Ἅγιος Παΐσιος: «Περάσαμε σὰν ἔθνος τόσες μπόρες, οὔτε τώρα θὰ χαθοῦμε. Θὰ εἶναι λίγα τὰ δύσκολα χρόνια, μιὰ μπόρα θὰ εἶναι. Νὰ εἶστε μὲ τὸν Χριστό, νὰ ζῆτε σύμφωνα μὲ τὶς ἐντολές Του»

 

Ὁσίου Παϊσίου Ἁγιορείτου ΛΟΓΟΙ Β΄ «Πνευματικὴ Ἀφύπνιση», (1999) Βασιλικά Θεσσαλονίκης: Ἱερὸν Ἡσυχαστήριον «Εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης ὁ Θεολόγος».

«Γιὰ νὰ περάσης στὴν βουλὴ τοῦ Θεοῦ, πρέπει νὰ γίνης "βουλευτὴς" τοῦ Θεοῦ, ὄχι "βολευτὴς" τοῦ ἑαυτοῦ σου».

Γέροντα, πῶς τὰ βλέπετε τὰ πράγματα;

– Ἐσεῖς πῶς τὰ βλέπετε;

– Ἐμεῖς τί νὰ ποῦμε, Γέροντα; Ἐσεῖς νὰ μᾶς λέγατε.

– Ἡ ἡσυχία ποὺ ἐπικρατεῖ μὲ ἀνησυχεῖ. 

Κάτι ἑτοιμάζεται. 

Δὲν ἔχουμε καταλάβει καλὰ σὲ τί χρόνια ζοῦμε οὔτε σκεφτόμαστε ὅτι θὰ πεθάνουμε. 

Δὲν ξέρω τί θὰ γίνη· πολὺ δύσκολη κατάσταση! 

Ἡ τύχη τοῦ κόσμου κρέμεται ἀπὸ τὰ χέρια μερικῶν, ἀλλὰ ἀκόμη ὁ Θεὸς κρατᾶ φρένο. 

Χρειάζεται νὰ κάνουμε πολλὴ προσευχὴ μὲ... πόνο, γιὰ νὰ βάλη ὁ Θεὸς τὸ χέρι Του. 

Νὰ τὸ πάρουμε στὰ ζεστὰ καὶ νὰ ζήσουμε πνευματικά. 

Εἶναι πολὺ δύσκολα τὰ χρόνια. 

Ἔχει πέσει πολλὴ στάχτη, σαβούρα, ἀδιαφορία. 

Θέλει πολὺ φύσημα, γιὰ νὰ φύγη. 

Οἱ παλιοὶ ἔλεγαν ὅτι θὰ ἔρθη ὥρα ποὺ θὰ κλωτσήσουν οἱ ἄνθρωποι. 

Πετᾶνε τοὺς φράκτες, δὲν ὑπολογίζουν τίποτε. 

Εἶναι φοβερό! 

Ἔγινε μιὰ βαβυλωνία. 

Νὰ κάνουμε προσευχὴ νὰ βγοῦν οἱ ἄνθρωποι ἀπὸ αὐτὴν τὴν βαβυλωνία. 

Διαβάστε τὴν προσευχὴ τῶν Τριῶν Παίδων1, νὰ δῆτε μὲ πόση ταπείνωση προσεύχονταν· καὶ τὸν 82ο Ψαλμό: «Ὁ Θεός, τίς ὁμοιωθήσεταί σοι, μὴ σιγήσῃς...». 

Αὐτὸ πρέπει νὰ γίνη, ἀλλιῶς δὲν γίνεται χωριό. 

Θέλει θεϊκὴ ἐπέμβαση.

Μπαίνουν  μερικὲς  ἀρρώστιες  εὐρωπαϊκὲς  καὶ  προχωροῦν  ὅλο  πρὸς  τὸ χειρότερο. 

Μοῦ  εἶπε  ἕνας  Κύπριος  οἰκογενειάρχης  ποὺ  μένει  στὴν  Ἀγγλία: «Κινδυνεύουμε  πνευματικά.  

Πρέπει  νὰ  φύγω  ἀπὸ  τὴν  Ἀγγλία  οἰκογενειακῶς». 

Βλέπεις  ἐκεῖ  ὁ  πατέρας  νὰ  παίρνη  τὴν  κόρη, ἡ μάνα  τὸν  γιό.  

Ὅλους  τοὺς στεφανώνουν, ὅλους τοὺς εὐλογοῦν. Κάτι πράγματα..., ντρέπομαι νὰ τὰ πῶ. 

Καὶ ἐμεῖς κοιμόμαστε μὲ τὰ τσαρούχια. 

Δὲν λέω νὰ πάρουμε πλακάτ, ἀλλὰ νὰ στρέψουμε τὴν προσοχή μας στὸν μεγάλο κίνδυνο ποὺ περιμένουμε καὶ νὰ ὑψώνουμε τὰ χέρια στὸν Θεό. 

Νὰ κοιτάξουμε πῶς νὰ ἀμυνθοῦμε κατὰ τοῦ κακοῦ. 

Χρειάζεται νὰ κρατᾶμε λίγο φρένο, γιατὶ ὅλα πᾶνε νὰ τὰ ἰσοπεδώσουν. 

Τώρα εἶναι νὰ λέη κανεὶς τὸ ψαλμικό: «Θοῦ τοὺς ἄρχοντας αὐτῶν ὡς τὸν Ὠρὴβ καὶ Ζὴβ καὶ Ζεβεὲ καὶ Σαλμανά..., οἵτινες εἶπαν· κληρονομήσωμεν ἑαυτοῖς τὸ ἁγιαστήριον τοῦ Θεοῦ»2.

Σύγχυση μεγάλη ὑπάρχει. Μύλος γίνεται· εἶναι ζαλισμένοι οἱ ἄνθρωποι. 

Ὁ κόσμος εἶναι ὅπως οἱ μέλισσες. Ἂν χτυπήσης τὴν κυψέλη, οἱ μέλισσες βγαίνουν ἔξω καὶ ἀρχίζουν «βούου...» καὶ γυρίζουν γύρω ἀπὸ τὴν κυψέλη ἀναστατωμένες. 

Ὕστερα ἡ κατεύθυνσή τους θὰ ἐξαρτηθῆ ἀπὸ τὸν ἄνεμο ποὺ θὰ φυσήξη. 

Ἂν φυσήξη βοριάς, θὰ πᾶνε μέσα. 

Ἂν φυσήξη νοτιάς, θὰ φύγουν. 

Ἔτσι καὶ τὸν κόσμο τὸν φυσάει... 

«Ἐθνικὸς Βοριάς», «Ἐθνικὸς Νοτιάς», καὶ εἶναι ὁ καημένος ζαλισμένος. 

Ὅμως, ἂν καὶ γίνεται τέτοιο βράσιμο, νιώθω μέσα μου μιὰ παρηγοριά, μιὰ σιγουριά. 

Μπορεῖ νὰ ξεράθηκε ἡ ἐλιά, ἀλλὰ θὰ πετάξη νέα βλαστάρια. 

Ὑπάρχει μιὰ μερίδα Χριστιανῶν, στοὺς  ὁποίους  ἀναπαύεται  ὁ  Θεός.  

Ὑπάρχουν  ἀκόμη  οἱ  ἄνθρωποι  τοῦ  Θεοῦ,  οἱ ἄνθρωποι τῆς προσευχῆς, καὶ ὁ Καλὸς Θεὸς μᾶς ἀνέχεται, καὶ πάλι θὰ οἰκονομήση τὰ πράγματα.  

Αὐτοὶ  οἱ  ἄνθρωποι  τῆς  προσευχῆς  μᾶς  δίνουν  ἐλπίδα.  

Μὴ  φοβᾶσθε. 

Περάσαμε σὰν ἔθνος τόσες μπόρες καὶ δὲν χαθήκαμε, καὶ θὰ φοβηθοῦμε τὴν θύελλα ποὺ πάει νὰ ξεσπάση; Οὔτε τώρα θὰ χαθοῦμε. 

Ὁ Θεὸς μᾶς ἀγαπᾶ. 

Ὁ ἄνθρωπος ἔχει μέσα του κρυμμένη δύναμη γιὰ ὥρα ἀνάγκης. Θὰ εἶναι λίγα τὰ δύσκολα χρόνια. 

Μιὰ μπόρα θὰ εἶναι.

Δὲν σᾶς τὰ λέω αὐτά, γιὰ νὰ φοβηθῆτε, ἀλλὰ γιὰ νὰ ξέρετε ποῦ βρισκόμαστε. 

Γιὰ μᾶς εἶναι μιὰ μεγάλη εὐκαιρία, εἶναι πανηγύρι οἱ δυσκολίες, τὸ μαρτύριο. 

Νὰ εἶστε μὲ τὸν Χριστό, νὰ ζῆτε σύμφωνα μὲ τὶς ἐντολές Του καὶ νὰ προσεύχεσθε, γιὰ νὰ ἔχετε θεῖες δυνάμεις καὶ νὰ μπορέσετε νὰ ἀντιμετωπίσετε τὶς δυσκολίες. 

Νὰ ἀφήσετε τὰ πάθη, γιὰ νὰ ἔρθη ἡ θεία Χάρις. 

Αὐτὸ ποὺ θὰ βοηθήση πολὺ εἶναι νὰ μπῆ μέσα μας ἡ καλὴ ἀνησυχία: ποῦ βρισκόμαστε, τί θὰ συναντήσουμε, γιὰ νὰ λάβουμε τὰ μέτρα μας καὶ νὰ ἑτοιμασθοῦμε.

 Ἡ ζωή μας νὰ εἶναι πιὸ μετρημένη. 

Νὰ ζοῦμε πιὸ πνευματικά. 

Νὰ εἴμαστε πιὸ ἀγαπημένοι. 

Νὰ βοηθοῦμε τοὺς πονεμένους, τοὺς φτωχοὺς μὲ ἀγάπη, μὲ πόνο, μὲ καλωσύνη. Νὰ προσευχώμαστε νὰ βγοῦν καλοὶ ἄνθρωποι.

1. Βλ. Δαν. 2–21, Προσευχὴ Ἀζαρίου καὶ Ὕμνος τῶν Τριῶν Παίδων.

2. Ψαλμ. 82, 12-13 καὶ βλ. Κριτ. 7 καὶ 8.

http://www.orthodoxia-ellhnismos.gr/2021/04/blog-post_84.html