Αύγουστος

Charles Conder (1868-1909), Ασημένιοι αμμόλοφοι.

"O άνθρωπος πρέπει κάθε μέρα ν᾽ακούει ένα γλυκό τραγούδι, να διαβάζει ένα ωραίο ποίημα, να βλέπει μια ωραία εικόνα και, αν είναι δυνατόν, να διατυπώνει μερικές ιδέες. Αλλιώτικα χάνει το αίσθημα του καλού και την τάση προς αυτό...". Γκαίτε.

ΠΗΓΗ: http://annagelopoulou.blogspot.com/2016/08/

 από τα ποιητικά πεζά του Κώστα Καρυωτάκη. 

Ι

Ἡ θάλασσα εἶναι ἡ μόνη μου ἀγάπη. Γιατί ἔχει τήν ὄψη τοῦ ἰδανικοῦ. Καί τ᾿ ὄνομά της εἶναι ἕνα θαυμαστικό.

Δέ θυμᾶμαι τό πρῶτο ἀντίκρισμά της. Χωρίς ἄλλο θά κατέβαινα ἀπό μία κορφή, φέρνοντας ἀγκαλιές λουλούδια. Παιδί ἀκόμα, ἐσκεπτόμουν τό ρυθμό τοῦ φλοίσβου της. Ξαπλωμένος στήν ἀμμουδιά, ἐταξίδευα μέ τά καράβια πού περνοῦσαν. Ἕνας κόσμος γεννιόταν γύρω μου. Οἱ αὖρες μοῦ ἄγγιζαν τά μαλλιά. Ἄστραφτε ἡ μέρα στό πρόσωπό μου καί στά χαλίκια. Ὅλα μοῦ ἦταν εὐπρόσδεκτα: ὁ ἥλιος, τά λευκά σύννεφα, ἡ μακρινή βοή της.

Ἀλλά ἡ θάλασσα ἐπειδή ἤξερε, εἶχε ἀρχίσει τό τραγούδι της, τό  τραγούδι της πού δεσμεύει καί παρηγορεῖ.

Εἶδα πολλά λιμάνια. Στοιβαγμένες πράσινες βάρκες ἐπήγαιναν δῶθε κεῖθε σάν εὔθυμοι μικροί μαθητές. Κουρασμένα πλοῖα, μέ ὀνόματα περίεργα, ἐξωτικά, ὕψωναν κάθε πρωί τή σκιά τους. Ἄνθρωποι σκεφτικοί, ὥριμοι ἀπό τήν ἅλμη, ἀνέβαιναν σταθερά τίς ἀπότομες, κρεμαστές σκάλες. Ἄγρια περιστέρια ζυγίζονταν στίς κεραῖες.

Ὕστερα ἐνύχτωσε. Μιά κόκκινη γραμμή στόν ὁρίζοντα, μόλις ἔβρισκε ἀπάντηση στίς ράχες τῶν μεγάλων, ἀργῶν κυμάτων. Ἐσάλευαν σάν ἀπό κάποια μυστική, ἐσωτερική αἰτία, καί ἅπλωναν πλησιάζοντας, γιά νά σπάσουν ἀπαλά, βουβά. Ὅλα τ᾿ ἄλλα -- ὁ οὐρανός, τά βουνά ἀντίκρυ, τό ἀνοιχτό πέλαγος -- ἕνα τεράστιο μαῦρο παραπέτασμα.

(απόσπασμα)

Dorothea Sharp (1874-1955), Ένδοξο Καλοκαίρι. Ιδιωτική Συλλογή. Λευκές τέντες στην παραλία και παιδιά να παίζουν με τα κουβαδάκια τους στην άμμο.

I

Ο έρωτας

Το αρχιπέλαγος

Κι η πρώρα των αφρών του

Κι οι γλάροι των ονείρων του

Στο πιο ψηλό κατάρτι του ο ναύτης ανεμίζει

Ένα τραγούδι

Ο έρωτας

Το τραγούδι του

Κι' οι ορίζοντες του ταξιδιού του

Κι η ηχώ της νοσταλγίας του

Στον πιο βρεμένο βράχο της η αρραβωνιαστικιά προσμένει

Ένα καράβι

Ο έρωτας

Το καράβι του

Κι η αμεριμνησία των μελτεμιών του

Κι ο φλόκος της ελπίδας του

Στον πιο ελαφρό κυματισμό του ένα νησί λικνίζει

Τον ερχομό.

Από τους Προσανατολισμούς του Οδυσσέα Ελύτη

Dorothea Sharp (1874-1955), Μια ημέρα στη θάλασσα. Ιδιωτική Συλλογή. Λευκά βαμβακερά φορέματα. Το ψάθινο καπέλο στην άμμο, η μία διαβάζει και η άλλη έχει αφεθεί στην καλοκαιρινή απραξία, ξαπλωμένη στην πολυθρόνα. 

III
Φλοίσβος φιλί στη χαϊδεμένη του άμμο - Έρωτας 
Τη γαλανή του ελευθερία ο γλάρος
Δίνει στον ορίζοντα
Κύματα φεύγουν έρχονται
Αφρισμένη απόκριση στ' αυτιά των κοχυλιών.
Από τους Προσανατολισμούς 

Dorothea Sharp (1874-1955), Μέρα καλοκαιριού. Ιδιωτική Συλλογή.

Νικηφόρος Βρεττάκος  - Αυγουστιάτικος άνεμος

«Είναι τόση η γαλήνη, που δεν ξέρω αν υπάρχουν

καρδιές χωριστές – τόσα μάτια, όσα βλέπουν

αυτή τη στιγμή: ζώα, ψάρια, φυτά και πουλιά

κι αδερφοί το στερέωμα, πάμφωτο, διάφανο, ανάμεσα

στην κάτασπρη γύρη του.

Νιώθω μέσα στο στήθος μου

την καρδιά μου νερό που χορεύει και νιώθω

σα να ‘μαι ένας διάττοντας που πέφτοντας στάθηκε

για λίγο μετέωρος και γύρισε πάλι, φωτεινός και

χαρούμενος,

προς τα πάνω. Ψυχή μου! Τι σε θέλω, ψυχή μου; Τι

κάθεσαι και

δε γίνεσαι μέλισσα; Δυο γραμμούλες φωτός,

δυο αστεράκια οι κεραίες σου – πέταξε, πρόλαβε, τρέξε,

ένα γύρο, δυο γύρους, τρεις γύρους, να φέρεις

φωτιά στην κυψέλη σου.

Ψυχή μου, χαρά μου, τι κάθεσαι μέλισσα;

Άνοιξαν όλα τα λουλούδια του σύμπαντος.»

(Νικηφόρος Βρεττάκος, ΤΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ, Τόμος 2ος, Εκδόσεις Θεμέλιο)

Dorothea Sharp (1874-1955), Καλοκαιρινές διακοπές. Ιδιωτική Συλλογή. 

Ο. Ελύτης - Ο Αύγουστος

Ο Αύγουστος ελούζονταν μες στην αστροφεγγιά

Κι από τα γένια του έσταζαν άστρα και γιασεμιά

Αύγουστε μήνα και Θεέ σε σέναν ορκιζόμαστε

Πάλι του χρόνου να μας βρεις στο βράχο να φιλιόμαστε

Απ΄την Παρθένο στον Σκορπιό χρυσή κλωστή να ράψουμε

Κι έναν θαλασσινό σταυρό στη χάρη σου ν΄ανάψουμε

Ο Αύγουστος ελούζονταν μες στην αστροφεγγιά

Κι από τα γένια του έσταζαν άστρα και γιασεμιά.

(Τα Ρω του Έρωτα, Ο. Ελύτης, εκδ. Ίκαρος)

Πολύκλειτος Ρέγκος, Τα γλαράκια. 1982. Ιδιωτική Συλλογή. Κύματα, γλάροι, ουρανός και δύο λευκά σύννεφα. Γαλάζιο σε διάφορες αποχρώσεις και λευκό-γκρίζο. Ένα μεσογειακό θαλασσινό τοπίο...ένα ελληνικό θαλασσινό τοπίο.

Οδυσσέας Ελύτης - Ηλικία της γλαυκής θύμησης

Ελαιώνες κι αμπέλια μακριά ως τη θάλασσα

Κόκκινες ψαρόβαρκες πιο μακριά ως τη θύμηση

Έλυτρα χρυσά του Αυγούστου στον μεσημεριάτικο ύπνο

Με φύκια ή όστρακα. Κι εκείνο το σκάφος

Φρεσκοβγαλμένο, πράσινο, που διαβάζει ακόμη στην ειρήνη

του κόλπου των νερών Έχει ο Θεός

Περάσανε τα χρόνια φύλλα ή βότσαλα

Θυμάμαι τα παιδόπουλα, τους ναύτες που έφευγαν

Βάφοντας τα πανιά σαν την καρδιά τους

Τραγουδούσαν τα τέσσερα σημεία του ορίζοντα

Κι είχαν ζωγραφιστούς βοριάδες μες στα στήθια.

Dorothea Sharp, γλάροι. Ιδιωτική Συλλογή. 

Ο. Ελύτης - Τα ελεγεία της Οξώπετρας

«Οι δυνάμεις που απαιτούνται για να ολοκληρωθεί ένα καρπούζι τον

Αύγουστο είναι κατά πολύ ανώτερες απ’ τις άλλες που συντρέχουν

για να συντελεστεί ένα κακούργημα σε οποιαδήποτε στιγμή του χρόνου»

https://arthive.com/de/artists/78700~Arkadi_Pawlowitsch_Laptew/works/543692~Wassermelone

Κώστας Κρυστάλλης

Κι' απ' όλα αυτά τα ονείρατα κι' από τους πόθους όλους

Εφύτρωσε έναν Αύγουστο, σαν,παραδείσου κρίνος,

Που εγιόμωσε όλαις ταις καρδιαίς απ' τη μοσχοβολιά του.

Την είδε ο ήλιος την αυγή που πρόβαλλε, 'ςτήν πλάση

Κ' έσκυψε και την φίλησε, κι' απ' το φιλί του εκείνο

Έβαψαν τα μαλλάκια της χρυσά, γιομάτα λάμψη

Edvard Munch Κορίτσια στην θάλασσα, 1906/07

Dorothea Sharp (1874-1955), Καλοκαιρινός περίπατος. Ιδιωτική Συλλογή. 

Dorothea Sharp (1874-1955), Χαρούμενα παιχνίδια στη θάλασσα. Ιδιωτική Συλλογή. 

Dorothea Sharp (1874-1955), Μία ακόμα καλοκαιρινή ημέρα. Ιδιωτική Συλλογή. 

Dorothea Sharp, Εκεί που τα παιδιά παίζουν και πετούν οι γλάροι. Museum and Art Gallery Lemington Spa.

Πηγή: http://annagelopoulou.blogspot.com/2016/08/