Ομιλεί ο π. Πέτρος Χιρς
«Θέλω να δώσω μερικά παραδείγματα για να καταλάβουμε την στάση των Ορθοδόξων Χριστιανών εν μέσω πολέμου … και αυτό σχετίζεται, ίσως όχι τόσο πολύ, στους πραγματικούς λόγους που γίνονται πόλεμοι.
Οι πραγματικοί λόγοι ελπίζω να καταλάβατε σε αυτήν την σύντομη παρουσίαση, είναι πολλοί.
Είναι σαν ένα κρεμμύδι, υπάρχουν πολλά επίπεδα, όλα έχουν σχέση, κανένα δεν είναι άσχετο, αλλά σίγουρα στην ιεράρχηση των πραγμάτων εάν θέλεις να φτάσεις στο βάθος του προβλήματος, το βάθος είναι και θα είναι πάντα πνευματικό.
Έχει να κάνει με τις δικές μας πτώσεις και έλλειψη μετάνοιας που δίνουν δικαιώματα στον εχθρό. Αυτό είναι το κλειδί.
Όταν κάνεις αναδρομή λοιπόν και λές, πώς κατέληξαν δύο Ορθόδοξες χώρες, είτε αυτή αφορά την Ελλάδα και την Βουλγαρία στις αρχές του 20ου αιώνα, στους Βαλκανικούς… είτε την Ουκρανία και την Ρωσσία σήμερα, πρόκειται για μία τραγωδία για μας τους Ορθοδόξους Χριστιανούς.
Και σίγουρα έχουμε πάλι μία μάχη, έχουμε τους παγκοσμιοποιητές, τους μασόνους και όλα τ’ άλλα.
Αυτό το καταλαβαίνουμε αλλά δεν είναι το μόνο, ούτε είναι το βασικό επίπεδο, και αν μείνουμε σ’ αυτό δεν θα λύσουμε τίποτε πνευματικά, δεν θα κατανοήσουμε τα πράγματα εις βάθος, δεν θα φωτιστούμε. …
Θέλω να μιλήσω για το παράδειγμα του Αγίου Νικολάου Ιαπωνίας κατά την διάρκεια του Ρωσσο-Ιαπωνικού Πολέμου.
Αυτό είναι το γράμμα του Τσάρου Νικολάου, του Αγίου Νικολάου Ρωσσίας, στον Άγιο Νικόλαο Ιαπωνίας μετά τον Ρωσσο-Ιαπωνικό Πόλεμο,.
Νομίζω είναι πραγματικά υπέροχο να βλέπει κανείς έναν κυβερνήτη, τον Τσάρο, να γράφει σε έναν Άγιο και να κατανοεί τον πρέποντα ρόλο του Επισκόπου σε τέτοιες στιγμές. Διότι και σήμερα υπάρχουν τέτοιοι Επίσκοποι σε παρόμοια κατάσταση … στην Ουκρανία. Λένε οι άνθρωποι για παράδειγμα, πώς θα πρέπει να αντιδράσει ο Μητροπολίτης Ονούφριος με όλα αυτά που γίνονται.
Ας δούμε τί έκανε ο Άγιος Νικόλαος (Ιαπωνίας), θα μιλήσουμε λίγο για αυτό. Ας ακούσουμε όμως πρώτα τα λόγια του Αγίου Νικολάου του Τσάρου:
«Έδειξες σε όλους ότι η Ορθόδοξη Εκκλησία του Χριστού είναι ξένη στην εγκόσμια εξουσία…»
Αυτός είναι ο Τσάρος που μιλάει, σωστά; Και αναγνωρίζει πολύ ξεκάθαρα τον ρόλο της Εκκλησίας. Δεν προσπαθεί να αφομοιώσει την Εκκλησία. Αυτή είναι μεγάλη αρετή για έναν κυβερνήτη. Είναι σπάνια. Πολύ σπάνια.
«… η Ορθόδοξη Εκκλησία του Χριστού είναι ξένη στην εγκόσμια εξουσία και σε κάθε φυλετικό μίσος…»
Για να σας θυμίσω, είναι ιεραπόστολος στην Ιαπωνία και ο πόλεμος ήταν μεταξύ Ιαπωνίας και Ρωσσίας.
Και φυσικά αυτός προσευχότανε ως Ρώσσος και για τις δύο πλευρές, αλλά προφανώς για τους Ρώσσους στους οποίους ανήκει.
Αλλά ως Ιεράρχης της Εκκλησίας στην Ιαπωνία προσευχόταν και για τους ανθρώπους στην Ιαπωνία και έλεγε στους Ιάπωνες να προσεύχονται για την ασφάλεια της χώρας, για την πατρίδα κτλ. Πολύ ενδιαφέρον. Λέει λοιπόν:
«Έδειξες σε όλους ότι η Ορθόδοξη Εκκλησία του Χριστού είναι ξένη στην εγκόσμια εξουσία και σε κάθε φυλετικό μίσος και αγκαλιάζει όλες τις φυλές και τις γλώσσες με την αγάπη της.
Την δύσκολη ώρα του πολέμου, όταν τα όπλα της μάχης καταστρέφουν τις ειρηνικές σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων και των ηγεμόνων, εσύ, σύμφωνα με την εντολή του Χριστού, δεν άφησες το ποίμνιο που σου ενεπιστεύθη και με την αγάπη και την πίστη άντλησες δύναμη να αντέξεις την πύρινη δοκιμασία, και εν μέσω της εχθρότητας του πολέμου να κρατήσεις την ειρήνη της πίστης και την αγάπη στην Εκκλησία που έχτισαν οι κόποι σου.»
Εννοείται πως κι εμείς ως Χριστιανοί Ορθόδοξοι δεν θα γίνουμε ιδεολόγοι, ειδικά μπροστά στο ποίμνιο που βρίσκεται μέσα στην διαμάχη, αλλά θα κάνουμε αυτό που έκανε ο Άγιος Νικόλαος στην Ιαπωνία.»
-https://www.youtube.com/watch?v=AcfsL5lLxwM&t=7s The Orthodox Ethos
ΣΧΟΛΙΟ
Συγκρίνοντας την επικοινωνία των δύο Αγίων με την δική μας κατάσταση βλέπουμε ότι εδώ σε εμάς τα πράγματα είναι τραγικά.
Οι πολιτικοί (βαπτισμένοι Ορθόδοξοι υποτίθεται) με χρηματικά δέλεαρ έχουν υποτάξει την διοικούσα Εκκλησία στις πολιτικές τους σκοπιμότητες.
Φτάσαμε στο σημείο να βλέπουμε την διοικούσα Εκκλησία να παρατάει τα πνευματικά της καθήκοντα και να επιτρέπει να μετατραπεί η Εκκλησία του Χριστού σε αιχμή του δόρατος της γεωπολιτικής.
Το δέχονται εκείνοι αλλά το δεχόμαστε κι εμείς. Για να μην αναφέρω τους άθεους πολιτικούς που πάμε και ψηφίζουμε.
Όλοι βάλαμε το χέρι μας για να γίνει αυτό που λέει με τόση ακρίβεια ο Ιγνάτιος στον Παπουλάκο:
Λίγο ο μακαρίτης, ο κυβερνήτης, λίγο η αντιβασιλεία, λίγο οι προεστοί, λίγο οι δεσποτάδες, όλοι τους βοηθήσανε το κράτος να γίνει η κεφαλή της εκκλησίας.
Έτσι η εκκλησία έπαψε πια νάναι το πνευματικό μας κεφάλι, κι έγινε όμοια με τον έφορο ή τον χωροφύλακα.
Ένα παρακλάδι στο δέντρο της πολιτείας κι ο πιο ασήμαντος τροχός στη μηχανή.
Αρκεί κανείς να διαβάσει τις επιστολές που απηύθυναν οι πατρ. Βαρθολομαίος και Αρχιεπ. Ιερωνύμος στον σχισματικό Επιφάνιο για τον πόλεμο στην Ουκρανία και να τις συγκρίνει με την δήλωση του Μητροπολίτη Ονουφρίου της Κανονικής Ουκρανικής Εκκλησίας προς όλους τους Ουκρανούς, για να καταλάβει ποιος είναι ο αληθινός Ποιμένας αυτής της χώρας και ποιοι είναι οι κακόβουλοι ψευδοποιμένες.
Οι δύο πρώτοι, έχοντας απωλέσει προ πολλού τον πνευματικό τους ρόλο, απευθύνθηκαν στο παραθρησκευτικό έκτρωμα που δημιούργησαν οι πολιτικές σκοπιμότητες, αφήνοντας απ’ έξω την πολυπληθέστερη Κανονική Εκκλησία της Ουκρανίας, τους κανονικά βαπτισμένους Ορθοδόξους.
Αυτοί να πάνε να πνιγούν, δεν έχουν προβλέψει κάτι για αυτούς οι πολιτικές σκοπιμότητες!
Ο Μητροπολίτης Ονούφριος από την άλλη, παραμένοντας πιστός στην εντολή του Χριστού, δεν εγκατέλειψε το ποίμνιό του, δεν συμβίβασε το πνεύμα της ειρήνης και της αγάπης της Εκκλησίας με το εγκόσμιο πνεύμα του πολέμου και του μίσους.
Διατήρησε τον πήχη ψηλά και δεν νόθευσε τον ρόλο της Εκκλησίας. Κράτησε την φλόγα της παρηγοριάς αναμμένη για το δοκιμαζόμενο ποίμνιό του αλλά και τις θύρες της Εκκλησίας ανοιχτές για να βρουν οι καλοπροαίρετοι καταφύγιο από τις βόμβες του πολέμου στην αγκαλιά της Ορθοδοξίας.
μετάφραση / σχολιασμός ΤΑΣ ΘΥΡΑΣ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ἐνημερώνουμε τοὺς ἀγαπητοὺς ἀναγνῶστες μας, ὅτι σχόλια, τὰ ὁποῖα ἐμπεριέχουν προσβλητικοὺς χαρακτηρισμούς, διαφημίζουν κόμματα ἢ εἶναι γραμμένα μὲ λατινικοὺς χαρακτῆρες (γκρήκλις), θὰ διαγράφωνται ἄνευ προειδοποιήσεως!