Πρώτον, η ΠΟΛΙΣ του Λονδίνου, είναι μια μικρή περιοχή μεγέθους περίπου ενός τετραγωνικού μιλίου και ιδρύθηκε ως καταφύγιο από τους Χαζάρους «Εβραίους» κατά την εξόντωσή τους από τη Χαζαρία πριν από σχεδόν 1.000 χρόνια, και ονομάστηκε «Λονδίνο» εκείνη την εποχή. Και ναι, ξέρω ότι οι Ρωμαίοι ήταν εκεί πρώτοι. Η πόλη του Λονδίνου, με τη γέφυρα και τα πολυκαταστηματα Harrods, και τα ψάρια και τα πατατάκια και τους ανθρώπους που οδηγούσαν στη λάθος πλευρά του δρόμου, ιδρύθηκε πολύ αργότερα, υιοθέτησε το ίδιο όνομα και σταδιακά επεκτάθηκε με πληθυσμό έως ότου περικύκλωσε πλήρως τον εβραϊκό θύλακα. Της ΠΟΛΕΩΣ (City) του Λονδίνου. Μπορείτε να δείτε τις θέσεις και τα σχετικά μεγέθη από τον χάρτη.
Όταν διαβάζετε για το «The Lord Mayor of London», δεν διαβάζετε για τον διευθύνοντα σύμβουλο της πόλης, αλλά για τον διευθύνοντα σύμβουλο του City/ΠΟΛΙΣ. Η City of London Corporation, με το τετραγωνικό μίλι της ακριβώς στο κέντρο του Λονδίνου,
Η ΠΟΛΙΣ/CITY του Λονδίνου είναι ουσιαστικά μια ανεξάρτητη πόλη-κράτος (*) που υπάρχει στο ευρύτερο Λονδίνο. Ωστόσο, η φύση του είναι μοναδική και περίπλοκη. Δεν είναι τόσο τακτοποιημένο όσο το Βατικανό για παράδειγμα, το οποίο είναι σαφώς μια ξεχωριστή κυρίαρχη οντότητα που βρίσκεται μέσα στην πόλη της Ρώμης. Ωστόσο, το Σίτι του Λονδίνου έχει τη δική του κυβέρνηση και αστυνομική δύναμη, φτιάχνει τους δικούς του νόμους και επιβάλλει τους δικούς του φόρους. Έχει τη δική του σημαία, έμβλημα και τελετουργικές ένοπλες δυνάμεις. Έχω δει μια αναφορά που αναφέρει ότι η πόλη έχει επίσης το δικό της λιμάνι. Δεν μπορούσα να βρω μια ανεξάρτητη επιβεβαίωση αυτού, αλλά θα ταίριαζε στο μοτίβο και το City έχει κάποιες ευθύνες για τα λιμάνια του Λονδίνου, επομένως αυτό είναι εύλογο. Αν αληθεύει, θα ήταν εκπληκτικό γιατί αυτό θα σήμαινε ότι η πόλη θα μπορούσε να φέρει προϊόντα κάθε είδους, συμπεριλαμβανομένων νομισμάτων, πολύτιμων μετάλλων, κοκαΐνης, αλλά και ανθρώπων, χωρίς την άδεια ή ακόμη και τη γνώση των βρετανικών τελωνείων και μετανάστευσης ή της κυβέρνησης του Ηνωμενου Βασιλειου.
(*) Κατά την μια αναζήτηση μου τις προάλλες, συνάντησα για πρώτη φορά μια ειδοποίηση με κεφαλαία γράμματα που μου έλεγε «Το Σίτι του Λονδίνου δεν είναι κυρίαρχο κράτος», ακολουθούμενο από μια μικρή χιονοστιβάδα ιστοσελίδων που έκαναν «έλεγχο δεδομένων» και «παραπληροφόρηση» για να με διαβεβαιώσει ότι το City του Λονδίνου ΔΕΝ ήταν κάτι ανεξάρτητο. Δεν υπάρχει πιο σίγουρο σημάδι ότι βρισκόμαστε σε κάτι σημαντικό, από ό,τι όταν 25 εβραϊκοί ιστότοποι αναπηδούν και μας λενε «Δεν υπάρχει τίποτα να δούμε εδώ».
Η Πόλη είναι το κέντρο και η έδρα της παγκόσμιας τραπεζικής και ασφαλιστικής βιομηχανίας. Είναι το σπίτι της Τράπεζας της Αγγλίας (η οποία υποτίθεται ότι ιδιωτικοποιήθηκε αλλά εξακολουθεί να ανήκει στους Rothschild), το σπίτι των Lloyd's του Λονδίνου, και στην κυριολεξία έδρα πολλών από τις μεγάλες τράπεζες του κόσμου (μερικές από τις οποίες γνωρίζετε και πολλές από τις οποίες δεν έχετε ακούσει ποτέ).
Περιέχει ακόμα το γραφείο της πρώην Βρετανικής Εταιρείας Ανατολικών Ινδιών, που ήταν ΠΑΝΤΑ μια εβραϊκή εταιρεία των εβραιο-Χαζάρων και αναμφίβολα η μεγαλύτερη εγκληματική οργάνωση στην ιστορία του κόσμου –μέχρι εκείνη την εποχή– και της οποίας τα αρχεία εξακολουθούν να είναι κλειστά στον κόσμο για καλό λόγο. Το Σίτι του Λονδίνου είναι επίσης το σπίτι του αρχαιότερου μασονικού ναού στον κόσμο. Τα ιστορικά μας βιβλία μας λένε ότι η προέλευση των Ελευθεροτέκτονων έχει χαθεί στην ιστορία, αλλά αυτό δεν είναι πραγματικά αλήθεια. Ο Ελευθεροτεκτονισμός ήταν μια εβραϊκή λατρεία που επισημοποιήθηκε στην ΠΟΛΗ του Λονδινου στις αρχές του 1700.
Η νομική-πολιτική σχέση μεταξύ του City του Λονδίνου και του Ηνωμένου Βασιλείου είναι λίγο θολή. Από τη μια πλευρά, η πόλη υπόκειται τουλάχιστον θεωρητικά (ή μπορεί να υπόκειται) σε τουλάχιστον κάποια νομοθεσία του Ηνωμένου Βασιλείου, αν και στην πράξη αυτό έχει συμβεί σπάνια, αν και ποτέ, για λόγους που θα περιγράψω παρακάτω. Από την άλλη πλευρά, η πόλη είναι τόσο κυρίαρχη που απαγορεύεται στον ίδιο τον βασιλιά της Αγγλίας τόσο από τη νομοθεσία του Ηνωμένου Βασιλείου όσο και από τη νομοθεσία της πόλης να εισέλθει ακόμη και στο Σίτι του Λονδίνου χωρίς προηγουμένως να λάβει μια «ειδική πρόσκληση», η οποία διαδικασία είναι πολύ περίπλοκη για να μπει στον κόπο να συζητηθεί. Η τελετή πρόσκλησης δεν απαιτείται από το νόμο, αλλά η ίδια η πρόσκληση απαιτείται.
Οι αναγνώστες μπορεί να μην γνωρίζουν ότι οι δημοκρατίες μπορούν να έχουν «γεύσεις», ενώ η βρετανική έκδοση είναι μια τέτοια, με πολύ ξεχωριστή γεύση. Σε αυτή την περίπτωση, στο βήμα του βρετανικού κοινοβουλίου, ακριβώς απέναντι από τον Πρόεδρο της Βουλής, βρίσκεται μια ειδική καρέκλα.
Σκεφτείτε το σαν ένα είδος θρόνου.
Το πρόσωπο που καταλαμβάνει αυτή την καρέκλα είναι εκπρόσωπος της πόλης του Λονδίνου, στην οποία συμμετέχουν έξι δικηγόροι. Σκοπός του είναι να παρακολουθεί όλες τις συζητήσεις στο βρετανικό κοινοβούλιο και να εξετάζει με εξαντλητική λεπτομέρεια όλες τις προτεινόμενες και συνταχθείσες νομοθεσίες για να προσδιορίσει τυχόν πιθανές επιπτώσεις στα «συμφέροντα» ή τις λειτουργίες του City του Λονδίνου και να λάβει τα κατάλληλα μέτρα εάν θίγονται τέτοια συμφέροντα. . Η «κατάλληλη ενέργεια» αναπόφευκτα έχει ως αποτέλεσμα να ακυρωθεί η νομοθεσία. Αυτό δεν γίνεται απαραιτήτως με τη βία, αλλά με αυτό που θα μπορούσαμε να ονομάσουμε «lobbying», μερικές φορές με εκβιασμό και συχνά απλώς με μια παντοδύναμη επιρροή στους Βρετανούς Πολιτικούς.
Λόμπι ή/και εκβιασμός
Υπάρχουν πολλά διαθέσιμα ειδησεογραφικά άρθρα σχετικά με το είδος και την έκταση των πιέσεων που γίνονται από τον Δήμο για τη διασφάλιση της συμμόρφωσης από το Κοινοβούλιο του ΗΒ. Ο όμιλος χρηματο-οικονομικών υπηρεσιών του City ξοδεύει πάνω από 100 εκατομμύρια δολάρια ετησίως για να κερδίσει, να δειπνήσει, να δωροδοκήσει και να ικανοποιήσει σεξουαλικά τους πολιτικούς και τις ρυθμιστικές αρχές του Ηνωμένου Βασιλείου.
Ένα μέρος για φαγητό είναι το πολυτελές Guildhall, το οποίο ακόμη και οι υψηλού επιπέδου επισκέπτες περιγράφουν ως «μεθυστικό» λόγω της απόλυτης δύναμης που υπάρχει σε αυτό το δωμάτιο.
Υπάρχουν πάνω από 100 διαφορετικοί οργανισμοί της πόλης και περισσότερα από 800 άτομα που εμπλέκονται στη διασφάλιση της σταθερότητας, της μυστικότητας και ενός αφορολόγητου για τις λειτουργίες του Δήμου.
Αυτές οι ομάδες έχουν επανειλημμένα επιτυχία στη μείωση των τραπεζικών και ασφαλιστικών φόρων που τους εξοικονομούν δισεκατομμύρια. Είναι επίσης αξιοσημείωτα επιτυχημένοι στο να «σκοτώνουν» προτεινόμενες νομοθεσίες για κάθε είδους εποπτεία ή προσπάθεια «φύλακα» που θέλουν να ελέγχουν όχι μόνο τις τραπεζικές δραστηριότητες αλλά και τις εισηγμένες εταιρείες στο Χρηματιστήριο του Λονδίνου. Ακύρωσαν με επιτυχία ακόμη και ένα συνταξιοδοτικό πρόγραμμα που προοριζόταν για χαμηλόμισθους και έκτακτους εργαζομένους. Δεν έχω ιδέα πώς ή γιατί αυτή η προτεινόμενη νομοθεσία θα είχε επηρεάσει τα «συμφέροντα» του Δήμου, αλλά έτσι το θεώρησαν και η νομοθεσία καταργήθηκε.
Πολλοί πιστεύουν ότι η πόλη βάζει τα συμφέροντά της πάνω από εκείνα του έθνους, και φυσικά έχουν δίκιο, που αποδεικνύεται από μια μακρά σειρά τέτοιων νομοθετικών «νικών» επί του Κοινοβουλίου. «Για σχεδόν 1.000 χρόνια, το City of London Corporation αντιστέκεται ουσιαστικά σε κάθε προσπάθεια μοναρχών, κυβερνήσεων ή υπηκόων να χαλιναγωγήσουν τον τεράστιο οικονομικό πλούτο και την επιρροή της. Είναι τέτοια η πολιτική και οικονομική επιρροή της Εταιρείας που σήμερα ορισμένοι προτείνουν ότι το βρετανικό κράτος, αντί να ελέγχει την Εταιρεία, είναι στην πραγματικότητα υποχείριο σε αυτό».
Σύμφωνα με τους Financial Times, «. . . Επειδή η εταιρεία δικαιούται ειδικά φορολογικά και νομικά προνόμια, αυτό την καθιστά ένα υπεράκτιο νησί εντός της Βρετανίας και φορολογικό παράδεισο από μόνο του, και δίνει σε όσους έχουν επιχειρήσεις εντός των συνόρων της ένα ξεχωριστό πάνω χέρι έναντι όλων των άλλων».
Αλλά είναι επίσης αλήθεια ότι οι Εβραίοι στην Πόλη έχουν πολιτικούς του Ηνωμένου Βασιλείου τόσο πολύ στις τσέπες τους που ακόμη και ο πρωθυπουργός του Ηνωμένου Βασιλείου θα ασκήσει πίεση κατά οποιουδήποτε κανονισμού που θα μπορούσε να επηρεάσει αρνητικα τα οικονομικά εγκλήματα της πόλης.
Το Εργατικό Κόμμα του Ηνωμένου Βασιλείου προσπάθησε κάποτε να κερδίσει εκλογές εντός της πόλης, να έχει τη δύναμη να επιδιορθώσει κάποιες υπερβολές εκ των έσω, αλλά απέτυχε.
Η πόλη, οι φορολογικοί παράδεισοι και οι ροές χρημάτων
Το City του Λονδίνου είναι πράγματι ένας «φορολογικός παράδεισος». Αυτό δεν είναι ιδιαίτερα σχετικό με το κύριο θέμα μας, επομένως δεν θα σταθώ σε αυτό εκτός από το να δηλώσω ότι οι Εβραίοι τραπεζίτες που διοικούν το City το κάνουν σε συνδυασμό με όλους σχεδόν τους φορολογικούς παραδείσους του κόσμου, με χρήματα που ρέουν μέσα από αυτούς τους λαβύρινθους με τρόπους συγκαλύπτουν για πάντα την πηγή και την ιδιοκτησία των κεφαλαίων. Δεν είναι μυστικό που απαιτεί ήσυχη συζήτηση ότι σχεδόν όλα τα χρήματα από τα ναρκωτικά του κόσμου έρχονται στην πόλη για να ξεπλυθούν από τις εβραϊκές τράπεζες, ιδίως την HSBC αλλά και άλλες. Ομοίως, είναι ευρέως αποδεκτό ότι δικτάτορες, ολιγάρχες, νόμιμοι και παράνομοι έμποροι όπλων, ληστές τραπεζών, κλέφτες κοσμημάτων, βασιλιάδες της σεξουαλικής δουλείας και εγκληματίες γενικά θα διοχετεύσουν τα χρήματά τους στις εβραϊκές τράπεζες της πόλης για ξέπλυμα, για ανωνυμία και για ιδιωτικότητα και ασφάλεια. Για εκατοντάδες χρόνια.
Σίγουρα, δεν προέρχονται όλα τα χρήματα που διαρρέουν από την πόλη από παράνομη εγκληματική δραστηριότητα. Περίπου το ήμισυ των ημερήσιων συναλλαγών συναλλάγματος 4 τρισεκατομμυρίων δολαρίων ρέει μέσω των εβραϊκών τραπεζών της πόλης, όπως και σχεδόν το 50% των παγκόσμιων συναλλαγών παραγώγων και το 70% των συναλλαγών ευρωομολόγων. Και το Χρηματιστήριο του Λονδίνου εξακολουθεί να είναι το τέταρτο μεγαλύτερο στον κόσμο, με μεγάλο μέρος αυτής της επεξεργασίας να είναι νόμιμη και έτσι να παρέχει μια καλή κάλυψη για τα υπόλοιπα.
Ωστόσο, λόγω της μοναδικής σχέσης μεταξύ του Σίτι του Λονδίνου και του Ηνωμένου Βασιλείου, τα δεκάδες τρισεκατομμύρια δολάρια που εισρέουν και εξέρχονται από τις εβραϊκές τράπεζες της πόλης καθημερινά δεν εμφανίζονται ΠΟΥΘΕΝΑ στις ροές κεφαλαίων του Ηνωμένου Βασιλείου ή στα αρχεία συναλλαγών. δεν υπάρχει τρόπος να γνωρίζουμε πόσα χρήματα εισέρχονται, διέρχονται και εξέρχονται από την πόλη, ούτε υπάρχει τρόπος να γνωρίζουμε την πηγή ή τη χρήση αυτών των κεφαλαίων. Όποια και αν είναι η αρχική πρόθεση του οικονομικού σχεδιασμού της Πόλης από τους Εβραίους ιδιοκτήτες της, ένα σαφές αποτέλεσμα είναι ότι ολόκληρος ο σχεδιασμός είναι προσαρμοσμένος στα μέτρα προς όφελος του οργανωμένου εγκλήματος κάθε φύσης. Νομίσματα, χρυσός και πολύτιμα μέταλλα, χρηματο-οικονομικά πιστοποιητικά, διέρχονται από έναν τεράστιο λαβύρινθο φορολογικών παραδείσων και μετά απλά εξαφανίζονται στη μαύρη τρύπα των εβραϊκών τραπεζών του City of London.
«Πίσω από όλα κρύβεται το City του Λονδίνου, που θέλει να διατηρήσει την πρόσβασή του στα βρώμικα χρήματα του κόσμου. Το City of London είναι ένα φίλτρο ξεπλύματος βρώμικου χρήματος που του επιτρέπει να εμπλακεί σε βρώμικες επιχειρήσεις, ενώ του παρέχει αρκετή απόσταση για να διατηρήσει μια εύλογη άρνηση. . . μια κρυπτοφεουδαρχική ολιγαρχία που από μόνη της είναι. . . μια διεθνής υπεράκτια τραπεζική βιομηχανία.
Είναι ένα καθεστώς γκάνγκστερς, καλυμμένο με το «σεβασμό» των παγίδων του βρετανικού κατεστημένου. . . . εγγυημένη προστασία. Ανεξάρτητα από το πόσο γυμνή και παράνομη είναι η συμπεριφορά τους».
»Η πόλη ( City) συχνά περιγράφεται πλέον ως ο μεγαλύτερος φορολογικός παράδεισος στον κόσμο και λειτουργεί ως το μεγαλύτερο κέντρο του παγκόσμιου συστήματος φοροδιαφυγης.
Υπολογίζεται ότι το 50% του παγκόσμιου εμπορίου διέρχεται από φορολογικούς παραδείσους και η Πόλη λειτουργεί ως τεράστια χοάνη για πολλά από αυτά τα χρήματα».
Εδώ είναι ένας σημαντικός ιστότοπος που περιέχει πολλούς συνδέσμους που σχετίζονται με το City του Λονδίνου και τη χρήση φορολογικών παραδείσων για ξέπλυμα χρήματος.
Συνεχίζεται
( μετάφρασις ἀπό Pat )
Ἡ Πελασγική
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ἐνημερώνουμε τοὺς ἀγαπητοὺς ἀναγνῶστες μας, ὅτι σχόλια, τὰ ὁποῖα ἐμπεριέχουν προσβλητικοὺς χαρακτηρισμούς, διαφημίζουν κόμματα ἢ εἶναι γραμμένα μὲ λατινικοὺς χαρακτῆρες (γκρήκλις), θὰ διαγράφωνται ἄνευ προειδοποιήσεως!