ΝΑ ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΟΥΝ Α Π Α Ν Τ Ε Σ !
Θεοφάνης Μαλκίδης
Βιασμοί και Γενοκτονία εναντίον των Ελληνίδων. Μικρά Ασία, Πόντος, Θράκη, Καππαδοκία
Ομιλία στην εκδήλωση στο μνημείο της Γενοκτονίας στο Τορόντο του Καναδά. Μάϊος 2022
Ο πρόξενος των ΗΠΑ στη Σμύρνη Τζόρτζ Χόρτον γράφει ότι ο «επανειλημένος βιασμός γυναικών και κοριτσιών δεν μπορεί να αποδοθεί ούτε σε θρησκευτική μανία, ούτε σε κτηνώδη πάθη.
Ένα από δυνατώτερα συναισθήματα που πήρα μαζί μου από τη Σμύρνη ήταν το συναίσθημα της ντροπής, διότι ανήκα στο ανθρώπινο γένος».
Μετά τη δολοφονία των ανδρών, οι γυναίκες απετέλεσαν το κομμάτι εκείνο του πληθυσμού, πάνω στο οποίο κάθε χτύπημα θα επέφερε σημαντικό πλήγμα συνολικά στην εθνική ομάδα.
Η γυναίκα είναι η πηγή της ζωής, κάθε δολοφονία στερούσε από τον Ελληνισμό τη βιολογική του συνέχεια.
Όπου δεν μπορούσε να γίνει αυτό, υπήρχε ο βιασμός και ο καρπός της αγάπης, του έρωτα, των πιο ωραίων ανθρώπινων συναισθημάτων, η μητρότητα και η οικογένεια, μετατρεπόταν σε ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη, σε παντοτινή υπενθύμιση του εγκλήματος.
Παράλληλα υπήρχε ο βιασμός των εγκύων και μετέπειτα η δολοφονία μητέρας και εμβρύου, υπήρχε ο εγκλεισμός χιλιάδων γυναικών σε τουρκικά σπίτια.
Ο Φ. Σαντιό αναφέρει ότι «τις γυναίκες και τις κοπέλλες η Διοίκηση τις διαμοίρασε χαρέμια, άλλες κλείστηκαν με τη βία σε οίκους ανοχής και έγιναν ιδιοκτησία των Τούρκων.
Άλλες τις οδήγησαν στις φυλακές οι χωροφύλακες για τις βιάσουν…..
Στις πύλες των πόλεων υπάρχουν σκλαβοπάζαρα με μεγάλη πελατεία, εκεί πουλιούνται οι γυναίκες, τα κορίτσια και τα παιδιά που απήγαγαν οι τουρκικές, ή κουρδικές συμμορίες στο διάβα τους».
Στα Bουρλά ο Ρ. Πυώ περιγράφει με λεπτομέρειες την τραγική τύχη που είχαν πολλά κορίτσια, τα οποία για να διαφύγουν από τα χέρια των τυράννων τους, έβαφαν τα πρόσωπά τους με ιώδιο και φορούσαν ρούχα ηλικιωμένων.
Δεν γλύτωσαν όμως όλα:
«Πολλά από τα νέα κορίτσια που είχαν απαχθεί, είχαν ντυθεί από τους αρπαγείς τους «χανούμισσες» (τουρκάλες σύζυγοι).
Tις τοποθετούσαν ντυμένες μ’ αυτή τη γελοία εμφάνιση στο πέρασμα των γονιών τους, για να μπορέσουν να τις δουν καλά.
Oι μανάδες αναγνωρίζοντας τα κορίτσια τους, φώναζαν «έλεος!», αλλά οι Tούρκοι τις απωθούσαν, χτυπώντας τες με τους υποκόπανους των τουφεκιών τους· οι μανάδες αποχωρίζονταν έτσι τα παιδιά τους, χωρίς ελπίδα να τα ξαναβρούν ποτέ.
Στις προθήκες των κρεοπωλείων έβλεπε κανείς κρεμασμένους άνδρες.
Πολλοί δεν είχαν πεθάνει ακόμα και υπέφεραν τρομερά.
Στην παραλία, λίγα λεπτά πριν την αναχώρηση, οι Tούρκοι συνέχιζαν τη δουλειά τους και έκλεβαν τις γυναίκες κάτω από τα μάτια των Aμερικανών».
Είναι χαρακτηριστική η στιγμή που φανερώνει και το μέγεθος του εγκλήματος, όταν ο Γάλλος πρόξενος δικαιολόγησε την καθυστέρηση της άφιξής του σε γεύμα στη φλεγόμενη Σμύρνη του 1922, λόγω του γεγονότος ότι «η λέμβος που τον έφερεν από το γαλλικόν πλοίον, προσέκρουσεν εις πτώματα Ελληνίδων γυναικών που έπλεον εις την παραλίαν!»
Η Γενοκτονία των Ελλήνων, των Ελληνίδων και των Παιδιών, η Γυναικοκτονία και η Παιδοκτονία είναι ένα ζήτημα και η διεθνής του προέκταση αναφέρεται στην υποχρέωση όλων των θεσμών της διεθνούς κοινότητας, να αναγνωρίσουν τη Γενοκτονία που διαπράχθηκε και να αποκαταστήσουν την ηθική βλάβη που υπέστησαν τα θύματα.
Για τον Ελληνικό λαό, παρά τα χαμένα χρόνια και την Ελλαδική ολιγωρία και απροθυμία, παρά την Τουρκική άρνηση και προπαγάνδα, είναι ένα μεγάλο χρέος που γεννά ένα ακόμη μεγαλύτερο καθήκον: Διεθνοποίησης, Αναγνώρισης, Επανόρθωσης, Αποκατάστασης της Μνήμης και της Ιστορικής Αλήθειας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ἐνημερώνουμε τοὺς ἀγαπητοὺς ἀναγνῶστες μας, ὅτι σχόλια, τὰ ὁποῖα ἐμπεριέχουν προσβλητικοὺς χαρακτηρισμούς, διαφημίζουν κόμματα ἢ εἶναι γραμμένα μὲ λατινικοὺς χαρακτῆρες (γκρήκλις), θὰ διαγράφωνται ἄνευ προειδοποιήσεως!