To Ευαγγέλιο και ο Απόστολος της Κυριακής 1 Ιουλίου 2018

Εὐαγγελικό Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς 9 Ἰουλίου 2017, Ε΄ Ματθαίου (Ματθ. η΄ 28 – θ΄ 1)

28 Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ἐλθόντι ­τῷ ᾿Ιησοῦ εἰς τὴν χώραν τῶν ­Γεργεσηνῶν ὑ­­­πήντη­σαν αὐτῷ δύο δαιμονιζό­με­νοι ἐκ τῶν ­μνημείων ­ἐξερχόμενοι, χαλεποὶ λίαν, ὥστε μὴ ἰσχύειν τι­­­νὰ παρελθεῖν διὰ τῆς ὁδοῦ ἐκείνης. 

29 καὶ ἰδοὺ ἔκραξαν λέ­γοντες· τί ἡμῖν καὶ σοί, ᾿Ιησοῦ υἱὲ τοῦ Θεοῦ; ἦλθες ὧδε πρὸ καιροῦ βασανίσαι ἡμᾶς; 

30 ἦν δὲ μακρὰν ἀπ᾿ αὐτῶν ἀγέ­λη χοίρων πολλῶν βοσκομέ­νη. 

31 οἱ δὲ ­δαίμονες παρεκάλουν αὐτὸν ­λέγοντες· εἰ ­ἐκ­βάλ­­λεις ἡμᾶς, ­­ἐπίτρεψον ἡμῖν ἀπελθεῖν εἰς τὴν ἀγέ­λην τῶν χοί­­ρων.

32 καὶ εἶπεν αὐτοῖς· ὑ­­­­­­­­­πάγετε. οἱ δὲ ἐξελθόν­τες ἀπῆλθον εἰς τὴν ἀγέλην τῶν χοί­ρων· καὶ ἰδοὺ ὥρ­μησε πᾶσα ἡ ἀγέλη τῶν χοίρων κατὰ τοαῦ κρημνοῦ εἰς τὴν ­θάλασσαν καὶ ἀπέθανον ἐν τοῖς ὕδασιν. 

33 οἱ δὲ βό­σκοντες ἔφυγον, καὶ ἀπελθόντες εἰς τὴν πόλιν ἀπήγγειλαν πάντα καὶ τὰ τῶν δαιμονιζομένων. καὶ ἰδοὺ πᾶσα ἡ πό­λις ἐξῆλ­θεν εἰς συνάντησιν τῷ ᾿Ιησοῦ, καὶ ἰδόντες αὐ­­­τὸν παρεκάλεσαν ὅπως μεταβῇ ἀπὸ τῶν ὁρίων αὐτῶν. 

1 Καὶ ἐμβὰς εἰς πλοῖ­­ον διεπέρασε καὶ ἦλθεν εἰς τὴν ἰδίαν πόλιν.

«Ἐπίτρεψον ἡμῖν ἀπελθεῖν εἰς τὴν ἀγέλην τῶν χοίρων»

Ἀκούσαμε στὴ σημερινὴ εὐαγγελικὴ περικοπὴ ὅτι ὁ Κύριος ἐπισκέφθηκε τὴ χώρα τῶν Γεργεσηνῶν. Ἐκεῖ Τὸν συνάν­τησαν δύο δαιμονισμένοι πολὺ ἄγριοι καὶ ἐπιθετικοί. 

Καὶ ἐπειδὴ ὁ Κύριος θὰ ἐκδίωκε τὰ πονηρὰ πνεύματα ἀπὸ τοὺς δαιμονισμένους, ἐκεῖνα Τὸν παρακάλεσαν: 

«Δῶσ᾿ μας τὴν ἄδεια νὰ πᾶμε στὴν ἀγέλη τῶν χοίρων»· ζήτησαν νὰ κυριεύσουν ἕνα μεγάλο κοπάδι χοίρων ποὺ ἔβοσκαν οἱ κάτοικοι τῆς περιοχῆς. Πράγματι τοὺς τὸ ἐπέτρεψε. Τότε ὅλο τὸ κοπάδι δαιμονισμένο ὅρμησε στὸν γκρεμὸ καὶ πνίγηκε. 

Ἡ περικοπὴ αὐτὴ μᾶς δίνει αὐθεντικὲς πληροφορίες σχετικὰ μὲ τὸν κόσμο τῶν πονηρῶν πνευμάτων, ἐμεῖς ὅμως σήμε­ρα θὰ σταθοῦμε μόνο στὸ τί δηλώνει τὸ αἴτημα αὐτὸ τῶν δαιμόνων, νὰ μποῦν στοὺς χοίρους, καὶ ποιὸ εἶναι τὸ δικό μας καθῆκον.

.

1. Ἡ ἀδυναμία τῶν δαιμόνων

Γιατί οἱ δαίμονες θέλησαν νὰ πᾶνε στοὺς χοίρους; Διότι ἡ χαρά τους εἶναι νὰ ταλαιπωροῦν τοὺς ἀνθρώπους καὶ νὰ καταστρέφουν τὴ δημιουργία τοῦ Θεοῦ. Ἀφοῦ θὰ ἐκδιώκονταν ἀπὸ τοὺς δαιμονισμένους ἀνθρώπους, τουλάχιστον νὰ βλάψουν τὰ ζῶα.

Ἡ σημαντικότερη ὅμως ἀλήθεια ποὺ μᾶς ἀποκαλύπτει τὸ αἴτημά τους αὐτό, εἶναι ἡ πλήρης ἀδυναμία τους. Ὅταν ζητᾶς ἄδεια ἀπὸ κάποιον, ἀναγνωρίζεις τὴν ἐξουσία ἐκείνου καὶ τὴ δική σου κατωτερότητα καὶ ἀδυναμία. 

Οἱ δαίμονες λοιπὸν διατυπώνον­τας αὐτὸ τὸ αἴτημα ἀναγνωρίζουν ὅτι ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς εἶναι ὁ παντοκράτωρ Θεός, ὁ Δημιουργὸς τῶν πάντων, ὁ Ὁποῖος ἔχει ἀπόλυτη ἐξουσία ἐπάνω σὲ ὁλόκληρη τὴ δημιουργία. Τὸ ἀναγνωρίζουν ὅμως χωρὶς μετάνοια, ὅπως φανερώνει ὁ πρῶτος λόγος τους, «τί σχέση ὑπάρχει ἀνάμεσα σ᾿ ἐμᾶς καὶ σ᾿ Ἐσένα;».

Οἱ δαίμονες λοιπὸν δὲν ἔχουν δικαίωμα νὰ πειράξουν ἀπολύτως κανέναν καὶ τίποτε νὰ κάνουν χωρὶς τὴν ἄδεια τοῦ Θεοῦ. Στὴ σημερινὴ περικοπὴ τοὺς ἀκοῦμε νὰ ζητοῦν ἄδεια νὰ ἐνεργήσουν ἐπάνω ὄχι σὲ ἄνθρωπο, ἀλλὰ σὲ ζῶο, καὶ μάλιστα ταπεινὸ ζῶο, περιφρονημένο, ποὺ κυλιέται στὶς λάσπες καὶ τὸ ὄνομά του χρησιμοποιεῖται ὑβριστικά!

Ἐπίσης ὁ Μωσαϊκὸς Νόμος ἀπαγόρευε στοὺς Ἰουδαίους νὰ τρῶνε χοιρινὸ κρέας. Ἑπομένως ἡ ἐκτροφὴ χοίρων ἦταν ἁμαρτία. Καὶ ὅμως οἱ δαίμονες δὲν εἶχαν ἐξουσία ἐπάνω τους! Μποροῦμε νὰ τὸ συνειδητοποιήσουμε αὐτό; Πόσο μεγάλη εἶναι ἡ ἀδυναμία τους!

.

2. Ἀγώνας μὲ θάρρος στὴν ἀγκαλιὰ τῆς Ἐκκλησίας

Κατόπιν ὅλων αὐτῶν τί θὰ μπορούσαμε νὰ κρατήσουμε γιὰ τὴ ζωή μας; Νὰ συνειδητοποιήσουμε, ἀδελφοί, τὴ λύσσα τῶν δαιμόνων στὸ νὰ καταστρέφουν καὶ νὰ διαφθείρουν, καὶ νὰ μὴν τοὺς δίνουμε κανένα δικαίωμα νὰ μᾶς κάνουν κακό. 

Νὰ ἀποφεύγουμε τὴν ἁμαρτία μὲ ὅλη μας τὴ δύναμη, νὰ ἀποκρούουμε τὶς δελεαστι-κὲς προτάσεις τους, κάθε πειρασμό. Νὰ ἀποφεύγουμε ἐπιμελῶς τὴ μαγεία, τὴν ἀστρολογία, τὴ μαντεία καὶ ὅ,τι ­παρόμοιο, διότι πίσω ἀπὸ αὐτὰ κρύβονται οἱ δαίμονες, ποὺ ἐνεργοῦν ἔτσι, ὥστε νὰ πιστέψουν οἱ ἄνθρωποι ὅτι μὲ ἄλλους τρόπους μπορεῖ νὰ γίνει κανεὶς εὐτυχισμένος καὶ ὄχι καταφεύγοντας στὸ Θεό.

Ἀλλὰ δὲν φθάνει μόνο ἡ δική μας ἀπόφαση νὰ μὴν ἔχουμε σχέση μαζί τους. Ἀπὸ μόνοι μας εἴμαστε πολὺ ἀδύναμοι μπροστά τους. Μόνο ἂν συνδεθοῦμε στενὰ μὲ τὸν Χριστό, δὲν θὰ μποροῦν νὰ μᾶς βλάψουν καθόλου. 

Νὰ ζοῦμε λοιπὸν μέσα στὴ μάνδρα τοῦ Χριστοῦ, τὴν Ἐκκλησία, νὰ συμμετέχουμε τακτικὰ καὶ συνειδητὰ στὰ ἱερὰ Μυστήρια, νὰ μετανοοῦμε καὶ νὰ ἁγιαζόμαστε. Νὰ πλουτίζουμε σὲ θεία Χάρι. Ἡ θεία Χάρις εἶναι τὸ ἀνίκητο ὅπλο ποὺ κατακαίει τοὺς δαίμονες. «Ὁ γεννηθεὶς ἐκ τοῦ Θεοῦ τηρεῖ ἑαυτόν, καὶ ὁ πονηρὸς οὐχ ἅπτεται αὐτοῦ» (Α´ Ἰω. ε´ 18). 

Ἐκεῖνος ποὺ ἀναγεννήθηκε ἀπὸ τὸν Θεό, φυλάει τὸν ἑαυτό του, καὶ ὁ πονηρὸς δὲν μπορεῖ νὰ τὸν ἀγγίξει καὶ νὰ τὸν βλάψει, καὶ δὲν ἔχει καμία δύναμη ἐπάνω του…

Διδασκόμαστε ὅμως καὶ κάτι ἄλλο: νὰ μὴν τρομάζουμε καὶ ἀπελπιζόμαστε ἀπὸ τὴ δράση καὶ ἐνέργεια τῶν δαιμόνων στὴν κοινωνία καὶ τὴ ζωή μας. Ὁ διάβολος δὲν εἶναι παντοκράτωρ, ἀλλὰ «ὁ κοσμοκράτωρ τοῦ σκότους τοῦ αἰῶνος τούτου» (Ἐφ. Ϛ´ 12). 

Δηλαδὴ ἔχει ἐξουσία μόνο στοὺς ἀνθρώπους τοὺς βυθισμένους στὸ σκοτάδι τῆς ἁμαρτίας καὶ τῆς πλάνης, ποὺ ἐπικρατεῖ στὴν παρούσα ζωή.

***

Ὁ Κύριος μὲ ἕνα πρόσταγμά Του ἀπελευθέρωσε τοὺς δαιμονισμένους ἀπὸ τὰ πονηρὰ πνεύματα ποὺ τοὺς ταλαιπωροῦσαν, ὄχι ὅμως καὶ τοὺς κατοίκους ἀπὸ τὶς ἁμαρτίες τους· διότι δὲν τὸ θέλησαν, διότι Τοῦ ζήτησαν νὰ φύγει ἀπὸ τὴν περιοχή τους. 

Δὲν ἄντεχαν στὴν παρουσία Του, δὲν ἦταν διατεθειμένοι νὰ ἀπαρνηθοῦν τὶς ἁμαρτίες τους. Ἦλθε ὁ Ἐλευθερωτὴς στὴ χώρα τους καὶ προτίμησαν νὰ μένουν στὴ δουλεία τους. Ἂς μὴ φοβόμαστε λοιπὸν τὸν διάβολο. 

Τὸν ἑαυτό μας νὰ φοβόμαστε, καὶ στὸ Θεὸ νὰ ὑποτασσόμαστε, μέχρις ὅτου μᾶς ἀπαλλάξει ὁλοκληρωτικὰ καὶ ὁριστικὰ ἀπὸ κάθε δαιμονικὴ τυραννία καὶ ἐνέργεια, καὶ μᾶς χαρίσει τὴ Βασιλεία Του, τὴ Βασιλεία τοῦ ἀνεσπέρου φωτός, τῆς ἄσπιλης ἁγιότητος καὶ τῆς αἰώνιας μακαριότητος.

Τὸ χάρισμα τῶν χαρισμάτων

Ἀποστολικὸ ἀνάγνωσμα Κυριακῆς 1 Ἰουλίου 2018, τῶν Ἁγίων Ἀναργύρων, 1 Νοεμ. (Α΄ Κορ. ιβ΄ 27-ιγ΄ 8)

27 Ἀδελφοί, ὑμεῖς ἐστε σῶμα Χριστοῦ καὶ μέλη ἐκ μέρους. 

28 Καὶ οὓς μὲν ἔθετο ὁ Θεὸς ἐν τῇ ἐκκλησίᾳ πρῶτον ἀποστόλους, δεύτερον προφήτας, τρίτον δι­δασκάλους, ἔπειτα δυνάμεις, εἶτα χαρίσματα ἰαμάτων, ἀντιλήψεις, κυβερ­νήσεις, γένη γλωσσῶν. 

29 μὴ πάντες ἀπόστολοι; μὴ πάντες προφῆται; μὴ πάντες διδάσκαλοι; μὴ πάντες δυνάμεις; 

30 μὴ πάντες χαρίσματα ἔχουσιν ἰαμάτων; μὴ πάντες γλώσσαις λαλοῦσι; μὴ πάντες διερμηνεύουσι; 

31 ζηλοῦτε δὲ τὰ χαρίσματα τὰ κρείττονα. καὶ ἔτι καθ᾽ ὑπερβολὴν ὁδὸν ὑμῖν δείκνυμι. 

1 Ἐὰν ταῖς γλώσσαις τῶν ἀνθρώπων λαλῶ καὶ τῶν ἀγγέλων, ἀγάπην δὲ μὴ ἔχω, γέγονα χαλκὸς ἠχῶν ἢ κύμβαλον ἀλαλάζον. 

2 καὶ ἐὰν ἔχω προφητείαν καὶ εἰδῶ τὰ μυστήρια πάντα καὶ πᾶσαν τὴν γνῶσιν, καὶ ἐὰν ἔχω πᾶσαν τὴν πίστιν, ὥστε ὄρη μεθιστάνειν, ἀγάπην δὲ μὴ ἔχω, οὐδέν εἰμι. 

3 καὶ ἐὰν ψωμίσω πάντα τὰ ὑπάρχοντά μου, καὶ ἐὰν παραδῶ τὸ σῶμά μου ἵνα καυθήσομαι, ἀγάπην δὲ μὴ ἔχω, οὐδὲν ὠφελοῦμαι. 

4 Ἡ ἀγάπη μακροθυμεῖ, χρηστεύεται, ἡ ἀγάπη οὐ ζηλοῖ, ἡ ἀγάπη οὐ περπερεύεται, οὐ φυσιοῦται, 

5 οὐκ ἀσχημονεῖ, οὐ ζητεῖ τὰ ἑαυτῆς, οὐ παροξύνεται, οὐ λογίζεται τὸ κακόν, 

6 οὐ χαίρει ἐπὶ τῇ ἀδικίᾳ, συγχαίρει δὲ τῇ ἀληθείᾳ· πάντα στέγει, 

7 πάντα πιστεύει, πάντα ἐλπίζει, πάντα ὑπομένει. 

8 ἡ ἀγάπη οὐδέποτε ἐκπίπτει.

«Ζηλοῦτε τὰ χαρίσματα τὰ κρείττονα»

Στὸ σημερινὸ Ἀποστολικὸ ἀνάγνωσμα, τό ὁποῖο ἀναγινώσκεται πρὸς τιμὴν τῶν ἑορταζομένων ἁγίων Ἀναργύρων, ὁ ἀπόστολος Παῦλος κάνει λόγο γιὰ τὰ χαρίσματα τοῦ Ἁ­­γίου Πνεύματος. Προτρέπει ὅμως νὰ ἐπιδιώκουμε τὰ ἀνώτερα ἀπὸ αὐτά: «Ζηλοῦτε τὰ χαρίσματα τὰ κρείττονα», γράφει.

Εἶναι λοιπὸν εὐκαιρία σήμερα, μὲ ἀ­­φορμὴ τὴν ἑορτὴ τῶν ἁγίων ἐνδόξων καὶ θαυματουργῶν Ἀναργύρων Κοσμᾶ καὶ Δαμιανοῦ, νὰ δοῦμε τὴ ζωὴ αὐτῶν τῶν δύο Ἁγίων καὶ πῶς καλλιέργησαν τὰ ἀνώτερα χαρίσματα στὴ ζωή τους.

1. Ἰατροὶ θαυματουργοὶ

Οἱ ἅγιοι Ἀνάργυροι Κοσμᾶς καὶ Δαμιανὸς ἦταν ἀδέλφια καὶ ἔζησαν στὴ Ρώμη γύρω στὰ τέλη τοῦ 3ου αἰώνα μ.Χ. Πιστοὶ χριστιανοὶ καὶ οἱ δύο, σπούδασαν τὴν ἰατρικὴ ἐπιστήμη μὲ σκοπὸ νὰ ἀφιερώσουν τὴ ζωή τους στὴ διακονία τῶν συνανθρώπων τους. Καὶ πράγματι ἔγιναν λαμπροὶ ἐπιστή­μονες καὶ καταξιωμένοι γιατροί. 

­Ὡστόσο τὸ μυστικὸ τῆς ἐπιτυχίας τους δὲν ἦταν οἱ – γιὰ τὰ δεδομένα ἐκείνης τῆς ἐποχῆς – ἄ­­ριστες γνώσεις τῆς ἰατρικῆς ποὺ ἀπέκτησαν, ἀλλὰ ἡ θερμὴ πίστη τους στὸν Θεό. Σὲ κάθε περίπτωση ἀρρώστου ποὺ κατέφευγε σ’ αὐτούς, δὲν παρέλειπαν νὰ ἐπικαλοῦνται τὸ ὄνομα τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ, τοῦ Ἰατροῦ τῶν ψυχῶν καὶ τῶν σωμάτων, κι ἔτσι θεράπευαν κάθε εἴδους ἀσθένεια.

Ἐκτὸς ὅμως ἀπὸ τὴ σωματικὴ φρόντιζαν καὶ γιὰ τὴν πνευματικὴ ὑγεία τῶν ἀνθρώπων ποὺ τοὺς πλησίαζαν. Δὲν ἔχαναν εὐ­καιρία νὰ μιλοῦν στοὺς ἀσθενεῖς τους γιὰ τὴν ἀληθινὴ πίστη καὶ νὰ τοὺς ὁδηγοῦν στὴ μετάνοια καὶ τὴ σωτηρία. Δικαίως λοιπὸν ψάλλει ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία: 

«Πηγὴν ἰαμάτων ἔχοντες, Ἅγιοι Ἀνάργυροι, τὰς ἰάσεις παρέχετε πᾶσι τοῖς δεομένοις… ἰατρεύ­ον­τες τὰ πάθη τῶν ψυχῶνκαὶ τῶν σωμάτων ἡμῶν», ποὺ σημαίνει ὅτι οἱ Ἅγιοι Ἀνάρ­γυ­­ροι ἔλαβαν εἰδικὴ χάρη ἀπὸ τὸν Θεό, ὥ­­στε νὰ καταστοῦν «πηγὴ ἰαμάτων» καὶ νὰ ­προσ­φέρουν σὲ ὅσους τοὺς παρακαλοῦσαν τὴν «ἴασιν ψυχῆς τε καὶ σώματος».

Ἦταν λοιπὸν ἡ θερμὴ πίστη τους στὸν Θεὸ καὶ ἡ βαθιὰ ταπείνωσή τους οἱ ἀρετὲς ἐκεῖνες, ποὺ τοὺς κατέστησαν ἄξιους γιὰ νὰ λάβουν τὸ χάρισμα τῶν ἰάσεων καὶ μὲ αὐ­τὸ νὰ βοηθοῦν πολλοὺς ἀνθρώπους. Ναί! Ἔκαναν θαύματα! Ὡστόσο, ὅσο κι ἂν ἀκούγεται μεγάλο κι ἐντυπωσιακὸ αὐτό, δι­έθεταν καὶ κάποιο ἄλλο χάρισμα ἀκόμη ἀνώ­τερο, τὸ ὁποῖο θά δοῦμε στὴ συνέχεια.

2. Καὶ ἀνάργυροι

Ἡ φήμη τῶν ἁγίων Ἀναργύρων σύντομα ἐξαπλώθηκε στὰ πέρατα τῆς οἰκουμένης καὶ ἄνθρωποι ἀπ’ ὅλο τὸν κόσμο ἔρχονταν νὰ τοὺς συναντήσουν στὸν τόπο ὅπου διέμεναν κοντὰ στὴ Ρώμη, γιὰ νὰ ζητήσουν τὶς προσευχές τους ἀλλὰ καὶ τὴ θεραπεία διαφόρων νοσημάτων. 

Ἦταν κάτι τὸ ἐκπληκτικό! Μέρα νύχτα οἱ δύο ἀδελφοὶ γιατροὶ δὲν ἔπαυαν νὰ προσφέρουν τὶς ὑπηρεσίες τους σὲ καθέναν ποὺ τοὺς ζητοῦσε βοήθεια. Τὸ πιὸ ἐκπληκτικὸ ὅμως δὲν εἶναι τὰ ἀναρίθμητα θαύματα ποὺ ἔκαναν ἀλλὰ ἡ ἀνιδιοτελὴς ἀγάπη τους. Διότι παρεῖχαν τὴ θεραπεία σὲ ὅλους δωρεάν! 

Γι’ αὐτὸ ἄλ­λωστε τοὺς ἐδόθη καὶ ἡ ἐπωνυμία «Ἀνάργυροι», ποὺ τοὺς συνοδεύει ἀπὸ τότε ὡς τιμητικὸς τίτλος, ἐπειδὴ δὲν δέχονταν χρήματα γιὰ τὶς ὑπηρεσίες ποὺ προσέφεραν. Τί θαυμαστό! Ἐπιστήμονες αὐτοί, καὶ ὅμως ἔθεσαν ὅλα τὰ χαρίσματα καὶ τὶς ἐπιτυχίες τους στὴ διακονία τῆς ἀγάπης!

Τελικὰ αὐτὸ ἦταν τὸ ἀνώτερο χάρισμα ποὺ ἀπέκτησαν: ἡ ἀγάπη. Ἀγάπη πρὸς ὅ­­­λους, χωρὶς διακρίσεις. Ἀγάπη γνήσια καὶ θυσιαστική. Ἀγάπη σὰν αὐτὴ γιὰ τὴν ὁποία ὁ ἀπόστολος Παῦλος πλέκει τὸ γνωστὸ ὑ­­­­­­­πέροχο ἐγκώμιο ποὺ βρίσκεται στὴν Α΄ πρὸς Κορινθίους ἐπιστολὴ καὶ ἀκούσαμε σήμερα. 

Ἐκεῖ, ἀνάμεσα στ’ ἄλλα, ἀναφέρεται ὅτι ἡ ἀγάπη «οὐ ζητεῖ τὰ ἑαυτῆς», δηλαδὴ δὲν ἐπιδιώκει τὸ δικό της συμφέρον. Πράγματι! Ὁ ἄνθρωπος ποὺ ἀγαπᾶ δὲν ὑπολογίζει οὔτε κόπο, οὔτε ἔξοδα, οὔτε τὴν προσωπική του ἄνεση, ἀλλὰ προτιμᾶ νὰ θυσιάζεται γιὰ χάρη τῶν ἄλλων. Τέτοια θυσιαστικὴ ἀγάπη εἶχαν οἱ Ἅγιοι Ἀνάργυροι καὶ γι’ αὐτὸ ὁ πανάγαθος Θεὸς τοὺς χάρισε αἰώνια τιμὴ καὶ δόξα!

Πόσα ἔχει νὰ μᾶς διδάξει αὐτὴ ἡ ἀγάπη τῶν ἁγίων Ἀναργύρων! Εἰδικὰ στὴν ἐποχή μας ἔχουμε ἀνάγκη ἀπὸ ἀνθρώπους ἀ­­­γάπης καὶ θυσίας. Ὁ καθένας μας ἔχει χαρίσματα ποὺ τοῦ ἔχει δώσει ὁ Θεός. Ἂς μὴν τὰ κρατᾶμε γιὰ τὸν ἑαυτό μας. Ἂς σκεφθοῦμε τρόπους γιὰ νὰ τὰ ἀξιοποιήσουμε βοηθώντας τοὺς ἀνθρώπους γύρω μας ποὺ ἔχουν τόσο πολὺ ἀνάγκη!

❁ ❁ ❁

«Ἅγιοι Ἀνάργυροι καὶ θαυματουργοί, ἐπισκέψασθε τὰς ἀσθενείας ἡμῶν· δωρεὰν ἐλάβετε, δωρεὰν δότε ἡμῖν», ­ψάλλουμε στὸ Ἀπολυτίκιό τους. 

Ἂς παρακαλοῦμε λοιπὸν τοὺς ἁγίους καὶ θαυματουργοὺς Ἀναργύρους νὰ πρεσβεύουν στὸν Δωρεοδότη Κύ­­­­ριο, ὥστε κάθε χάρισμα ποὺ μᾶς ­ἔδωσε Ἐ­­κεῖνος νὰ τὸ καλλιεργοῦμε ταπεινά, μὲ τὴ συναίσθηση ὅτι τίποτε δὲν μποροῦμε νὰ κατορθώσουμε χωρὶς τὴ βοήθειά του, καὶ μὲ ἀγάπη πρὸς τοὺς ἀνθρώπους γύρω μας, διότι δὲν ὑπάρχει καλύτερο πράγμα ἀ­­­πὸ τὸ νὰ μοιράζεται κανεὶς τὰ δῶρα τοῦ Θεοῦ μὲ τοὺς ἀδελφούς του.

[Πηγή]https://antexoume.wordpress.com/

«Τριβέλι Πᾶνος»