αναδημοσίευση από τα Ιστορικά Χρονικά
άρθρο του Ιωάννη Β. Αθανασόπουλου ιστορικού
Πριν λίγες ημέρες δημοσιεύθηκε ένα άρθρο με αφορμή την επέτειο από την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης από τους Γερμανούς το 1944. Το άρθρο έκανε λόγο για «φλύκταινες που βγάζουν ορισμένοι μόνο στο άκουσμα των λέξεων ΕΑΜ, ΕΛΑΣ, ΕΠΟΝ». Συνέχιζε κάνοντας λόγο για προσπάθεια να ξαναγραφτεί και να αναθεωρηθεί η ιστορία και να σβηστεί η εαμικη αντίσταση. Όπως είναι λογικό το άρθρο αναδημοσιεύθηκε από όλα σχεδόν τα αριστερόστροφα site και ιστολόγια.
Μήπως όμως τα πράγματα δεν είναι έτσι; Άλλωστε η συγγραφή της ιστορίας της δεκαετίας του 1940 στη χώρα μας έχει γραφτεί με τον τρόπο που κατηγορεί ο συγγραφέας του άρθρου, δηλαδή με ιδεοληψίες και ιδεολογική αν όχι κομματική προπαγάνδα.
Αντιπαρερχομαι τον ισχυρισμό ότι ο ΕΛΑΣ απελευθέρωσε την Θεσσαλονίκη με την λογική ότι ανάγκασε (!) τους Γερμανούς να φύγουν.
Καμμία αντιστασιακή οργάνωση δεν ευθύνεται για την αποχώρηση των Γερμανών.
Ούτε ο ΕΛΑΣ απελευθέρωσε την Θεσσαλονίκη, ούτε ο ΕΔΕΣ τα Ιωάννινα.
Απλώς όταν αποχωρούσαν οι ναζί οι οργανώσεις αυτές που κυριαρχούσαν σ’ αυτές τις περιοχές μπήκαν θριαμβευτικά στις πόλεις.
Αυτό το αντικειμενικό γεγονός δεν μειώνει την εθνική μας αντίσταση.
Η χώρα μας είναι μια από τις ελάχιστες χώρες στην Ευρώπη που μπορεί να υπερηφανεύεται για την αντίσταση στον Άξονα.
Η συνεισφορά της ελληνικής αντίστασης στον συμμαχικό αγώνα συνοψίζεται κατά βάση στη συμμετοχή των αντιστασιακών οργανώσεων στις επιχειρήσεις Harling, Animals και Noah Ark’s.
Σε αυτά τα 'σαμποτάζ' κατά περιοχές η συνεισφορά του ΕΛΑΣ πολλές φορές ήταν δευτερευούσης σημασίας.
Και συνέβαινε αυτό επειδή η ηγεσία της οργάνωσης έθετε σαν προτεραιότητα τη διάλυση κάθε άλλης οργάνωσης έξω από αυτό ή και την εξόντωση μεμονωμένων προσώπων, με τελικό και μέγιστο σκοπό την πολιτική εξουσία πριν την αποχώρηση των Γερμανών.
Τα παραδείγματα είναι πολλά. Προσωπικότητες όπως ο Κίτσος Μαλτέζος, ο συνταγματάρχης Ψαρρός και η Ελένη Παπαδάκη είναι μερικά μόνο από αυτά.
Το κοινό και στις τρεις αυτές περιπτώσεις είναι το έτος που διαπράχθηκαν οι εκτελέσεις, το 1944. Ο Κίτσος Μαλτέζος αν και πρώην μέλος του ΕΑΜ δολοφονήθηκε την 1η Φεβρουαρίου του ’44 στο κέντρο της Αθήνας από τον ΕΛΑΣ Σπουδάζουσας. Η δράση του είχε στοιχίσει στο κόμμα και στο ΕΑΜ-ΕΛΑΣ…
Έπρεπε επομένως με τρομοκρατικές επιθέσεις να βγουν από τη μέση όσοι δεν ήθελαν να επιτύχουν οι σκοποί του κόμματος.
Μία ακόμη χαρακτηριστική περίπτωση είναι η εν ψυχρώ εκτέλεση του στρατιωτικού ηγέτη της ΕΚΚΑ, Δημητρίου Ψαρρού.
Ο ίδιος αιχμάλωτος τον Απρίλιο του 1944 από τον ΕΛΑΣ, μετά την τρίτη διάλυση του τμήματός του θα δολοφονηθεί από τον Θύμιο Ζούλα και στο άψυχο σώμα του θα τοποθετηθεί ένα χαρτόνι που θα γράφει πάνω τη λέξη «προδότης».
Την ηθική αυτουργία παραδέχθηκε ο Βελουχιώτης στη γνωστή έκθεση του προς το κόμμα και την οργάνωση και για να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα, έγραψε και αυτός πως ο Ψαρρός ήταν «προδότης» που τα είχε βρει με τους Γερμανούς!
Αυτή ήταν η επίσημη γραμμή του ΚΚΕ-ΕΑΜ-ΕΛΑΣ, «πας μη εαμίτης, γκεσταπίτης». Ευτυχώς η ιστορία γράφει και δεν ξεγράφει.
Τελευταία περίπτωση η ηθοποιός Ελένη Παπαδάκη. Συνελήφθη, ανακρίθηκε και εκτελέστηκε από τον Δεκέμβριο του 1944 ΕΛΑΣ.
Από το Νοέμβριο της ίδιας χρονιάς είχε διαγραφεί από το Σωματείο Ελλήνων Ηθοποιών εξαιτίας της «φιλογερμανικής» της στάσης.
Το ΣΕΗ ελεγχόταν από το ΚΚΕ. Τραγική ειρωνεία: σήμερα εν έτει 2019 και πάλι το ΣΕΗ (που εξακολουθεί να ελέγχεται από το ΚΚΕ) αντέδρασε επειδή δόθηκε σε μια από τις σκηνές του Εθνικού Θεάτρου το όνομά της, επειδή η Παπαδάκη ήταν «αμφιλεγόμενη προσωπικότητα».
Για αυτή την «αμφιλεγόμενη προσωπικότητα» πάντως είχε ζητήσει συγγνώμη ο Ζαχαριάδης.
Για τον γράφοντα αυτές οι πράξεις, αυτά τα γεγονότα είναι οι λόγοι που «βγάζει φλύκταινες» όταν ακούει ΕΑΜ-ΕΛΑΣ.
Και ακόμη περισσότερο όταν βλέπει προσπάθειες να διατηρηθεί ένα αγιοποιητικό «ιστορικό» αφήγημα για την εαμική αντίσταση που τα τελευταία χρόνια καταρρέει ακριβώς επειδή είναι κάλπικο.
Δεν έχει σχέση με την αντικειμενική πραγματικότητα και την επιστήμη της ιστορίας παρά μόνο με ασόβαρες και σπασμωδικές αντιδράσεις ανθρώπων που ακόμα δεν μπορούν να ξεπεράσουν τη «νικηφόρα επανάσταση» που χάθηκε…
Πηγή: Ιστορικά Χρονικά
"ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ"
Αν κρίνω από τη γενικότερη ανθελληνική στάση της αριστεράς τα τελευταία χρόνια,θα μπορούσα να καταλάβω τί έγινε από το 44 εως το 49 στην Ελλάδα,ακόμη κι αν δε γνώριζα τίποτε.Όση ζημιά μας κάνει τώρα η αριστερά,άλλη τόση και περισσότερη μας έκανε στην περίοδο του ΒΠΠ ως το 49.Μια φορά προδότης,πάντα προδότης!!
ΑπάντησηΔιαγραφή