Σχόλιο
Μερικές ταινίες είναι πολύ εμπνευσμένες και αναζωογονητικές, προφανώς γεμάτες καλά μηνύματα. Περιμένουμε από τις ταινίες του Frank Capra να διδάξουν πολύτιμα ηθικά μαθήματα. Ωστόσο, και πολλές λιγότερο σοβαρές ταινίες μπορούν να περιέχουν εμπνευσμένες σκηνές. Ακόμη και οι κωμωδίες μπορεί να περιλαμβάνουν μία ή δύο στιγμές κινηματογραφικής σοφίας που μπορούν να εφαρμοστούν στη ζωή μας σήμερα.
Η σημερινή στιγμή της κινηματογραφικής σοφίας προέρχεται από το "Swing Time" από το 1936, ένα μιούζικαλ των Fred Astaire και Ginger Rogers που ήταν η έκτη από τις δέκα ταινίες του χορευτικού διδύμου μαζί. Η σκηνή λαμβάνει χώρα 15 λεπτά μετά την ταινία των 103 λεπτών, όταν οι πρωταγωνιστές συναντιούνται για πρώτη φορά. Η Penny Carroll (Rogers) λέει σε έναν αστυνομικό ότι ο Lucky Garnette (Astaire) έκλεψε το διαμέρισμά της, αλλά ο αξιωματικός αρνείται να το πιστέψει, επειδή ο Lucky φοράει ένα αριστοκρατικό και ακριβό παλτό. Αυτή η μάλλον απίθανη αρχή ενός ειδυλλίου για το ζευγάρι δείχνει πώς τα ρούχα κάνουν πραγματικά τον άντρα.
Όταν ξεκινά η ταινία, οι συνάδελφοι χορευτές του Lucky τον ξεγελούν για να χάσει τον δικό του γάμο επειδή δεν θέλουν να αποσυρθεί. Ο μελλοντικός πεθερός του τζογαδόρου (Landers Stevens) λέει στη συνέχεια ότι δεν θα τον αφήσει να παντρευτεί την κόρη του, Margaret (Betty Furness), εκτός αν αποδείξει την αξία του κερδίζοντας 25,000 $. Αυτός και ο φίλος του Pop Cardetti (Victor Moore) ξεκίνησαν για τη Νέα Υόρκη με τίποτα άλλο εκτός από το τυχερό του νόμισμα των 25 σεντς. Όταν ζητάει από μια περαστική γυναίκα, την Penny, ψιλά για το νόμισμά του, καταλήγει εκείνη να πιστεύει ότι την έκλεψε. Φυσικά, ο αστυνομικός αρνείται να την πιστέψει, επειδή εκείνος είναι ακόμα ντυμένος κομψά για το γάμο του. Στη συνέχεια, ο Lucky ακολουθεί την Penny στη σχολή χορού όπου εκείνη εργάζεται.
Αφού παραλίγο να απολυθεί η Penny επειδή ο εργοδότης της (Eric Blore) την ακούει να λέει ότι ο Lucky δεν θα μάθει ποτέ πώς να χορεύει, εκείνος σε μια οντισιόν σε νυχτερινό κέντρο την διαψεύδει ευχάριστα εκτελώντας μια συγκλονιστική χορευτική ρουτίνα μαζί της. Εν τω μεταξύ, ο Pop συναντά τη μεσήλικη φίλη της Penny, Mabel (Elen Broderick). Ο Lucky και ο Pop μετακομίζουν στο ξενοδοχείο όπου μένουν τα κορίτσια. Καθώς ο Lucky τζογάρει στην καλή τύχη και για την καρδιά της Penny τις επόμενες εβδομάδες, οδηγείται σε εσωτερικές συγκρούσεις αφού συνειδητοποιεί ότι η επίτευξη του στόχου του να κερδίσει τα χρήματα θα του φέρει πίσω τη Margaret και θα τον απομακρύνει από την Penny.
Η σκηνή
Όταν ο Lucky και ο Pop φτάνουν στη Νέα Υόρκη, είναι τόσο άφραγκοι που ο Lucky αποφασίζει να χαλάσει το τυχερό του νόμισμα για να αγοράσει στον Pop τσιγάρα. Η ξένη από την οποία ζητάει να του χαλάσει το νόμισμα τυχαίνει να είναι η Penny. Όταν βάζουν τα χρήματα στον αυτόματο πωλητή τσιγάρων, πετάει ένα σωρό ρέστα. Δεδομένου ότι τώρα έχουν περισσότερα χρήματα, ο Pop αποφασίζει να αγοράσει πίσω το σύμβολο καλής τύχης του φίλου του. Η Penny, όμως, έχει δυσανασχετήσει με τους δύο ξένους όταν την προλαβαίνουν. Δεδομένου ότι δεν είναι πρόθυμη να ανταλλάξει το νόμισμα, ο Pop το βουτάει από την τσάντα της. Εκείνη πιστεύει ότι ο Lucky το έκανε, οπότε καλεί έναν αστυνομικό και τον κατηγορεί για κλοπή.
Παρ' όλο που η Penny είναι πράγματι το θύμα, ο αστυνομικός παίρνει το μέρος του Lucky. Τη ρωτάει γιατί ένας κύριος σαν κι αυτόν θα έκλεβε μικρά ρέστα και μάλιστα ζητά συγγνώμη από τον Lucky για την αναστάτωση. Φυσικά, ο Lucky και ο Pop δεν ξεκαθαρίζουν την παρεξήγηση, αφού δεν είναι πρόθυμοι να πάνε φυλακή. Στη συνέχεια, αισθάνεται άσχημα που προκάλεσε τόσα προβλήματα στην Penny, οπότε αποφασίζει να την ακολουθήσει στο χώρο εργασίας της, όπου συνεχίζει να την ενοχλεί περαιτέρω.
Η σημασία
Σε πολλές σκηνές ταινιών όπως αυτή, ένας αστυνομικός θα πιστέψει αυτόματα μια κυρία που λέει ότι ένας άντρας την ενοχλεί, δεδομένου ότι οι αρχές ήταν πρόθυμες να προστατεύσουν τις γυναίκες από τους κορτάκηδες - τουλάχιστον σύμφωνα με τους σεναριογράφους. Σε αυτή την περίπτωση, ωστόσο, ο αστυνομικός υποθέτει ότι το κορίτσι παρενοχλεί τον άνδρα. Γιατί αυτή η τροπή σε αυτήν την περίπτωση; Αν μια νεαρή γυναίκα ντυνόταν όπως Penny περπατώντας σε έναν δρόμο της Νέας Υόρκης σήμερα, θα γύριζε μερικά κεφάλια λόγω του πόσο κομψή και επίσημη φαινόταν με το φόρεμα μέχρι τη μέση της γάμπας, τα ασορτί παπούτσια και το χαριτωμένο καπέλο. Ωστόσο, το 1936, αυτή η ενδυμασία ήταν τυπική ημέρα για μια μέση εργαζόμενη γυναίκα. Αντίθετα, ο Lucky φοράει ένα cutaway παλτό, που μερικές φορές ονομάζεται πρωινό παλτό, το οποίο ήταν ένα από τα πιο επίσημα σύνολα που θα μπορούσε να φορέσει ένας άνδρας. Ο αξιωματικός υποθέτει ότι ο Lucky είναι ένας πλούσιος κύριος, οπότε γιατί να χρειαστεί να κλέψει 25 σεντς; Αντίθετα, θα ήταν πολύ πιο λογικό ότι ένα φτωχό κορίτσι θα ήθελε να πάρει χρήματα από αυτόν.
Αυτή η σκηνή δείχνει πόσο το ντύσιμό σας καθορίζουν τον τρόπο με τον οποίο σας αντιλαμβάνονται οι άνθρωποι. Ο Lucky είναι χορευτής και τζογαδόρος που δεν του ανήκει ούτε ένα δολλάριο. Ωστόσο, επειδή είναι ντυμένος σαν κύριος, ο αξιωματικός υποθέτει ότι είναι τέτοιος. Δεν προτείνω ότι κάποιος πρέπει να ντύνεται όμορφα για να κρατήσει μακριά την υποψία από τα όργανα επιβολής του νόμου, ωστόσο, το να φοράτε κλασσικά, κομψά ρούχα σας επιτρέπει να παρουσιάσετε τον εαυτό σας με αξιοπρέπεια και σεμνότητα.
Ντύνομαι ως κυρία ή ως τζέντλεμαν
Τι θα είχε συμβεί σε αυτή τη σκηνή αν ο Lucky φορούσε ένα απλό κοστούμι; Ο αστυνομικός πιθανότατα θα τον είχε συλλάβει ως μικροκλέφτη και κορτάκια. Αντ' αυτού, ξέφυγε και μάλιστα εισέπραξε και μία συγγνώμη! Αυτή η σκηνή δείχνει ότι τα ρούχα κάνουν πραγματικά τον άνθρωπο.
Την επόμενη φορά που θα ντυθείτε για ένα σημαντικό γεγονός, μια επαγγελματική συνάντηση ή ακόμα και μια συνηθισμένη μέρα στην πόλη, θυμηθείτε αυτή τη σκηνή. Αν θέλετε οι άνθρωποι να σας αντιλαμβάνονται ως κυρία ή κύριο με στυλ, ακεραιότητα και παράδοση, δοκιμάστε να ντυθείτε όπως αντικατοπτρίζει τις αξίες σας.
Οι απόψεις που εκφράζονται σε αυτό το άρθρο είναι οι απόψεις του συγγραφέα και δεν αντικατοπτρίζουν απαραίτητα τις απόψεις των Epoch Times.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ἐνημερώνουμε τοὺς ἀγαπητοὺς ἀναγνῶστες μας, ὅτι σχόλια, τὰ ὁποῖα ἐμπεριέχουν προσβλητικοὺς χαρακτηρισμούς, διαφημίζουν κόμματα ἢ εἶναι γραμμένα μὲ λατινικοὺς χαρακτῆρες (γκρήκλις), θὰ διαγράφωνται ἄνευ προειδοποιήσεως!