Πάντοτε ήμασταν 300…

του Ανδρέα Μπουλάκη

αρθρογραφεί για katanixi.gr

Σ’ αὐτή τήν χώρα σέ ὅποιο ὕψος βρίσκεται ἡ προδοσία, σέ αὐτό τό ἲδιο ὕψος βρίσκεται ὁ ἡρωϊσμός καί ἡ αὐταπάρνηση κατά τήν ὥρα τῆς μάχης. 

Οὐδέποτε μᾶς ἀπασχόλησε ἡ ἀριθμητική ὑπεροχή τοῦ ἀντιπάλου, γι’ αὐτό πάντοτε τριακόσιοι ἒγραφαν τήν ἱστορία τοῦ ἒθνους μας. 

Στίς Θερμοπύλες τό 480 π.Χ., στήν πύλη τοῦ Ἁγίου Ρωμανοῦ τό 1453, κατά τήν μάχη στό Δραγατσάνι τόν Ἰούνιο τοῦ 1821, κατά τήν μάχη στό Μανιάκι τόν Μάιο τοῦ 1825, κατά τήν μάχη τοῦ ὑψώματος Χασάν Μπέλ τόν Αὒγουστο τοῦ 1922, κατά τήν μάχη τοῦ Ὀχυροῦ Ἰστίμπεη τόν Ἀπρίλιο τοῦ 1941 καί κατά τήν μάχη τοῦ Στρατοπέδου τῆς ΕΛΔΥΚ τόν «μαῦρο» Αὒγουστο τοῦ 1974. 

Αὐτή ἡ τελευταία μάχη (14 – 16/8), ἡ πιό ἂνιση μάχη τῆς Νεώτερης Ἱστορίας μας, ὅπου 318 γενναῖοι ἀντιμετώπισαν 6.900 περίπου στρατιῶτες τοῦ ἐχθροῦ (δηλαδή ἕνας ἀπέναντι σέ εἰκοσιδύο …), ἡ ὁποία διδάσκεται στήν Βρετανική Στρατιωτική Ἀκαδημία, σύμφωνα μέ τήν μαρτυρία τοῦ τελευταίου Στρατοπεδάρχη τῆς ΕΛΔΥΚ Ἀνχη (ΠΖ) Παναγιώτη Σταυρουλόπουλου, ἒχει ὡς ἐξῆς.

Στίς ἀρχές Ἰουλίου τοῦ 1974, ὁ Ἀνχης Σταυρουλόπουλος διετάχθη ἀπό τό ΓΕΣ νά συνοδεύσει στήν Κύπρο τήν σειρά ἀντικατάστασης τῆς ΕΛΔΥΚ μέ τό Α/Γ ΛΕΣΒΟΣ, κυβερνήτης τοῦ ὁποίου ἦταν ὁ ἀείμνηστος Πλωτάρχης Ἐλευθέριος Χανδρινός καί νά παραλάβει ἀπό ἐκεῖ τούς ἀπολυόμενους πού ἐπαναπατρίζονταν. Τό ταξίδι ξεκίνησε στίς 13 Ἰουλίου τό βράδυ καί στίς 19 Ἰουλίου τό χάραμα, ἒφθασαν στό λιμάνι τῆς Ἀμμοχώστου. 

Οἱ ὁπλῖτες ἀποβιβάστηκαν καί μεταφέρθηκαν, ἀλλά ὂχι τά πυρομαχικά πού μετέφεραν στό πλοῖο, διότι οἱ διαταγές ἦσαν πώς κατά τό πραξικόπημα τῆς 15ης Ἰουλίου βρέθηκαν μεγάλες ποσότητες πολεμικοῦ ὑλικοῦ στίς ἀποθῆκες τοῦ Μακαριακοῦ καθεστῶτος, ὁπότε θά ἦταν … πλεονασμός νά ἀφήσουν καί ἂλλα πυρομαχικά. 

Ἀφοῦ ἐπιβιβάστηκαν οἱ ἀπολυόμενοι, αὐθημερόν, ξεκίνησαν γιά τήν ἐπιστροφή.

Τήν ἑπομένη τό πρωί, ὁ Κυβερνήτης τοῦ πλοίου ἂκουσε στό ραδιόφωνο ὅτι οἱ Τοῦρκοι ἐπιχειροῦν ἀπόβαση στό νησί καί ὅτι κηρύχθηκε ἐπιστράτευση στήν Κύπρο. 

Οἱ ὁπλῖτες, οἱ ὁποῖοι ἂκουσαν τά νέα στά ραδιοφωνάκια τους, ἒστειλαν στήν γέφυρα τοῦ ἁρματαγωγοῦ μία ἐπιτροπή καί ζήτησαν νά γυρίσουν πίσω. 

Ἀπό τή μία τούς περίμενε τό ἀπολυτήριο στήν Ἑλλάδα, ἀλλά ἀπό τήν ἂλλη σκέφτονταν καί τά «στραβάδια» – ὅπως ἒλεγαν – πού θά κληθοῦν νά πολεμήσουν μή ξέροντας «ποῦ τούς πᾶν τά τέσσερα». 

Τελικῶς μετά ἀπό ἀρκετές διαταγές, πού ἡ ἑπόμενη ἀναιροῦσε τήν προηγούμενη, ἀποβιβάστηκαν στήν Πάφο, μέ σκοπό νά κατευθυνθοῦν ἀμέσως πρός Λευκωσία. 

Ὁ Χανδρινός, μάλιστα, διέταξε τό ἂνοιγμα μερικῶν κιβωτίων φορητοῦ ὁπλισμοῦ πού δέν εἶχε ἐκφορτωθεῖ στήν Ἀμμόχωστο, προκειμένου νά τά πάρουν οἱ ὁπλῖτες, ὥστε νά μήν εἶναι τελείως ἂοπλοι στήν διαδρομή. Γιά αὐτή του τήν ἐνέργεια πέρασε κατόπιν Ε.Δ.Ε. !!! 

Μά ἂοπλους θά τούς ἂφηνε νά περάσουν μέσα ἀπό Τουρκοκυπριακούς θύλακες;;; 

Ἀφοῦ ἀπέπλευσε τό ΛΕΣΒΟΣ, ὁ Χανδρινός εἶχε τήν φαεινή ἰδέα νά πλεύσει πρός Αἲγυπτο καί ὂχι πρός Ρόδο ὅπως περίμεναν οἱ Τοῦρκοι καί ἒτσι ὂχι μόνο ἒσωσε τό πλοῖο του, ἀλλά προκάλεσε καί μεγάλη ζημιά στούς Τούρκους πού ἀπό λάθος τους βύθισαν ἕνα ἀντιτορπιλλικό τους, κατέστρεψαν ἕνα ἂλλο καί προκάλεσαν σοβαρές ζημιές σέ ἕνα τρίτο, ἀφοῦ πρῶτα αὐτά κατέρριψαν ἕνα ἀριθμό δικῶν τους ἀεροσκαφῶν πού ἀπό λάθος τους, προσέβαλλαν τά δικά τους πλοῖα. 

Καί πῶς τόν ἀντάμειψε τό Ἑλληνικό κράτος; 

Μετά ἀπό λίγα χρόνια τόν ἒστειλε Ναυτικό ἀκόλουθο στήν Ἂγκυρα, γιά νά τόν ...«φ ᾶ ν ε» οἱ Τοῦρκοι πού τόν μισοῦσαν θανάσιμα γι΄αυτό πού τούς προκάλεσε. 

Συνέβη ἕνα «περίεργο» αὐτοκινητιστικό δυστύχημα στήν Θράκη πού τόν ἂφησε  π α ρ ά λ υ τ ο καί μετά ἀπό λίγο πέθανε...

 

Ὁ Σταυρουλόπουλος εἶναι πεπεισμένος, ὅτι τόν Χανδρινό τόν ἒφαγαν οἱ Τουρκικές Μυστικές Ὑπηρεσίες γιατί τούς «ἒκαψε τήν γούνα» καί κάποιοι ἐλεεινοί τοῦ ΓΕΝ τούς τόν ἒδωσαν «στό πιάτο».

Ὅταν ὁ Ἀνχης Σταυρουλόπουλος μέ τούς ὁπλῖτες ἒφθασαν στό στρατόπεδο τῆς ΕΛΔΥΚ, διετάχθησαν νά ἐπιτεθοῦν καί νά καταλάβουν τόν Τουρκοκυπριακό θύλακα τῆς Λευκωσίας. Διατέθηκαν τρεῖς λόχοι τυφεκιοφόρων, οἱ ὁποῖοι ἐν πολλοῖς στελεχώθηκαν μέ καινούργιους ὁπλῖτες. 

Πέραν τοῦ ὅτι τούς βρῆκε ἡ νύχτα καί δυσκολεύτηκαν νά προσανατολιστοῦν, μιᾶς καί ἦταν «φρέσκιοι» στήν μονάδα, στάλθηκαν νά πολεμήσουν σέ μία ἀναλογία ἕνας ἐπιτιθέμενος κατά τεσσεράμιση (1:4,5) ἀμυνομένων, σέ ἀποψιλωμένο καί χωρίς ἀναχώματα ἒδαφος, ἐνῶ οἱ ἀμυνόμενοι ἀμύνοντο σέ μόνιμα πολυβολεῖα καί ὀχυρωματικά ἒργα ἀπό σκυρόδεμα! 

Σέ ἀντίθεση μέ κάθε λογική στρατηγικῆς πού θέλει τόν ἐπιτιθέμενο πολλαπλάσιο σέ δύναμη τοῦ ἀμυνομένου. 

Οἱ προβλεπόμενες ἀπό τά σχέδια ἐπιθέσεις ἀντιπερισπασμοῦ πρός ὑποβοήθηση τῶν ἀνδρῶν τῆς ΕΛΔΥΚ, δέν πραγματοποιήθηκαν ποτέ, ἂγνωστο γιατί … Οὒτε διατέθηκαν τέτοια πυρά ὑποστήριξης πού νά ἒδιναν ἒστω μία πιθανότητα ἐπιτυχίας στό ὅλο ἐγχείρημα. 

Τελικά οἱ δυνάμεις τῆς ΕΛΔΥΚ ἀναγκάστηκαν νά συμπτυχθοῦν καί νά ἀπαγκιστρωθοῦν πρίν τό πρῶτο φῶς, ὅπου θά μποροῦσε νά τούς βρεῖ στόν κάμπο ἡ Τουρκική ἀεροπορία. Ἦταν μία ἂδικη καί χωρίς ἀντίκρυσμα θυσία γενναίων πολεμιστῶν.

Κατόπιν διαταγῆς, ὁ Ἀνχης Σταυρουλόπουλος τοποθετείται Ὑποδιοικητής τοῦ Συντάγματος τῆς ΕΛΔΥΚ ἀπό 10 Αὐγούστου, ἐνῶ στίς 13 Αυγούστου, ὁ Διοικητής τοῦ Συντάγματος, Σχης (ΠΖ) Νικολαίδης, ἀνακοινώνει στόν Σταυρουλόπουλο, ὅτι ἐκεῖνος μέ 3 Λόχους τυφεκιοφόρων καί τήν Διμοιρία Ἀναγνωρίσεως (πού ἦταν στήν οὐσία «οἱ κομμάντο τῆς ΕΛΔΥΚ») θά ἒφευγαν ἀπό τό Στρατόπεδο κατόπιν διαταγῆς (μία διαταγή πού οὒτε τοῦ τήν ἒδειξε, οὒτε ἢξερε ἂν ἦταν προφορική ἢ γραπτή, οὒτε πιό κλιμάκιο τήν ἐξέδωσε, οὒτε ποιός τήν ἀποφάσισε) καί πώς ἀφήνει πλέον τόν ἲδιο Στρατοπεδάρχη, μέ τούς ὑπόλοιπους 2 Λόχους τυφεκιοφόρων, τόν Λόχο Διοικήσεως καί μέρος τοῦ Λόχου Βαρέων Ὂπλων. 

Εἶναι σημαντικό νά ἀναφερθεῖ ὅτι πέραν τῆς μικρῆς δυνάμεως τῶν ὑπερασπιστῶν τοῦ Στρατοπέδου τῆς ΕΛΔΥΚ (318 ἂνδρες), ἒγινε τό ¨λάθος¨ τῆς ἐπιστροφῆς στούς Τούρκους (κατόπιν συμφωνίας μέ τόν ΟΗΕ) τοῦ Στρατοπέδου τους τῆς ΤΟΥΡΔΥΚ (πού εἶχε νωρίτερα καταληφθεῖ ἀπό τήν ΕΛΔΥΚ), τό ὁποῖον ἦταν πολύ κοντά στήν ἀμυντική μας παράταξη. 

Ἀπό τά ξημερώματα τῆς 14ης Αὐγούστου ἀρχίζει ἡ «Μητέρα τῶν μαχῶν» Ἡ ἐπίθεση τῶν Τούρκων ἦταν σφοδρή. 

Ἡ μάχη ἦταν λυσσώδης ἀλλά παρά τήν συντριπτική ὑπεροχή τοῦ εχθροῦ, οἱ ἀμυνόμενοι κράτησαν τίς θέσεις τους. 

Ἐντύπωση προκαλεῖ τό γεγονός ὅτι ἀπό τό προϊστάμενο κλιμάκιο, οὒτε φωνή οὒτε ἀκρόαση, γιά νά ρωτήσουν ἂν ἀντέχουν, ἂν χρειάζονται κάτι. 

Μόνο τό ἀπόγευμα ἐκείνης τῆς ἡμέρας ἐπικοινώνησε ὁ Διευθυντής τοῦ 2ου Γραφείου τῆς ΕΛΔΥΚ γιά νά ρωτήσει … ἂν οἱ Τούρκοι κατέλαβαν τό Στρατόπεδο!!!

Ἀπό τό πρωί τῆς ἑορτῆς τῆς Ὑπερμάχου Στρατηγοῦ ὅλο τό Στρατόπεδο ἐβάλλετο ἐναλλάξ ἀπό τήν τουρκική ἀεροπορία καί ἀπό πυρά πυροβολικοῦ. 

Στήν αἲτηση τοῦ Σταυρουλόπουλου γιά ἐνίσχυσή του μέ ἅρματα, ἐνῶ τοῦ ἀπήντησαν ὅτι ἐνεκρίθη τό αἲτημά του, δέν ἐστάλησαν ποτἐ!!! 

Μά οὒτε οἱ νοσοκόμοι καί τό ὑγειονομικό ὑλικό πού αἰτήθηκε, ἐνῶ τοῦ ἀπήντησαν πώς θά τοῦ στείλουν, οὐδέποτε ἐστάλησαν. 

Μετά τόν πόλεμο, τόν βρῆκε ὁ ἐπικεφαλῆς τῆς Ἲλης πού διετάχθει νά συνδράμει στόν ἀγῶνα του καί τοῦ εἶπε ὅτι μόλις ξεκίνησαν, ἀκύρωσαν τήν διαταγή καί τούς γύρισαν πίσω… 

Καί μία ἂλλη μέρα, τόν πλησίασε κάποιος πού ὑπηρετοῦσε ὡς ἀσυρματιστής τῆς Διοίκησης καί τοῦ εἶπε πώς ὅταν ρώτησε γιατί ἀνακαλοῦν τήν Ἲλη ἁρμάτων, ἒλαβε τήν ἀπάντηση: 

«Ἂστους αὐτούς … εἶναι ξεγραμμένοι…!!». Τούς θυσίαζαν, λοιπόν, μέ ἐλαφριά τήν καρδιά, στόν βωμό ποιᾶς σκοπιμότητος;

Μέ τό πρῶτο φῶς τῆς μοιραίας 16ης Αὐγούστου, ἡ Τουρκική άεροπορία μέ βόμβες ναπάλμ – ἀπό αὐτές πού ὁ ΟΗΕ εἶχε ἀπαγορεύσει τήν χρήση τους... – μετέβαλλε τήν περιοχή σέ κόλαση. 

Ὅμως παρά τόν σφοδρότατο βομβαρδισμό ἀπό τήν ἐχθρική ἀεροπορία καί πυροβολικό, οἱ λεβέντες τῆς ΕΛΔΥΚ διατηροῦσαν τήν γραμμή ἀμύνης ἀνέπαφη. 

Ὅταν κινδύνεψε ἡ γραμμή ἀμύνης τοῦ Λόχου Διοικήσεως ἀπό ἐπίθεση 150 – 200 Τούρκων Πεζοναυτῶν, δύο ὁπλῖτες βγῆκαν ἀπό τά ὀρύγματά τους καί κρατώντας ὁ καθένας τους στά χέρια ὂρθιος ἕνα browning 0.30’’, ἂρχισαν νά πυροβολοῦν κατά τῶν Τούρκων πεζοναυτῶν μέ ψυχραιμία καί ἐνθουσιασμό, προκαλῶντας τήν ἂτακτη ὑποχώρηση τῶν Τούρκων. 

Δυστυχῶς ὁ ἕνας ἀπό τούς δύο, ὁ Στρ/της Δημήτριος Σιμίτας, ἒπεσε νεκρός ἀπό ἐχθρική βολή πυροβόλου ἅρματος. (ἦταν ἕνας ἀπό τήν ἐπιτροπή πού ζήτησε ἀπό τόν κυβερνήτη τοῦ πλοίου νά γυρίσουν πίσω γιά νά βοηθήσουν τά «στραβάδια».) 

Σέ ἂλλο μέρος τῆς γραμμῆς ἀμύνης, ὁ Λοχαγός (ΜΧ) Σωτήρης Σταυριανάκος, βλέποντας τά ἅρματα νά ἒχουν φθάσει μπροστά τους, βγαίνει ἀπό τό ὂρυγμα καί ἐπιτίθεται τρέχοντας στό πιό κοντινό ἅρμα, μέ σκοπό νά σκοτώσει τόν ὁδηγό του, πυροβολώντας ἀπό τήν θυρίδα! 

Βλέποντάς τον ἀκάλυπτο, τό πλήρωμα ἑνός ἂλλου ἅρματος, κάνει βολή καί τόν πετυχαίνει στό κεφάλι. 

Ἒτσι μάχονταν Ἀξιωματικοί καί Στρατιῶτες. «Ἢ τᾶν ἢ ἐπί τᾶς»! 

Μετά ἀπό μάχες, σῶμα μέ σῶμα, ἀπερίγραπτου ἡρωισμοῦ, οἱ Τούρκοι, σάν πλημμυρίδα τῆς Ἀσιατικῆς Στέππας, «ἒσπασαν» σέ κάποια σημεῖα τίς γραμμές ἀμύνης μας. 

Καί στήν πιό κρίσιμη στιγμή, σταματοῦν οἱ βολές τοῦ πυροβολικοῦ μας!!! 

Σέ ερώτηση τοῦ Ἀνχη Σταυρουλόπουλου πρός τήν 187 ΜΠΠ γιατί σταμάτησαν, ἒλαβε τήν ἀπάντηση πώς δέν ἒχουν ἂλλα βλήματα! Μετά ἀπό ἒρευνα πού ἒγινε ἀργότερα καί μετά ἀπό πιστοποίηση δύο ἀξιωματικῶν βολῆς ἐκ Κύπρου, ἡ 187 ΜΠΠ εἶχε βλήματα …

 Ἁπλῶς ἀπό την Δ/ΠΒ καί συγκεκριμένα ἀπό τόν Σχη (ΠΒ) Γ. Ποῦλο, ἐδόθη ἐντολή νά στραφοῦν τά πυροβόλα γιά βολές ἀλλοῦ. 

Ὁ Διοικητής τῆς 187 ΜΠΠ, Ἀνχης Ταραντίλης, πού εἶχε ἀναλάβει τήν Μοίρα μόλις τήν 13η Αὐγούστου δέν μποροῦσε νά ξέρει ποιές ἦταν οἱ προτεραιότητες βολῆς, γιά νά «πονηρευτεῖ» ὅτι «κάτι δέν πάει καλά». 

Ἀλλά καί ἂν ἀκόμη εἶχαν τελειώσει τά πυρομαχικά τῆς 187 ΜΠΠ, γιατί δέν διετάχθη ἡ 182 ΜΠΠ (σέ αὐτήν τήν Μοίρα τότε, ἦταν Ὑπολοχαγός ὁ μετέπειτα Α/ΓΕΕΘΑ Ἀντγος Ἀντωνακόπουλος), ἡ ὁποία ἦταν ἒτοιμη γιά παροχή πυρῶν ὑποστηρίξεως στό Στρατόπεδο τῆς ΕΛΔΥΚ, νά ἀνοίξει ἐκείνη πῦρ; 

Μήπως τελικά ἡ 187 διετάχθη νά σταματήσει τά πυρά, γιατί τούς θεωροῦσαν «τελειωμένους»; 

Κατόπιν τούτου, περί τήν 13:30’, ὁ Ἀνχης Σταυρουλόπουλος διέταξε σύμπτυξη καί ἀπαγκίστρωση τῶν τμημάτων του. Ἂρχισε τότε μία μάχη ὅπου ἒβλεπες νά ἀναμιγνύονται ἡ ἀπόγνωση, ὁ θυμός καί ὁ ἡρωϊσμός. 

Ἀναφέρθηκε ὅτι εἶδαν ἕναν στρατιώτη, πού δέν τοῦ εἶχε μείνει οὒτε μία χειροβομβίδα, νά ἐκτοξεύει κατά ἅρματος, στα 5 μέτρα μπροστά του, … το ἀτομικό του κράνος, πρίν αὐτό περάσει ἀπό πάνω του!… 

Οἱ Ἀνθστές Κέντρας καί Παπαλάμπρου κάλυπταν μέ πολυβόλα τήν βίαιη ἀπαγκίστρωση τῶν ὑπολοίπων. 

Θεωροῦνται καί οἱ δύο ἀγνοούμενοι … 

Ὁ Στρ/της Κρατημένος ἦταν Ἀλφαμίτης στήν Πύλη τοῦ Στρατοπέδου τήν ὥρα τῆς ἀπαγκίστρωσης, ὅταν τοῦ φώναζαν νά φύγει, κι ἐκεῖνος τούς ἀπάντησε, βάλλοντας κατά τοῦ ἐχθροῦ: 

«Θά μείνω ἐδῶ μέ τόν φίλο μου Θωμᾶ» (ἐννοοῦσε τόν Στρ/τη Λύγγο Θωμᾶ πού εἶχε δεχθεῖ ριπή στά πόδια καί δέν μποροῦσε νά κινηθεῖ)! 

Ἒμειναν καί οἱ δύο γιά πάντα ἐκεῖ … Τότε ἒπεσε στό πεδίον τῆς μάχης καί ὁ Λοχαγός (ΠΖ) Βασίλειος Σταμπουλῆς, ὁ ὁποῖος παρότι ἦταν μέ Φύλλο Πορείας μετατιθέμενος σέ μονάδα τῆς Ἠπειρωτικῆς Ἑλλάδος, αὐτός μέ δική του ἐπιλογή ἒμεινε ἐκεῖ γιά νά συνδράμει ὅπου τοῦ ζητηθεῖ. 

Κάποια στιγμή, γύρω στίς 15:30’, ὁ Ἀνχης Σταυρουλόπουλος βλέπει ὅτι ἡ σημαία μας, ἐκεῖ πού ἦταν ὁ 2ος Λόχος, κυμάτιζε ἀκόμη! Ἀναρωτήθηκε γιατί ἦταν ἀκόμη ἐκεῖ καί δέν ξεκίνησαν τήν ἀπαγκίστρωση. 

Τί εἶχε συμβεῖ; 

Ὁ ἀγγελιοφόρος δέν ἒφτασε ποτέ στόν 2ο Λόχο γιά νά τούς δώσει τήν διαταγή τῆς ἀπαγκίστρωσης καί ἐκεῖνοι πολεμοῦσαν … μέχρι ἑνός! 

Παίρνει ἀμέσως τό τζίπ, πηγαίνει στόν χῶρο τοῦ 2ου Λόχου καί στό «παρά πέντε» ἒδωσε ὁ ἲδιος τήν διαταγή σέ ὅσους ἀπέμειναν …

Οἱ Τούρκοι κατά τή συνήθειά τους δέν σεβάστηκαν τούς ΗΡΩΕΣ νεκρούς μας. 

Σέ κάποιους ἒκοψαν τά κεφάλια, ἒβαλαν τίς σωρούς τους στό δρόμο (τίς ἂφησαν ἂταφες γιά 2-3 μέρες) καί τίς φωτογράφιζαν. 

Ἂλλα κεφάλια τά ἒβαλαν πάνω στήν Πύλη τοῦ Στρατοπέδου… 

Βάρβαροι, ἀπόγονοι τῶν Μογγόλων… 

Ἦταν τόσο τό μίσος τους γιά τούς ἂνδρες τῆς ΕΛΔΥΚ, διότι τούς ἒκοψαν τή φόρα νά καταλάβουν ὅλη τή Λευκωσία. 

Δέν μποροῦσαν νά διανοηθοῦν ὅτι 318 ἂνδρες ἐγκαταλελειμμένοι ἀπό ὅλους, χωρίς ἅρματα, χωρίς ἀντιαρματικά, χωρίς ἀεροπορία, ἀντιμετώπισαν 6.900 περίπου πάνοπλους Τούρκους στρατιῶτες, μέ 4 Ἶλες ἁρμάτων, Πυροβολικό καί βέβαια τήν πανταχοῦ παροῦσα Τουρκική Ἀεροπορία. 

Μία ἂναλογία ἕνας ἐναντίον εἰκοσιδύο (1:22)!!! 

Τό διαχρονικό καρφί στήν καρδιά τῶν συγγενῶν εἶναι οἱ ἀγνοούμενοι. 

Ἂν ὁ ἂνθρωπός σου σκοτωθεῖ, τόν παίρνεις, τόν θάβεις, τόν κλαῖς, ἀλλά τό παίρνεις ἀπόφαση. Ἓπεσε γιά τήν Πατρίδα.

 Ἀγνοούμενος ὅμως; 

Ἡ μάχη τῆς ΕΛΔΥΚ καί τό ὁλοκαύτωμα τοῦ Στρατοπέδου καί τῶν Ὑπερασπιστῶν του, θεωρήθηκε ἀπό τούς οὐδέτερους παρατηρητές, ὡς «Η ΠΙΟ ΑΝΙΣΗ ΜΑΧΗ ΤΗΣ ΝΕΩΤΕΡΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ»! 

Γι’ αὐτό τόν λόγο διδάσκεται αὐτή ἡ μάχη στήν Βρετανική Στρατιωτική Ἀκαδημία.

Μετά τόν πόλεμο, ξέρετε πῶς ἀντάμειψε ἡ πατρίδα τόν Σταυρουλόπουλο; 

Μόλις προήχθη, λίγο καιρό μετά, σέ Συνταγματάρχη καί ἐνῶ ὁ βαθμός του καί ἡ ἐμπειρία του, δικαιολογοῦσε ἀνάληψη καθηκόντων Διοικητοῦ Συντάγματος ἢ Ὑποδιοικητοῦ Ταξιαρχίας, τόν μετέθεσαν σέ μία « μ ο ν ά δ α - φ ά ν τ α σ μ α » στήν Κρήτη, ἕνα Τάγμα Ἐπιστρατεύσεως γιά νά διοικήσει 20 ἀπείθαρχους (λόγω ἐντοπιότητας) φαντάρους (!) καί μετά ἀπό λίγο καιρό τόν  ἀ π ο σ τ ρ ά τ ε υ σ α ν… 

Εἶναι κατάπτυστο ὅταν  ἂ κ α π ν ο ι Ἀξιωματικοί τῶν Ἐπιτελεἰων μέ μόνο προσόν τά «τσίγγινα στολίδια» στό πέτο, ἀποτέλεσμα πολυετοῦς  γ ο ν υ κ λ ι σ ί α ς,  νά πετᾶνε μέ εὐκολία στόν κάλαθο τῶν ἀχρήστων τέτοιους Ἀξιωματικούς.

Ἐνίοτε οἱ «Ἐφιάλτες τοῦ Ἒθνους» δέν φοροῦν μόνο ἡμίψηλο καπέλο πολιτικοῦ, ἀλλά καί στολή Στρατιωτικοῦ. 

Καί αὐτοί εἶναι οἱ πιό ἐλεεινοί!

Η πηγή αυτού του άρθρου, είναι η μαρτυρία του ίδιου του τελευταίου στρατοπεδάρχη της ΕΛΔΥΚ, Παναγιώτη Σταυρουλόπουλου, στο βιβλίο του, «Το χρονικό της μάχης της Ελληνικής Δύναμης Κύπρου 14-16/8/1974», εκδόσεις ΠΕΛΑΣΓΟΣ, Οκτώβριος 2016.

https://katanixi.gr/2019/04/15/%cf%80%ce%ac%ce%bd%cf%84%ce%bf%cf%84%ce%b5-%ce%ae%ce%bc%ce%b1%cf%83%cf%84%ce%b1%ce%bd-300/

"ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ"