«Ποιος θέλει αυτό το χαρτονόμισμα των 20 ευρώ;»
Όλοι στην αίθουσα σήκωσαν πάνω το χέρι.
Τότε ο καθηγητής το τσαλάκωσε και ξαναρώτησε...
«Υπάρχει κάποιος που θέλει ακόμη αυτό το τσαλακωμένο χαρτονόμισμα;»
Όλοι στην αίθουσα σήκωσαν πάλι πάνω το χέρι.
Έπειτα έριξε το χαρτονόμισμα στο πάτωμα και άρχισε να το κλωτσά και να χοροπηδά πάνω στο 20 €υρω με τα παπούτσια του.
Το μάζεψε από το πάτωμα τσαλακωμένο, λερωμένο, λασπωμένο.
Και τους ξανάκανε την ίδια ερώτηση:
«Ποιος θέλει αυτό το τσαλακωμένο, λερωμένο, λασπωμένο, χαρτονόμισμα των 20 ευρώ;»
Όλοι ξανά στην αίθουσα σήκωσαν πάνω το χέρι.
Φίλοι μου τους είπε:
«Σήμερα θα πάρετε ένα μεγάλο μάθημα».
«Ό,τι και να έκανα στο χαρτονόμισμα εσείς πάλι το θέλατε γιατί δεν έχασε την αξία του.
Ακόμη αξίζει 20 €υρώ!!!»
«Πολλές φορές στην ζωή, μας τσαλακώνουν, μας κτυπούν, μας ρίχνουν κάτω στο πάτωμα, μας ποδοπατούν… άνθρωποι και γεγονότα.
Έτσι, πιστεύετε πως πλέον δεν έχετε καμία αξία…»
«...αλλά η πραγματική σας αξία δε θα έχει αλλάξει στα μάτια αυτών που σας αγαπούν πραγματικά.»
«...αλλά η πραγματική σας αξία δε θα έχει αλλάξει στα μάτια αυτών που σας αγαπούν πραγματικά.»
«…Ακόμη και τις μέρες που δεν είμαστε στα καλύτερα μας, η αξία μας παραμένει»!!!
🌻
Πηγή: Λύρα του Πνεύματος
'c.G.'
Εμπνευσμένο όσο δέν γίνεται αυτό τό έξοχο παράδειγμα του καθηγητού, πρός τούς μαθητές του!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστούμε πολύ καλέ μας φίλε 'c.G.' !
(Εγκάρδιους Xαιρετισμούς στήν Ομογένειά μας της Νέας Υόρκης).