Ο Eric Mühle είναι στρατιώτης, έχει το βαθμό του λοχία. Στο παρελθόν, οι στρατιώτες εκτελούσαν καθαρά εντολές, έπρεπε να εκτελέσουν αυτό που οι ανώτεροί τους διέταζαν να κάνουν. Αλλά αυτές οι εποχές, όπως θα αναφέρει ο Eric Mühle κατά τη διάρκεια της συνέντευξης στους Epoch Times, ανήκουν στο παρελθόν.
Η άνευ όρων υπακοή δεν αποτελεί πλέον μέρος της καθημερινής ζωής ενός στρατιώτη της Bundeswehr. Ως εκ τούτου, άσκησε το δικαίωμά του να υποβάλει ερωτήσεις και να αρνηθεί να υπακούσει σε μια εντολή. Τέθηκε σε διαθεσιμότητα για αυτό, είπε κατά τη διάρκεια της ομιλίας του στο Συμπόσιο Corona στο Βερολίνο, στο οποίο είχε προσκληθεί από την κοινοβουλευτική ομάδα του AfD στην Bundestag για τις 11/12 Νοεμβρίου 2023.
Παραβίασε το καθήκον ανοχής
Ο Eric Mühle είχε αντιταχθεί στην εντολή να του χορηγηθεί εμβόλιο γονιδίου COVID-19. Με αυτόν τον τρόπο, είχε παραβιάσει το καθήκον της ανοχής, το οποίο είναι μια «στρατιωτική ιδιαιτερότητα», όπως εξηγείται στην ιστοσελίδα της Bundeswehr. Έτσι, το καθήκον της ανοχής έχει τη βάση του στην §17a, παράγραφος 2 του νόμου περί στρατιωτών. Ορίζει ότι όλοι οι στρατιωτικοί είναι υποχρεωμένοι να «ανέχονται όλα τα καθοδηγούμενα μέτρα εμβολιασμού και προφύλαξης». Ο νόμος ορίζει επίσης ότι το δικαίωμα στη σωματική ακεραιότητα που ρυθμίζεται στον Βασικό Νόμο περιορίζεται με αυτόν τον τρόπο.
Η συνεχής άρνηση του Mühle να εμβολιαστεί με το εμβόλιο mRNA, καθώς και το συνοδευτικό εναιώρημα, προσέλκυσε κάποια προσοχή από τα μέσα ενημέρωσης. Ο στρατιώτης είναι μέλος μιας εξειδικευμένης μονάδας τα τελευταία έξι χρόνια, εξηγεί σε συνέντευξή του, «γεγονός που ίσως κάνει το όλο θέμα λίγο πιο εκρηκτικό». Στο δικαστήριο, θα πρέπει τώρα να αποδειχθεί «ότι αυτή η εντολή (για εμβολιασμό, σημείωση του συντάκτη) απλά δεν είναι νόμιμη. Και μετά, φυσικά, είναι επίσης δικαίωμα και καθήκον μου ως στρατιώτης να μην εκτελέσω μια τέτοια διαταγή».
Διάσπαση επίσης εντός της Bundeswehr
Το θέμα του εμβολιασμού «φυσικά δίχασε αρκετά τα στρατεύματα» - καθώς και την κοινωνία. Όλα όσα συμβαίνουν στην κοινωνία συμβαίνουν επίσης στις αρχές "και φυσικά και στην Bundeswehr".
Μετά την αναστολή του, δεν του επιτρεπόταν πλέον να ασκεί το επάγγελμά του και έπρεπε να εγκαταλείψει αμέσως τη στολή του. «Δεν επιτρέπεται να φοράω στολή», λέει, εξηγώντας μία από τις πολλές συνέπειες. Επίσης, δεν του επιτρεπόταν πλέον να εισέλθει σε στρατιωτικές εγκαταστάσεις, «εκτός από ιατρικές καταστάσεις έκτακτης ανάγκης». Η απώλεια εισοδήματος ήταν τεράστια γι' αυτόν. Παίρνει 40% λιγότερο - μερικές φορές ήταν ακόμη και το μισό. «Φυσικά, αυτό αλλάζει κάθε μήνα», εξηγεί. «Και αυτό δεν είναι ασήμαντο. Είμαστε ήδη στο πενταψήφιο εύρος».
Της απόρριψης του εμβολιασμού προηγήθηκε μια «τεράστια διαδικασία». «Ήταν μια διαδικασία αλλαγής». Ο Mühle μιλάει για «αφύπνιση», αν και δεν ξέρει ακριβώς αν υπάρχει πραγματικά, αυτή η αφύπνιση. «Ήταν ένα συναίσθημα στην αρχή», λέει, προσπαθώντας να περιγράψει την εξέλιξή του.
«Προέρχομαι από ένα ανταγωνιστικό αθλητικό υπόβαθρο. Έχω πολλούς φίλους που παίζουν ανταγωνιστικά αθλήματα και οι επιπτώσεις ήταν όλο και πιο κοντά. Και τότε σκέφτηκα, κάτι συμβαίνει εδώ, κάτι δεν πάει καλά». Επίσης, «διάβαζε φυσικά» και συμμετείχε σε μελέτες. «Είμαι στο σπίτι μου στην τακτική ιατρική, αυτός είναι ο κλάδος μου στην Bundeswehr».
Και μετά ήρθε μια ανησυχία, ακολουθούμενη από φόβο, «επειδή έχετε ήδη δει τι συμβαίνει. Και αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η απόφασή μου ήταν απλά ότι απλά δεν μπορούσα να εκτελέσω αυτή την παράνομη εντολή», τονίζει.
Mühle: Οι συνάδελφοί μου ήταν συνεχώς άρρωστοι
Είχε αντιληφθεί ασθένειες «που απλώς σχετίζονταν χρονικά (με τον εμβολιασμό, σημείωμα του συντάκτη)». Στον κύκλο των συναδέλφων, «οι άνθρωποι ήταν συνεχώς άρρωστοι, αν και αυτό έπρεπε να αποφευχθεί». Είναι ο μόνος που δεν είχε κορωνοϊό μέχρι στιγμής. «Τα αγόρια μας, ήταν πραγματικά σοβαρά άρρωστα δύο ή τρεις φορές», αναφέρει ο Mühle. Ο ένας, «γυμνασμένος, νεαρός», δεν μπορούσε να περπατήσει για εβδομάδες. Ακόμα και το περπάτημα ήταν δύσκολο γι' αυτόν, το τζόκινγκ και η άσκηση ήταν αδύνατα.
Ως στρατιώτες, είναι επίσης υποχρεωμένοι να φροντίζουν την υγεία τους. «Και αν κάτι αλλάξει ξαφνικά, μετά από μια ιατρική διαδικασία, τότε πρέπει να υπάρχει κάτι κάπου. Το βλέπετε, το νοιώθετε και το γνωρίζετε κάποια στιγμή», λέει, περιγράφοντας τις αντιληπτές «επιπτώσεις».
Ο Mühle είχε ερωτήσεις, αλλά «φυσικά αυτό είναι ένα από αυτά τα πράγματα που συμβαίνει όταν κάνεις ερωτήσεις», συνεχίζει, αναφέροντας έναν καβγά με τον ανώτερό του. Δεν ήθελε να επεκταθεί σε αυτό, «αλλά φυσικά υπήρχαν ερωτήσεις και οι άνθρωποι δεν ήταν πραγματικά πρόθυμοι να μιλήσουν». Και φυσικά, κανείς δεν θα μπορούσε να απαντήσει σε ερωτήσεις «αν δεν ασχοληθούν με αυτό και απλώς ακολουθήσουν εντολές».
Με πολλούς τρόπους, βασίλευε ο φόβος
Όπως αναφέρθηκε στην αρχή, η υπάκουη εκτέλεση εντολών ανήκει στο παρελθόν στην Bundeswehr. «Είναι δικαίωμα και καθήκον», λέει ο Mühle. Αυτό έκανε, είπε, και ζήτησε μια συζήτηση με τους γιατρούς της Bundeswehr. «Αλλά, φυσικά, δεν υπήρξε συμφωνία σε αυτό». Υπήρχε φόβος με πολλούς τρόπους, συμπεριλαμβανομένου του «να με αντιμετωπίσουν. Μπορούσες να το δεις αυτό σε κάθε συζήτηση».
Δεν πήρε καμμία οριστική απάντηση, «μας χώριζε απόσταση». Είτε έπρεπε να κάνετε τα τεστ είτε να δείξετε «ότι έχετε ήδη αντισώματα». Όλα είχαν αγνοηθεί.
Ο Mühle μίλησε επίσης για το γεγονός ότι - και πάνω απ' όλα πώς - δημιουργήθηκε πίεση για να πειστούν οι κρίσιμοι στρατιώτες να «εμβολιαστούν». Περιέγραψε την περίπτωση ενός νεαρού συστρατιώτη που στη συνέχεια είχε «μια συνομιλία με τον ανώτερό του».
«Η εκπαίδευσή μας διαρκεί πολύ, είναι δαπανηρή και, φυσικά, πολύ επίπονη για το σώμα», εξηγεί. Και μετά υπήρξε η συζήτηση, στην οποία επισημάνθηκε ότι θα μπορούσατε να μετατεθείτε και δεν θα μπορείτε πλέον να εξασκείται το επάγγελμα. "Ναι, και έτσι πείθεις τους ανθρώπους. Και μετά απλά προχώρησε υποτίθεται σε αυτόν τον εμβολιασμό με την κριτική του σκέψη».
Δεν είχαν απομείνει πλέον πολλά από τη συντροφικότητα
Η άρνηση τον απομόνωσε, αναφέρει ο Mühle. «Όταν κολυμπάς ενάντια στο ρεύμα, είσαι διαφορετικός. Και τότε οι άνθρωποι μπορεί επίσης να φοβούνται, επειδή οι ίδιοι δεν ξέρουν πώς να αξιολογήσουν την κατάσταση. Και μετά στάθηκα εκεί μόνος μου για αρκετό καιρό και ήταν πολύ μοναχικά». Ως εκ τούτου, είναι ακόμα πιο όμορφο να είσαι καλεσμένος σε αυτό το συμπόσιο και να βλέπεις όλους αυτούς τους ανθρώπους και να ενώνεσαι. «Αυτό είναι τρέλλα».
Κατά την άποψή του, δεν έμεινε πολύ από τη συντροφικότητα που συχνά επαινείται εντός της Bundeswehr, του λεγόμενου "esprit de corps", μετά την άρνηση του Mühlen να εμβολιαστεί. «Δεν ξέρω τι συμβαίνει ψυχολογικά. Ίσως είναι φόβος. Είναι οικονομικό άγχος. Φυσικά, έχει να κάνει αν θέλετε να κάνετε σταδιοδρομία εντός της Bundeswehr. Στη συνέχεια, φυσικά, πρέπει να είστε προσεκτικοί. Αυτοί είναι πιθανώς οι μηχανισμοί που λειτούργησαν πολύ καλά», λέει, προσπαθώντας να αναλύσει την κατάσταση.
«Αν υπάρχει η προοπτική ότι – όπως στην περίπτωσή μου – ο μισθός σας θα μειωθεί, ίσως ακόμη και να απολυθείτε ατιμωτικά, (...) Τότε έχει ήδη μια σημαντική ακτινοβολούσα αξία, και σε άλλους συναδέλφους». Αυτό είχε αποτέλεσμα, δηλώνει απογοητευμένος ο Mühle.
Ως εκ τούτου, ήταν ευτυχής που μπόρεσε να μιλήσει στο συμπόσιο. Αυτό δείχνει «ότι δεν είμαστε μόνοι, ότι υπάρχει βοήθεια». Αυτό είναι πολύ ενθαρρυντικό, και επίσης να βλέπω ότι «έχετε πάρει τη σωστή απόφαση», η οποία «αξίζει πολύ, πολύ περισσότερο από τα χρήματα που μπορεί να μου αφαιρεθούν. Ατιμωτική απαλλαγή. Θεέ μου, Τα αντέχω όλα. Αλλά το να σταθώ εδώ και να ξέρω: είμαι υγιής και κανείς δεν μου έχει πάρει την υγεία μου, και ήμουν υπεύθυνος γι' αυτό, το πήρα στα χέρια μου. Είναι απλά απερίγραπτο».
Μια ζωή πριν από τον κορωνοϊό, μια ζωή μετά τον κορωνοϊό
Κατά τη διάρκεια της καρριέρας του ως στρατιώτης, υπήρξαν επίσης αρκετές φάσεις αλλαγής, λέει ο Mühle όταν ρωτήθηκε από τους Epoch Times. «Η πρώτη αλλαγή έγινε μετά τις αποστολές μου. Τόσο πολιτικά όσο και στρατιωτικά», απαντά. Η επόμενη μεγάλη αλλαγή, η οποία ήταν ισχυρότερη από ό, τι μετά τις εμφανίσεις του, ήταν «η ώρα με τον κορωνοϊό».
Η άποψή του για τον κόσμο έχει αλλάξει, το ίδιο και ο ίδιος ως άτομο. «Πριν από τρία ή τέσσερα χρόνια, δεν θα βρίσκονταν στην σωστή διεύθυνση εάν έρχονταν σε μένα με συζητήσεις περί πνευματικότητας. Ούτε καν περί συναισθημάτων. Ήμουν πολύ ψυχρός». Στην περίπτωσή του, έχει λάβει χώρα μια «ακραία αλλαγή». Μετά από δύο αποστολές στο Αφγανιστάν, έθεσε στον εαυτό του το ερώτημα: «Έχω κάνει πραγματικά κάτι για τη Γερμανία;». Ήθελε να αφήσει αυτή την ερώτηση "ανοιχτή στην αίθουσα".
«Όλοι έχουμε μια δουλειά εδώ στη Γερμανία και θα ήθελα να την κάνω», συνεχίζει. «Αλλά δεν νομίζω ότι θα μπορέσω να το κάνω αυτό ως στρατιώτης. Και θέλω να κάνω μια αλλαγή. Δεν θα μπορέσω να το κάνω ούτε ως στρατιώτης και δεν θα μπορέσω να το κάνω χιλιάδες μίλια μακριά από τη Γερμανία».
Αποδεχόμενος καθήκοντα εδώ, «Δεν νομίζω ότι αυτό θα συμβεί στον παλιό μου κόσμο πια». Δεν θα είναι πλέον δυνατό να επιφέρουμε αλλαγή σε αυτόν τον παλιό κόσμο. «Γι' αυτό υπήρχε μια ζωή πριν από τον κορωνοϊό για μένα και τώρα υπάρχει μια ζωή μετά τον κορωνοϊό. Απλά ανυπομονώ για το τι θα ακολουθήσει».
Η συνέντευξη πραγματοποιήθηκε από τον Erik Rusch.
Ελπίζουμε νά προσεχθεί ιδιαιτέρως αυτή η ΠΟΛΥ ΔΥΝΑΤΗ ανάρτηση και ομολογία του ΨΥΧΩΜΕΝΟΥ Γερμανού στρατιωτικού!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠου δέν σκέφθηκε τίς σκληρές συνέπειες της αποτάξεώς του από τίς γερμανικές Ένοπλες Δυνάμεις!
Πόσες χιλιάδες ένστολοι οδηγήθηκαν "εκβιαστικά καί πιεστικά" στίς ενέσεις, ενώ είχαν αναστολές καί επιφυλάξεις;
Καί μας ενδιαφέρουν εδώ οι δικοί μας εννοείται καί πολύ μετά οι όποιοι ξένοι στρατιωτικοί!
Δίλημμα καί μάλιστα δύσκολο: τί προέχει η υπακοή σέ ΗΛΙΘΙΕΣ εντολές, ή η ζωή των ανθρώπων καί των στελεχών ;
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφή