https://i.ytimg.com/vi/55X8VHpS4hM/hq720.jpg?sqp=-oaymwE7CK4FEIIDSFryq4qpAy0IARUAAAAAGAElAADIQj0AgKJD8AEB-AH-CYAC0AWKAgwIABABGHIgUig3MA8=&rs=AOn4CLDHjYi_JnH6w4Nq9nnO6Q2GeYZfeA
Η Miss Dove (Jennifer Jones) είναι μια δασκάλα Δημοτικού σε σχολείο της Νέας Αγγλίας που εκτιμάται από τους μαθητές της στη μικρή πόλη Liberty Hill. Όταν αρρωσταίνει, ένας ευγενικός γιατρός (Robert Stack), ο οποίος είναι πρώην μαθητής της Miss Dove, έρχεται να τη βοηθήσει. Καθώς πολλοί από τους μαθητές της, νυν και πρώην, έρχονται να τη δουν στο νοσοκομείο, αποκαλύπτουν πώς η Miss Dove έχει επηρεάσει σημαντικά τη ζωή τους όλα αυτά τα χρόνια. Αυτοί οι επισκέπτες περιλαμβάνουν έναν αστυνομικό, έναν θεατρικό συγγραφέα, έναν τραπεζίτη, έναν κατάδικο και μια ανύπαντρη μητέρα.
Μου αρέσει να ανακαλύπτω ένα παλιό μυθιστόρημα που είναι γλυκό και απλό και απλά ευχάριστο στην ανάγνωση. Όχι πολύ καιρό πριν, διάβασα μια κριτική που επαινεί το "Good Morning, Miss Dove" της Frances Gray Patton. Θα μπορούσα να ορκιστώ ότι βρήκα την κριτική πηδώντας μέσα από κάποια από τη λίστα στο Saturday Review of Books του ιστολογίου Semicolon, το οποίο συνιστώ ανεπιφύλακτα για περιήγηση στο βιβλίο. Δυστυχώς, επέστρεψα για να βρω τον σύνδεσμο προς αυτήν την κριτική και για κάποιο λόγο δεν το βρίσκω.
Ορίστε λοιπόν η δική μου κριτική. Το βιβλίο γράφτηκε το 1954 και διάβασα ένα βιβλίο από την βιβλιοθήκη με ένα απλό καφέ εξώφυλλο ανάγλυφο με το λογότυπο της Louisville Free Public Library. Έτσι, δεν υπάρχουν πολλά στον τρόπο του εξωφύλλου που θα σας προσελκύσουν.
Η ιστορία είναι αυτή της Τρομερής Miss Dove, δασκάλας παγκόσμιας γεωγραφίας σε μαθητές του δημοτικού σχολείου στη μικρή πόλη Liberty Hill. Αυτή είναι μια μικρή πόλη της Αμερικής όπως αυτή στο "Our Town" του Thornton Wilder, όπου γενιές μεγαλώνουν και ζούνε εκεί, παντρεύονται μεταξύ τους και γνωρίζουν ο ένας τη δουλειά του άλλου. Για δύο γενιές, κάθε παιδί στο Liberty Hill έχει μάθει γεωγραφία και, το πιο σημαντικό, έχει διαμορφώσει τον χαρακτήρα του από τη Miss Dove.
Η κυρία Dove έχει μια πολύ αυστηρή αίσθηση του σωστού και του λάθους και μια έμφυτη αίσθηση του σωστού τρόπου αντιμετώπισης των παιδιών. Οι μαθητές την φοβούνται – ή ίσως η καλύτερη λέξη είναι ότι νοιώθουν δέος. Μαθαίνουν να κάθονται ίσια, να μιλούν μόνο αφού σηκώσουν τα χέρια τους, να μην μασούν τα μαλλιά τους, να κρατούν τα χέρια τους διπλωμένα, να μην ζητούν να πίνουν από το σιντριβάνι κ.λπ. Διευθύνει μια οργανωμένη τάξη με ευγενικούς τρόπους.
Και τότε, μια ημέρα, στη μέση της τάξης, αισθάνεται έναν οξύ πόνο στην πλάτη της και το πόδι της μουδιάζει. Πρέπει να καθίσει. Ένα αγόρι στέλνεται να καλέσει τον γιατρό (ο οποίος είναι ένας από τους πρώην μαθητές της Miss Dove). Πρέπει να μεταφερθεί στο νοσοκομείο. Η νοσοκόμα είναι μία άλλη μαθήτριά της, όπως και ο αρραβωνιαστικός της νοσοκόμας, ένας από τους αστυνομικούς της πόλης. Ο πάστορας που έρχεται είναι επίσης ένας πρώην μαθητής. Ο θρασύς νεαρός ασκούμενος που εκτελεί την προκαταρκτική εξέταση δεν υπήρξε μαθητής της, αλλά η μητέρα του, που τώρα ζει σε άλλη πόλη, ήταν. Καθώς η δεσποινίς Dove περιμένει στο νοσοκομείο για μια σειρά εξετάσεων που θα καθορίσουν τη μοίρα της, ξαναζεί, μέσω από ένα ταξείδι αναμνήσεων, τη δική της ζωή μέσα από τις συναντήσεις που είχε με τους μαθητές των οποίων τις ζωές άγγιξε και επηρέασε.
Επιτέλους, έχοντας επίγνωση της κρίσιμης φύσης της διάγνωσής της, επιλέγει να εναποθέσει τη μοίρα της στα χέρια ενός από αυτούς τους μαθητές της. Τώρα εκείνος έχει επάνω της την εξουσία που είχε κάποτε εκείνη επάνω του. Τον εμπιστεύεται.
Αυτό είναι ένα αρκετά παλιομοδίτικο βιβλίο. Είναι υπέροχο να διαβάζεις για τον ειλικρινή θαυμασμό που αποπνέει το βιβλίο για τη δεσποινίς Dove και τον Δρ Baker και τις παλιομοδίτικες καλές αρετές. Ταυτόχρονα, είναι δύσκολο να μην χαίρεσαι που οι καιροί έχουν αλλάξει. Ενώ θα ήταν υπέροχο για τα παιδιά (ή για μένα ως παιδί) να έχουμε μια δασκάλα σαν τη Miss Dove, θα ήταν απαίσιο να είχαμε ΜΟΝΟ μια Miss Dove για δασκάλα. Και η πατερναλιστική μεταχείριση που έλαβε μόλις μπήκε στο νοσοκομείο θα ήταν εντελώς απαράδεκτη σήμερα. Η νοσοκόμα δεν της έλεγε καν ποια ήταν η θερμοκρασία της –
«Αυτές είναι εμπιστευτικές πληροφορίες για τους γιατρούς», δήλωσε η Billie Jean. Απολογητικά χάϊδεψε το χέρι της κυρίας Dove. «Ακόμα κι αν σας το έλεγα, δεν θα ξέρατε τι σήμαινε. Είναι σε βαθμούς Κελσίου».
Η δεσποινίς Dove δεν υπερασπίστηκε τον εαυτό της ενάντια στον αδιάκριτο υπαινιγμό του κοριτσιού ότι είχε άγνοια. Αντίθετα απάντησε «Η ερώτησή μου ήταν αδιάκριτη».
«Ω, όχι! Όχι αδιάκριτη!» Η Billie Jean διαμαρτυρήθηκε. «Όλοι οι ασθενείς ρωτούν. Αλλά ξέρετε,... οι κανόνες».
Ναι!
Οι καιροί αλλάζουν. Αλλά οι καλοί άνθρωποι θα είναι πάντα καλοί άνθρωποι και έχουν την ικανότητα να επηρεάζουν τις ζωές των γύρω τους. Αν και τα βιβλία που το επισημαίνουν αυτό μπορεί μερικές φορές να θεωρούνται γλυκανάλατα μελό, μπορούν επίσης μερικές φορές να είναι γλυκές και εμπνευσμένες υπενθυμίσεις για να αναζητήσετε το καλό και να ελπίζετε για το καλύτερο.
ΠΗΓΗ: http://susancoventry.blogspot.com/2014/02/book-review-good-morning-miss-dove-by.html
https://www.imdb.com/title/tt0048130/
https://biblio.sg/book/good-morning-miss-dove-frances-gray/d/1484917050
https://www.amazon.com/-/zh_TW/PATTON-FRANCES-GRAY/dp/B0000BM8P8
https://www.goodreads.com/book/show/563840.Good_Morning_Miss_Dove
https://www.tcm.com/unavailable
https://www.goodreads.com/book/show/563840.Good_Morning_Miss_Dove
DK Classics
Good Morning Miss Dove, 1955, Jennifer Jones & Robert Stack
https://www.youtube.com/watch?v=-iwuI1oUhyA&ab_channel=DKClassics
ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: ΜΑΡΙΓΩ ΖΑΡΑΦΟΠΟΥΛΑ
Καλή σας απόλαυση!
Καληνύχτα! Μ.Ζ.🌜🌙
Τί όμορφο!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜία εντελώς "ξεχασμένη" εικόνα σίγουρα πιό αγνής κοινωνίας καί ανθρώπων στίς ΗΠΑ εκείνης της εποχής, επτά δεκαετίες περίπου πίσω!
Πρόσωπα, χαρακτήρες καί περιστατικά μέ ΗΘΟΣ, ΑΓΩΓΗ καί κυρίως ΑΞΙΕΣ καί ΗΘΗ!
Βιβλία τέτοια μάλλον δέν γράφονται πιά, ούτε καί διανοείται κανείς παραγωγός του 'Χόλλυγουντ' νά χρηματοδοτήσει μία ταινία αυτού του περιεχομένου....
Ευχαριστούμε πάρα πολύ από καρδιάς Μαριγώ Ζαραφοπούλα γιά αυτό τό μοναδικά ΥΠΕΡΟΧΟ ταξίδι που μας χάρισες! Ε Υ Γ Ε!
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΔιαγραφήΚαλή σας ημέρα κύριε Καποδίστρια!
ΔιαγραφήΠόσο χαίρομαι που σας άρεσε! Για πολλούς απλοϊκό και χωρίς περιπέτειες και ανατροπές, ακριβώς όπως η ζωή μιας δασκάλας σε μια μικρή επαρχιακή πόλη, αλλά γεμάτο γαλήνη, σεβασμό, αξίες και ευγένεια. Όπως το λέει και η κριτικός "εμπνευσμένες υπενθυμίσεις για να αναζητήσετε το καλό και να ελπίζετε για το καλύτερο."
Να είστε καλά και να χαρείτε την ηλιόλουστη ημέρα!
Όταν υπήρχαν δάσκαλοι έπρεπε τίτλος.
ΑπάντησηΔιαγραφή