ΤΟ ΑΛΗΤΙΚΟ ΠΝΕΥΜΑ....

Γέροντος Παϊσίου Ἁγιορείτου

Λόγοι Α´- Μὲ πόνο καὶ ἀγάπη γιὰ τὸν σύγχρονο ἄνθρωπο,

ἔκδ. Ἱ. Ἡσυχαστήριον «Εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης ὁ Θεολόγος»,

Σουρωτὴ Θεσ/νίκης 1998, σελ. 265-266

. Ἡ Γραφὴ λέει «ἔλεγξον τὸν ἀδελφόν σου», δὲν λέει «ἔλεγξον τὸν πατέρα σου». Οἱ σημερινοὶ νέοι ἔχουν λόγο, ἔχουν τὸ ἀντάρτικο, δίχως νὰ τὸ καταλαβαίνουν.

Τὴν θεωροῦν φυσιολογικὴ αὐτὴν τὴν συμπεριφορά. Μιλοῦν μὲ ἀναίδεια καὶ σοῦ λένε: «Τὸ εἶπα ἁπλά». 

Ἔχουν ἐπηρεασθῆ ἀπὸ αὐτὸ τὸ πνεῦμα τοῦ κόσμου τὸ ἀλήτικο, ποὺ δὲν σέβεται τίποτε. 

Δὲν ὑπάρχει σεβασμὸς στὴν συμπεριφορὰ τοῦ μικροῦ πρὸς τὸν μεγάλο καὶ δὲν τὸ καταλαβαίνουν πόσο κακὸ εἶναι αὐτό. 

Ὅταν ὁ μικρὸς λέη κατεστημένο τὸν σεβασμὸ στὸν μεγάλο, γιὰ νὰ ἔχη δῆθεν προσωπικότητα, τί περιμένεις; 

Χρειάζεται πολλὴ προσοχή. 

Τὸ κοσμικὸ πνεῦμα, τὸ σύγχρονο, λέει: «Μὴν ἀκοῦτε τοὺς γονεῖς, τοὺς δασκάλους κ.λπ.». 

Γι’ αὐτὸ τὰ μικρότερα παιδιὰ γίνονται χειρότερα τώρα. Μεγαλύτερη ζημιὰ παθαίνουν ἰδίως ἐκεῖνα τὰ παιδιὰ ποὺ οἱ γονεῖς τους δὲν καταλαβαίνουν τί κακὸ τὰ κάνουν μὲ τὸ νὰ τὰ θαυμάζουν καὶ νὰ τὰ θεωροῦν σπουδαῖα, ὅταν μιλοῦν μὲ ἀναίδεια.

. Εἶχαν ἔρθει στὸ Καλύβι δυὸ ξαδελφάκια ὀκτὼ-ἐννιὰ χρονῶν μὲ τὸν πατέρα τους. 

Τὰ πῆρα τὸ ἕνα δεξιά, τὸ ἄλλο ἀριστερά. 

Ἦταν ἐκεῖ καὶ ἕνας γνωστός μου ζωγράφος, πολὺ καλὸ παιδὶ καὶ καλλιτέχνης· σὲ ἕνα λεπτό, τὰκ-τάκ, τὸν ζωγραφίζει τὸν ἄλλον. 

«Διονύση, τοῦ λέω, ζωγράφισε τὰ παιδιὰ ἔτσι, ὅπως καθόμαστε μαζί». 

«Γιὰ νὰ δοῦμε, λέει, ἂν τὰ καταφέρω, γιατί κουνιοῦνται». 

Ἔβγαλε μία κόλλα καὶ ἄρχισε νὰ ζωγραφίζη. 

Πετιέται τὸ ἕνα καὶ λέει: «Γιὰ νὰ δοῦμε, βρὲ βλάκα, τί θὰ φτιάξης!» καὶ νὰ εἶναι κόσμος μπροστά! 

Ὁ νέος δὲν ταράχτηκε καθόλου. 

«Αὐτὰ εἶναι τὰ σημερινὰ παιδιά, Πάτερ!», μοῦ λέει καὶ συνέχισε νὰ ζωγραφίζη. 

Ἐμένα μοῦ ἀνέβηκε τὸ αἷμα στὸ κεφάλι. 

Καὶ ὁ πατέρας του σὰν νὰ μὴ συνέβαινε τίποτε! 

Νὰ λένε ἔτσι σὲ ἄνθρωπο τριάντα χρονῶν καὶ ὁ ἄνθρωπος νὰ κάθεται καὶ νὰ ζωγραφίζη! 

Ἀναίδεια, ἀσέβεια καὶ πόσα ἄλλα!… 

Φοβερό! 

Ἄντε τώρα κάποιο ἀπὸ αὐτὰ τὰ παιδιὰ νὰ θελήση νὰ γίνη καλόγερος. 

Πόση δουλειὰ χρειάζεται, γιὰ νὰ γίνη αὐτὸ τὸ παιδὶ σωστὸς μοναχός! 

Ὅταν οἱ μανάδες δὲν τὰ προσέχουν, καταστρέφονται τὰ παιδιά. 

Ὅλη ἡ βάση εἶναι οἱ μανάδες. 

Στὴν Ρωσία, ἂν ἄλλαξε κάτι, εἶναι γιατί οἱ μανάδες κρυφὰ κράτησαν τὴν πίστη, τὴν εὐλάβεια καὶ βοήθησαν τὰ παιδιά. 

Εὐτυχῶς ποὺ ὑπάρχει καὶ λίγο προζύμι ἀπὸ χριστιανικὲς οἰκογένειες, ἀλλιῶς θὰ ἤμασταν χαμένοι.

https://christianvivliografia.wordpress.com/2019/10/19/%cf%84%e1%bd%b8-%e1%bc%80%ce%bb%ce%ae%cf%84%ce%b9%ce%ba%ce%bf-%cf%80%ce%bd%ce%b5%e1%bf%a6%ce%bc%ce%b1/

"Παπαφλέσσας"