Ο ΣΥΡΙΖΑ ΤΑ ΔΙΝΕΙ ΟΛΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΙΑΣΩΣΗ ΤΟΥ ΤΡΙΣΑΘΛΙΟΥ ΣΥΝΟΔΟΙΠΟΡΟΥ ΚΑΜΜΕΝΟΥ!
«Πολιτική θέση της κυβέρνησης είναι ότι δεν είναι ηθικό ή πολιτικά ορθό να διαλύουμε κοινοβουλευτικές ομάδες κομμάτων που στις εκλογές εξασφάλισαν την είσοδό τους στο κοινοβούλιο, παρά το ότι βουλευτές, για λόγους συνείδησης-άποψης, μπορεί να αποχωρούν».
Αυτά είπε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Τζανακόπουλος, επιβεβαιώνοντας ότι έχουν πέσει «λυτοί και δεμένοι» για την πολιτική διάσωση του δήθεν… τσακωμένου με τον Τσίπρα, τρισάθλιου συνοδοιπόρου Καμμένου!
Όπως όλα δείχνουν, η κυβέρνηση των αμερικανοκομμουνιστών θ’ αλλάξει για το χατίρι του τσάτσου της ως και τον κανονισμό της βουλής, ο οποίος σήμερα προβλέπει πως για να υπάρχει κοινοβουλευτική ομάδα ενός κόμματος, θα πρέπει να έχει τουλάχιστον 5 βουλευτές, οι οποίοι να έχουν εκλεγεί με το κόμμα αυτό.
Η αλλαγή του κανονισμού, θα προβλέπει ότι ένα εκλεγμένο κόμμα δεν χάνει την Κοινοβουλευτική του Ομάδα, αρκεί να έχει τουλάχιστον 3 βουλευτές. Έτσι, μαζί με τον πρώην, νυν και αεί συγκυβερνήτη Καμμένο, θα ευνοηθεί και το Ποτάμι του τσάτσου Θεοδωράκη, αλλά και το κόμμα του Λεβέντη, ένας βουλευτής της οποίας, ο Γιάννης Σαρίδης, βρίσκεται… εντός, εκτός και επί τα αυτά!
Κάτω η συγκυβέρνηση των ΠΡΟΔΟΤΩΝ, Τσίπρα-Καμμένου!
Εθνικές μειοδοσίες: Από τον «Αττίλα» και τις δύο κοινότητες στις Πρέσπες και τις δύο... Μακεδονίες Παρασκευή, 1 Φεβρουαρίου 2019
Η λήξη των τυπικών κοινοβουλευτικών διαδικασιών αμέσως μετά την εξασφάλιση μιας ιδιάζουσας πολυκομματικής πλειοψηφίας οδήγησε στην οριστική επικύρωση της Συμφωνίας των Πρεσπών και στην αποδοχή του γεωγραφικού και ιστορικού διαμελισμού του όρου «Μακεδονία». Παρά την αντίθεση της συντριπτικής πλειοψηφίας των Ελλήνων και την επί ενός έτους κινητοποιήσεις κι εκδηλώσεις διαμαρτυρίας απέναντι στο ξεπούλημα της Μακεδονίας μας, κινητοποιήσεις μάλιστα οι οποίες έλαβαν χώρα με απόλυτη επιτυχία και μαζική συμμετοχή σε ολόκληρη την χώρα, η μειοψηφική κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ παρέκαμψε εν τέλει τη λαϊκή βούληση και έριξε -καταχειροκροτούμενη από τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ- την αυλαία στο εθνικό δράμα της αναγνώρισης του γειτονικού κρατιδίου ως «Βόρεια Μακεδονία».
Το αποτέλεσμα, ωστόσο, τόσο των διαπραγματεύσεων με τους Σκοπιανούς για την εξεύρεση λύσης στο ονοματολογικό όσο και τα πραγματικά κίνητρα πίσω από την επικοινωνιακό εξωραϊσμό της συντελεσμένης προδοσίας δεν αποτελούν κάτι νέο, ούτε για την αριστερά αλλά ούτε και για την μεταπολιτευτική δημοκρατία.
Γνωστή η αριστερά για τις ανθελληνικές τις θέσεις και την πάγια στάση της ως προς την εξυπηρέτηση αλλότριων συμφερόντων, γνωστά και τα ολέθρια αποτελέσματα των χειρισμών των εθνικών μας ζητημάτων από τις κυβερνήσεις της μεταπολίτευσης. Μιας αριστεράς και μιας μεταπολίτευσης οι οποίες συγκλίνουν μεταξύ τους στην αποθέωση της διπλωματίας της ήττας, θυσιάζοντας τα λαϊκά και εθνικά συμφέροντα στον βωμό της εξουσίας με διαχειριστικά -και όχι εθνικά ανεξάρτητα- χαρακτηριστικά.
Πιστή επίσης η αριστερά στο κυρίαρχο δόγμα της σύγχρονης πολιτικής σύμφωνα με το οποίο η απώλεια εθνικής κυριαρχίας ισοδυναμεί με... πατριωτισμό, εξ ου και οι γεμάτες με υπερηφάνεια δηλώσεις πολλών παραγόντων της κυβέρνησης οι οποίοι έκαναν λόγο για την αποφασιστικότητα της τελευταίας να λύνει εκκρεμότητες δεκαετιών, αναφερόμενοι στην πρόθεση της ελληνικής πλευράς να απεμπολήσει κάθε έννοια ιστορικού δικαίου.
Με αυτά τα λίγα κατά νου γίνεται κατανοητό ότι η οποιαδήποτε μελλοντική απόπειρα ιδεολογικής αποσύνδεσης της αριστεράς από το μεταπολιτευτικό αφήγημα θα πέσει στο κενό. Τίποτα το νέο και τίποτα το ριζοσπαστικό δεν εισήγαγε η αριστερή εξουσία στην σύγχρονη ελληνική ιστορία. Το μόνο που προσέφερε είναι η επιμήκυνση (για 4 μόλις χρόνια) της πολιτικής της δειλίας και της υποταγής στα ξένα κέντρα εξουσίας, με τη μόνη διαφορά ότι η υποτέλεια και ο ραγιαδισμός υφίστανται αριστερή εννοιολογική αναπροσαρμογή για λόγους επικοινωνιακούς και μόνο.
Όπως στα χρόνια της μεταπολίτευσης βιώσαμε εθνικές τραγωδίες και ήττες, έτσι και στα χρόνια της αριστερής μεταπολίτευσης (και όχι της αριστεράς) ζούμε τον υπέρτατο εθνικό εξευτελισμό και αυτό αποτελεί ένα αδιαμφισβήτητο ιστορικό γεγονός.
Ας μην πανηγυρίζουν λοιπόν οι ξοφλημένοι αριστεροί για την δήθεν επαναστατικότητα τους και το «νέο» που υποτίθεται πως φέρνουν στην πολιτική ζωή του τόπου. Τα εύσημα των ΗΠΑ και των Ευρωπαίων τοκογλύφων αρκούν για να σωπάσει και ο τελευταίος μπολσεβίκος, όπως επίσης η αλληλεγγύη -σε σημείο απόλυτης σύμπραξης στην προδοσία της Μακεδονίας- των εκλεκτών εκφραστών της μεταπολίτευσης αποδεικνύει πως αυτή αποτελεί γνήσιο τέκνο της και όχι αντίπαλο της. Δυστυχώς, όμως, γι’ αυτούς, η κατάρρευση του ενός θα οδηγήσει και στην κατάρρευση του άλλου κι έτσι θα έρθει η ώρα για μια αληθινή εθνική αναγέννηση, η οποία συντελείται μετά από κάθε ιστορική αδικία.
Σχέση τάχα “αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας” και WC Παρασκευή, 1 Φεβρουαρίου 2019
Το τελευταίο περιστατικό με το νομοσχέδιο του ΑΣΕΠ και τις «παρενέργειες» της ….. γκαζόζας του βουλευτή του «μακεδονομάχου» Καμένου, του κυρίου Φωκά, επιβεβαιώνει την αίσθηση που είναι διάχυτη πλέον σε όλους τους Έλληνες πολίτες, ότι η δήθεν «αντιπροσωπευτική δημοκρατία» μας, ….. μυρίζει.
Θα αρκούσε δηλαδή κατά την ψήφιση της «συμφωνίας των Πρεσπών» μια παραδοσιακή φασολάδα ή ένα νόστιμο βαρύ στιφάδο, που θα μπορούσαν να είχαν φάει δυο ή τρεις βουλευτές από αυτούς οι οποίοι υπερψήφισαν, για να ματαιωθεί η «βάφτιση» των Σκοπίων και η μεγέθυνση του ΝΑΤΟ και της ΕΕ.
Η δημοκρατία στη Δύση σήμερα είναι τόσο αντιπροσωπευτική της θέλησης των λαών, όσο αξιόπιστη μπορεί να είναι μια φασολάδα με τις πιθανές γαστρεντερικές «παρενέργειές της». Αλλά και στην Ελλάδα επίσης, που εισήγαγε αυτή την ιδιάζουσα «δημοκρατία» στους πολιτειακούς της θεσμούς, μιμούμενη τα λελαμπρυσμένα της Εσπερίας έθνη, αρκεί ένα «κόψιμο», ένας εντερικός κολικός, για να αλλάξει ….. ο ρους της ιστορίας.
Στη δημοκρατία αυτήν το «εκλογικό σώμα», όπως κατάντησε να αποκαλείται ο κάποτε περήφανος Λαός μας, έχει μόνο φυσικές ανάγκες, πανομοιότυπες για όλους τους ανθρώπους. Οι πολίτες αυτής της δημοκρατίας είναι αδιαφοροποίητες μονάδες της ανθρώπινης ομοείδειας. Απλοί καταναλωτές προϊόντων, εξ’ ορισμού «μπαγαπόντηδες» που το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να αρπάξουν και να εξαπατήσουν. Η ψευτιά είναι αρετή σε αυτή τη δημοκρατία, αρκεί να αποφέρει κέρδη. Το διδάσκουν άλλωστε όλοι οι επαγγελματίες της πολιτικής καθημερινά με την … κομψή συμπεριφορά τους.
Όσο ανίκητο λοιπόν κι αν φαίνεται αυτό το πολιτικό σύστημα, εύκολα μπορεί να ανατραπεί, αρκεί να βρεθεί ο τρόπος να τους "χαλάσουμε" τη φασολάδα, να χαλάσουμε το δόλιο μαγείρεμά τους !
Ο ΣΥΡΙΖΑ ΤΑ ΔΙΝΕΙ ΟΛΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΙΑΣΩΣΗ ΤΟΥ ΤΡΙΣΑΘΛΙΟΥ ΣΥΝΟΔΟΙΠΟΡΟΥ ΚΑΜΜΕΝΟΥ!
ΑπάντησηΔιαγραφή«Πολιτική θέση της κυβέρνησης είναι ότι δεν είναι ηθικό ή πολιτικά ορθό να διαλύουμε κοινοβουλευτικές ομάδες κομμάτων που στις εκλογές εξασφάλισαν την είσοδό τους στο κοινοβούλιο, παρά το ότι βουλευτές, για λόγους συνείδησης-άποψης, μπορεί να αποχωρούν».
Αυτά είπε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Τζανακόπουλος, επιβεβαιώνοντας ότι έχουν πέσει «λυτοί και δεμένοι» για την πολιτική διάσωση του δήθεν… τσακωμένου με τον Τσίπρα, τρισάθλιου συνοδοιπόρου Καμμένου!
Όπως όλα δείχνουν, η κυβέρνηση των αμερικανοκομμουνιστών θ’ αλλάξει για το χατίρι του τσάτσου της ως και τον κανονισμό της βουλής, ο οποίος σήμερα προβλέπει πως για να υπάρχει κοινοβουλευτική ομάδα ενός κόμματος, θα πρέπει να έχει τουλάχιστον 5 βουλευτές, οι οποίοι να έχουν εκλεγεί με το κόμμα αυτό.
Η αλλαγή του κανονισμού, θα προβλέπει ότι ένα εκλεγμένο κόμμα δεν χάνει την Κοινοβουλευτική του Ομάδα, αρκεί να έχει τουλάχιστον 3 βουλευτές. Έτσι, μαζί με τον πρώην, νυν και αεί συγκυβερνήτη Καμμένο, θα ευνοηθεί και το Ποτάμι του τσάτσου Θεοδωράκη, αλλά και το κόμμα του Λεβέντη, ένας βουλευτής της οποίας, ο Γιάννης Σαρίδης, βρίσκεται… εντός, εκτός και επί τα αυτά!
Κάτω η συγκυβέρνηση των ΠΡΟΔΟΤΩΝ, Τσίπρα-Καμμένου!
Εθνικές μειοδοσίες: Από τον «Αττίλα» και τις δύο κοινότητες στις Πρέσπες και τις δύο... Μακεδονίες
ΑπάντησηΔιαγραφήΠαρασκευή, 1 Φεβρουαρίου 2019
Η λήξη των τυπικών κοινοβουλευτικών διαδικασιών αμέσως μετά την εξασφάλιση μιας ιδιάζουσας πολυκομματικής πλειοψηφίας οδήγησε στην οριστική επικύρωση της Συμφωνίας των Πρεσπών και στην αποδοχή του γεωγραφικού και ιστορικού διαμελισμού του όρου «Μακεδονία». Παρά την αντίθεση της συντριπτικής πλειοψηφίας των Ελλήνων και την επί ενός έτους κινητοποιήσεις κι εκδηλώσεις διαμαρτυρίας απέναντι στο ξεπούλημα της Μακεδονίας μας, κινητοποιήσεις μάλιστα οι οποίες έλαβαν χώρα με απόλυτη επιτυχία και μαζική συμμετοχή σε ολόκληρη την χώρα, η μειοψηφική κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ παρέκαμψε εν τέλει τη λαϊκή βούληση και έριξε -καταχειροκροτούμενη από τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ- την αυλαία στο εθνικό δράμα της αναγνώρισης του γειτονικού κρατιδίου ως «Βόρεια Μακεδονία».
Το αποτέλεσμα, ωστόσο, τόσο των διαπραγματεύσεων με τους Σκοπιανούς για την εξεύρεση λύσης στο ονοματολογικό όσο και τα πραγματικά κίνητρα πίσω από την επικοινωνιακό εξωραϊσμό της συντελεσμένης προδοσίας δεν αποτελούν κάτι νέο, ούτε για την αριστερά αλλά ούτε και για την μεταπολιτευτική δημοκρατία.
Γνωστή η αριστερά για τις ανθελληνικές τις θέσεις και την πάγια στάση της ως προς την εξυπηρέτηση αλλότριων συμφερόντων, γνωστά και τα ολέθρια αποτελέσματα των χειρισμών των εθνικών μας ζητημάτων από τις κυβερνήσεις της μεταπολίτευσης. Μιας αριστεράς και μιας μεταπολίτευσης οι οποίες συγκλίνουν μεταξύ τους στην αποθέωση της διπλωματίας της ήττας, θυσιάζοντας τα λαϊκά και εθνικά συμφέροντα στον βωμό της εξουσίας με διαχειριστικά -και όχι εθνικά ανεξάρτητα- χαρακτηριστικά.
Πιστή επίσης η αριστερά στο κυρίαρχο δόγμα της σύγχρονης πολιτικής σύμφωνα με το οποίο η απώλεια εθνικής κυριαρχίας ισοδυναμεί με... πατριωτισμό, εξ ου και οι γεμάτες με υπερηφάνεια δηλώσεις πολλών παραγόντων της κυβέρνησης οι οποίοι έκαναν λόγο για την αποφασιστικότητα της τελευταίας να λύνει εκκρεμότητες δεκαετιών, αναφερόμενοι στην πρόθεση της ελληνικής πλευράς να απεμπολήσει κάθε έννοια ιστορικού δικαίου.
Με αυτά τα λίγα κατά νου γίνεται κατανοητό ότι η οποιαδήποτε μελλοντική απόπειρα ιδεολογικής αποσύνδεσης της αριστεράς από το μεταπολιτευτικό αφήγημα θα πέσει στο κενό. Τίποτα το νέο και τίποτα το ριζοσπαστικό δεν εισήγαγε η αριστερή εξουσία στην σύγχρονη ελληνική ιστορία. Το μόνο που προσέφερε είναι η επιμήκυνση (για 4 μόλις χρόνια) της πολιτικής της δειλίας και της υποταγής στα ξένα κέντρα εξουσίας, με τη μόνη διαφορά ότι η υποτέλεια και ο ραγιαδισμός υφίστανται αριστερή εννοιολογική αναπροσαρμογή για λόγους επικοινωνιακούς και μόνο.
Όπως στα χρόνια της μεταπολίτευσης βιώσαμε εθνικές τραγωδίες και ήττες, έτσι και στα χρόνια της αριστερής μεταπολίτευσης (και όχι της αριστεράς) ζούμε τον υπέρτατο εθνικό εξευτελισμό και αυτό αποτελεί ένα αδιαμφισβήτητο ιστορικό γεγονός.
Ας μην πανηγυρίζουν λοιπόν οι ξοφλημένοι αριστεροί για την δήθεν επαναστατικότητα τους και το «νέο» που υποτίθεται πως φέρνουν στην πολιτική ζωή του τόπου. Τα εύσημα των ΗΠΑ και των Ευρωπαίων τοκογλύφων αρκούν για να σωπάσει και ο τελευταίος μπολσεβίκος, όπως επίσης η αλληλεγγύη -σε σημείο απόλυτης σύμπραξης στην προδοσία της Μακεδονίας- των εκλεκτών εκφραστών της μεταπολίτευσης αποδεικνύει πως αυτή αποτελεί γνήσιο τέκνο της και όχι αντίπαλο της. Δυστυχώς, όμως, γι’ αυτούς, η κατάρρευση του ενός θα οδηγήσει και στην κατάρρευση του άλλου κι έτσι θα έρθει η ώρα για μια αληθινή εθνική αναγέννηση, η οποία συντελείται μετά από κάθε ιστορική αδικία.
Αρτέμης Ματθαιόπουλος
Σχέση τάχα “αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας” και WC
ΑπάντησηΔιαγραφήΠαρασκευή, 1 Φεβρουαρίου 2019
Το τελευταίο περιστατικό με το νομοσχέδιο του ΑΣΕΠ και τις «παρενέργειες» της ….. γκαζόζας του βουλευτή του «μακεδονομάχου» Καμένου, του κυρίου Φωκά, επιβεβαιώνει την αίσθηση που είναι διάχυτη πλέον σε όλους τους Έλληνες πολίτες, ότι η δήθεν «αντιπροσωπευτική δημοκρατία» μας, ….. μυρίζει.
Θα αρκούσε δηλαδή κατά την ψήφιση της «συμφωνίας των Πρεσπών» μια παραδοσιακή φασολάδα ή ένα νόστιμο βαρύ στιφάδο, που θα μπορούσαν να είχαν φάει δυο ή τρεις βουλευτές από αυτούς οι οποίοι υπερψήφισαν, για να ματαιωθεί η «βάφτιση» των Σκοπίων και η μεγέθυνση του ΝΑΤΟ και της ΕΕ.
Η δημοκρατία στη Δύση σήμερα είναι τόσο αντιπροσωπευτική της θέλησης των λαών, όσο αξιόπιστη μπορεί να είναι μια φασολάδα με τις πιθανές γαστρεντερικές «παρενέργειές της». Αλλά και στην Ελλάδα επίσης, που εισήγαγε αυτή την ιδιάζουσα «δημοκρατία» στους πολιτειακούς της θεσμούς, μιμούμενη τα λελαμπρυσμένα της Εσπερίας έθνη, αρκεί ένα «κόψιμο», ένας εντερικός κολικός, για να αλλάξει ….. ο ρους της ιστορίας.
Στη δημοκρατία αυτήν το «εκλογικό σώμα», όπως κατάντησε να αποκαλείται ο κάποτε περήφανος Λαός μας, έχει μόνο φυσικές ανάγκες, πανομοιότυπες για όλους τους ανθρώπους. Οι πολίτες αυτής της δημοκρατίας είναι αδιαφοροποίητες μονάδες της ανθρώπινης ομοείδειας. Απλοί καταναλωτές προϊόντων, εξ’ ορισμού «μπαγαπόντηδες» που το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να αρπάξουν και να εξαπατήσουν. Η ψευτιά είναι αρετή σε αυτή τη δημοκρατία, αρκεί να αποφέρει κέρδη. Το διδάσκουν άλλωστε όλοι οι επαγγελματίες της πολιτικής καθημερινά με την … κομψή συμπεριφορά τους.
Όσο ανίκητο λοιπόν κι αν φαίνεται αυτό το πολιτικό σύστημα, εύκολα μπορεί να ανατραπεί, αρκεί να βρεθεί ο τρόπος να τους "χαλάσουμε" τη φασολάδα, να χαλάσουμε το δόλιο μαγείρεμά τους !
ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΡΑΪΣΚΟΣ