Ε θ ν ο μ η δ ε ν ι σ τ ι κ έ ς απογειώσεις: Η «Μπουμπουλίνα η … “ερωτιάρα”» και … η Ελληνική Επανάστασις!

άρθρο του Παναγιώτη Ήφαιστου
από το Ιστολόγιό του

Το κείμενο που ακολουθεί έχει ως άξονα άρθρο που γράφτηκε στις 30.02.2002. με αφορμή τις επιθέσεις κατά της επικής ηρωίδας Μπουμπουλίνας και γενικότερα κατά της Ελληνικής Επανάστασης. 

Δηλαδή τα ανυπόστατα και αβάσιμα που ακούμε ενόψει της επετείου δύο αιώνων από την Εθνεγερσία καλά κρατάνε ενώ συμπληρώνονται με επιθέσεις κατά άλλων μεγάλων ηρωϊκών και πνευματικών μορφών της Επανάστασης Ελευθερίας.

Η δημοσίευση του άρθρου έγινε λίγο μετά την αιτιολογημένη επιστολή στον διευθυντή των ΝΕΩΝ με την οποία τον πληροφορούσα, ότι μετά από επιφυλλίδες επί πολλά χρόνια αποχωρούσα από την στήλη «Τρίτη Άποψη».

Το κείμενο που παρατίθεται στο τέλος αυτούσιο όπως το είχα στείλειδημοσιεύτηκε με τίτλο Το ΜΠΟΥΜΠΟΥΛΙΝΑ … Η «ΕΡΩΤΙΑΡΑ». Το ίδιο άρθρο στο παρελθόν έγινε αντικείμενο και άλλων παρεμβάσεων. Εδώ αρχίζω με μια νέα αναγκαία και μη εξαιρετέα εισαγωγή που υπογραμμίζει το γεγονός ότι τα σημεία που θίγονται αφορούν ζωτικά την τρέχουσα ιστορική συγκυρία. Όπως φαίνεται, επίσης, και του μέλλοντος. Δύο αιώνες μετά την Επανάσταση Ελευθερίας των Ελλήνων φαίνεται ότι πέραν των πολλών πληγμάτων κατά του κράτους και της κοινωνίας κατά την διάρκεια αυτών των δύο αιώνων, κάποιοι αδίστακτα, ανενδοίαστα και συστηματικά εμφανίζονται να λένε ρητά ή με υπονοούμενα τρία πράγματα:

• Πρώτον, δεν προϋπήρξε Ελληνικό έθνος καθότι το κράτος φτιάχνει το έθνος .
• Δεύτερον, οι «εξεγερθέντες» κυμαίνονται από ερωτιάρηδες μέχρι αγράμματους και αθυρόστομους (η ελευθερία επομένως σχετίζεται με τις … ερωτικές επιλογές) ο δε Καποδίστριας ήταν περίπου δικτάτορας.
• Τρίτον, οι σχετικές και συνδεδεμένες με αυτά συζητήσεις γύρω από το μεταναστευτικό και το προσφυγικό οδηγούν σε αμφισβήτηση της πολιτισμικής διάστασης ως θεμέλιο του κρατικού γίγνεσθαι.

Ας το κάνουμε ξεκάθαρο: Δεν χωρεί επιστημονική συζήτηση σε αυτή την βάση. Μόνο χιούμορ και υπογράμμιση του πόσο παρακμιακές τάσεις συμβολίζουν αυτές οι ασυναρτησίες, ανακρίβειες και εθνομηδενιστικές αλματώδεις εκλογικεύσεις. Υπογράμμιση επίσης για την απουσία παντελούς ορθολογιστικής θέσης για την θέση και τον ρόλο των σύγχρονων εθνοκρατών. Ιδεολογήματα και θεωρήματα είναι που κανείς αξίζει να περιφρονεί (βλ. στο τέλος αναφορές στον ρόλο των ιδεολογιών ως «εσχατολογικό δηλητήριο» που με κλασικό τρόπο μεταμφιέζει ηγεμονικές αξιώσεις ισχύος). Εν τούτοις, είμαστε αναγκασμένοι να υπογραμμίζουμε κάποια πράγματα καθότι αποδεικνύεται πως πολλοί αθώοι και ανυποψίαστοι, κυρίως νέοι, επηρεάζονται.

Για τους εθνομηδενιστές εκατοστής τάξης σε σύγκριση με αυτούς των «μητροπόλεων», είναι στόχος οτιδήποτε ενσαρκώνει η έννοια έθνος όπως πολιτισμός, πολιτικές παραδόσεις, μεταφυσική πίστη και εθνικές ταυτότητες είναι τον άλλο μεταμοντέρνο πόλο στον οποίο βρίσκονται οι δικές τους παραδοχές. Ως προς αυτό, ήδη από την δεκαετία του 1990 όταν η Ελλάδα ξέφρενα κυλούσε μέσα στον χείμαρρο της λεγόμενης παγκοσμιοποίησης (πλανητικοποίηση είναι, όπως γράψαμε ξανά εδώ και εδώ, όχι παγκοσμιοποίηση που είναι ένας ιδεολογικός όρος) συγκροτήθηκε σταδιακά ένα ρεύμα κυρίως φορέων τίτλων του μεταμοντέρνου συνεπούς μηδενισμού που στην Ελλάδα εύστοχα ονομάστηκε εθνομηδενισμός. Αναδείχθηκε με τα περίφημα βιβλία «ιστορίας» και οι προεκτάσεις στην διπλωματία, την συμμετοχή στην ΕΕ, την υποβολή του φασιστικού, αντι-δημοκρατικού και ανελεύθερου σχεδίου Αναν, το «μακεδονικό» και ευρύτερα τα Ελληνοτουρκικά είναι βαθύτατων προεκτάσεων. Η Ελλάδα βασικά ρίχθηκε μέσα σε ένα Χείμαρρο με μνημόνια ενώ στα θέματα εθνικής στρατηγικής έχασε κάθε αξιοπιστία.

Κανείς θα διαπιστώσει ότι το ίδιο ή ανατροφοδοτούμενο κύκλωμα πρωταγωνιστεί υποστηρίζοντας υποχώρηση σε κάθε νέο ζήτημα που ανακύπτει όπως η εφαρμογή του διεθνούς δικαίου της θάλασσας ή η επανατοποθέτηση στο Κυπριακό. Η υποχώρηση και καθίζηση ή εκμηδένιση των σύγχρονων Ελλήνων περνά μέσα από την πνευματική αποδόμηση που σημαίνει και αμφισβήτηση των αφετηριών που για όλα τα έθνη που απέκτησαν κράτος είναι η Επανάσταση ελευθερίας. Οι Έλληνες, λίγο πολύ, δεν προϋπήρξαν, αλλά τους «κατασκεύασα» το κράτος των Βαυαρών και οι διάδοχοί τους που καβαλίκεψαν την Ελλάδα μετά την δολοφονία του Καποδίστρια (μιας και ο τελευταίος ήθελε εθνική ανεξαρτησία και πραγματικά Ελληνικό κράτος).

Τα μνημόνια και η καθυπόταξη στους τοκογλύφους και στους κερδοσκόπους που κάποιοι υπηρέτησαν και υπηρετούν ασμένως και «στα τέσσερα» – όπως ειπώθηκε στην Βουλή για να κάνουν και οι ίδιοι στροφή 180% αυτοί που το δήλωσαν μετά την ανάληψη της εξουσίας – ως είδος μεταμοντέρνων εγχώριων πραιτοριανών, είναι αποτέλεσμα πολιτικών ασθενειών που σταδιακά κορυφώθηκαν.

Ο τίτλος του άρθρου «Μπουμπουλίνα η … ερωτιάρα» (από τους δράστες των κειμένων στα οποία αναφέρεται το άρθρο που επαναδημοσιεύεται παρατιθέμενο στο τέλος) χρησιμοποιήθηκαν χυδαίες κατηγορίες και εκφράσεις κατά των ερωτικών προτιμήσεων της επικής αγωνίστριας της ελευθερίας. Εμείς το μετριάσαμε χαρακτηρίζοντάς την ως «ερωτιάρα». Καλά είναι να αναφερθεί ότι αφορά κουβέντες που λέγονται ακόμη και σε πανεπιστήμια και στις δημόσιες συζητήσεις. Διόλου συμπτωματικά τα αναμασούσαν κέρβεροι του επικοινωνιακού συστήματος που στην συνέχεια πρωτοστάτησαν και στην υπόθεση των «βιβλίων ιστορίας», το σχέδιο Αναν και άλλα στα οποία αναφερθήκαμε πιο πάνω.

[Παρενθετικά αναφέρεται ότι ο υποφαινόμενος όσο και άλλοι εντός του 2020 θα επανέλθουμε με εμπεριστατωμένες αναλύσεις που αφορούν την Εθνεγερσία του 1821 που αποτέλεσε, βασικά, τον πρώτο μεγάλο αγώνα ελευθερίας των Νέων Χρόνων].

Αναπόφευκτα όσον αφορά επιστημονικοφανείς ασυναρτησίες κανείς αξίζει να γράφει επιστρατεύοντας το χιούμορ. Χιούμορ όντως χρειάζεται όταν κάποιος παραβιάζει τα … προσωπικά δεδομένα μιας ιστορικής προσωπικότητας όπως η Μπουμπουλίνα στην βάση φημών και ανεκδότων ή και πραγματικών γεγονότων για τις … ερωτικές της προτιμήσεις και με ολοφάνερο σκοπό να πειστούμε πως δεν υπήρξε Ελληνική επανάσταση αλλά ξεσήκωμα ημιάγριων και ανώμαλων που τα έβαλαν με την μεγαλόψυχη Οθωμανική Αυτοκρατορία ή ότι στην Σμύρνη το 1922 συνωστισμό είχαμε όχι εθνοκάθαρση. Για τον Καραϊσκάκη ισχύουν τα ίδια όπως και για κάθε άλλο. Δεν προχωρώ σε περισσότερα ως προς αυτό, αλλά στις περιγραφές κειμένων που επέρχονται για τον μεταμοντερνισμό θα γίνει σαφές και τεκμηριωμένα ότι ο μεταμοντέρνος συνεπής μηδενισμός είναι η ενσάρκωση του Μαρκήσιου de Sade και οτιδήποτε αυτός διατύπωσε. Ως εκ τούτου είναι τουλάχιστον αστείο όσοι υιοθετούν τα μεταμοντέρνα ιδεολογήματα του συνεπούς μηδενισμού να υψώνουν σημαία κατά των ερωτικών προτιμήσεων της Μπουμπουλίνας για να πληγεί η Επανάσταση Ελευθερίας.

Κείμενα απαντήσεις όπως το «Μπουμπουλίνα η … ερωτιάρα» -και υπάρχουν πολλά άλλα εκλεκτών συναδέλφων – σίγουρα αξίζει να μνημονεύονται και να αναδημοσιεύονται. Πέραν των ξεκάθαρων θέσεων σε «ανύποπτο (για πολλούς) χρόνο» καθίστανται, δυστυχώς, ολοένα και πιο επίκαιρα. Είπαμε: Η πολιτική θεωρία του διεθνούς συστήματος είναι το αντίστοιχο της ιατρικής στην διεθνή πολιτική. Η διάγνωση των αιτίων των παθολογιών του νεοελληνικού κράτους περνά μέσα από την κατανόηση των αξονικών πνευματικών ασθενειών, του ελλείμματος γνώσης, της δόμησης συστήματος αποδόμησης της κοινωνίας και ως εκ τούτου των λανθασμένων αποφάσεων.Δεν πρόκειται λοιπόν για κάποια ικανοποίηση του συγγραφέα για το γεγονός πως επαληθεύεται.

Σε τελευταία ανάλυση συχνά εξηγούμε πως αυτά δεν είναι κάποια σοφία αλλά Αλφαβητάριο. Έχουμε γράψει, νομίζω, και πολύ πιο σημαντικά κείμενα. Οι διαμάχες εδώ στην Ελλάδα ήταν άχαρες αλλά και υποχρεωτικές, ιδιαίτερα όταν επιχειρείται εξοντωτικός πόλεμος κατά κάθε φωνής λογικής και ορθολογισμού. Αρχικά, επανερχόμενοι στην Ελλάδα το 1990, μείναμε έκπληκτοι για το πόσοι, και μάλιστα φορείς επιστημονικών τίτλων, δεν ήξεραν το Αλφαβητάριο που γνωρίζουν οι πρωτοετείς φοιτητές αλλά και κάθε λογικός άνθρωπος.

Την έκπληξη διαδέχθηκε η κατάπληξη όταν διαπιστώθηκε ότι με όσους «πολιτικούς» μιλούσες, πλην ελάχιστων εξαιρέσεων, έκαναν μαύρα μεσάνυχτα για όλα. Διαπιστώνεις αμέσως ότι το μόνο που ενδιαφέρονται είναι η καρέκλα και τα πελατειακά παιχνίδια. Στην συνέχεια διαπράττεται το φρικτό λάθος (απώλεια χρόνου) να γράφεις επιφυλλίδες οι οποίες προκαλούν απίστευτες και αναρίθμητες επιθέσεις στις οποίες υποχρεωτικά θα πρέπει να απαντήσεις.

Άφωνος βέβαια μένεις όταν ακόμη και σε συνέδρια ακούς φορείς επιστημονικών τίτλων να εκτοξεύουν αγοραίους χαρακτηρισμούς όπως «εθνικιστής» και «πολεμοκάπηλος» επειδή έγραφες βιβλία και άρθρα για την ανάγκη ένα κράτος που αντιμετωπίζει απειλές να αναπτύσσει αποτρεπτική στρατηγική.

Εξαρχής λοιπόν αθώα και Δονκιχωτικά ή ενίοτε και ως κάτι αντίστοιχο των ειδικών δυνάμεων στα γνωστικά πεδία της ειδικότητάς μας, αρχίσαμε τις άχαρες μάχες, κοινώς «επιστημονικούς» «καυγάδες». Μιλώ για στοχαστικούς καυγάδες αλλά όχι μόνο. Μιλώ και για άμυνα κατά απίστευτων δολοφονιών του επιστημονικού χαρακτήρα από επικοινωνιακούς συντελεστές (πρόσφατα έκανα μια ανάρτηση με τίτλο ΤΟ ΕΘΝΙΚΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ, ΤΟ ΕΘΝΟΣ ΚΑΙ Η «ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΚΕΨΗ ΤΗΣ ΜΑΡΙΟΡΗΣ» https://wp.me/p3OlPy-1I0 https://wp.me/p3OqMa-1qs) αλλά και από φορείς επιστημονικών τίτλων και «ιδρυμάτων κακών προτάσεων πολιτικής» έξωθεν συνδεδεμένων. Σταματώ εδώ για να πω μόνο ότι έχω κάσες ολόκληρες με αποκόμματα τέτοιων «δολοφονικών» επιθέσεων γεμάτων χαρακτηρισμούς και ύβρεις. Όπως ξανά έγραψα όταν βρω καιρό θα τα σκανάρω όλα και θα τα αναρτήσω στο διαδίκτυο. Δημόσια κείμενα είναι και όσο βουλιάζουμε τόσο περισσότερο πρέπει να έχουμε επίγνωση των αιτίων των συμφορών που έπληξαν τους νεοέλληνες, εάν βέβαια υπάρχει ελπίδα το βυθισμένο νεοελληνικό κράτος να επιπλεύσει ξανά.

Δεν είναι τυχαίο λοιπόν το γεγονός πως μετά το 1990 μέσα στην νεοελληνική στοχαστική έρημο μερικοί έκριναν αναγκαίο να θυσιάσουν χρόνο για να γράψουν για το εθνομηδενιστικό κίνημα το οποίο φούντωσε και αναπτύχθηκε ραγδαία κατά την διάρκεια της μεταπολιτευτικής περιόδου. Τυγχάνει βέβαια μεταγενέστερα στην μονογραφία «Κοσμοθεωρία των Εθνών» στα κεφάλαια 4 και 5 να έχω κάνει μια λεπτομερή έρευνα για την μετάβαση από τον μοντερνισμό στον μεταμοντερνισμό και τον συνεπή μηδενισμό που είναι, όπως ήδη αναφέρθηκε, αυτό που στην Ελλάδα εύστοχα αναφέρεται ως εθνομηδενισμός. Μάλιστα, σε ενότητα του κεφαλαίου 4 το αμείλικτο συμπέρασμα είναι ότι ο μεταμοντέρνος συνεπής μηδενισμός είναι επιστροφή σε είδους σύγχρονα Σόδομα και Γομμόρα. Έτσι είναι από κάθε άποψη που εκεί αναλύω εκτενώς αντλώντας από τον ωκεανό γνώσης του μεγάλου μας στοχαστή Παναγιώτη Κονδύλη, κτίζοντας και επεκτείνοντας την ανάλυση.

Η νεοελληνική εκδοχή του εθνομηδενιστικού κινήματος έκτισε πάνω σε δύο αιώνες νεοελληνικής κρατικής ανυποληψίας και εμφύλιων ιδεολογικών/κομματικών συνδρόμων. Πρέπει να ξέρουμε, πάντως, ότι και στο εξωτερικό πολλοί σοβαροί στοχαστές θεωρούν τους εθνομηδενιστές κίνημα και όχι επιστημονική σχολή σκέψης.

Ακόμη, σημαντικοί νεοφιλελεύθεροι στοχαστές στις μεταξύ τους συζητήσεις εξηγούν απερίφραστα ότι πρόκειται για σημαντικό εργαλείο ηγεμονικών πολιτικών στο πλαίσιο του «soft power». Στρατηγικών δηλαδή αποδόμησης μιας κοινωνίας για να καταστεί πιο ευάλωτη και εύκολη λεία. Εξοικονομούνται έτσι πόροι καθότι είναι πολύ πιο δαπανηρό να κατακτήσεις ένα άλλο κράτος με στρατούς και πλοία. [Βλ. στην σελίδα http://www.ifestosedu.gr στην ενότητα «Διεθνικά φαινόμενα – ΜΚΟ, μαλακή ισχύς» βλ. μεταξύ άλλων τα εξής: ►Βιβλία ιστορίας δοκίμια-άρθρα ►Βιβλία ιστορίας, διαμάχη ►Εθνομηδενισμός ►Στρατηγική «Μαλακής ισχύος»- διεθνικοί δρώντες ►«Yπόθεση Σόρος» ► Ορατά Και Αόρατα, Fried Et Al ►J. Mowat: The new Gladio in action?: Η στρατηγική μαλακής ισχύος των ΗΠΑ]

Στηριγμένο σε εισηγμένα θεωρήματα και ιδεολογήματα εκατοστής ποιοτικής τάξης (τους λεγόμενους κονστρουκτιβιστές που αναλύουμε συγκριτικά σε πολλά βιβλία μας), επιτάχυνε το ροκάνισμα της Ελληνικής κοινωνίας που είχε ήδη αρχίσει με την δολοφονία του Ιωάννη Καποδίστρια [βλ. Ο Ιωάννης Καποδίστριας και οι διπλωματικέςδιαπραγματεύσεις με τις Μεγάλες Δυνάμεις: Σχέσεις ισχυρών και λιγότερο ισχυρών κρατών στο σύγχρονο διεθνές σύστημα http://wp.me/p3OqMa-1p5 και Π. Ήφαιστος, «ΟΙ ΑΦΕΤΗΡΙΕΣ ΤΟΥ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ Ο ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ» http://wp.me/p3OlPy-1FG – http://wp.me/p3OqMa-1oL%5D. [Οι «κονστρουκτιβιστές» όπως είπαμε αναλύονται συγκριτικά σε πολλά κείμενά μας. Σε παράρτημα του βιβλίου «Θεωρία Διεθνούς και Ευρωπαϊκής Ολοκλήρωσης» κρίθηκε σκόπιμο να παρατεθεί εκτενές δοκίμιό μας όπου αυτό το φαινόμενο εξετάζεται βαθύτερα].

Το εθνομηδενιστικό ροκάνισμα κανείς δεν πρέπει να το υποτιμά και η αντιστροφή των τάσεων που δημιούργησε είναι ζήτημα ζωής και θανάτου για την νεοελληνική κοινωνία. Πάντως, όταν κανείς το ζει και πολύ περισσότερο όταν παλεύει ενάντια σε τέτοιες επιστημονικά ανυπόστατες κατασκευές, είναι πιο ευαίσθητος για την σημασία τους ως αίτιο των συμφορών που αναπόδραστα θα επέρχονταν όπως επαληθεύτηκε την τρέχουσα δεκαετία.

Το πρόβλημα είναι ότι ενώ αυτά λέγονταν τις περασμένες μεταπολεμικές δεκαετίες ακόμη και από φορείς (επιστημονικών) σαπουνόφουσκων, η κεκτημένη ταχύτητα αυτοκτονικών, λανθασμένων και πολιτικά μαζοχιστικών ιδεολογημάτων συνεχίζεται, επεκτείνεται και δηλητηριάζει πνευματικά τις επερχόμενες γενιές οι οποίες αντί δημοκρατίας, ελευθερίας και εθνικής ανεξαρτησίας που είναι οι άξονες του πολιτικού πολιτισμού της Ελληνικότητας μαθαίνουν πράγματα που πλήττουν την εθνοκρατική τους υπόσταση.

————————————-

Ακολουθεί το άρθρο «Μπουμπουλίνα» όπως το αναπαρήγαγα ως απάντηση στον τότε πρωθυπουργό και τις περί Διαφωτισμού δηλώσεις του στον πανηγυρικό για την Ελληνική Επανάσταση στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Για το ίδιο θέμα βλ. επίσης στο τέλος τις παραπομπές σε δοκίμια που είναι αναρτημένα (δημοσιεύτηκε στα ΝΕΑ, ημ. 30.3.2002)

Παναγιώτης Ήφαιστος,

Μιλούσε καλά ελληνικά ο Κολοκοτρώνης; Ήταν… ερωτομανής η Μπουμπουλίνα; Το κρυφό σχολειό υπήρξε ή αποτελεί επινόημα του Γύζη; Αυτά και πολλά, λοιπόν, αποτελούν το μέγα θέμα πολυσέλιδων «αναλύσεων» την παραμονή της επετείου του αγώνα ελευθερίας-ανεξαρτησίας των Ελλήνων.

Με περισσή σοφιστεία, επίσης, μας πληροφορούν πως ο αγώνας για συλλογική ελευθερία των Ελλήνων ήταν περίπου σύμπραξη αλητών που ήσαν αγαπημένα παιδιά των ιμπεριαλιστικών μεγάλων δυνάμεων και πως όλοι αυτοί οι άθλιοι συνωμότησαν κατά του αγαθού Οθωμανικού κράτους που αγαθοεργά μοίραζε σε έλληνες προνόμια και ωφελήματα στους άθλιους εξεγερμένους έλληνες. Γιατί εξάλλου να απορούμε για το παιδομάζωμα; Οι αγαθοί νεότουρκοι απλώς στρατολογούσαν λόγω κάποιου ανατολίτικου εθίμου παιδιά από την Βαλκάνια.

Γι’ αυτούς και αρκετούς άλλους λόγους, λοιπόν, και για να υιοθετηθεί μια νέα μέθοδος επίλυσης διαφορών με τη γείτονα Τουρκία, θα πρέπει να διαγράψουμε τις ιστορικές μας αναμνήσεις, να απονευρωθούμε συνειδησιακά από το εθνικιστικό νεύρο που μας εμφύσησαν ψευτο-ιστορικοί όπως ο Παπαρηγόπουλος και πολλοί άλλοι και να αφαιρέσουμε κάθε αναφορά για σουβλίσματα, σφαγιασμούς, βιασμούς και παιδομαζώματα. Άσε που ο Ρήγας Βελεστινλής θα πρέπει να έπασχε από … παράκρουση αφού έβλεπε τόσους πολλούς Έλληνες ώστε να θέλει να δημιουργήσει την «Ελληνική Δημοκρατία».

Έλεος … Ο σχολιασμός τέτοιων ακατανίκητων γνωμών, ασφαλώς, θα ήταν περιττός αν αυτό το στοχαστικό δηλητήριο δεν επιδρούσε πάνω σε εκατοντάδες χιλιάδες ανυποψίαστους αναγνώστες, παραμονή μάλιστα της εθνικής επετείου ανεξαρτησίας. Εάν επίσης συχνά στα Ελληνικά μέσα ενημέρωσης αλλά και σε πανεπιστήμια διδάσκονται ιστορικά ανέκδοτα και διαστρεμένα θεωρήματα που αντιβαίνουν στην οντολογία.

Γιατί η διαχρονικότητα της Ελληνικότητας και των πολιτικών της παραδόσεων και η επίδρασή τους πάνω σε όλα τα έθνη είναι τουλάχιστον αστείο να αμφισβητηθεί. Όπως αστείο είναι ο σημαίνων ρόλος της Ελληνικής διασποράς στην Δύση και στην Ανατολή μετά την πτώση της Βασιλεύουσας Πόλης μέχρι και της μέρες μας.

Η ιστοριογραφία δεν είναι απλή υπόθεση και ούτε θα ισχυριστώ ότι η ιστορία γράφεται εύκολα. Ίσως και να αμφισβητώ θεμελιακά την δυνατότητα μεγάλων ιστορικών ερμηνειών εμμένοντας στην θέση ότι μπορούμε να μιλάμε μόνο για τον προσανατολισμό της ιστορικής κίνησης, για τα μεγάλα γεγονότα και τα αποτυπώματα που μαρτυρούν ύπαρξη οντολογίας. [σημ. βλ. μεταγενέστερο δοκίμιο για την Ομηρική/Θουκυδίδεια «προσανατολιστική θεώρηση» Το Θουκυδίδειο «Παράδειγμα» της επιστημονικής μελέτης της διεθνούς πολιτικής και οι «επιστημονικές επαναστάσεις» http://wp.me/p3OlPy-Lb ]

Τα ανθρωπολογικά και πολιτικά αποτυπώματα, τα μνημεία που μαρτυρούν τον πολιτισμό, τα γραπτά που περιγράφουν την πολιτική συγκρότηση και το σύνολο των bouboulina2ανεξίτηλων πολιτικών παραδόσεων η αμφισβήτηση των οποίων αναιρεί προγραμματικά κάθε ιστορικό εγχείρημα.

Ο βιασμός της κοινής λογικής και γεγονότων που καταμαρτυρούνται διϋποκειμενικά, εξάλλου, είναι αυτοκτονικός . Έτσι σκέφτεται όποιος τουλάχιστον κατανόησε την ανεπανάληπτη επιστημολογία του Θουκυδίδη ή τον EdwardH. Carr στο εμβληματικό του «What’sHistory». Τρία μόνο σύντομα σχόλια.

Πρώτον, ακόμη και γυμνασιόπαιδες γνωρίζουν πως το κονσέρτο των μεγάλων δυνάμεων δεν ευνοούσε τις επαναστάσεις υπόδουλων λαών του 18ου αιώνα. Γνωρίζουν επίσης πως η σταδιακή αλλαγή στάσης των μεγάλων δυνάμεων απέναντι στην ελληνική επανάσταση ήταν αποτέλεσμα πολλών παραγόντων, μεταξύ άλλων, της μετεξέλιξης της ίδιας της Οθωμανικής αυτοκρατορίας, των τετελεσμένων που δημιουργούσε ο αγώνας ελευθερίας των ίδιων των Ελλήνων, οι πιέσεις διανοουμένων του διαφωτισμού, ανακατανομές ισχύος μεταξύ των μεγάλων δυνάμεων και αλλαγές στρατηγικών, ιδιαίτερα της Μεγάλης Βρετανίας.

Δεύτερον, ακόμη και γυμνασιόπαιδες γνωρίζουν ή πρέπει να γνωρίζουν εάν δεν καταπλακώθηκαν από εθνομηδενιστικές ιστοριογραφικές ανεκδοτολογίες πως η έκρηξη της ελληνικής επανάστασης ήταν αποτέλεσμα δυναμικής σύμμειξης

1) στρατηγικού σχεδιασμού πολλών επιφανών Ελλήνων της ελληνικής διασποράς,

2) ξεσηκωμού αναρίθμητων αφανών Ελλήνων που επιβίωσαν των αφομοιωτικών πρακτικών των Οθωμανών και

3) σύμπραξης τοπικών ηγετών των Ελληνικών κοινοτήτων και των οπλαρχηγών («αρματολών» και «κλεφτών»).

Οι γυμνασιόπαιδες γνωρίζουν, επίσης, πως οι συντελεστές του αγώνα, λόγω ακριβώς μακρόχρονης υποδούλωσης, υποτέλειας και έξυπνων οθωμανικών πολιτικών του τύπου «διαίρει και βασίλευε», αντιμετώπισαν προβλήματα ιδεολογικής συνοχής, πολιτικού συντονισμού, προδοσίες, υπερβολές, ατομικές στρατηγικές και ιδιοτελείς ενέργειες.

Αναμενόμενα δεν είναι όλα αυτά; Σε ποια επανάσταση δεν εμφανίζονται τέτοια προβλήματα; Σε τι μειώνει το μεγαλείο και την ιστορική σημασία μιας επανάστασης που πρωτοπόρησε σ’ ένα αγώνα ανεξαρτησίας-ελευθερίας-κυριαρχίας για να την ακολουθήσουν στη συνέχεια άλλοι λαοί των Βαλκανίων; Το ίδιο δεν έκαναν δεκάδες άλλες κοινωνίες στη συνέχεια όταν επαναστάτησαν κατά των αποικιοκρατών; Ήταν εν τέλει οι αξιώσεις συλλογικής ελευθερίας έγκλημα κατά αγαθών αυτοκρατορικών κρατών;

Μήπως, εν τέλει, στο ίδιο πνεύμα μαζοχιστικού αυτομαστιγώματος θα πρέπει να δεχτούμε την προπαγάνδα των Βρετανών αποικιοκρατών που ισχυρίζονται πως οι Αυξεντίου, Μάτσης και Καραολής στην Κύπρο ήταν τρομοκράτες και μανιακοί εθνικιστές;

Γιατί, εν τέλει, αυτός ο ρατσισμός; Όπως εύστοχα παρατήρησε ο Κώστας Γεωργουσόπουλος [Σημ. σε επιφυλλίδα την ίδια εποχή με το παρόν], οι επαναστάτες δεν ήταν απλοί άνθρωποι όπως ο καθένας μας;

Γιατί λοιπόν να μην ήσαν –αν ήσαν, όπως η «νέα ιστορία» θέλει να τονίζει– η Μπουμπουλίνα … «ερωτιάρα» ή «ερωτομανής» και ταυτόχρονα ηρωίδα;

Δηλαδή όσες ερωτεύονται συχνά δεν δικαιούνται να είναι ηρωίδες;

Γιατί επίσης ο Κολοκοτρώνης έπρεπε να γνωρίζει καλά ελληνικά όταν αυτός και οι προπάπποι του ήταν υπόδουλοι; Μήπως αυτό σημαίνει ότι δεν διέθεταν πολιτική παιδεία; Το ίδιο ισχύει και για «αγράμματους» πλην άριστους στοχαστές της πολιτικής θεωρίας όπως ο Μακρυγιάννης.

Ενοχοποιείται μήπως, για παράδειγμα, ο Κολοκοτρώνης, επειδή μολαταύτα επιβίωσαν βαθιά μέσα του η ελληνική του συνείδηση οι εθνικές του πολιτικές παραδόσεις και πάλεψε με νύχια και με δόντια σώζοντας την Πελοπόννησο και όχι μόνο; Εκεί βέβαια, δεν πρέπει να το ξεχνούμε, υπήρξαν και οι γνωστοί νενέκοι. Μήπως έχουμε, εν τέλει, μια αναβίωση ενός νέου ιστοριογραφικού νενεκισμού;

Ίσως το πρόβλημα τελικά εντοπίζεται στο τελευταίο σημείο: Πολλά πλέον βιβλία –που αναφέρονται επιτήδεια, στα οποία προσφέρονται ολοσέλιδες βιβλιοκριτικές σε έγκριτα έντυπα, στα οποία με επιπολαιότητα παραπέμπουν ακόμη και επιφανείς στοχαστές και τα οποία δηλητηριάζουν χιλιάδες φοιτητές ελληνικών πανεπιστημίων– μετατρέπονται σε αιχμή του δόρατος μιας «νέας ιστορίας» bouboulina2που για ποικίλους λόγους αποσκοπεί στην ακύρωση των αποτελεσμάτων της ελληνικής επανάστασης.

Για να το επιτύχει αυτό η «νέα ιστορία» συνειδητά ή ανεπίγνωστα πλέον αποσκοπεί στην συνειδησιακή απονεύρωση και στοχεύει στις ιστορικές αναμνήσεις που υποστυλώνουν το νεοελληνικό κράτος.

Εθνοκράτος το οποίο αποτελεί απότοκο των αγώνων Ελευθερίας των μελών ενός έθνους που όχι μόνο επιβίωσε επί χιλιάδες χρόνια αλλά επιπλέον επηρέασε όλα τα άλλα έθνη και τα μέλη του είχαν επαρκή συλλογική και ατομική δύναμη να παλέψουν κατά μιας απείρως ισχυρότερης δεσποτικής αυτοκρατορίας αξιώνοντας πολιτική κυριαρχία.

Τέλος, πολλοί του εθνομηδενιστικού ή του λανθάνοντος εθνομηδενιστικού κινήματος –κίνημα φορέας ιδεολογημάτων είναι που καμιά σχέση δεν έχει, εκτιμώ, με την επιστήμη– είναι φορείς συμπλεγμάτων απέναντι στην Δύση.

Αντίθετα με την Δυτική Ευρώπη, την Ελληνική Επανάσταση την έκανε μια υπαρκτή και πανίσχυρη ιστορική ανθρωπολογία με υψηλή υπόσταση πολιτικών παραδόσεων ίσαμε το Έβερεστ. Διαβάστε Ρήγα Βελεστινλή, την καθαρή του σκέψη και την αλάνθαστη θέασή του (εάν ήταν φαντασιόπληκτος και εάν δεν υπήρχε εθνική ανθρωπολογία δεν θα είχαμε Επανάσταση).

Η Ελληνική Επανάσταση δημιούργησε το κράτος. Το νεοελληνικό κράτος δεν δημιούργησε το Ελληνικό Έθνος καθότι προϋπήρχε και μάλιστα επί χιλιετίες. Το έθνος λοιπόν δημιούργησε το κράτος και όχι το αντίστροφο. Οτιδήποτε άλλο λεχθεί είναι ανιστόρητη ύβρης. Αυτό δε το κράτος, όμως, μετά την δολοφονία του Καποδίστρια και την βαυαροκρατία συνεχίζει να τους καταστέλλει όπως περίπου ένας κατακτητής. Αντέχουμε όμως και θα επιβιώσουμε γιατί μας δίνει δύναμη ο ωκεανός των πολιτικών μας παραδόσεων. [Σημ. Εδώ ολοφάνερα το 2002 έπεσα έξω! Για να δούμε εάν θα επιβιώσουμε και με πόσες ζημιές!]

Στην Δυτική Ευρώπη πριν και μετά το τέλος του Ρωμαιοκαθολικού Θεοκρατικού Μεσαίωνα είχαμε επί αιώνες δουλοπαροικία. Άναρθρους, ανυπόστατους κακόμοιρους δουλοπάροικους. Θυμηθείτε την Γαλλική εξέγερση (εξέγερση όχι Επανάσταση γιατί το αίτημα της επανάστασης είναι δημοκρατία και ελευθερία ενώ της εξέγερσης των δουλοπαροίκων κάποια ελάχιστα «δικαιώματα»). Εξέγερση του «όχλου» των δύσμοιρων «ξεβράκωτων» στους οποίους τελικά έδωσαν «δικαιώματα» τα οποία έχουν μέχρι σήμερα οι απόγονοί τους (αλλά τίποτα περισσότερο). Αυτούς τους κακόμοιρους προσπαθούσαν να κάνουν πολίτες οι Διαφωτιστές πιθηκίζοντας την πολιτική θεωρία της Υψηλοτάτης Κλασικής Αρχαιότητας. Εμείς επηρεάσαμε τον Διαφωτισμό όχι αυτοί εμάς!ΡήγαςΒΕλ

Οι μετά-Μεσαιωνικοί ηγεμόνες, γεωκτήμονες,φεουάρχες και το επιστρατευμένο από αυτούς φιλοσοφικό σύστημα συνέχισαν (μέχρι και σήμερα με κάποιους τρόπους) να είναι κάτοχοι των μοντερνιστικών κρατών. Επιχειρούσαν –ενίοτε όντως φιλότιμα– την ταχύρρυθμη μετατροπή τους σε πολίτες όμοιους με αυτούς της κλασικής εποχής.

Απελπισία τους κατακυρίευε γιατί τα έθνη δεν κατασκευάζονται. Τα έθνη συγκροτούνται διαχρονικά και τα κράτη που αποκτούν με αγώνες Ελευθερίας είναι υποστάσεις υπαρκτών πολιτικών παραδόσεων και πολιτικών ανθρωπολογιών οντολογικά θεμελιωμένων.

Έτσι εφηύραν τα κατασκευαστικά και μορφικά πανομοιότυπα μοντερνιστικά ιδεολογικά δόγματα τα οποία μετά τον 19ο αιώνα αν και έγιναν μεταμφιέσεις ισχύος των ηγεμονικών κρατών είναι παντελώς παρωχημένα. Παρωχημένα καθότι ανήκουν στην εποχή των δουλοπαροίκων.

Συνεχίζουν εν τούτοις αυτά τα δόγματα να ταλανίζουν πολλούς. Όσοι γνωρίζουν τι εστί η «κριτική» προσέγγιση (οι καθ’ ημάς εύστοχα ονομασθέντες εθνομηδενιστές) στην Δύση, ξέρουν ότι είναι ένα συνονθύλευμα των ορφανών όλων αυτών των ιδεολογικών δογμάτων που παραμιλούν ακατάσχετα. Στην καλύτερη περίπτωση είναι εργαλείο «softpower» αποδυνάμωσης των κοινωνιών-στόχων Φυλακισμένα Μνήματαστις Συμπληγάδες της ηγεμονικής διαπάλης.

Οι Έλληνες πάντα υπήρχαμε, υπάρχουμε και θα συνεχίσουμε να υπάρχουμε επειδή διαθέτουμε μακραίωνες πολιτικές παραδόσεις άφθαρτες και αιώνιες. Αυτές μας διαιώνισαν ως έθνος και αυτές θα μας σώσουν από το νεοελληνικό κράτος και τους ξένους εχθρούς και τους εγχώριους μεταπράτες. Το ζήτημα που τίθεται σήμερα άμεσα και επιτακτικά είναι αν θα συνεχίσει να υπάρχει το νεοελληνικό κράτος.

Είναι επιστημονικά αξιοθρήνητο να συγκρινόμαστε με την μοντερνιστική διαδρομή της Αναγέννησης και του Διαφωτισμού όταν με αξιοθρήνητο και γενοκτονικό τρόπο επιχείρησαν να κατασκευάσουν πολιτική ανθρωπολογία που έφερε τον ρατσισμό, τις εθνοκαθάρσεις και τις γενοκτονίες.

Αυτά όλα είναι ξένα με εμάς. Ξανά: Διαβάστε τον Ρήγα Βελεστινλή. Έλεος: τα κατασκευασμένα κράτη της Δύσης όσο και εάν διαθέτουν ισχυρούς διοικητικούς/μηχανισμούς είναι «νεότερα» (όχι «νεωτερικά» όπως γράφεται παραπλανητικά και όπως με ευστοχία επισήμανε ο Γιώργος Κοντογιώργης).

Είναι άλλης τάξης κράτη που παλεύουν ακόμη να γίνουν εθνοκράτη χωρίς να είναι σίγουρο εάν θα το επιτύχουν. Καμιά σχέση με την δική μας πορεία –καθώς και μερικών άλλων ιστορικών εθνών που διαθέτουν πάμπλουτες πολιτικές παραδόσεις– έστω και εάν λόγω υπέρτερης ισχύος κατάφεραν να δημιουργήσουν δομές εξάρτησης επί του νεοελληνικού κράτους.

Ολοκληρώνω λοιπόν διερωτώμενος κατά πόσο δεν δικαιούμαστε να είμαστε ελεύθεροι-ανεξάρτητοι επειδή η Μπουμπουλίνα ήταν πολύ … ερωτιάρα. Μάλιστα, αυτό αν το πιστέψουμε υποστηρίζουν πλέον πολλοί, βοηθά την ειρήνη και σταθερότητα στις σχέσεις Ελλάδας Τουρκίας …

Για να απαντήσω με χιούμορ ή καλύτερα με την γλώσσα μερικών αριστεροδεξιοεθνομηδενιστών που βρέθηκαν μέσα στο ίδιο καζάνι softpower της μεταψυχροπολεμικής εποχής, δεν παραβιάζονται έτσι τα … ανθρώπινα δικαιώματα και τα … προσωπικά δεδομένα της Μπουμπουλίνας;!

Άσε που με την δική τους λογική θα πρέπει να ορίσουμε μια διαβαθμισμένη ιεραρχία ερωτικών προτιμήσεων, ερωτικών διαστροφών, ερωτικών επιδόσεων και τα λοιπά, και σε αυτή την βάση, να αποφασίζουμε την ιεραρχία των ηρώων, των αξιωματικών του στρατού, των κρατικών λειτουργών, των πολιτικών προσώπων, των επιχειρηματιών και κάθε άλλου! Τι κατάντια!

————-

Προσθέτω: Η επιστημονικά ελλειμματική προσέγγιση της εθνομηδενιστικής ιστοριογραφικής ανεκδοτολογίας είναι όχι μόνο αυτοκαταστροφική αλλά και πολιτικά και πνευματικά αβάστακτη. Απαιτείται έστω και αργά να αντιμετωπιστεί γιατί θα προκαλέσει ακόμη μεγαλύτερες συμφορές. Αναπόδραστα. Αντί αυτού, βέβαια, αυτού έχουμε δημιουργία «επιτροπών» που δονκιχωτικά αλλά και φαιδρά πυροβολούν κατά των παμμέγιστης εθνικής και πολιτικής υπόστασης επαναστατών της ελευθερίας του 1821.

Υστερόγραφο για την αρθρογραφία στα μέσα ενημέρωσης

Σημειώνω ότι αφού έφυγα από την «Ελευθεροτυπία» (για συγκεκριμένους λόγους που δεν είναι του παρόντος) έγραφα για πολλά χρόνια στην στήλη «Τρίτη Άποψη» των Νέων. Διέκοψα βασικά επειδή όπως έγραψα σε επιστολή που έστειλα τότε διευθυντή δεν άντεχα να συνυπάρχω σε εφημερίδες και στήλες όπου γράφονταν χαμηλού επιπέδου απόψεις. Από τότε … εισήλθα δυναμικά στο διαδίκτυο.
Το τελικό κείμενο που δημοσιεύτηκε είχα προσέξει τότε ότι αφαιρέθηκαν μερικές παράγραφοι λόγω … χώρου. Μπήκαν … αποσιωπητικά. Το παρόν πρωτότυπο το ανέσυρα από το αρχείο μου και το παραθέτω πιο πάνω όπως το είχα αποστείλει στον διευθυντή των Νέων.
Τα ζητήματα της νεοτερικότητας και του μοντερνισμού, καθώς και το πως εξελίχθηκαν ή συνδέονται με την Κλασική εποχή ιδιαίτερα τον Αριστοτελισμό αναλύονται στα κεφάλαια 3-5 του Π. Ήφαιστος, Κοσμοθεωρία των Εθνών, συγκρότηση και συγκράτηση των κρατών, της Ευρώπης και του κόσμου. Για σύντομη ανάλυση και απόσπασμα από το κεφάλαιο 4 του βιβλίο αυτού (στο Tο εθνοκρατοκεντρικό διεθνές σύστημα και η διαδρομή της ανθρωποκεντρικής πολιτικής θεμελίωσης http://wp.me/p3OlPy-No).

Βλ. επίσης τις εξής παρεμβάσεις οι οποίες, εν πολλοίς, αντλούν ή κτίζουν πάνω στην ανάλυση του «Κοσμοθεωρία των Εθνών»:

Εσχατολογικό ιδεολογικό δηλητήριο και πολιτική θεολογία versus Αριστοτελική πολιτική σκέψη
Προσανατολιστική πολιτική σκέψη Ομηρικών προδιαγραφών. Όμηρος, Θουκυδίδης, Αριστοτέλης, Καβάφης, Ιθάκη, Πατρίδα
Ρήγας Βελεστινλής. «ΆΜΑ [να] ΦΥΓΟΥΝ ΟΙ ΤΥΡΑΝΝΟΙ»: Ελληνικότητα, φιλοπατρία, εθνική ανεξαρτησία, ελευθερία, δημοκρατία
Μοντερνισμός-Μεταμοντερνισμός: Διαδρομές του ιδεολογικού φαινομένου και η κατάληξή τους στην κυριαρχία των κερδοσκόπων και των τοκογλύφων
Αριστοτελισμός, διαδρομές των Νέων Χρόνων και το μοντερνιστικό ιδεολογικό δηλητήριο

«ΔΕΝΔΡΟ-ΦΟΒΙΑ», «ΦΥΛΛΟ-ΦΟΒΙΑ», «ΦΥΣΗ-ΦΟΒΙΑ» ΩΣ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΤΗΣ ΜΕΤΑΜΟΝΤΕΡΝΑΣ ΑΝΘΡΩΠΟΛΟΓΙΚΗΣ ΣΥΡΡΙΚΝΩΣΗΣ

Η ΜΕΓΑΛΗ ΚΟΝΔΥΛΕΙΑ ΕΙΚΟΝΑ ΤΗΣ ΑΝΤΙΜΕΤΑΦΥΣΙΚΗΣ ΠΑΛΗΣ ΠΟΥ ΠΑΓΙΔΕΥΣΕ ΤΗ ΜΟΝΤΕΡΝΑ ΣΚΕΨΗ ΚΑΙ ΟΔΗΓΗΣΕ ΣΤΟΝ ΜΕΤΑΜΟΝΤΕΡΝΙΣΜΟ

Μοντερνισμός, το ιδεολογικό φαινόμενο και η μεταμοντέρνα διολίσθηση προς τα ανθρωπολογικά Σόδομα και Γόμορρα.

Σελίδα Πηγής

https://averoph.wordpress.com/2020/05/26/%ce%b5%ce%b8%ce%bd%ce%bf%ce%bc%ce%b7%ce%b4%ce%b5%ce%bd%ce%b9%cf%83%cf%84%ce%b9%ce%ba%ce%ad%cf%82-%ce%b1%cf%80%ce%bf%ce%b3%ce%b5%ce%b9%cf%8e%cf%83%ce%b5%ce%b9%cf%82-%ce%b7-%ce%bc%cf%80%ce%bf/