 |
*Ε Ρ Ω Τ Η Σ Η: ΕΚΕΙΝΟ ΤΟ ΜΕΣΗΜΕΡΙ ΛΟΙΠΟΝ ΤΗΣ 27/01/1974, ΟΡΙΣΜΕΝΕΣ ΕΒΔΟΜΑΔΕΣ ΠΡΟ ΤΗΣ ("ΚΑΡΑ"-ΣΤΗΜΕΝΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ Χ.ΚΙΣΣΙΝΓΚΕΡ) ΤΟΥΡΚΙΚΗΣ ΕΙΣΒΟΛΗΣ, ΑΠΕΒΙΩΣΕ ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΑ (...) Ο ΥΠΕΡΗΦΑΝΟΣ ΚΑΙ ΑΔΟΥΛΩΤΟΣ ΣΤΡΑΤΗΓΟΣ; ΑΠΛΗ ΕΡΩΤΗΣΗ. ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙ ΟΜΩΣ; |
Ἦταν μεσημέρι τῆς 27ης Ἰανουαρίου 1974, ὅταν ὁ ἄνθρωπος ποὺ ἀφιέρωσε τὴ ζωή του στὸ μέτωπο κάθε ἀγώνα τῆς σύγχρονης ἑλληνικῆς ἱστορίας, πέρασε* στὴν ἀθανασία.
Ἡ λαμπρὴ αὐτὴ μορφὴ εἶδε τὸ πρῶτο φῶς τοῦ ἥλιου στὶς 5 Ἰουλίου 1897.
Ὁ Γεώργιος Γρίβας ἔζησε τὰ παιδικά του χρόνια στὸ χωριὸ Τρίκωμο, τῆς ἐπαρχίας Ἀμμοχώστου.
Τελείωσε τὸ σχολεῖο τὸ 1916 καὶ ἔπειτα ἄνοιξε τὸν δρόμο γιὰ ἕνα λαμπρὸ μέλλον, γεμάτο ἀγῶνες καὶ θυσίες γιὰ τὴν πατρίδα, γιὰ τὰ ἰδανικὰ καὶ τὶς ἀξίες ποὺ κουβαλοῦσε μέχρι τὴν τελευταία του πνοή.
Ἀφοῦ τελείωσε τὸ σχολεῖο εἰσήχθη στὴν Στρατιωτικὴ Σχολὴ Εὐελπίδων, ἀπὸ τὴν ὁποία ἀποφοίτησε μὲ ἄριστα, τὸ 1919, μὲ τὸν βαθμὸ τοῦ Ἀνθυπολοχαγοῦ. Οἱ ἱκανότητές του ἔγιναν σύντομα ἀντιληπτὲς καὶ ἔτσι κλήθηκε ἀπὸ τὴν...
Ὁ Διγενὴς δὲν ξέχασε ποτὲ τὴν ἰδιαίτερή του πατρίδα καὶ γι’ αὐτὸ ἐξακολουθοῦσε νὰ παρακολουθεῖ στενὰ τὶς ἐξελίξεις καὶ τὰ γεγονότα.
Μετὰ τὸ Ἑνωτικὸ δημοψήφισμα, τὸν Ἰανουάριο τοῦ 1950 καὶ τὴν ἄρνηση τῶν Ἄγγλων νὰ παραχωρήσουν τὸ δικαίωμα τῆς αὐτοδιάθεσης στὸν κυπριακὸ λαό, ἦταν φανερὸ πὼς ὁ ἔνοπλος ἀγώνας ἀποτελοῦσε μονόδρομο.
Ἔτσι, μὲ τὴν ἀπελευθέρωση τῆς Ἑλλάδας καὶ τὴν ἀποτροπὴ ἀπὸ μέρους του νὰ καταλυθεί τό δημοκρατικὸ πολίτευμά της ἀπὸ τοὺς συμμορίτες, μετέβη μυστικὰ στὴν Κύπρο καὶ ἵδρυσε τὴν Ε.Ο.Κ.Α., τῆς ὁποίας ἦταν καὶ ὁ στρατιωτικὸς ἀρχηγός, μὲ στόχο τὴν ἐκδίωξη τῶν Βρετανῶν ἀπὸ τὸ νησὶ καὶ τὴν Ἕνωση τῆς Κύπρου μὲ τὴ μητέρα Ἑλλάδα.
Οἱ ἐπισκέψεις του στὴν Κύπρο, τὸ 1951 καὶ τὸ 1952, ἦταν ἡ ἀρχὴ γιὰ νὰ τεθοῦν τὰ θεμέλια γιὰ τὴν ἔναρξη τοῦ ἐθνικοῦ ἀπελευθερωτικοῦ ἀγώνα τῆς Ε.Ο.Κ.Α.
Στὶς 7 Μαρτίου 1953, στὴν Ἀθήνα, μαζὶ μὲ τὰ ἄλλα 11 μέλη τῆς Δωδεκαμελοῦς Ἐπιτροπῆς, ἔδωσε τὸν ὅρκο γιὰ ἀγώνα ἀπελευθέρωσης τῆς Κύπρου, ποὺ εἶναι γνωστὸς ὡς ὁ «Ὅρκος τῶν Δώδεκα».
Στὶς 10 Νοεμβρίου 1954, τὸ ἱστιοφόρο «Σειρήν», ὕστερα ἀπὸ ἕνα περιπετειῶδες ταξίδι ἔφτασε στὴν Κύπρο μεταφέροντας τὸν Γρίβα.
Ἀπὸ τούτη τὴ στιγμὴ ὁ Γεώργιος Γρίβας ἀνέλαβε Ἀρχηγὸς τῆς Ε.Ο.Κ.Α.
Μία σπιθαμὴ γῆς, μία σταλιὰ τόπος μὲ μία χούφτα παιδιῶν ποὺ μεγαλούργησαν, ἔχοντας ἀπέναντί τους μία ὁλόκληρη αὐτοκρατορία καὶ τοὺς ἔμπειρους καὶ τέλεια ἐξοπλισμένους στρατιωτικούς της. «Μπορεῖ αὐτοὶ νὰ εἶχαν ὄπλα ἀλλὰ ἐμεῖς εἴμαστε Ἕλληνες καὶ ἔχουμε ψυχή, τὸ πιὸ δυνατὸ καὶ ἀνίκητο ὅπλο».
Μέ αὐτὴ τὴ σκέψη, μὲ τὴν ἀγάπη τους γιὰ τὴν πατρίδα καὶ τὸν πόθο γιὰ Ἕνωση, ξεκίνησαν τὰ παιδιά μαζὶ μὲ τὸν ἀρχηγὸ τους τὸν Ἐθνικοαπελευθερωτικὸ ἀγώνα τοῦ 55-59.
«Μὲ τὴν βοήθειαν τοῦ Θεοῦ,
μὲ πίστιν εἰς τὸν τίμιον ἀγώνα μας,
μὲ τὴ συμπαράσταση ὁλοκλήρου τοῦ ἑλληνισμοῦ
καὶ μὲ τὴν βοήθειαν τῶν Κυπρίων, ἀναλαμβάνομεν τῶν ἀγώνα διὰ τὴν ἀποτίναξιν τοῦ ἀγγλικοῦ ζυγοῦ,
μὲ σύνθημα ἐκεῖνο τὸ ὁποῖον μᾶς κατέλειπαν οἱ πρόγονοί μας:
Ἢ τᾶν, ἢ ἐπὶ τᾶς».
Ἕνας ἀγώνα ὁ ὁποῖος ἂν καὶ στρατιωτικὰ ἦταν νικηφόρος ἀπὸ πλευρᾶς μας, ἀτύχησε στὴν πολιτικὴ του πτυχή, ἀφοῦ οἱ πολιτικοὶ ἡγέτες τοῦ Ἑλληνισμοῦ ἐκείνης τῆς περιόδου, ὄντας κατώτεροι τῶν περιστάσεων ἔπεσαν στὴν παγίδα τῆς ἀγγλικῆς διπλωματίας. Ἀνακήρυξαν τὴν ἀνεξαρτησία τῆς Κύπρου καὶ ἀποδέχτηκαν τὸ δοτὸ δικοινοτικὸ σύνταγμα τοῦ ’60, τὸ ὁποῖο εἶχε καταστροφικὲς συνέπειες γιὰ τὴν Κύπρο.
Μὲ τὸ πέρας τοῦ ἀγώνα ὁ Στρατηγὸς Διγενὴς ἀποχώρησε γιὰ τὴν Ἀθήνα, ὅπου τὸν ὑποδέχθηκε πλῆθος κόσμου, ἐνῶ ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν, Θεόκλητος, τὸν τίμησε μὲ τὸ χρυσὸ στεφάνι.
Ἡ Βουλὴ τῶν Ἑλλήνων, μὲ τὸν νόμο 3944 ποὺ δημοσιεύτηκε στὸ Φύλλο τῆς Ἐφημερίδας τῆς Κυβερνήσεως Α 51, στὶς 20 Μαρτίου 1959, προήγαγε ὁμόφωνα τὸν Γεώργιο Γρίβα ἀπὸ ἀντισυνταγματάρχη σὲ ἀντιστράτηγο, τοῦ ἀπένειμε εἰδικὴ σύνταξη, καθὼς ἐπίσης καὶ τὸν τιμητικὸ τίτλο τοῦ «Ἄξιου Τέκνου τῆς Πατρίδος».
Στὶς 12 Ἰουνίου 1964, ὁ Διγενὴς ἔφθασε στὴν Κύπρο καὶ ἀνέλαβε Ἀρχηγὸς τῆς Ἀνωτάτης Στρατιωτικῆς Διοίκησης Ἀμύνης Κύπρου.
Ἀπὸ τὴ θέση αὐτή, κατέβαλε τεράστιες προσπάθειες, γιὰ νὰ ὀργανώσει τὴν Ἐθνικὴ Φρουρὰ καὶ νὰ τὴν καταστήσει μία ὑπολογίσιμη καὶ ἀξιόμαχη δύναμη.
Μὲ τὶς προβοκατόρικες κινήσεις τῶν Τούρκων τὸ φθινόπωρο τοῦ 1967, ἡ Ἑλληνικὴ Μεραρχία ἀναγκάστηκε νὰ ἀποχωρήσει ἀπὸ τὸ νησί, μαζὶ μὲ τὸν Διγενῆ, ὑπὸ τὴν ἀπειλὴ πολέμου.
Μὲ τὴν ἀποχώρηση τῆς Μεραρχίας, ἡ Κύπρος ἀπογυμνώθηκε ἀμυντικά, μὲ ἀποτέλεσμα οἱ τουρκικοὶ σχεδιασμοὶ σὲ βάρος της, νὰ μποροῦν νὰ ὑλοποιηθοῦν εὐκολότερα.
Ὁ Διγενὴς ἐπέστρεψε στὴν Ἀθήνα καὶ τέθηκε ἀπὸ τὴν Χούντα ὑπὸ παρακολούθηση καὶ περιορισμὸ στὸ σπίτι του στὸ Χαλάνδρι.
Οἱ κίνδυνοι γιὰ τὸ μέλλον τῆς Κύπρου ἦταν ἐμφανεῖς. Ἡ Χούντα, διὰ τοῦ Ὑπουργοῦ Ἐξωτερικῶν Ξανθοπούλου – Παλαμᾶ εἶχε διαβουλεύσεις μὲ τὴν Τουρκία στὴ Λισσαβόνα τὸν Ἀπρίλιο τοῦ 1971 καὶ ἀπὸ τὶς πληροφορίες ποὺ ὑπῆρχαν τότε, προδιαγραφόταν ἀπαράδεκτη λύση γιὰ τὸ Κυπριακό.
Παράλληλα, οἱ σχέσεις τῶν Κυβερνήσεων Ἑλλάδας καὶ Κύπρου βρίσκονταν σὲ ἔνταση.
Οἱ πληροφορίες αὐτὲς ἀνησύχησαν τὸν Διγενῆ, ὁ ὁποῖος ἒνιωσε τὴν ἀνάγκη νὰ ἀντιδράσει. Ἔτσι, τὴν 1η Σεπτεμβρίου 1971, ὁ Διγενὴς ἔφθασε μυστικὰ στὴν Κύπρο, διαφεύγοντας ἀπὸ τὴν ἐπιτήρηση τῆς Χούντας.
Στὶς 25 Μαρτίου 1972, εἶχε συνάντηση μὲ τὸν Ἀρχιεπίσκοπο Μακάριο, στὴν ὁποία, σὲ πνεῦμα κατανόησης, κατέληξαν σὲ κάποιες συμφωνίες.
Δυστυχῶς ὅμως, δὲν προχώρησε ἡ ὑλοποίηση τῶν συμφωνηθέντων καὶ τὰ γεγονότα ὁδήγησαν σὲ μία μετωπικὴ σύγκρουση τῶν δύο.
Ἡ Κύπρος μπῆκε σὲ μία ἐμφύλια διαμάχη μὲ πράξεις βίας, ἀνατινάξεις Ἀστυνομικῶν Σταθμῶν καὶ αὐτοκινήτων.
Μέσα σὲ αὐτὸ τὸ κλίμα ὁ Διγενὴς ἐξαντλημένος καὶ ταλαιπωρημένος ἀπεβίωσε (;;;;;;) στὸ κρησφύγετό του στὴ Λεμεσό, στὶς 27 Ἰανουαρίου 1974, ἔξι μῆνες πρὶν ἀπὸ τὰ γεγονότα τοῦ πραξικοπήματος καὶ τῆς τουρκικῆς εἰσβολῆς...
Τάφηκε στὴν αὐλὴ τοῦ σπιτιοῦ, ποὺ ἦταν τὸ κρησφύγετό του.
Στὴν κηδεία τοῦ Ἀρχηγοῦ τῆς Ε.Ο.Κ.Α. παρέστησαν χιλιάδες κόσμου.
Ἡ Βουλὴ τῶν Ἀντιπροσώπων, σὲ εἰδικὴ συνεδρία της στὶς 31 Ἰανουαρίου 1974, ἀνακήρυξε τὸν Διγενῆ «ἈξιονΤέκνον τῆς Κύπρου διὰ τὰς ἐξαιρέτου ὑπηρεσίας τὰς ὁποίας προσέφερε πρὸς τὴν ἰδιαιτέραν τοῦ Πατρίδα.»
Ἦταν ἕνας ἄνθρωπος ἀνάμεσα στοὺς πιὸ ἰδεολόγους ἑνωτικούς, ποὺ παρόλες τὶς συκοφαντίες ἐναντίον του, οἱ ἀξίες καὶ τὰ ἰδανικὰ γιὰ τὰ ὁποία ἔζησε καὶ πολέμησε, κατόρθωσε νὰ ὑπάρχουν μέχρι καὶ σήμερα.
Εἶχε δείξει καὶ ἀποδείξει, ἐνόσω ἦταν ἐν ζωῇ, ὅτι δὲν ἦταν ἕνας τυχαῖος στρατιωτικός, ἀλλὰ ἕνας ἀπαράμιλλου σθένους σπουδαῖος πατριώτης καὶ μαχητής.
Θὰ ζεῖ πάντα στὴ μνήμη μας ὡς ὁ μοναδικὸς Ἀρχηγὸς καὶ μὲ σημαία μας τὰ λόγια του θὰ προχωρᾶμε.
«Εἶναι καιρὸς νὰ δείξωμεν εἰς τὸν κόσμον, ὅτι ἐὰν ἡ διεθνὴς διπλωματία εἶναι ἄδικος καὶ ἐν πολλοῖς ἀναδρος, ἡ Ἑλληνικὴ Κυπριακὴ ψυχὴ εἶναι γενναία.
Ἐὰν οἱ δυνάσται μας δὲν θέλουν νὰ ἀποδώσουν τὴν λευτεριά μας, μποροῦμε νὰ τὴν διεκδικήσωμεν μὲ τὰ ἴδια μας τὰ χέρια καὶ μὲ τὸ αἷμα μας.
Ἂς δείξωμεν εἰς τὸν κόσμον ἀκόμη μίαν φορὰν ὅτι καὶ τοῦ σημερινοῦ Ἕλληνα ὁ τράχηλος ζυγὸν δὲν ὑπομένει».
«Γρίβα Λεβέντη Διγενῆ κοιμήσου ξεκουράσου, ἡ Ἕνωση ἒν νὰ γενεῖ τὴν θέλουν τὰ παιδιά σου».
Γραφεῖο Τύπου
Π.Ε.Ο.Φ. Θεσσαλονίκης
http://www.orthodoxia-ellhnismos.gr/2021/01/blog-post_943.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ἐνημερώνουμε τοὺς ἀγαπητοὺς ἀναγνῶστες μας, ὅτι σχόλια, τὰ ὁποῖα ἐμπεριέχουν προσβλητικοὺς χαρακτηρισμούς, διαφημίζουν κόμματα ἢ εἶναι γραμμένα μὲ λατινικοὺς χαρακτῆρες (γκρήκλις), θὰ διαγράφωνται ἄνευ προειδοποιήσεως!