ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΟΥ!

Μᾶς τὸ ἔστειλε ἡ κ. Lefana ἀπὸ τὸν Καναδᾶ καὶ τὸ ἀναδημοσιεύουμε αὐτούσιο.
Τὴν εὐχαριστοῦμε θερμῶς!

«Θεόδωρος Κολοκοτρώνης»

Αν είχες τη δύναμη να τα πείσεις ότι στη ζωή είναι καλύτερα να αναμένουν πιο πολλά ωφελήματα με την συνεργασία παρά με την αντιπαράθεση, θα τόκανες;

Αν είχες τη δύναμη να τα πείσεις να ξεχωρίζουν στη ζωή ποιες είναι οι πραγματικές ανάγκες και τι είναι πολυτέλειες, θα τόκανες;

Αν είχες τη δύναμη να τα πείσεις στη διαφορά των υπερβολικών φόβων από τους πραγματικούς (αν υπάρχουν) φόβους, θα τόκανες;

Αν είχες τη δύναμη να τα πείσεις ότι πολλές φορές είναι πιο ωφέλιμο να αποφεύγουν να συμπεριφέρονται σαν να είναι σπουδαιότερα από τους άλλους, θα τόκανες;

Αν είχες τη δύναμη να μην εξαρτούν το “αίσθημα ασφάλειας” από το τι έχουν, αλλα από την ποιότητα των αγαπημένων σχέσεων με ανθρώπους, θα τόκανες;

Αν είχες τη δύναμη να τα πείσεις ότι κάθε άνθρωπος έχει και την ιδιαίτερη αξία του, θα τόκανες;

Αν είχες τη δύναμη να τα πείσεις ότι στην κοινωνία υπάρχει φυσική αλληλοεξάρτηση που καλά είναι να την αποδέχονται (όλοι χρειάζονται), θα τόκανες;

Αν είχες τη δύναμη να τα πείσεις ότι συνήθως η υπομονή και η ελπίδα είναι μια πολύ σοφή πολιτική, θα τόκανες;

Αν είχες τη δύναμη να τα πείσεις, ότι πολλές φορές στη ζωή χρειάζεται να είναι έτοιμα για το κάθε τι και ότι πολλές φορές είναι σοφό να περιμένουν να περάσει μια μπόρα, θα τόκανες;

Αν είχες τη δύναμη ν’αποφευγεις να επεμβαίνεις στις καθημερινές εμπειρίες της ζωής τους, παρά (αν μπορούσες) να τους εξασφαλίσεις μια απόλυτα άνετη ζωή, θα τόκανες;

Αν είχες τη δύναμη για να υπακούουν σε σοφές αξίες και αρχές που έχουν ήδη ιστορικά αποδειχθεί αποτελεσματικές, θα τόκανες;

Αν είχες τη δύναμη να τους μεταδώ σεις ότι οι απομονομένες λογικές σκέψεις πολλές φορές παρασύρουν και ότι η υπακοή στις προγονικές σοφίες (παρόλον που παράδοξες) είναι πολύ ωφέλιμη, θα τόκανες;

Αν είχες τη δύναμη να τα πείσεις ότι αυτό που καθορίζει την απώτερη οικονομική επιτυχία δεν είναι το στιγμιαίο κέρδος η συμφέρον αλλα η καλή υπηρεσία στην ικανοποίηση της ανάγκης του συνανθρώπου η πελάτη, θα τόκανες;

Αν είχες τη δύναμη να τα πείσεις ότι, παρόλες τις διάφορες αποτυχίες, η επιμονή είναι αυτό που συνήθως καθορίζει την τελική επιτυχία, θα τόκανες;

Αν είχες τη δύναμη να τα πείσεις, ότι υπάρχει μια ανώτερη της ανθρώπινης Δύναμη και ότι τα βασικά μηνύματα του Χριστιανισμού είναι καλά και χρήσιμα νέα, θα τόκανες;

Και όμως αγαπητέ μου, το σύστημα αυτής της ζωής εμπεριέχει ήδη κάτι που θ’αναγκάσει τα παιδιά σου ν’αντιμετωπίσουν τα ανωτέρω χρήσιμα μηνύματα έστω και αν δεν ανοίξεις το δικό σου στόμα!  Και φαίνεται μια πολύ παράδοξη κατάσταση, αλλα τελικά μάλλον θα το αναγνωρίσεις αν το καλοσκεφτείς με ηρεμία και ειλικρίνεια...

Για την εκπλήρωση του απώτερου σκοπού της ζωής, μια αποτυχία, μια αρρώστια, μια απώλεια, ένας χρόνιος σωματικός η ένας χρόνιος ψυχολογικός πόνος η φόβος φαίνονται να παίζουν τον ρολο του καλύτερου εκπαιδευτή!  Όχι επειδή το διαλέγουμε εμείς. Αλλα έτσι είναι φτιαγμένοι οι κανονισμοί του παιχνιδιού της ζωής. Αυτή την αλήθεια οι ανέμπειροι την αρνούνται με πικρή επίκριση. Αλλά, πολύ λίγοι παππούδες θ’αρνηθούν αυτή την αλήθεια. Γιατί αυτή η ζωή δεν βασίζεται στη λογική (οι μαθηματικοί κάθε άλλο παρα σοφοί τείνουν να είναι). Αυτή η ζωή είναι μυστηριακή και παράδοξη. Για την αλήθεια, αυτό που φαίνεται να έχει σημασία είναι το εμπειρικό βίωμα της ζωής. Και η εμπειρία συνέχεια μας φωνάζει ότι οι πιο σοφοί και χαρούμενοι άνθρωποι βρίσκοντε συνήθως στα χαμηλότερα κοινωνικο-οικονομικά στρώματα: Οι “Ταπεινοί” (“οι πτωχοί τω πνεύματι,” κλπ). Και ότι, στην σύντομη αυτή ζωή, η οδύνη και ο στεναγμός είναι κεντρικής σημασίας για την (εκ)παίδευση του ανθρώπου προς μιαν ανωτέρου μορφής συνείδησης.

Και να και ο λόγος που οι ειδικοί στην ανώτερη (πνευματική) συνείδηση (οι φωτισμένοι καλόγεροι) μεταδίδουν κάτι παράδοξες (αλλά αποτελεσματικές) ιστοριούλες και παραγγέλματα. Και μια βασική αρχή είναι ότι ένα από τα πιο χρήσιμα κλειδιά για την επίτευξη της ανώτερης συνείδησης είναι η αντίληψη και η πρακτική μιας πολύ δυνατής αρετής: Της Ταπεινοφροσύνης.

Και εμπειρικά ξέρουμε ότι “τα καλά κόποις κτώνται”. Δηλαδή, χωρίς κάποια “οδύνη” έχουμε την συνήθεια να παραμένουμε στο ίδιο σημείο!  Άρα, όποιος παραπονιέται για κάποιο μόχθο και πόνο, δεν έχει καταλάβει το σύστημα κανονισμών αυτής της ζωής, ούτε ποτέ θα καταλάβει τη χρησιμότητα ενός σοφού μηνύματος κάποιου αγιορείτη. Διότι, μετά από μερικά σκαλιά στη σκάλα της ζωής, παραδόξως, η λογική γίνεται εμπόδιο παρά να είναι βοηθητική!  Και πραγματικά, φαίνεται πολύ αστείο ότι χωρίς την “αποσύνδεση από το Εγώ” (την ταπεινότητα), η σκάλα που χρειάζεσαι ν’ανεβείς ούτε καν γίνεται ορατή!

Αν τυχόν προσευχόσουν για μια ζωή με καθόλου προβλήματα και πόνο, να εύχεσαι ότι τέτοια προσευχή να μην πραγματοποιηθεί!  Ενας Αγιορίτης θα σου πει με χαμόγελο ότι η παράδοξη αλήθεια είναι ότι τα παρουσιαζόμενα “προβλήματα” είναι μεταμφιεσμένες ευκαιρίες!

Το περιεχόμενο μιας προσευχής θα είναι πιο σοφό αν απλά εκδηλώνει την ευγνωμοσύνη σου για ότι δώρο ηδη σου δώθηκε και να δηλώσεις εμπιστοσύνη για την έκβαση οποιασδήποτε κατάστασης που θα σου παρουσιαστεί. Γιατί όλα εξαρτώνται όχι από την ανάλυση του γιατί υποφέρεις, αλλά στο πως θα αντιδράσεις στην κάθε πρόκληση (με παράπονο και άρνηση ή με εμπιστοσύνη, υπομονή και διάθεση μαθήσεως;)

Αφιερωμένο με αγάπη σ’όλα τα Ελληνόπαιδα.

Λευτέρης

-------------------------------------------------------------------------Δύο πολύτιμα μηνύματα:

(Κεφ. 28) Περί ταπεινοφροσύνης. E΄. Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

https://www.youtube.com/watch?v=_vcBbsDteVo  46λ

Ο Άγιος Παΐσιος Ομιλεί για την Ταπείνωση

https://www.youtube.com/watch?v=SZ5IIUlIK3Y  25λ

====================================

Υποθέσεις

Τα τελευταία χρόνια το θέμα της Θρησκείας έχει γίνει διεθνώς πολύ σημαντικό. Έτσι όλοι μας πιεζόμαστε να πάρουμε κάποια θέση.

Όπως τώρα πάνε τα πράγματα, δεν αποκλείεται ότι σε 10 χρονια Πρωθυπουργός της Ελλάδας να είναι κάποιος Μουσουλμάνος (ιδίως αν ο Trump δεν θα υπάρχει).

Οι Μουσουλμάνοι δεν ανέχονται στο τόπο τους άλλους εκτός από “ανθρώπους του βιβλίου” όπως λένε, δηλαδή Χριστιανούς και Εβραίους. Άθεοι και παγανιστές περνούν από μαχαίρι…

Ιστορικά βασιζόμενος (Ήρωες 1821), μόνο η ισχυρή πίστη στην Ορθοδοξία μας σώζει. Αν νικήσουμε, έχει καλώς.  Αν όχι, ίσως περάσουμε από κάποια διαδικασία όπου αν δεν ξέρεις το “Πάτερ Ημών” η το “Σύμβολο της Πίστεως” περνάς για  αποκεφαλισμό…

Έτσι, για καλό και για κακό ας ρίξουμε ακόμα μια ματιά στην Ορθοδοξία και την Πνευματικότητα της.

Η ταπεινή μου υποθετική γνώμη.

- Αν ο Πλάτωνας ζούσε στην εποχή μας θα γινόταν Αρχιεπίσκοπος πάσης Ελλάδος (και μάλλον δολοφονημένος από το βαθύ κράτος)

- Αν ο Σωκράτης ζούσε στην εποχή μας θα ήταν ταραξίας μεν, αλλα Χριστιανός Ορθόδοξος. Θα τον ρίχναν στην φυλακή σίγουρα. Μετά από απόδραση θα κατέληγε στην Ρωσία σαν συμβουλάτορας του Πούτιν…

- Ο Αριστοτέλης, θα "τοσκαζε" στο Βατικανό και θα γινόταν Καθολικός (έτσι για να του δοθεί η άδεια να μελετήσει τη βιβλιοθήκη του Βατικανού…)