«Η ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ του Ιωάννου Καποδίστρια». Δύο ζωγραφικοί πίνακες. ( ΝΑ ΠΡΟΣΕΧΘΕΙ μέχρι τέλους! )

Το έργο «Η δολοφονία του Ιωάννη Καποδίστρια» του Χαράλαμπου Παχή (1844-1891), αποτελεί ένα από τα χαρακτηριστικότερα δείγματα της εργασίας του ζωγράφου αφού μας διασώ­ζει, παρά τα αρκετά στοιχεία υπερβολής, μία ιδιαίτερα ρεαλιστική περιγραφή του τραγικού συμβάντος με εκφραστική δύναμη, γεμάτη συναισθηματισμό.

Ο καλλιτέχνης στοχεύοντας ένα όσο το δυνατόν πληρέστερο σχολιασμό του θέματος, αποδίδει με επιτυχία το δρα­ματικό ύφος της σύνθεσης που αποτελείται από πλήθος προσώπων σε κίνηση εντός ενός αρχιτεκτονικού περιβάλλοντος με ενδιαφέροντα στοιχεία, κυρίως μη υπαρκτά.

Η σκηνή του θανάτου, όπου αιμόφυρτος ο κυβερνήτης παραδίδει το πνεύμα εμπρός από τον Ναό του Αγίου Σπυρίδωνος στο Ναύπλιο (Κυριακή, 27η Σεπτεμβρίου 1831), συνοδεύεται από την φυγή των δολοφόνων*, Κωνσταντίνου και Γεωργίου Μαυρομιχάλη και την καταδίωξή τους καθώς και από τον αιφνιδιασμό, την οδύνη όσων παρακολουθούν παραπλεύρως, ή στο βάθος το συμβάν.

Αποδίδεται η έκπληξη, η αγωνία, η θλίψη, ο θυμός των προσώπων, επι­φανών και μη. 

Η σχεδόν σκηνογραφική, συνοπτική απόδοση των στοιχείων στο βάθος αλλά και του ουρανού που προμηνύει καταιγίδα, επάνω από την απεχθή δολοφονία, ενι­σχύουν την δραματική φόρτιση και μας μεταφέρουν νοητά σε μια φανταστική σκηνή θεα­τρικού έργου. 

Λόγια και μη στοιχεία συναντώνται στην τέχνη του Κερκυραίου δημιουργού, οι τρόποι διαμορφώνονται από τις επιδράσεις της παιδείας του στην Ιταλία αλλά και την σχέση του με την τοπική λαϊκή ζωγραφική.

Βρισκόμαστε εμπρός από μία απόπειρα «ειδησιογραφικής» καταγραφής στην ζωγραφική, με εξαιρετικά στοιχεία αναπαράστασης. 

Η απεικόνιση της δολοφονίας αρκετά μετά την διενέργειά της, μας μεταφέρει τους απόηχους του ισχυρότατου πλήγματος για όλο τον ελληνισμό αλλά και την μεγάλη οδύνη της κερκυραϊκής επτανησιακής κοινωνίας.

Μαρία Μελέντη

Ιστορικός Τέχνης

 Η δολοφονία του Ιωάννη Καποδίστρια δεν ανήκει στο ρεπερτόριο καλλιτεχνών με σταθε­ρά φιλελληνικά αισθήματα. 

Ο πίνακας του Διονυσίου Τσόκου φιλοτεχνήθηκε μετά από ειδι­κή παραγγελία ενός ιδιώτη, θαυμαστή του Καποδίστρια.

Ο Τσόκος δεν επέλεξε να απεικονίσει τη δραματική στιγμή της επίθεσης, αλλά λίγο αργό­τερα, τήν στιγμή του βωβού πόνου των ατόμων, που ήταν μάρτυρες, την απόγνωσή τους για το γεγονός ότι οι ελπίδες που έτρεφαν από το 1829 με τον Καποδίστρια για μια ανεξάρ­τητη Ελλάδα, κατέρρευσαν μεμιάς με τήν δολοφονία του.

Με την απεικόνιση της σκηνής που εκτυλίχθηκε αμέσως μετά τη δολοφονία, ο ζωγράφος χρησιμοποίησε ως βάση τις αναφορές που έκαναν οι αυτόπτες μάρτυρες, τις οποίες εμβά­θυνε με την προσωπική του αντίληψη του χώρου. 

Είναι φανερό ότι προσπάθησε να προ­σαρμόσει την ζωγραφική του στα δυτικά-ιταλικά πρότυπα.

 Μάλιστα, σε μερικές μορφές δια­κρίνεται η επιρροή του δασκάλου του, LudovicoLipparini. 

Η χρωματικότητα θυμίζει την βενετσιάνικη πολυχρωμία, που ο ίδιος ο Τσόκος είχε μελετήσει εντατικά.

Στο δεξί άκρο του πίνακα, κάτω από την καμάρα της πύλης, ο Τσόκος έχει απεικονίσει τον εαυτό του. 

Μπροστά του στέκεται η Μαντώ Μαυρογένους, ηρωϊδα της εξέγερσης της Μυκόνου και στενή συνεργάτιδα του Καποδίστρια, στηριζόμενη σε ένα άτομο που τη συνο­δεύει. 

Την παραγγελία για τη δημιουργία του πίνακα είχε δώσει ο Άγγελος Γιαννικέσης από τη Ζάκυνθο, ο οποίος συγκαταλεγόταν στα πιο διακεκριμένα μέλη της ελληνικής κοινότη­τας εκεί. 

Ο ίδιος είχε υποστηρίξει τον Διονύσιο Τσόκο κατά την διάρκεια των φοιτητικών του χρόνων στην Accademia της Βενετίας.

Το Εθνικό Ιστορικό Μουσείο διαθέτει μερικές προπαρασκευαστικές μελέτες του πίνακα και το Μουσείο Μπενάκη έχει επίσης ένα ελαιογραφικό προσχέδιο.

Μαριλένα Ζ. Κασιμάτη
ΠΗΓΗ

https://proskynitis.blogspot.com/2023/09/blog-post_247.html
---------------------------------------

*Είναι επιβεβλημένο νά κάνουμε μία απαραίτητη σημείωση εδώ!

Υπάρχουν ορισμένοι νεώτεροι συγγραφείς καί ερευνητές, που έχουν καταρρίψει μέ στοιχειοθετημένη επιχειρηματολογία, τόν ισχυρισμό ότι τά δύο αδέλφια Μαυρομιχαλαίοι, ήσαν πράγματι οι δολοφόνοι του Εθνικού μας Κυβερνήτου. Τό "κλειδί" της δολοφονίας ήταν ο γιά λίγες ώρες (!) τοποθετημένος σωματοφύλακας του Καποδίστρια, ονόματι Κοζώνης, ένας ....μονόχειρας, ο οποίος "ώ του θαύματος" εξαφανίζεται από προσώπου γής αμέσως μετά τό συμβάν! Τό αδικαιολόγητο καί σίγουρα πολύ ύποπτο μαζί του, ήταν ότι είχε στήν κατοχή του μία σπανιότατη καί πανάκριβη 'διμούτσουνη' πιστόλα, ήτοι μπορούσε νά κάνει δύο απανωτές βολές, πράγμα απίστευτο γιά τά δεδομένα του 1831! Καί τέλος ο Κυβερνήτης έπεσε αμέσως νεκρός, διότι εβλήθη από τόν Κοζώνη εκ των όπισθεν, μέ τήν σφαίρα νά τόν πλήττει κάτω από τόν λοβό του αυτιού του! Ακατάσχετη αιμορραγία δηλαδή καί θάνατος....