Ο ένδοξος αυτοκράτορας Ιωάννης Τσιμισκής

Προς τα τέλη του 10ου αιώνα η Βυζαντινή Αυτοκρατορία σταδιακά φτάνει στην ακμή της. Μετά από μία περίοδο κατά την οποία οι Σλάβοι και οι Άραβες είχαν καταλάβει μεγάλες περιοχές της αυτοκρατορίας, το Βυζάντιο αρχικά σταθεροποιείται και στη συνέχεια με μία σειρά μεγάλων αυτοκρατόρων που αναρριχάται στον αυτοκρατορικό θρόνο δημιουργεί, αυτό που θα ονομάσει αργότερα ο σπουδαίος Γάλλος βυζαντινολόγος Γουσταύος Σλουμβερζέ, την βυζαντινή εποποιία. Μια μορφή αυτής της εποποιίας είναι Ο Ιωάννης Κουρκούας (925 μ.Χ. - 976 μ.Χ.)  ο επονομαζόμενος "Τσιμισκής".

Ο Ιωάννης Κουρκούας είχε καταγωγή από τον Πόντο και ήταν ανιψιός του Νικηφόρου Β' Φωκά. Το προσωνύμιο "Τσιμισκής" υιοθετήθηκε από τους ιστορικούς διότι ήταν κοντός (τσίμα - τσίμα, όπως γράφουν οι χρονογράφοι). Υπήρξε ηγέτης με πολιτικές και στρατιωτικές ικανότητες. Διακρινόταν για την αγάπη τους προς τους πτωχούς, την ευγένεια του προς τους στρατιώτες του, την δικαιοσύνη που απέδιδε και για για τα φιλολαϊκά μέτρα που πήρε. Ως πολεμιστής είχε τέτοια όραση που μπορούσε να περάσει βέλος μέσα από δαχτυλίδι. Είχε μεγάλο άλμα σε βαθμό που αν του έβαζαν τέσσερα άλογα στη σειρά με ένα πήδημα μπορούσε να φτάσει στο πρώτο. Η ταχύτητα με την οποία χρησιμοποιούσε το ξίφος ήταν παροιμιώδης. Ήταν όμορφος και είχε πολλές κατακτήσεις στο γυναικείο φύλο.

Το βράδυ της 11ης Δεκεμβρίου του 969 μ.Χ. συνωμότησε με την αυτοκράτειρα Θεοφανώ, που ήταν και ερωμένη του, κατόπιν εισέβαλε στο παλάτι του Βουκολέοντα και σκότωσε τον Νικηφόρο Β' Φωκά. Την επόμενη μέρα που μαθεύτηκε ο θάνατος του Νικηφόρου ανακηρύχθηκε αυτοκράτορας από το λαό. Όταν όμως ο πατριάρχης Πολύευκτος έμαθε τις λεπτομέρειες και τις συνθήκες της δολοφονίας δήλωσε ότι δεν θα τον στέψει, εκτός αν αφενός μεν παραδώσει τους υπαίτιους για να δικαστούν και αφετέρου αν δεν αναγνώριζε τα προνόμια τα οποία είχαν αφαιρεθεί από τον προηγούμενο αυτοκράτορα. Ο Ιωάννης προκειμένου ν' αποφύγει το σκάνδαλο και να μη χάσει το θρόνο, έκλεισε τη Θεοφανώ σε μοναστήρι.Στη συνέχεια την εξόρισε στην Αρμενία, όπου και παρέμεινε μέχρι το θάνατο του. 

Ως αυτοκράτορας συνέχισε τη<< σταυροφορία >> εναντίον του Ισλάμ. Σε συνεργασία με τους ικανούς στρατηγούς Βάρδα Σκληρό και Πέτρο Φωκά πολέμησε τους Ρως. Εκστράτευσε εναντίον των Βουλγάρων και τους κατανίκησε σε πολλές μάχες. Ήταν ο πρώτος αυτοκράτορας που κατόρθωσε μετά από τρεις αιώνες να επεκτείνει τα σύνορα της Βυζαντίου ως τη Ναζαρέτ, μόλις δέκα χιλιόμετρα έξω από την Ιερουσαλήμ.

Στην προσωπική του ζωή ο Ιωάννης παντρεύτηκε το 971 μ.Χ. την αδερφή του Ρωμανού Β' (958 μ.Χ. - 963 μ.Χ.) Θεοδώρα.

Στο διπλωματικό τομέα πάντρεψε την κόρη της εξαδέλφης του Θεοφανώ με τον από τη Δύση πρίγκιπα και διάδοχο Όθωνα Β΄ της Γερμανίας. 

Το 976 μ.Χ. επιστρέφοντας από μία εκστρατεία στη Συρία, φιλοξενήθηκε στο μέγαρο του ευνούχου πατρίκιου Ρωμανού. Στη διάρκεια του δείπνου κάποιος από τους συνδαιτυμόνες ή ο ίδιος ο Ρωμανός, του έριξε δηλητήριο στο κρασί. Από την επόμενη μέρα αρρώστησε και στις 10 Ιανουαρίου 976 μ.Χ. απεβίωσε στην Κωνσταντινούπολη.

Συνοψίζοντας, η θητεία του Τσιμισκή στο θρόνο της Βασιλεύουσας ήταν σίγουρα ένας από τους κυριότερους συντελεστές της πορείας προς την κορύφωση της Βυζαντινής ισχύος, που έμελλε να πραγματοποιηθεί στα χρόνια του διαδόχου του, του Βασίλειου Β' του Βουλγαροκτόνου.