Ήταν στο πλάι του παρατηρητηρίου του διοικητή.
Από τους βομβαρδισμούς τήν ημέρα εκείνη κόπηκε το σκοινί που την κρατούσε και έπεσε κάτω.
Ο στρατιώτης Ιωάννης Χατζηλαζάρου είδε σε κάποια στιγμή τον ιστό άδειο και έτρεξε αμέσως έξω χωρίς να ενημερώσει κανέναν.
Ο βομβαρδισμός συνεχιζόταν.
Την είδε στο χώμα, στο πλάϊ του παρατηρητηρίου και έτρεξε να την μαζέψει.
Είχε μισοκαταστραφεί από την γερμανική μανία.
Τραυματίσθηκε από μια κοντινή έκρηξη και αχρηστεύθηκε το πόδι του.
Σύρθηκε μέχρι τη σημαία και την αγκάλιασε.
Είχαν όμως πλησιάσει κοντά δυο Γερμανοί, που δεν τους είχαν δει.
Ήρθαν κοντά του και προσπάθησαν να τραβήξουν τήν σημαία μέσα από τα χέρια του.
Δεν χρησιμοποίησαν τα όπλα τους, άγνωστο γιατί.
Αντιστάθηκε, αλλά δεν μπορούσε να κάνει τίποτα, αφού χτυπήθηκε στο πόδι.
Την πήραν και ο ένας την έβαλε στην τσέπη του.
«Σκυλιά» ούρλιαξε, αλλά την είχαν πάρει.
«Σκυλιά» ούρλιαξε, αλλά την είχαν πάρει.
Έκοψαν τα κουμπιά από τα ρούχα του και τα πήραν, όπως και το εθνόσημο από το πέτο, όπου το είχε ράψει και κρύφτηκαν.
Μετά από λίγη ώρα σταμάτησαν οι βομβαρδισμοί και ο πόλεμος στο οχυρό..»
Η μαρτυρία αυτή του στρατιώτη Ιωάννη Χατζηλαζάρου για την αρπαγή της σημαίας περιέχεται στο βιβλίο του κ. Κοτρίδη: «Ρούπελ, αναμνήσεις των πρωταγωνιστών».
Η μαρτυρία αυτή του στρατιώτη Ιωάννη Χατζηλαζάρου για την αρπαγή της σημαίας περιέχεται στο βιβλίο του κ. Κοτρίδη: «Ρούπελ, αναμνήσεις των πρωταγωνιστών».
Συγκλονιστικό,τότε που οι στρατιώτες και αξιωματικοί υπερασπιζόντουσαν μέχρι το τέλους την σημαία και δεν την έπαιρναν νύχτα από τα νησιά ή τις βραχονησίδες για να μη προκαλούμε τον εχθρόν
ΑπάντησηΔιαγραφή