Ελευθέριος Ανδρώνης
 |
| ΑΦΟΥ ΑΠΕΥΘΥΝΟΥΜΕ ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ 'Ε Υ Γ Ε' ΣΤΟΝ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗ, ΝΑ ΖΗΤΗΣΟΥΜΕ ΝΑ ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΟΥΝ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟ ΔΙΑΔΩΣΟΥΝ ΑΠΑΝΤΕΣ, ΟΣΟ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΜΠΟΡΟΥΝ! |
Ένα γεγονός, που για τον πολύ κόσμο πέρασε απαρατήρητο λόγω των καταστροφών που έπληξαν τη χώρα μας, δείχνει τήν μανιασμένη λύσσα, που διακατέχει ένα σημαντικό κομμάτι της κοινωνίας μας, απέναντι σε καθετί που σχετίζεται με την Ορθόδοξη πίστη.
Δείχνει ακόμα το πόσο πολύ απέχουμε σαν κοινωνία από την αληθινή μετάνοια, που θα έπρεπε να μας συντροφεύει στούς δύσκολους καιρούς που μας περιμένουν μπροστά μας.
Σε αυτές τις ημέρες της εθνικής συμφοράς που θα έπρεπε να στρέφεται η διάνοιά μας ακόμα περισσότερο στον Θεό, κάποιοι μασούν τις γλώσσες τους από μίσος, γιατί δεν αντέχουν να βλέπουν εκκλησίες να χτίζονται και θέλουν μόνο να τις βλέπουν να καταστρέφονται.
Ο δημοφιλής κωμικός Αλέξανδρος Τσουβέλας, ίσως μέχρι πρόσφατα να μην είχε συνειδητοποιήσει τήν μανία, την εμπάθεια και τον φανατισμό μιας μεγάλης μερίδος του κόσμου, που επικαλείται έναν δήθεν «προοδευτισμό» και στην πραγματικότητα συμπεριφέρονται σαν μετανεωτερικοί «ταλιμπάν».
Τώρα απέκτησε εμπειρία περί αυτού, με τον άσχημο τρόπο.
Και σοκαρίστηκε από αυτό που βίωσε, όπως έγραψε ο ίδιος.
Το ζήτημα έχει ως εξής:
Ο 'μάνατζερ' και φίλος του Αλέξανδρου Τσουβέλα, Νίκος Γεωργιάδης, πρότεινε στον γνωστό κωμικό να πραγματοποιήσει μια παράσταση στην Αλεξανδρούπολη, για να μαζευτούν χρήματα, ώστε να αναστηλωθεί ένα καμμένο εκκλησάκι στο Αετοχώρι.
Πρόκειται για τον ιστορικό ναό της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος, έναν ναό – σύμβολο για την περιοχή του Αετοχωρίου, όπου πολλές οικογένειες είχαν συνδέσει με ευτυχισμένες στιγμές της ζωής τους, αφού πολλοί είχαν βαφτίσει εκεί τα παιδιά τους, εκεί είχαν κάνει τους γάμους τους και σε αυτή την αγαπημένη τους εκκλησία, είδαν τελικά να καίγεται ολοσχερώς ένα αναπόσπαστο κομμάτι της ιστορίας του τόπου τους, από την εφιαλτική πυρκαγιά που σάρωσε τον Έβρο για 15 ημέρες.
Ο ίδιος ο Νίκος Γεωργιάδης είχε γράψει σε ανάρτησή του, ότι «με λύγισε και με στεναχώρησε η καμμένη εκκλησία του χωριού μου (Αετοχώρι), όπου πέρασα εκεί σχεδόν όλα τα Πάσχα από την εφηβική μου ηλικία έως και τώρα».
Ορμώμενος από την επιθυμία του ίδιου, άλλα και των συγχωριανών του να ξαναδούν όρθιο το εκκλησάκι της Μεταμορφώσεως να εξαγιάζει και πάλι τον τόπο τους, ο Νίκος Γεωργιάδης – όπως είπαμε – ζήτησε από τον Α.Τσουβέλα να γίνει μια παράσταση στην Αλεξανδρούπολη, ώστε τα έσοδα να διατεθούν αποκλειστικά για την ανέγερση της κατεστραμμένης εκκλησίας.
Ο κωμικός δέχτηκε με την καρδιά του να βοηθήσει γι’ αυτόν τον ιερό σκοπό και η παράσταση έλαβε χώρα στις 4 Σεπτεμβρίου στο δημοτικό θέατρο της πόλεως και έγινε 'sold out'.
Από εκείνη την ημέρα και μετά, ο Α.Τσουβέλας άρχισε να δέχεται έναν διαδικτυακό πόλεμο με καταιγισμό υβριστικών μηνυμάτων, ειρωνειών και «αναθεμάτων» (!), για την απόφασή του να βοηθήσει στην αποκατάσταση της καμμένης εκκλησίας!
Μάλιστα πολλοί έφτασαν ακόμα και στο σημείο διαστροφής να τον κατηγορήσουν ότι κάνει… προσηλυτισμό στους θαυμαστές του!
Ενδεικτικό της λύσσας με την οποία στοχοποιήθηκε ο κωμικός, είναι το ότι παρά την εμπειρία του σε κακόβουλα σχόλια που σίγουρα έχει λόγω της μεγάλης δημοφιλίας του, έγραψε ότι δεν έχει ξαναδεί ποτέ τόσα πολλά υβριστικά μηνύματα!
Η μαζική επίθεση που δέχθηκε ο Α. Τσουβέλας, τον ανάγκασε να προβεί σε μια αγανακτισμένη ανάρτηση, όπου λέει τα αυτονόητα (που δυστυχώς στην εποχή μας έχουν γίνει ακατανόητα), ότι δηλαδή δεν κάνει ούτε προσηλυτισμό, ούτε όρισε σε κανέναν τι θα πιστέψει και τι όχι, άλλα απλά έπραξε αυτό, που ένοιωσε ως σωστό.
Σε κάθε περίπτωση, ο δημοφιλής κωμικός πήρε μια καλή γεύση από τήν μούχλα του μεσαίωνος που κουβαλούν μέσα τους, όλοι εκείνοι που καλύπτουν το μίσος τους για την Ορθοδοξία με τον μανδύα της «προοδευτικότητος».
Οι αγαθοεργίες γι’ αυτούς είναι θεμιτές, μόνο για ότι δεν σχετίζεται με τη χριστιανική πίστη και τα σύμβολά της.
Και ανάθεμα αν πολλοί από αυτούς, δίνουν έστω και ένα πενηνταράκι στον ζητιάνο, που θα βρεθεί στο διάβα τους.
Άφρισαν γιατί είδαν, έναν λαοπρόβλητο κωμικό που τον αγαπά όλη η Ελλάδα να στηρίζει την αξία μιας εκκλησίας, σε μια τοπική κοινότητα που στηρίζει την παράδοσή της και την πίστη της.
Άφρισαν γιατί δεν αντέχουν στην ιδέα ότι χιλιάδες νέοι θα παραδειγματιστούν και θα του πουν μπράβο.
Είναι απολύτως βέβαιο, ότι αν ο Α.Τσουβέλας ανακοίνωνε πως θα διέθετε τα έσοδα μιας παράστασεώς του στην ανέγερση ενός τζαμιού ας πούμε, θα πλημμύριζε το inbox του με ....κροκοδείλια συγχαρητήρια.
Το να επισκευαστεί ένα ταπεινό εκκλησάκι στον ισοπεδωμένο Έβρο όμως, είναι αιτία πολέμου.
Γιατί;
Γιατί θέλουν να εξαφανίσουν οτιδήποτε ελέγχει την τσαλαπατημένη συνείδησή τους.
Όσο πιο πολύ θα σφιχταγκαλιάζονται οι άνθρωποι από τις αλυσίδες των παθών, τόσο πιο πολύ θα τρίζουν τα δόντια, σε ότι τους θυμίζει την ελευθερία της ψυχής και την αιώνια προοπτική.
Η εκκλησία του χωριού ήταν πάντα το θεμέλιο της κάθε τοπικής κοινωνίας.
Σε έναν ιερέα έβλεπαν οι χωριανοί την σεβάσμια, πατρική φιγούρα που τους ένωνε όλους.
Από ένα καμπαναριό ρυθμιζόταν ολόκληρη η μέρα του χωριανού.
Μέσα στην ανάπαυλα της κάθε ακολουθίας, συναντιούνταν τα εγκόσμια της βιοτής με τα υπερκόσμια της πίστεως.
Σε μία κοινή πλακόστρωτη αυλή, μόνιαζαν και μονιάζουν οι χωριανοί, στην χαρά και στην λύπη, στις γιορτές και στις συμφορές.
Η εκκλησία του χωριού είναι η πραγματική, η ζωντανή, η ένθεη εκκλησία του Δήμου.
Και αν είναι και δύο, ή τρεις, ή περισσότερες οι εκκλησίες και τα προσκυνητάρια σε ένα χωριό, τόσο το καλύτερο για την ευλογία του τόπου με τις πρεσβείες των αγίων που τιμώνται.
Χάνονται αυτές οι αξίες δυστυχώς και σε πολλούς η εκκλησία φαίνεται σαν άχρηστο κτίριο που άδικα πιάνει τον τόπο.
Πολλοί σήμερα καταριούνται τις αξίες και τις παραδόσεις που ανέστησαν την Ελλάδα από τον θάνατο της σκλαβιάς.
Αυτή είναι η κοινωνική δεξαμενή της πέμπτης φάλαγγος, που δρα στον τόπο μας και διαβρώνει την ψυχή της πατρίδας μας.
Τι διαφορά έχει αυτή μηδενιστική ιδεολογία που καταδικάζει εκκλησίες να μείνουν για πάντα ερειπωμένες, από τα διαχρονικά εγκλήματα που διαπράττει ο Τούρκος στις σκλαβωμένες πατρίδες μας;
Καμμία απολύτως…
Κάποτε ο π. Κλεόπας, όταν ακόμη ήταν απλός μοναχός, πήγε με το τρένο από το Πασκάνι προς το Μπακάου (στή Ρουμανία). Στο βαγόνι ήταν μόνος. Στην επόμενη στάση ανέβηκε μια ομάδα αξιωματικών του στρατού. Διηγείται ο γέροντας:
ΑπάντησηΔιαγραφήhttps://www.hristospanagia.gr/%ce%b4%ce%b9%ce%b4%ce%b1%ce%ba%cf%84%ce%b9%ce%ba%cf%8c%cf%82-%ce%b4%ce%b9%ce%ac%ce%bb%ce%bf%ce%b3%ce%bf%cf%82-%cf%83%cf%84%cf%8c-%cf%84%cf%81%ce%ad%ce%bd%ce%bf/
Πριν από δυο χρόνια (το έτος 1990) σε κάποια πόλη της Αμερικής είχαμε μαζευτεί σε κάποια εκκλησία και μιλούσαμε. Αφού είχαμε πει αρκετά, ο ιερέας που έκανε τη μετάφραση, έδωσε τέλος στο λόγο, για να συνεχίσουμε την επαύριο. Ανάμεσα στους ακροατές ήταν και κάποιος, που τον έβλεπα όλη την ώρα, να είναι ανήσυχος.
ΑπάντησηΔιαγραφή- Πάτερ, ας ακούσουμε, τι θέλει να μας πει αυτός ο άνθρωπος.
Σηκώνεται και με μεγάλη στενοχώρια - να μη πω αγανάκτιση, λέει:
- Πάτερ, είπατε για το Χριστό, είπατε για τον Απόστολο Παύλο· καλώς είπατε. Αλλά εγώ υποφέρω από ολιγοπιστία, από απιστία. Δεν μπορώ να πιστέψω στον Θεό. Ποιός θα μου σώσει αυτή την πίστη στον Θεό; Ποιός θα με ανακουφίσει από αυτήν την τυραννία, ποιός θα με απαλλάξει απ’ αυτή την κόλαση που ζω; Ποιός θα μου αποδείξει την ύπαρξη του Θεού; Πόσοι
και πόσοι σαν και εμένα υποφέρουν! Ποιός θα βοηθήσει όλους αυτούς τους ανθρώπους;
- Κάθισε άνθρωπε του Θεού, του είπα. Του μίλησα για την ύπαρξη του Θεού και σταμάτησα στο εξής ιστορικό:
«Ο Ναπολέων, ο αυτοκράτορας της Γαλλίας ήταν πολύ σοφός και έμπειρος ιδίως στην πολεμική τέχνη δηλαδή στο να εφευρίσκει τρόπους για να νικά τους εχθρούς. Ήταν επίσης πιστός και ευσεβής άνθρωπος. Είχε όμως ένα στρατηγό άπιστο, που δεν πίστευε στον Θεό. Το ήξερε ο αυτοκράτορας αυτό και πολλές φορές έκανε προσπάθειες, για να πιστέψει ο στρατηγός,
αλλά αυτός πάντα αντιδρούσε και δεν πίστευε.
Μια μέρα από αγάπη ο αυτοκράτορας του λέει:
- Στρατηγέ μου, αύριο το μεσημέρι σε καλώ σε τραπέζι.
- Εμένα; Αναρωτήθηκε ο στρατηγός.
- Εσένα. Θέλω να σου κάνω το τραπέζι· δεν το δέχεσαι;
- Τιμή μου· αλλά δεν είμαι άξιος.
- Εγώ σου κάνω αυτή την τιμή να έρθεις.
Την επαύριο το μεσημέρι, πριν φθάσει ο στρατηγός, ο αυτοκράτορας πήρε μια σχολική σφαίρα και την τοποθέτησε πάνω στο τραπέζι. Ήρθε ο στρατηγός.
- Κάθισε, του λέει ο αυτοκράτορας. Το πρώτο που έχω να σου πω στρατηγέ μου, είναι ότι αυτή η σφαίρα έχει φυτρώσει μόνη της εδώ πάνω.
Τον κοιτάζει κάπως περίεργα ο στρατηγός.
- Μεγαλειότατε, αστειεύεστε;
- Όχι, δεν αστειεύομαι καθόλου, απαντά ο Ναπολέων. Πιστεύω ακράδαντα ότι αυτή η σχολική σφαίρα έγινε μόνη της· δεν ξέρω πως έγινε, πάντως φύτρωσε εδώ πάνω.
- Είναι αδύνατον να γίνει κάτι τέτοιο, λέει ο στρατηγός. - Εγώ πιστεύω, ότι είναι δυνατόν...
- Μα, Μεγαλειότατε, με περνάτε για τρελό;
- Ναι είσαι τρελός! Αν τούτη τη μικρή σφαίρα, που δεν λέει τίποτα, πιστεύεις ότι την κατασκεύασε κάποιος τεχνίτης, πως δεν πιστεύεις ότι όλο το σύμπαν, που λειτουργεί επιστημονικότατα, με κάθε ακρίβεια, δεν το κατασκεύασε ο Θεός; Λειτουργεί εκατομμύρια χρόνια χωρίς να διαταραχθεί η λειτουργία του στο ελάχιστο. Γιατί και η παραμικρή διαταραχή θα
μπορούσε να επιφέρει την καταστροφή του σύμπαντος...
Μόλις άκουσε αυτά ο στρατηγός, σήκωσε τα χέρια του και είπε:
- Παραδίνομαι· πιστεύω στην ύπαρξη του Θεού».
Αυτά είπα εκείνη τη στιγμή, και ο κόσμος που άκουγε, ενθουσιάστηκε και άρχισε να χειροκροτεί, γιατί το ιστορικό αυτό είχε πολύ ψηλαφητή τη μαρτυρία της υπάρξεως του Θεού. Ο Χριστιανός αυτός ηρέμησε και αναπαύτηκε από την μαρτυρία αυτή...
Γέροντας Εφραίμ της Αριζόνας
Αληθινά μοναδικό, δέν τό γνωρίζαμε καί σας ευχαριστούμε πάρα πολύ που μας τό παραθέσατε!
ΔιαγραφήΝά είστε πάντα καλά μέ υγεία!
Ας αφήσουμε αυτούς τους ανθρώπους στην δυστυχία τους αφού έτσι τους αρέσει να ζούν,για να μισούν κάθε τι χριστιανικό Θα το καταλάβαινα αν ήταν μουσουλμάνοι που έτσι κι αλλιώς θέλουν να μας αλλαξοπιστήσουν, όπως το έκαναν πριν 200 χρόνια εδώ ,και συνεχίζουν να το κάνουν σε κάποια κράτη της Ασίας Αλλά είναι χριστιανοί, πάει το μυαλό μου ότι είναι αριστεροί αυτοί οι άνθρωποι, οπότε είναι σκέτη τραγωδία
ΑπάντησηΔιαγραφή