Τώρα πλησιάζουμε στο πραγματικό ερώτημα, το οποίο είναι, μπορούν τα συστατικά του εμβολίου ή η πρωτεΐνη ακίδα να μεταδοθούν από τον έναν άνθρωπο στον άλλο... και προκαλούν συμπτώματα;
Ας ξεκινήσουμε με τα δύο πρώτα ανέκδοτα προσωπικής θεραπείας μου (από την εισαγωγή στην πρώτη μου ανάρτηση σε αυτή τη σειρά):
«Εντός 3 μηνών από την έναρξη της παγκόσμιας εκστρατείας εμβολιασμού mRNA Covid, με συμβουλεύτηκαν δύο διαφορετικές μη εμβολιασμένες γυναίκες που ανέφεραν ότι υπέφεραν από ανωμαλίες της εμμήνου ρύσεως μετά από στενή έκθεση σε πρόσφατα εμβολιασμένο επαγγελματία (η μία επισκέφθηκε έναν θεραπευτή μασάζ και η άλλη βελονιστή)».
Η μία ασθενής, ανέφερε ότι είχε χάσει την περίοδό της για δύο μήνες, είχε δοκιμαστεί αρνητικά για εγκυμοσύνη πολλές φορές και παραπονέθηκε για επίμονη ευαισθησία / πρήξιμο στο στήθος και κοιλιακές κράμπες. Μετά από μια συνεργατική τεκμηριωμένη συζήτηση, αποφασίσαμε να δοκιμάσουμε την ιβερμεκτίνη (για τις ακίδες και τις αντιφλεγμονώδεις ιδιότητές της). 5 ημέρες αργότερα, ανέφερε την επανάληψη του εμμηνορροϊκού της κύκλου και την επίλυση των συμπτωμάτων του μαστού και της κοιλιάς της.
Η άλλη ασθενής, παραπονέθηκε για ακανόνιστη έμμηνο ρύση και παρατεταμένη έμμηνο ρύση. Την αντιμετώπισα με 7 ημέρες ιβερμεκτίνης, μετά την οποία ανέφερε έναν κανονικό κύκλο τον επόμενο μήνα. Μακάρι η ιβερμεκτίνη να λειτουργούσε για όλα τα προβλήματα που σχετίζονται με το εμβόλιο. Για να είμαστε ακριβείς, είναι ένα από τα πιο αποτελεσματικά φάρμακα στο Πρακτική αιχμής οπλοστάσιό μας για τη θεραπεία των συνδρόμων μετά τον τραυματισμό του εμβολίου, αλλά δεν είναι τέλειο - ο Scott και εγώ εκτιμούμε ότι περίπου το 70% των ασθενών μας αναφέρουν θετικές απαντήσεις που ποικίλλουν από μέτριες έως μεγάλες. Αντίθετα, πιστεύω πραγματικά ότι η έλλειψη απόκρισης ιβερμεκτίνης σε έναν ασθενή με τραυματισμό από εμβόλιο είναι προγνωστική και όχι με καλό τρόπο - αυτοί οι ασθενείς είναι πολύ πιο δύσκολο να θεραπευτούν και ακόμη και με πολλές δοκιμές θεραπείας, οι βελτιώσεις είναι συχνά μέτριες.
Συγχωρέστε με που παρεκκλίνω. Από τότε, τουλάχιστον είκοσι άλλοι μη εμβολιασμένοι και εμβολιασμένοι άνθρωποι, άνδρες και γυναίκες, μου έχουν αναφέρει συναρπαστικό ιστορικό τυπικών ανεπιθύμητων ενεργειών μετά το εμβόλιο mRNA μετά από στενή έκθεση σε εμβολιασμένα μέλη της οικογένειας, επαφές ή φίλους.
Επιπλέον, ο συνεργάτης μου Scott Marsland στην κλινική μας Leading Edge, ο οποίος ειδικεύεται επίσης στη θεραπεία συνδρόμων Long Covid / Long Vax, έχει μια αυξανόμενη σειρά λεπτομερών ιστορικών περιπτώσεων παρόμοιων συμβάντων «αποβολής» που συμβαίνουν. Οι κλινικές παρατηρήσεις μας καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι συμπτωματικά συμβάντα αποβολής συμβαίνουν, αλλά έχουμε λίγη γνώση για το πόσο συχνή είναι η εμφάνισή της στον γενικό πληθυσμό.
Αυτό περιπλέκεται περαιτέρω από το γεγονός ότι ακόμη και αν συνέβαινε συχνά, η συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων που αναπτύσσουν ξαφνικά τυπικά συμπτώματα παρενεργειών εμβολίου μετά από έκθεση σε εμβολιασμένο άτομο πιθανότατα δεν θα σκεφτόταν ποτέ να το συσχετίσουν με την έκθεση σε προϊόντα εμβολίου.
Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι ο πληθυσμός γενικά (που δεν έχει διαβάσει αυτή τη σειρά) δεν έχει ιδέα ότι τα εμβόλια είναι γονιδιακές θεραπείες που παρέχονται με νανοσωματίδια και ότι η αποβολή με γονιδιακές θεραπείες νανοσωματιδίων είναι τόσο κίνδυνος όσο και πραγματικότητα.
Ωστόσο, η γενική μου αίσθηση είναι ότι εμφανίζεται σε μεγάλο βαθμό σε άτομα που έχουν αυξημένη φυσιολογική ευαισθησία σε περιβαλλοντικές εκθέσεις, τοξίνες ή φαρμακευτικά προϊόντα και ότι γενικά μεταδίδεται από κάποιον που εμβολιάστηκε πρόσφατα ή κάποιον που παράγει πολλή πρωτεΐνη ακίδας. Σημειώστε ότι αυτή είναι η «γενική μου αίσθηση» και απαιτείται πολύ περισσότερη μελέτη.
Πρόσφατα, μίλησα με τον Midwesterndoctor σχετικά με την αποβολή πρόσφατα και μοιράστηκε μαζί μου την ίδια εντύπωση με βάση τις παρατηρήσεις τους (αυτό ήταν πριν του πω τις σκέψεις μου γι' αυτό).
Πριν φτάσω σε περισσότερα ανέκδοτα και αναφορές, θα επισημάνω πρώτα τις πιο ανησυχητικές συνέπειες ότι η αποβολή συμβαίνει μεταξύ του πληθυσμού, από αυτό το άρθρο-ορόσημο (εκείνη την εποχή) των Πανταζάτου και Seligman.
Αν και ήταν ακόμα σε προεκτύπωση (δεν θα δημοσιευτεί ποτέ), αυτοί οι δύο ερευνητές έκαναν μια στατιστική ανάλυση δημόσια διαθέσιμων βάσεων δεδομένων στις ΗΠΑ και την Ευρώπη, όπου μελέτησαν τη σχέση μεταξύ των ποσοστών υπερβάλλουσας θνησιμότητας και των ποσοστών εμβολιασμού mRNA Covid.
Αν και το κύριο εύρημά τους ότι τα ποσοστά εμβολιασμού Covid mRNA συσχετίστηκαν έντονα με την υπερβάλλουσα θνησιμότητα έκαναν κύματα εκείνη την εποχή, υπήρχε ένα άλλο εύρημα «θαμμένο» στο έγγραφο.
Συγκλονιστικά, βρήκαν επίσης μια ισχυρή συσχέτιση μεταξύ των ποσοστών εμβολιασμού των ενηλίκων και της υπερβάλλουσας θνησιμότητας μεταξύ των μη εμβολιασμένων παιδιών (δηλαδή σε χώρες και σε περιόδους που τα παιδιά δεν εμβολιάζονταν για τον Covid). Αν και είχα διαβάσει το έγγραφο όταν δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά, παρέβλεψα τη σημασία των παρακάτω δεδομένων αρχικά, αλλά έχει πάρει πολύ περισσότερο νόημα τώρα:
Συγκεκριμένα, ο εμβολιασμός των ενηλίκων αύξησε την απώτερη θνησιμότητα των μη εμβολιασμένων νέων (<18, ΗΠΑ, <15, Ευρώπη).
Από το τμήμα συζήτησης (παράφρασα τα παρακάτω καθώς η αρχική διατύπωση στα αγγλικά ήταν αμήχανη και συγκεχυμένη):
Οι περισσότερες συσχετίσεις δείχνουν ότι ο εμβολιασμός στους ενήλικες συσχετίζεται με αυξημένη θνησιμότητα για τους μη εμβολιασμένους στην ηλικιακή ομάδα 0-14 ετών (μεταξύ 39 τιμών συντελεστή συσχέτισης με μη προσαρμοσμένο δίπλευρο P < 0,05, 32 είναι θετικές και 7 είναι αρνητικές). Αυτή η συσχέτιση αυξάνεται από την εβδομάδα εμβολιασμού μέχρι την εβδομάδα 18 μετά τον εμβολιασμό και στη συνέχεια εξαφανίζεται. Υποδεικνύει έμμεσες ανεπιθύμητες ενέργειες του εμβολιασμού ενηλίκων στη θνησιμότητα παιδιών ηλικίας 0-14 ετών κατά τις πρώτες 18 εβδομάδες μετά τον εμβολιασμό.
Βρήκαν επίσης τη σχέση σε μια άλλη βάση δεδομένων:
Τα euromomo.eu στοιχεία αποκαλύπτουν επίσης μια απροσδόκητη αύξηση της θνησιμότητας στα παιδιά που σχετίζεται με τα ποσοστά εμβολιασμού των ενηλίκων κατά την προηγούμενη περίοδο.
Επομένως, είναι πιθανό οι εμβολιασμένοι γονείς να «αποβάλουν» στα παιδιά τους κάτι που προκάλεσε ένα απειλητικό για τη ζωή γεγονός ή ασθένεια; Με εξαιρετικά σπάνιες εξαιρέσεις, τα παιδιά δεν πεθαίνουν από τον Covid. Γιατί λοιπόν αλλιώς θα υπήρχε μια τέτοια συσχέτιση;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ἐνημερώνουμε τοὺς ἀγαπητοὺς ἀναγνῶστες μας, ὅτι σχόλια, τὰ ὁποῖα ἐμπεριέχουν προσβλητικοὺς χαρακτηρισμούς, διαφημίζουν κόμματα ἢ εἶναι γραμμένα μὲ λατινικοὺς χαρακτῆρες (γκρήκλις), θὰ διαγράφωνται ἄνευ προειδοποιήσεως!