H Ονοματοδοσία Ενός Βρέφους στο Μαρούσι Κόστισε 10.000 Ευρώ στο Ελληνικό Δημόσιο
www.vice.com
Η ιστορία κράτησε 13 ολόκληρα χρόνια, όσο η σημερινή ηλικία του κοριτσιού.
Ο πατέρας δήλωσε την γέννηση στο Ληξιαρχείο Αμαρουσίου, όμως ο δημοτικός υπάλληλος σημείωσε χειρόγραφα τη λέξη «ονοματοδοσία» πάνω στο έγγραφο της ληξιαρχικής πράξης, δίπλα στο όνομα του παιδιού.Η οικογένεια αντέδρασε, καθώς θεώρησε ότι αυτό υποδήλωνε ότι το παιδί δεν είχε βαφτιστεί κι επομένως παραβιαζόταν το δικαίωμα στη μη αποκάλυψη των θρησκευτικών πεποιθήσεων. Δεκατρία χρόνια μετά, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΔΔΑ) δικαίωσε την οικογένεια, επιδικάζοντας αποζημίωση 10.000 ευρώ.
Όπως θα αποδεικνυόταν στη συνέχεια, αυτό είναι μια πρακτική που ακολουθούν πολλά ληξιαρχεία ανά την Ελλάδα.
Στην απόφαση που δημοσιεύτηκε προ ημερών περιγράφεται ότι το ζευγάρι των Ελλήνων πολιτών - και οι δύο 59 ετών σήμερα - ζούσε στην Οξφόρδη της Αγγλίας.
Το 2007 απέκτησαν την κόρη τους και η καταχώρηση στο ληξιαρχείο έγινε τον Αύγουστο της ίδιας χρονιάς.
Οι γονείς προσέφυγαν στο Συμβούλιο της Επικρατείας ζητώντας την ακύρωση της εγγραφής.
Χρειάστηκαν περισσότερα από δέκα χρόνια για να εκδώσει απόφαση το ΣτΕ:
Η αίτηση απορρίφθηκε, με το σκεπτικό ότι δεν υπήρχε νομικό επίδικο αντικείμενο.
Το ανώτατο διοικητικό δικαστήριο επικαλέστηκε νόμο του 1976, που προβλέπει ότι το μικρό όνομα ενός παιδιού μπορεί να δηλωθεί μόνο με την δήλωση των γονιών στο ληξιαρχείο, ανεξάρτητα από το αν είχε βαφτιστεί.
Επομένως, όπως έκρινε το ΣτΕ, η χειρόγραφη σημείωση στο έγγραφο δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι αποτελεί διακριτική μεταχείριση σε βάρος της οικογένειας, διότι πρακτικά δεν έχει καμία σημασία.
Μετά από αυτό, η υπόθεση έφθασε στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, όπου έγινε νομική μάχη.
Το βασικό επιχείρημα του δικηγόρου του Δημοσίου, ήταν ότι επιγραφή της λέξεως «ονοματοδοσία» έγινε εκ παραδρομής και ότι η οικογένεια θα μπορούσε, αντί να προσφύγει στο ΣτΕ, να ζητήσει διόρθωση της καταχώρησης στα πολιτικά δικαστήρια.
«Είναι μια απλή διαδικασία, που έχει ξανασυμβεί και υπήρξε αμέσως διόρθωση του σφάλματος από το ληξιαρχείο», ειπώθηκε.
Το δεύτερο επιχείρημα ήταν ότι οι αιτούντες δεν είχαν υποστεί κάποια σοβαρή βλάβη, καθώς η επίμαχη ληξιαρχική πράξη γέννησης δεν ήταν προσβάσιμη σε όλους, ούτε είχε υποβληθεί σε κάποια δημόσια υπηρεσία.
«Σε κάθε περίπτωση, αν προκλήθηκε κάποια βλάβη, ήταν ασήμαντη», υποστήριξε ο εκπρόσωπος του Δημοσίου.
Στον πρώτο ισχυρισμό - «συγγνώμη, λάθος» - ο εκπρόσωπος της οικογένειας απάντησε ότι αυτό θα ίσχυε αν μιλούσαμε για ένα γραμματικό, ή ορθογραφικό λάθος.
Αντίθετα, η σημείωση ήταν μια σκόπιμη καταχώρηση.
Η οικογένεια υποστήριξε επίσης κάτι κρίσιμο: Ότι από το 1976 το ελληνικό κράτος θεωρεί τη δήλωση στο ληξιαρχείο, δηλαδή την αστική πράξη της ονοματοδοσίας, ως τον μοναδικό τρόπο καταχώρησης ενός ονόματος.
Ωστόσο, το ληξιαρχείο Αμαρουσίου συνέχισε να θεωρεί την βάφτιση ως εναλλακτικό τρόπο απόκτησης ονόματος και ως εκ τούτου, σύμφωνα με την οικογένεια, η χειρόγραφη σημείωση σημαίνει ότι το παιδί δεν βαφτίστηκε – επομένως θίγεται το δικαίωμα στη μη αποκάλυψη των θρησκευτικών πεποιθήσεων.
Το ΕΔΔΑ συνηγόρησε με την οικογένεια.
Πιο ειδικά, έκρινε ότι αν και η σημείωση δεν μπορεί από μόνη της να θεωρηθεί απόδειξη θρησκευτικών πεποιθήσεων, την ίδια στιγμή η προσθήκη στη ληξιαρχική πράξη γέννησης, λαμβάνοντας υπ΄όψιν το ευρύτερο περιεχόμενο του εγγράφου, υπονοεί ότι το παιδί δεν είχε βαφτιστεί.
Το ΕΔΔΑ δεν μπόρεσε να καταλάβει γιατί ήταν απαραίτητο να γραφτεί η λέξη «ονοματοδοσία» δίπλα στο όνομα του κοριτσιού, αν δεν ήταν για να το διακρίνει από κάτι άλλο.
Μάλιστα, επισημάνθηκε ότι υπήρχε κουτάκι στη δεξιά πλευρά του εγγράφου της ληξιαρχικής πράξης, που έγραφε «βάφτιση» και είχε μείνει κενό.
Στην απόφαση σημειώνεται ότι η περίπτωση του Αμαρουσίου δεν είναι η μοναδική, καθώς η παραπάνω πρακτική είναι αποτέλεσμα μιας ευρείας, πλην λανθασμένης, αντίληψης των ελληνικών ληξιαρχείων ότι υπάρχουν δύο εναλλακτικές διαδικασίες για την απόκτηση ονόματος.
Στο δια ταύτα, το ΕΔΔΑ έκρινε ότι παραβιάστηκε το Άρθρο 9 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (θρησκευτική ελευθερία) και ότι η αναφορά της λέξης «ονοματοδοσία» σε ένα δημόσιο έγγραφο, αφενός προσβάλλει το δικαίωμα της οικογένειας στη μη αποκάλυψη των πεποιθήσεών της και αφετέρου μπορεί να την εκθέσει σε κίνδυνο διακρίσεων κατά τη συνδιαλαγή με τις διοικητικές Αρχές.
Το ΕΔΔΑ κρίνει ότι το ελληνικό Δημόσιο πρέπει να καταβάλει στην οικογένεια 10.000 ευρώ για ηθική βλάβη κι επιπλέον 1.800 ευρώ για δικαστικά έξοδα.
Πηγή :https://www.vice.com/gr
Scripta manent : βλέπετε πώς διεκδικούν οι τά δικαιώματά τους θρησκευτικές ομάδες;
Προσβάλλεται το δικαίωμά τους της μη αποκάλυψης θρησκευτικών πεποιθήσεων, γιά νά μήν εκτίθενται σέ κίνδυνο διακρίσεων από διοικητικές αρχές.
"ΠΑΠΑΦΛΕΣΣΑΣ"
Μονο!!! 1.800 !!! Τα δικαστικα εξοδα;;;;;; Μονο;;
ΑπάντησηΔιαγραφή