Εισαγωγή
Με την έναρξη της νέας σχολικής χρονιάς, οι ενδιαφερόμενοι γονείς θα πρέπει επειγόντως να ενημερωθούν για τη βιωματική γνώση της παιδαγωγικής-ψυχολογικής δραστηριότητας και έρευνας. Λόγω έλλειψης εκπαίδευσης, πολλοί από αυτούς φοβούνται ότι τα παιδιά τους δεν θα έχουν την απαραίτητη νοημοσύνη και το ταλέντο για να περάσουν με επιτυχία το σχολικό έτος.
Ωστόσο, η νοημοσύνη και η ικανότητα δεν είναι ούτε έμφυτες ούτε κληρονομικές, όπως ορισμένοι ειδικοί από τους προ-ψυχολογικούς χρόνους μεταφέρουν στους γονείς. Ως εκ τούτου, μπορούν να καλλιεργηθούν ανά πάσα στιγμή.
Πηγή εικόνας: http://www.marasliosil.gr/alphanualphakappaomicroniotanu974sigmaepsiloniotasigmaf/45
«Ευφυΐα» και «Χαρισματικότητα»
Αν και η έρευνα της νοημοσύνης είναι ένας ακμάζων κλάδος της ψυχολογίας, υπάρχει έλλειψη ενός δεσμευτικού, γενικά αποδεκτού ορισμού του αντικειμένου της έρευνάς της. Κατά κανόνα, η "νοημοσύνη" ορίζεται ως η ικανότητα προσαρμογής σε άγνωστες καταστάσεις ή επίλυσης νέων προβλημάτων (1). Ο όρος περιλαμβάνει το σύνολο των διαφορετικών γνωστικών ικανοτήτων για την επίλυση ενός λογικού, γλωσσικού, μαθηματικού ή νοηματολογικού προβλήματος.
Πολύ συχνά υπάρχει η άποψη ότι η νοημοσύνη είναι μια απομονωμένη ψυχική ικανότητα που είτε υπάρχει είτε όχι, επειδή δεν είναι σαφές από ποιες ψυχικές καταστάσεις εξαρτάται η νοημοσύνη του παιδιού και επομένως η σχολική απόδοση. Στην πραγματικότητα, η σοφία και η ικανότητα μάθησης είναι συχνά καθορισμένες ψυχολογικές λειτουργίες. Έτσι, είναι πολύ πιθανό ότι ένα εγγενώς έξυπνο παιδί θα αποτύχει να μάθει. Το σφάλμα πρέπει τότε να αναζητηθεί στο συνολικό ψυχικό οικοδόμημα.
Η «έλλειψη χαρισματικότητας» είναι επίσης ένας προβληματικός όρος που δεν μπορεί να εξηγήσει μια σχολική αποτυχία. Εάν ένας μαθητής αποτύχει σε έναν μόνο τομέα ή σε πολλά μαθήματα, οι γονείς ή άλλοι εκπαιδευτικοί θέλουν να πουν ότι το παιδί δεν είναι προικισμένο σε αυτό.
Η σχολική αποτυχία δεν είναι έλλειψη ευφυΐας ή ταλέντου
Οι λόγοι της αποτυχίας στο σχολείο είναι πολλαπλοί και δεν μπορούν να αντιμετωπιστούν εδώ στο απαραίτητο εύρος. Ωστόσο, είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι οι οργανικές διαταραχές της νοημοσύνης παίζουν καθοριστικό ρόλο μόνο σε πολύ σπάνιες περιπτώσεις, επειδή η οργανικά προκαλούμενη ηλιθιότητα έχει εμφανή συμπτωματολογία, έτσι ώστε αυτά τα παιδιά να καταγράφονται πάντα σε πρώιμο στάδιο και να τους χαράζεται η δική τους εκπαιδευτική πορεία.
Η παιδαγωγική-ψυχολογική σχολική εμπειρία και τα αποτελέσματα της έρευνας μας διδάσκουν ότι η κακή σχολική απόδοση ή η «ψευδο-ηλιθιότητα» συνήθως δεν μπορεί να αποδοθεί σε έλλειψη νοημοσύνης και ταλέντου, αλλά σε εκπαιδευτική κακή στάση. Αυτή η σύνδεση, που αποκαλύπτεται από την ψυχολογία βάθους, πρέπει να λαμβάνεται υπόψη σε περίπτωση σχολικών δυσκολιών.
Επομένως, η σχολική αποτυχία στη μάθηση δεν είναι ζήτημα θέλησης ή κακίας εκ μέρους του παιδιού. Συχνά, κάθε είδους παράγοντες χρησιμοποιούνται ως αιτίες της παιδικής αποτυχίας. Ωστόσο, δεν αμφισβητείται ότι το εκπαιδευτικό περιβάλλον είναι καθοριστικό για τη δοκιμαστική περίοδο του παιδιού στο σχολείο. Αυτό θα μπορούσε να είναι μια ευκαιρία για τους ΓΟΝΕΙΣ ΝΑ ΣΚΕΦΘΟΥΝ ΚΑΙ ΝΑ ΑΝΑΡΩΤΗΘΟΥΝ ΕΑΝ ΕΧΕΙ ΛΗΦΘΕΙ ΤΟ ΣΩΣΤΟ ΜΟΝΟΠΑΤΙ ΣΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΦΗ ΤΟΥΣ.
Ως δάσκαλος, μπορεί κανείς να παρατηρήσει ξανά και ξανά ότι η αυτοεκτίμηση ενός σταθερού παιδιού είναι η πραγματική προϋπόθεση για την ικανότητα του παιδιού να μαθαίνει. Ωστόσο, το θάρρος και ο αυτοσεβασμός αποκτώνται κυρίως από εκείνα τα παιδιά που μεγαλώνουν σε εύτακτες οικογενειακές συνθήκες. Για παράδειγμα, οι κακές συζυγικές σχέσεις δεν δημιουργούν ένα παιδικό αίσθημα ασφάλειας και μια αυταρχική ή υπερβολικά ευσυνείδητη ανατροφή μπορεί να μεταφέρει στο παιδί σε νεαρή ηλικία ότι «δεν μπορείς ποτέ να το κάνεις σωστά». Στη συνέχεια, τα παιδιά μεταφέρουν αυτό το συναίσθημα στο σχολείο και βιώνουν τον δάσκαλο καθώς και τους γονείς ως ακατανόητους και παράλογους ανθρώπους.
Δεν είναι μόνο η σχέση μεταξύ του παιδιού και των γονέων που πρέπει να ληφθεί υπόψη, αλλά και η σχέση μεταξύ των αδελφών έχει αποφασιστική σημασία. Η ζήλεια ενός παιδιού είναι ικανή να αποτρέψει το ενδιαφέρον του για το σχολείο εάν, για παράδειγμα, αισθάνεται μειονεκτικά ή οπισθοδρομεί σε σύγκριση με τα αδέλφια του. Με αυτόν τον τρόπο, μπορούν να κινητοποιηθούν επιδράσεις φθόνου ή πικρίας, οι οποίες βαραίνουν πολύ στο μυαλό του παιδιού.
Η ζηλόφθονη συμπεριφορά, η οποία μπορεί να εκδηλωθεί σε διαμάχες και κακοποίηση οποιουδήποτε είδους, επηρεάζει συχνά ολόκληρη την οικογένεια και οδηγεί σε τέτοια φθορά δύναμης τον ίδιο τον ζηλιάρη που δεν έχει πλέον διαθέσιμη ενέργεια για το σχολείο.
"Νοημοσύνη" ως λειτουργία της ψυχικής προσοχής
Δηλώνοντας ότι κάθε απόδοση νοημοσύνης είναι συνάρτηση της ψυχικής προσοχής, δηλαδή ότι η ευφυής δράση είναι δυνατή μόνο όταν αναπτύσσεται συνεχές ενδιαφέρον, η ψυχολογία του βάθους συνδέεται με τα ευρήματα της διάσημης πειραματικής ψυχολογικής σχολής του Γερμανού φυσιολόγου και ψυχολόγου Wilhelm Maximilian Wundt (1832-1920).
Το 1879, ο Wundt ίδρυσε το πρώτο Ινστιτούτο Πειραματικής Ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο της Λειψίας με ένα συστηματικό ερευνητικό πρόγραμμα. Ως εκ τούτου, ως ιδρυτής της ψυχολογίας, θεωρείται ως επιστήμη από μόνη της (2).
Με βάση τα ευρήματα του Wundt, είναι απαραίτητο να αναρωτηθούμε υπό ποιες συνθήκες ένα παιδί εμποδίζεται να αναπτύξει γνήσιο ενδιαφέρον για το σχολείο και τη μάθηση, γεγονός που στη συνέχεια οδηγεί στη λεγόμενη έλλειψη νοημοσύνης. Σύμφωνα με την εμπειρία πολλών δασκάλων και παιδοψυχοθεραπευτών, πιθανώς περισσότερα από τα 3/4 όλων των λεγομένων «ηλίθιων» παιδιών είναι εκείνα που, λόγω του συνολικού ψυχισμού τους, δεν είναι σε θέση να αναπτύξουν την προσοχή που απαιτεί το σχολείο.
Ο φόβος είναι το χειρότερο μπλοκάρισμα της ευφυούς συμπεριφοράς στην ψυχική ζωή του παιδιού.
Πολύ συχνά, μεταξύ των λεγόμενων ανόητων μαθητών, μπορείτε να βρείτε ανήσυχα και ανασταλτικά παιδιά. Δεν αισθάνονται σαν στο σπίτι τους στο σχολείο λόγω της συστολής τους. Ως αποτέλεσμα, βιώνουν τη σχολική ζωή ως μια τόσο επικίνδυνη κατάσταση που δύσκολα μπορούν να στραφούν ήρεμα στον μαθησιακό φόρτο εργασίας. Όπου τα παιδιά ή οι ενήλικες μπαίνουν σε άγχος, οι ψυχολογικές διαδικασίες βγαίνουν εκτός ελέγχου.
Ωστόσο, το ανήσυχο άτομο δεν είναι μόνο ανήσυχο σε καταστάσεις οξείας εξέτασης και δοκιμασίας. Κουβαλάει αυτόν τον φόβο μαζί του όλη την ώρα. Για παράδειγμα, οι ανήσυχοι μαθητές ζουν με συνεχή φόβο ότι θα κληθούν και συχνά αντιλαμβάνονται το βλέμμα του δασκάλου ως επίπληξη και αποδοκιμασία.
Ακόμα κι αν έχουν μάθει και εξασκήσει τα μαθήματά τους καλά στο σπίτι, μπορούν να αποτύχουν στην τάξη μόλις έρθει η ώρα να παρουσιάσουν αυτά που έχουν μάθει. Αυτό οδηγεί σε ψυχολογική παράλυση, η οποία περιορίζει επίσης τη δυναμική μάθησης. Αυτό συχνά οδηγεί σε μια παραίτηση που βλέπει τη σχολική εκπαίδευση ως απελπιστική και τελικά μετατρέπεται σε μια «ψευδο-ηλιθιότητα», η οποία είναι βασικά απλώς μια προσοχή που διαταράσσεται από φόβο.
Το να τα κακομαθαίνουμε ή να τα χαϊδεύουμε δεν αποτελούν καλή προϋπόθεση για την ικανότητα του παιδιού να μαθαίνει
Άλλες μορφές «παιδικής ηλιθιότητας», τις οποίες οι δάσκαλοι παρατηρούν όλο και περισσότερο και των οποίων οι ψυχοθεραπευτές ψευδο-χαρακτήρα θα μπορούσαν να αποκαλύψουν, προκύπτουν από το γεγονός ότι οι γονείς τα κακομαθαίνουν και τα "χαϊδεύουν" κατά την ανατροφή. Ένα τέτοιο γονεϊκό κλίμα παρερμηνεύεται από πολλούς γονείς ως αληθινή αγάπη προς τα παιδιά τους. Ωστόσο, Η ΑΠΟΚΤΗΣΗ ΕΝΟΣ ΠΑΙΔΙΟΥ ΔΕΝ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΟΤΙ ΤΟ ΛΟΥΖΕΤΕ ΜΕ ΤΡΥΦΕΡΟΤΗΤΑ ΣΕ ΤΕΤΟΙΟΝ ΒΑΘΜΟ ΩΣΤΕ ΝΑ ΣΥΝΘΛΙΒΕΤΑΙ Η ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ.
Η ψυχολογική εμπειρία μας διδάσκει ότι η ΑΓΑΠΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΠΛΩΣ ΕΝΑ ΠΛΗΘΩΡΙΚΟ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ: ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΣΟΒΑΡΟ ΚΑΙ ΚΑΘΟΛΟΥ ΕΥΚΟΛΟ ΕΡΓΟ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΑΘΟΥΜΕ ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΑ. Η ΑΓΑΠΗ ΓΙΑ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΧΕΙ ΕΠΙΓΝΩΣΗ ΚΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΤΗΡΕΙ, ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΜΟΝΟ ΝΑ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΚΑΛΟ ΣΤΟ ΠΑΙΔΙ, ΑΛΛΑ ΠΡΕΠΕΙ, ΕΠΙΣΗΣ, ΝΑ ΔΙΝΕΙ ΣΤΟ ΠΑΙΔΙ ΤΟ ΚΑΛΟ, ΤΗΝ ΚΑΤΑΛΛΗΛΗ ΣΤΙΓΜΗ ΚΑΙ ΜΕ ΤΟΝ ΣΩΣΤΟ ΤΡΟΠΟ.
Οι εκπαιδευτικοί μπορούν έτσι να αντιταχθούν στην παρόρμηση του παιδιού για ανεξαρτησία φοβούμενοι ασυνείδητα μια θετική ψυχολογική ανάπτυξη του παιδιού, ότι το αγαπημένο παιδί θα αποξενωθεί από τους γονείς. Έτσι, το σοβαρά κακομαθημένο παιδί δεν μαθαίνει να κάνει τις δικές του εμπειρίες και έτσι δεν εξασκεί τις υπάρχουσες δεξιότητες και επιδεξιότητές του. Στην αρχή του σχολείου, λοιπόν, το παιδί βρίσκεται σε μια παρέα πιο ικανών και τολμηρών συμμαθητών για τους οποίους δεν έχει προετοιμαστεί. Σε παιδιά που εμφανίζουν ψυχική εξάρτηση από έναν εκπαιδευτικό, αυτό μπορεί να οδηγήσει σε ένα φαινόμενο παράλυσης και αδράνειας που μπορεί να διαρκέσει καθ' όλη τη διάρκεια της σχολικής τους σταδιοδρομίας και τελικά να οδηγήσει σε αποτυχία εάν αναγκαστούν να κάνουν κάτι μόνοι τους και χωρίς βοήθεια.
Οι δάσκαλοι κάνουν επανειλημμένα την παρατήρηση ότι η αυτοεκτίμηση ενός σταθερού παιδιού είναι η καλύτερη προϋπόθεση για την ικανότητα του παιδιού να μαθαίνει.
Τα καλά νέα συνήθως δεν παρέχουν την ευκαιρία για μια διαδικασία αυτοστοχασμού (από πλευράς των γονέων)
Όσο θετικό και αν είναι το ψυχολογικό μήνυμα ότι η «ευφυΐα και το ταλέντο» δεν είναι έμφυτοι και κληρονομικοί ψυχολογικοί παράγοντες και επομένως μπορούν να αλλάξουν προς το καλύτερο, ΣΥΝΗΘΩΣ ΣΤΙΣ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΙΣ ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΟΤΙ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΔΕΝ ΒΛΕΠΟΥΝ ΚΑΝΕΝΑΝ ΛΟΓΟ ΓΙΑ ΝΑ ΞΕΚΙΝΗΣΟΥΝ ΜΙΑ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΑΥΤΟ-ΣΤΟΧΑΣΜΟΥ ΜΕ Ή ΧΩΡΙΣ ΤΗΝ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗ ΕΝΟΣ ΨΥΧΟΘΕΡΑΠΕΥΤΗ, ΩΣΤΕ ΝΑ ΕΡΕΥΝΗΣΟΥΝ ΕΑΝ ΕΧΟΥΝ Ή ΟΧΙ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΕΙ ΤΟΝ ΣΩΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΣΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΦΗ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΤΟΥΣ - ΚΑΙ ΤΙ ΕΝΔΕΧΟΜΕΝΩΣ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΒΕΛΤΙΩΘΕΙ.
*
Σημείωση για τους αναγνώστες: Κάντε κλικ στα κουμπιά κοινής χρήσης παραπάνω. Ακολουθήστε μας στο Instagram και το Twitter και εγγραφείτε στο κανάλι μας στο Telegram. Μη διστάσετε να αναδημοσιεύσετε και να μοιραστείτε άρθρα από την Global Research.
Ο Δρ Rudolf Lothar Hänsel είναι διευθυντής σχολείου, εκπαιδευτικός επιστήμονας και ψυχολόγος. Μετά τις πανεπιστημιακές σπουδές του, έγινε καθηγητής φυσικών επιστημών στην εκπαίδευση ενηλίκων. Ως συνταξιούχος, εργάστηκε ως ψυχοθεραπευτής στο δικό του ιατρείο. Στα βιβλία και τα άρθρα του, καλεί για μια συνειδητή ηθική-ηθική εκπαίδευση σε αξίες, καθώς και μια εκπαίδευση στο δημόσιο πνεύμα και την ειρήνη. Το 2021 του απονεμήθηκε το Βραβείο Δημοκρατίας «Λοχαγός Μίσα Αναστασίεβιτς» από τα Πανεπιστήμια του Βελιγραδίου και του Νόβι Σαντ για τις υπηρεσίες του στη Σερβία.
Είναι τακτικός συνεργάτης της Global Research.
Μουσική
[1] https://www.spektrum.de/lexikon/psychologie/intelligenz/7263
[2] https://de.wikipedia.org/wiki/Wilhelm_Wundt
Προτεινόμενη εικόνα: © iStockphoto | BrianAJackson
 |
ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: ΜΑΡΙΓΩ ΖΑΡΑΦΟΠΟΥΛΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ἐνημερώνουμε τοὺς ἀγαπητοὺς ἀναγνῶστες μας, ὅτι σχόλια, τὰ ὁποῖα ἐμπεριέχουν προσβλητικοὺς χαρακτηρισμούς, διαφημίζουν κόμματα ἢ εἶναι γραμμένα μὲ λατινικοὺς χαρακτῆρες (γκρήκλις), θὰ διαγράφωνται ἄνευ προειδοποιήσεως!