων που ειδικεύεται σε τέτοιου είδους επεμβάσεις και για Γάλλους κατασκευαστές αμυντικού υλικού που χρησιμοποιούν τέτοιες τεχνολογίες.
Επέκταση των ανωτέρω είναι και οι θεωρίες που θέλουν την Μ. Θάτσερ να άσκησε ισχυρές πιέσεις στον Φ. Μιτεράν για να λάβει τους κωδικούς αδρανοποίησης των πυραύλων Exocet της Αργεντινής, στον πόλεμο των Φώκλαντς.

Να θυμίσουμε ότι αρχικά οι Βρετανοί δέχθηκαν, από τα συγκεκριμένα όπλα, τρία σοβαρά πλήγματα, που λίγο έλειψε να κρίνουν την έκβαση του πολέμου. Ακολούθως όμως, οι υπόλοιπες συστοιχίες δυσλειτούργησαν και δεν μπόρεσαν να ξαναχρησιμοποιηθούν, για λόγους που αργότερα «πολύ βολικά» αποδόθηκαν σε δολιοφθορά Γάλλων τεχνικών και κακή χρήση των Αργεντινών.
Πρόσφατα οι Νορβηγοί ανακάλυψαν ότι τα F-35 τους αποστέλλουν ευαίσθητες πληροφορίες στους servers της Lockheed Martin στον Fort Worth του Τέξας. Η επίσημη αντίδραση του Υπουργείου Αμύνης της χώρας περιορίστηκε στην αναφορά της ανάγκης τοποθέτησης φίλτρων για το φιλτράρισμα των αποστελλομένων δεδομένων.

Από την άλλη, είναι γεγονός ότι σχεδόν όλα τα ολοκληρωμένα και τυπωμένα κυκλώματα κατασκευάζονται πλέον στην Κίνα. Αυτό έχει ανησυχήσει ιδιαίτερα τις ΗΠΑ για την ύπαρξη σε αυτά kill switches ή backdoors. Στο πλαίσιο του γενικευμένου κυβερνοπολέμου που διεξάγεται κρυφά, είναι παράδοξο να πιστεύει κανείς ότι οι ΗΠΑ και άλλες προηγμένες χώρες δεν έχουν και δική τους ανάλογη δραστηριότητα.

Προσπάθειες ανάπτυξης μεθόδων ανίχνευσης και προστασίας από hardware επιθέσεις γίνονται, εδώ και χρόνια στις ΗΠΑ, από την DARPA (Defense Advanced Research Projects Agency) και άλλες ειδικές υπηρεσίες.

Σε κάθε περίπτωση, τα kill switches έχουν τεράστια σημασία. Όχι μόνο για την προστασία μιας χώρας από τα όπλα κατασκευής της που προαναφέραμε, αλλά και ως μέσο εκτέλεσης συγκεκαλυμένων επιχειρήσεων (covert operations).

Σκεφθείτε την ένοπλη αντιπαράθεση δύο χωρών του ΝΑΤΟ (για να έρθουμε και στα δικά μας) στην οποία οι ΗΠΑ δεν επιτρέπεται, βάσει του καταστατικού του ΝΑΤΟ, να αναμιχθούν. Πόσο βολικό θα ήταν όμως αν ορισμένοι στόχοι δεν εμφανίζονταν στα ραντάρ της μίας χώρας, ή τα συστήματα βολής της αστοχούσαν σε λίγες αλλά κρίσιμες περιπτώσεις;
Κάτι τέτοιο θα μπορούσε να γύρει αποφασιστικά την πλάστιγγα υπέρ του αντιπάλου της, ενώ τα αίτια θα αναζητούνταν αναπόφευκτα στον εσφαλμένο χειρισμό, την ελλιπή συντήρηση, την περιορισμένη εκπαίδευση, τις κακές συνθήκες κά.

 Στο τρίτο και τελευταίο μέρος θα αναφερθούμε στο πώς αντιμετωπίζονται τέτοιες προκλήσεις στις Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις…

ΠΗΓΗ 

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Κρύος ιδρώτας στις μυστικές υπηρεσίες παγκοσμίως… τι μπορεί να θεωρηθεί τελικά “ασφαλές”;