.
Βασιλεύς Όθων (1η Ιουνίου 1815 – 26 Ιουλίου 1867)
+ Ηλ. Παπαθανασόπουλος
Ένα από τα θέματα που είχαν να αντιμετωπίσουν η Αντιβασιλεία και η κυβέρνησις μετά την άφιξη του ‘Οθωνος στην Ελλάδα, ήταν και η αποστολή πρεσβευτών στις πρωτεύουσες των προστατίδων Δυνάμεων και ο διορισμός προξένων στους ευρωπαϊκούς κυρίως λιμένες, για την προστασία του εμπορικού μας στόλου.
Στην ψυχή του ‘ Οθωνος γεννήθηκε η επιθυμία να επισκεφθεί κι αυτός την ιωνική πρωτεύουσα, με την εύλογη δικαιολογία της συναντήσεως με τον αδελφό του.
Η κυβέρνησις, δια του Ζωγράφου, ζήτησε από την Υψηλή Πύλη την σχετική άδεια. Ο σουλτάνος Μαχμούτ ως τότε δεν είχε δεχθή ακόμη την επίδοση των διαπιστευτηρίων του Ζωγράφου, ουδέ καν απήντησε στην αίτηση.
Η Αντιβασιλεία όμως, δια του εκεί Ρώσου πρεσβευτού, απέσπασε την έγκρισι του Σουλτάνου, αλλά υπό τον απαράβατο όρο της «ιγκόγνιτο» μεταβάσεως εκεί του ‘ Οθωνος. ‘
Ετσι, στις 5 Ιουνίου, καταπλέει με το «Μαδαγκασκάρη» περιχαρής ο ‘ Οθων, συνοδευόμενος από τον υπασπιστή του Βουδούρη και τους Δ. Μπότσαρη, βαρώνο Στίγκελ και τον αρχίατρο Βίντερ.
Το γεγονός έγινε γρήγορα γνωστό. Η πόλις αναστατώνεται και ο ελληνικός πληθυσμός, που ήταν και ο μεγαλύτερος, με συγκίνηση και ενθουσιασμό ξεχύνεται στους δρόμους, και με δάκρυα στα μάτια ξεδιπλώνει πολλών αιώνων κρυμμένα όνειρα.
Στις 12 Ιουνίου, ο ‘ Οθων πηγαίνει με τον Μαξιμιλιανό και την συνοδεία του στον περικαλλή μητροπολιτικό ναό της αγίας Φωτεινής, όπου λαμπαδηφορούντες προεστώτες και χρυσοστολισμένοι κληρικοί τον υποδέχονται.
Στην πύλη αναμένει ο μητροπολίτης Σεραφείμ.
Αρχίζει η δοξολογία και τελειώνει με πολυχρονισμούς και ζητωκραυγές.
Κλήρος και λαός είχαν λησμονήσει τον τουρκικό ζυγό. Τον εύχεται ο Δεσπότης. Τον προσφωνεί με ιερό παλμό ο διευθυντής της Ευαγγελικής σχολής, και ο ‘ Οθων, βαθύτατα συγκινημένος, απαντά:
Από τας παλαιάς και νέας ιστορίας μανθάνω εις ποιαν κλασσικήν γην βασιλεύω, βαμμένην από αίματα ευκλεών ηρώων. Οι Ελληνες είναι άξιοι της ελευθερίας των. Ευχαριστώ την θείαν Πρόνοιαν που με εψήφισε και αυτοί με εδέχθησαν βασιλέα των.
Πάντοτε θα φροντίζω δια την ευδαιμονίαν των.
Το πράγμα όμως έχει και επακόλουθα.
Ο Τούρκος Βαλής της Σμύρνης αναφέρει στην Πύλη τα καθέκαστα.
Ο Σουλτάνος ζητά από τον Πατριάρχη την τιμωρία του μητροπολίτου Σεραφείμ, και ο Πατριάρχης αναγκάζεται να απομακρύνει από την έδρα του τον Σεραφείμ και τον στέλνει στην Προύσα.
‘ Ετσι, ο γέρων Σεραφείμ, ο οποίος από του 1815 εχειροτονήθη μητροπολίτης Ξάνθης και το 1831 μετετέθη στην Σμύρνη, επειδή υπεδέχθη τον ‘ Οθωνα, βρέθηκε εξόριστος στην Προύσα.
‘ Οταν όμως το έμαθε αυτό ο αδελφός του, ο οποίος μόνιμα ζούσε στην Ανδρο, απ’ όπου καταγόταν και ο Σεραφείμ, απευθύνει την παρακάτω αναφορά στο Υπουργείο Εξωτερικών’.
Προς την επί των Εξωτερικών κλπ. σεβαστήν Βασιλικήν Γραμματείαν της Επικράτειας.
Περίληψις: Αναφορά του αδελφού του εξωσθέντος Σμύρνης, δι’ ης καθυποβάλλων υπ ’ όψιν της Γραμματείας, αιτεί να μεταφερθή εις την πατρίδα του Άνδρον ως Ελλην, από την εις Μπρούσαν εξορίαν.
Ο υποφαινόμενος κάτοικος Άνδρου και αδελφός του εξωσθέντος Μητροπολίτου Σμύρνης, αναφέρει δεινοπαθώς και ευσεβάστως, ως απεσταλμένο ν, τα όσα συνέβησαν κοντά της πανιερότητός του, μετά την εκείθεν περιοδείαν και αναχώρησιν της Α.Μ. του Σ. και πολυποθήτου ημών Άνακτος, ον ο Κύριος διαφυλάττοι ως κόρην οφθαλμού εις μακραίωνος ότι δήλαδη η Εκκλησία της Κωνσταντινουπόλεως, υπολαβούσα ως έγκλημα καθοσιώσεως το ότι η πανίερο της του, κατά χρέος ιερόν, υπεδέχθη μετά βασιλικής τιμής και βαθυτάτου σεβασμού, εις τον ναόν της Μητροπόλεως τον Μεγαλειότατον βασιλέα της Ελλάδος, δορυφορούμεον από τον εκεί ελληνικόν λαόν, χωρίς συγχρόνως ν’ αποστή και α π ‘ εκείνης, ανήκωνεις τον Μεγαλειότατον βασιλέα της Τουρκίας, επέθεσε ποινήν κατ’ αυτού δι’ ικανοποίησιν και εκδίκησιν, του να απομακρύνη από την επαρχίαν του και αντικαταατήση άλλον αντ’ αυτού.
Και υπομονή, αν ήρκει μόνο τούτο το πολυόδυνον όμως είναι, ότι και εξώσθη εις την Μπρούσαν, όπου θέλει δοκιμάσει αναμφιβόλως τας αγωνίας της εξορίας εις αυτό του το έσχατον γήρας, έρημος και εστερημένος και αυτών των αναγκαίων. Και επειδή ο Αρχιερεύς ούτος είναι υπήκοος Ελλην, καθό γέννημα και άνάθρεμα της νήσου Άν δρου και αγκαλά πριν εις υπηρεσίαν της ε ν Κωνσταντινουπόλει Εκκλησίας, τώρα όμως έπαυσε πλέον.
Δία ταύτα πάντα καταφεύγων, μετά Θεόν, ο αδελφός του εξωσθέντος, εις το άπειρον έλεος του κραταιοτάτου και πανσεβάστου ημών βασιλέως, ούτινος το κράτος είη διαιωνίζον και θριαμβεύον εις αιώνας αιώνων, δακρυρροών, και στένων, ενθέρμως εξαιτείται την κραταιάν υπεράσπισιν του βασιλικού θρόνου, εις εναντίληψιν του αθώου, του γηραιού και πολυπαθεστάτου, άνω ειρημένου, από του οποίου την ζωήν περιμένει την σωτηρίαν της μία πολυάριθμος οικογένεια, εις το να ήθελεν ευαρεστηθή, δήλον ότι η βασιλική αύτη Γραμματεία, να ενεργήση, οις οίδε τρόποις, ώστε απαλλαχθείς εκ της εξορίας, να έλθη να γηροκομηθή δια το υπόλοιπον, εις την φίλην πατρίδα του Ανδρον.
Όθεν, παρακαλεί θερμώς και εύελπις εις την ευθυδικίαν της Σ. Βασιλικής ταύτης Γραμματείας, μένει ευσεβάστως.
Εν Ναυπλίω την 4 Σεπτεμβρίου 1833
ο ευπειθέστατος δούλος
Ιωάννης Γρόσος
Επισημείωσις: Διά ν ‘ αποδειχθή ότι ο του αναφέροντος αδελφός είναι Άνδριος, να παρουσίαση αποδεικτικόν (ΑΥΕ. Φ .65/1, 61).
Δεν ανευρέθη συνέχεια και δεν γνωρίζομεν αν ο Δεσπότης «εγηροκομήθη εις την φίλην πατρίδα ‘ Ανδρον» ή αν παρέμεινε εν εξορία μέχρι του
θανάτου του.
Αστυνομικά Χρονικά
Έκδοση Αρχηγείου Πόλεων
Ιούλιος – Αύγουστος 1983 – τεύχος 566 - 567
Αντιγραφή Μέλια, για το ιστολόγιο Αβέρωφ
Εικόνα:
«Πορτραίτο του Όθωνος» έργο του Josef Karl Stieler από: wikipedia.commons
Σεβαστέ διαχειριστά του site , το σχόλιο αυτό δ ε συνδέεται με το ανωτέρω άρθρο , α λ λ ά το στέλνω διότι προχθές δημοσιεύτηκε κείμενο ε ν α ν τ ί ο ν μίας ε κ λ ε κ τ ή ς δημοσιογράφου η οποία υπογράφει τα σχόλια της και τ' άρθρα της ω ς : Πελασγική . Eίναι αλήθεια ότι υποστήριξες την ε κ λ ε κ τ ή συνάδελφο σου με το σχόλιο σου α λ λ ά αυτό δ ε ν αρκεί : To σωστό θα ήταν να δ ι α γ ρ ά ψ ε ι ς O λ ό κ λ η ρ ο το κείμενο ω ς : μ ε ι ω τ ι κ ό , α π α ξ ι ω τ ι κ ό , π ρ ο σ β λ η τ ι κ ό για την Πελασγική η οποία α π ο λ α μ β ά v ε ι την A γ ά π η μας και την A μ έ ρ ι σ τ η E κ τ ί μ η σ η μας . H photo με το βυτίο : Ξ Y Δ I θα μπορούσε ν' αναρτηθεί σ' εκείνο το άρθρο , και ο νοών νοείτω .
ΑπάντησηΔιαγραφήΈχετε το θάρρος να υπογράψετε επωνύμως το σχόλιό σας; Κρυπτόμενος πίσω από την ανωνυμία σας, δηλαδή την κουκούλα σας δεν έχετε παρά μόνο τον ρόλο του "ρουφιάνου", ενδεχομένως και του εκπροσώπου της... "θιγόμενης"... ή μήπως και της ίδιας; Όταν ένα σχόλιο είναι ανώνυμο, ο καθένας έχει δικαίωμα να υποθέσει τα πάντα...
ΔιαγραφήΕπιπλέον η απαίτησή σας για διαγραφή του σχολίου μου, υποδεικνύει άκρατο ΦΑΣΙΣΜΟ... και η συγκεκριμένη εκλεκτή σας "δημοσιογράφος" (αλήθεια, γιατί δεν έχουμε δει κάποιο γραπτό της στον έντυπο τοπικό τύπο του Ναυπλίου;;;), δείχνει μια "ροπή" προς αυτόν... (απόλυτο δικαίωμά της, αλλά όχι σεβαστή από εμένα, καθ' ότι γνωρίζω πως η ίδια ρυπαρή μήτρα που γέννησε τον φασισμό, γέννησε και τον κουμμουνισμό, και τον εθνικοσοσιαλισμό και όλες τις πολιτικές ιδεολογίες, προκειμένου να διαιρεί τους ανθρώπους και να κυριαρχούν τα ρυπαρά γένη)... Εάν η... "εκλεκτή σας δημοσιογράφος", θίγεται από το σχόλιό μου, το οποίο είναι η ηπιότερη απάντηση που θα μπορούσα να δώσω στην κακεντρέχιά της, τότε.. ξυδάκι...
Καλλιόπη Σουφλή
Unexpected Opponent, κατά πάγια τακτική καί αρχή του ιστολογίου μας, είναι τό νά παρουσιάζονται στά σχόλια όλες οι απόψεις, αποφεύγοντας τήν λογοκρισία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌταν ο τόπος γιά δεκαετίες ΜΑΣΤΙΖΕΤΑΙ (καί!) από τήν λογοκρισία καί μάλιστα επί απειραρίθμων καθημερινώς θεμάτων, είτε εσωτερικής, είτε εξωτερικής επικαιρότητος, θά ήταν ασυγχώρητο αυτά που κατηγορούμε τίς κατά καιρούς εξουσίες νά τά κάναμε καί εμείς!
(Άλλως τε οι τηλεοπτικές εκπομπές του καναλιού μας, που συμπληρώνουν σέ λίγο χρονικό διάστημα 5 έτη, έχουν υποστεί ΞΑΝΑ καί ΞΑΝΑ λογοκρισία, είτε ως αυτόνομες εκπομπές, είτε μέ τό κλείσιμο του καναλιού μας! Από τήν πολύ ...δημοκρατία που τούς τρέχει από τά μπατζάκια τους!)
Οι αναγνώστες λοιπόν καί νού διαθέτουν καί κρίση έχουν, ώστε νά σταθμίζουν τί διαβάζουν, ενώ άλλο (πονεμένο) ζήτημα είναι η αποφυγή της πλειονότητός τους, του νά σχολιάζουν, αφού γράμματα καί γραφή γνωρίζουν, αλλά α π ο φ ε ύ γ ο υ ν (οι περισσότεροι) γιά διάφορους λόγους που δέν είναι του παρόντος η ανάλυση καί πόσω μάλλον η επεξήγησή τους.
Τέλος, οι Αρχαίοι πρόγονοί μας είχαν πεί τό περίφημο 'εν τη ενώσει η ΔΥΝΑΜΙΣ' καί όχι ...'εν τη διαιρέσει'!
Ο Όθωνας ήταν καλός άνθρωπος και γι'αυτό δεν μακροημέρευσε.
ΑπάντησηΔιαγραφή