«ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΗ»: ΤΙ ΑΚΡΙΒΩΣ ΕΟΡΤΑΖΟΥΝΕ ΣΤΙΣ 24 ΙΟΥΛΙΟΥ;… ( Καί θά έπρεπε νά εορτάζουμε; )

 

Γράφει ο Μάνος Χατζηδάκης

Στίς 24 Ἰουλίου 1974 δέν ὑπῆρξε στήν οὐσία ”ἀποκατάστασις τῆς Δημοκρατίας».

Ὑπῆρξε ἁπλῶς ἐγκαθίδρυσις ἑνός νέου καθεστῶτος.

Τό καθεστώς πού ἐγκαθίδρυσε ἡ “Μεταπολίτευσις” στηρίχθηκε πάνω στά θεμέλια μίας ἐθνικῆς προδοσίας καί τριῶν συνεχῶν πραξικοπημάτων:

• Στό Πραξικόπημα τῶν Στρατηγῶν τῆς 23ης Ἰουλίου 1974.

• Στήν ἐθνική προδοσία τῆς Κύπρου την κατοχή της οποίας παρέλαβε στις 24 Ιουλίου 1974 στο 4% και καί την έφτασε μέχρι της 15 Αυγούστου 1974 στο 38% τῆς νήσου ἀπό τούς Τούρκους.

• Στό Συνταγματικό Πραξικόπημα τῆς 1ης Αὐγούστου 1974 πού κατήργησε τό νόμιμο Σύνταγμα 1968/73 καί ἐπανέφερε τό Σύνταγμα τοῦ 1952 χωρίς τίς θεμελιώδεις διατάξεις του.

• Καί στό Δικαστικό Πραξικόπημα τῆς 3ης Ὀκτωβρίου 1974 καί τοῦ Δ΄ Ψηφίσματος μέ τό ὁποῖο ἐξόντωσε πολιτικά καί φυσικά τούς πολιτικούς ἀντιπάλους του μέ ἐξορία καί ἐντελῶς παράνομες διώξεις καί φυλακίσεις.

Νομική συνέχεια τῆς “χούντας” Ἰωαννίδη

Στήν πραγματικότητα, ἡ “Μεταπολίτευση” ὑπῆρξε ἡ ἄμεση συνέχεια τοῦ καθεστῶτος τῆς 25ης Νοεμβρίου:

• Ὁ ἴδιος ὁ Καραμανλῆς εἶχε ὁρκισθῆ στό Σύνταγμα τοῦ 1973 καί εἶχε ὑπογράψει στό Φ.Ε.Κ. πού ὡς ἔμβλημα εἶχε τόν «ἀναγεννώμενο ἐκ τῆς τέφρας τοῦ φοίνικα».

• Ὁ Πρόεδρος τῆς «25ης Νοεμβρίου» Φ. Γκιζίκης -στόν ὁποῖο ὁρκίσθηκε ὡς πρωθυπουργός ὁ Καραμανλῆς- συνέχισε νά εἶναι καί Πρόεδρος τῆς «Μεταπολιτεύσεως» μέχρι τίς 19 Δεκεμβρίου 1974!

• Ἡ ἡγεσία τῶν Ἑνόπλων Δυνάμεων τοῦ Ἰωαννίδη, συνέχισε νά εἶναι καί ἡγεσία τῶν Ἑνόπλων Δυνάμεων τοῦ Καραμανλῆ.

Οἱ Μπονάνος καί Γαλατσάνος ἀποστρατεύθηκαν μόλις στίς 19 Αὐγούστου 1974.

Καί οἱ Ἀραπάκης καί Παπανικολάου τόν Ἰανουάριο τοῦ 1975!

Καί αὐτοί, παρότι ἦσαν οἱ ὑπαίτιοι τῆς προδοσίας τῆς Κύπρου ἔλαβαν βαθμούς ἀποστρατείας καί συντάξεις ἀκόμη δε καί τίτλο “Ἐπιτίμου Ἀρχηγοῦ”, τήν ὥρα πού ὁ Παπαδόπουλος καί οἱ συνεργάτες του ἐφυλακίζοντο!

Ἄς ἀναφερθῆ ἐπίσης ὄτι ὁ Ἰωαννίδης ἀπεστρατεύθη στίς 26 Σεπτεμβρίου 1974 ἀφοῦ προήχθη πρῶτα σέ Ὑποστράτηγο…

Δηλαδή ὁ Καραμανλῆς δίωξε καί φυλάκισε τόν Γ. Παπαδόπουλο καί τούς πρωτεργάτες τῆς 21ης Ἀπριλίου, ενώ τίμησε μέ προαγωγές καί συντάξεις τούς πρωταγωνιστές τῆς Ιωαννιδικής 25ης Νοεμβρίου καί ὑπαιτίους τῆς προδοσίας τῆς Κύπρου!…

Τήν ἴδια ὥρα πού ὁ Γεώργιος Παπαδοπουλός ἐνεκλείετο παρανόμως στήν φυλακή, ὁ Φαίδων Γκιζίκης ἐλάμβανε εὐχαριστήρια ἐπιστολή τοῦ Καραμανλῆ γιά τάς… «εἰς τό Ἔθνος πολυτίμους πράγματι ὑπηρεσίας» (!) καί ἀπελάμβανε ἰσοβίως συντάξεως καί κρατικοῦ αὐτοκινήτου ὡς πρώην Πρόεδρος!…

Ἡ ρήσις τοῦ ὑπουργοῦ Ἐθνικῆς Ἀμύνης πρός τούς Ἀρχηγούς τῶν Κλάδων: «Τώρα θά δῆτε μέ τόν Καραμανλῆν τί θά πῆ δικτατορία» (Γ. Μπονάνου «Ἡ Ἀλήθεια» σελ. 321) ἐπιβεβαιώθηκε κατά τρόπο συντριπτικό.

Τά ”πρωτοπαλλήκαρα” τοῦ Ἰωαννίδη στόν Στρατό, ἔγιναν προθύμως “πρωτοπαλλήκαρα” τοῦ Ἀβέρωφ.

Ὁ Πηλιχός, οἱ ἀδελφοί Παλλαΐνη, ὁ Ματάτσης κ.ἄ. ἄρχισαν συστηματική «ἀβερωφοποίησι» τοῦ στρατεύματος, ὅπως ἀκριβῶς εἶχαν μεθοδεύσει τήν ”ἰωαννιδοποίησί” του προηγουμένως.

«… Τόν ἴδιον ἀκριβῶς τρόπον ὀργανώσεως καί αὐτήν τήν μεθοδολογίαν ἠκολούθει καί ὁ Ἰωαννίδης» παρατηρεῖ ὁ Μπονάνος γιά τόν Ἀβέρωφ. («Ἡ Ἀλήθεια» σελ. 322).

Ἀποκορύφωμα ὅλης αὐτῆς τῆς καταστάσεως ἦταν ἡ σκευωρία τῆς “πυτζάμας” τό 1975.

“Ἀποχουντοποίηση”: Τό ξήλωμα τοῦ Κράτους

Ἀλλά δέν ἔφθανε ἡ προδοσία τῆς Κύπρου, τά συνεχή πραξικοπήματα, ἡ ἐξόντωσις τῶν πολιτικῶν ἀντιπάλων κ.λπ.

Ἡ “Μεταπολίτευση” προχώρησε καί στίς μεγαλύτερες διώξεις, ἐκκαθαρίσεις, ἀπολύσεις καί ἀποστρατεῖες πού ἔγιναν ποτέ στήν νεωτέρα ἑλληνική ἱστορία, εἴτε ἐν δημοκρατία, εἴτε ἐν δικτατορία.

Ἦταν ἡ περιβόητη «ἀποχουντοποίησις» πού κυριολεκτικά “ξήλωσε” τό Ἑλληνικό Κράτος:

• Το 1/3 τοῦ σώματος τῶν ἀξιωματικῶν, ὁ ἀνθός τῶν Ἐνόπλων Δυνάμεων μας, ἀποστρατεύθηκαν χαρακτηριζόμενοι ὡς “σταγονίδια”.

Καί ἔκτοτε ὁ Στρατός κυριολεκτικῶς ἀπορφανίσθηκε καί κομματικοποιήθηκε.

• 120.000 ἄνθρωποι, δημόσιοι λειτουργοί, δημοτικοί ὑπάλληλοι, καθηγητές, ἀκαδημαϊκοί, ἐπιστήμονες κ.λπ., ἀπολύθηκαν, διώχθηκαν ἤ “ἐκκαθαρίσθηκαν”, ἀπορφανίζοντας ὁλόκληρο τόν κρατικό ὀργανισμό μέσα σέ μία μόλις τριετία (1974-1977).

• Συνεστήθησαν, “Καθηγητοδικεία” γιά τήν ἐκκαθάρισι ἄνω τῶν 100 καθηγητῶν ἤ ὑφηγητῶν Πανεπιστημίων πού ἀνέλαβαν ὁποιαδήποτε κρατική-διοικητική θέσι, συγκροτήθηκαν ”Πειθαρχικά Συμβούλια” τῶν ἐπαγγελματικῶν ὀργανώσεων (Δικηγόρων, Πολεοδόμων κ.λπ.) πού ἐδίκαζαν καί ἔθεταν «σέ διαθεσιμότητα» τούς συναδέλφους τους ἤ πού τούς ἀφαιροῦσαν τήν ἄδεια ἀσκήσεως ἐπαγγέλματος!

Ἔτσι, ὁ τόπος ἀπογυμνώθηκε ἀπό ὅτι καλλίτερο διέθετε σέ ἐπίπεδο καθηγητῶν, τεχνοκρατῶν κ.λπ.

• Ἄρχισε διωγμούς ἐφημερίδων, ὅπως ὁ «Ἐλεύθερος Κόσμος» τοῦ Σ. Κωνσταντοπούλου, ἐκδικητικές κρατικοποιήσεις(!) ὅπως στίς περιπτώσεις τῆς «Ἰονικῆς» τοῦ Στρατῆ Ἀνδρεάδη καί ποινικοποίησι τῶν ἐπενδύσεων, μέ τό πρόσχημα τῆς “κάθαρσης” τῶν μεγάλων συμβάσεων (Ὡνάση, Νιάρχου κ.λπ.) καταστρέφωντας τήν Ἐθνική Οἰκονομία.

• Ἀνετέθη σέ εἰσαγγελικές ἀρχές καί δικαστικούς λειτουργούς ἐξαντλητική ἔρευνα ὅλων τῶν συμβάσεων, ὑπουργείων, δημοσίων ὑπηρεσιῶν κ.λπ. μέ σκοπό τήν ἀνεύρεσι “σκανδάλων τῆς χούντας”.

Ἡ ἔρευνα ἦταν τόσο ἐξονυχιστική ὥστε ἕνας δικαστικός λειτουργός ὑπέστη καρδιακό ἐπεισόδιο.

Ἀλλά στήν περίπτωσι αὐτή ὁ Καραμανλῆς ἀτύχησε:

Τά 340 καί πλέον βουλεύματα ὑπῆρξαν ὄχι ἁπλῶς ἀπαλλακτικά, ἀλλά σέ πολλές περιπτώσεις καί ὑμνητικά μέ φράσεις ὅπως: «ἡ διαχείρισις τοῦ δημοσίου χρήματος ὑπῆρξεν ὑποδειγματική» ἤ «ἡ ἔρευνα ὄχι ἁπλῶς δέν ἀπέδειξεν τί τό ἐπιλήψιμον, ἀλλ’ ἀποτελεῖ τίτλον τιμῆς διά τούς ἐρευνωμένους»!

Τό τεράστιο μέγεθος τῶν πραξικοπηματικῶν ἐνεργειῶν, τῶν παρανόμων φυλακίσεων, τῶν διώξεων, τῶν ἐκκαθαρίσεων κ.λπ. ἀναλογοῦν μόνο σέ σταλινικοῦ τύπου κάθεστώτα!

Ἡ κατ’ εὐφημισμόν ἀποκαλουμένη Κυβέρνησις Ἐθνικῆς Ἐνότητος, ἀπεδείχθη ἡ κατ’ ἐξοχήν “Κυβέρνησις Ἐθνικοῦ Διχασμοῦ”, ἀφοῦ διήρεσε τούς Ἕλληνες σέ ”χουντικούς” καί μή, σέ “σταγονίδια”, “καρκινώματα” καί ἄλλα φαιδρά.

Κ. Καραμανλῆς καί Α. Παπανδρέου: Oἱ δύο πυλῶνες της

Ἐν τῷ μεταξύ, ἱδρύθηκαν καί οἱ δύο πυλῶνες τῆς “Μεταπολίτευσης”: Ἡ ”Νέα Δημοκρατία” ἀπό τόν Καραμανλῆ καί τό ΠΑ.ΣΟ.Κ. ἀπό τόν Α. Παπανδρέου.

Στίς πρῶτες ἐκλογές, τόν Νοέμβριο τοῦ 1974, ἡ Ν.Δ. ἔλαβε 54,51% καί τό ΠΑΣΟΚ μόλις 13,60%.

Τό φαινόμενο ἦταν πρωτοφανές.

Διότι σέ ὅλες τίς χῶρες πού πέρασαν ἀπό δικτατορίες (Ἱσπανία, Πορτογαλία κ.λπ.), οἱ πρῶτες ἐκλογές ὁδηγήσαν σέ στροφή πρός τήν Ἀριστερά.

Μόνον στήν Ἑλλάδα, χάρις στήν οἰκονομική καί κοινωνική πολιτική τοῦ Γ. Παπαδοπούλου, ὁ λαός ἐνῶ τό 1964 ἀκολουθοῦσε ἀριστερά κόμματα (Ε.Κ. καί ΕΔΑ), ἔδιδε τώρα συντριπτική πλειοψηφία στήν Δεξιά (Ν.Δ. καί ΕΔΗΚ) σχεδόν 80% καί μόνον 20% (ΠΑΣΟΚ καί δύο ΚΚΕ) στήν Ἀριστερά.

Ὁ Γ. Παπαδόπουλος εἶχε ἐξαλείψει τήν δύναμι τῆς ἀριστερᾶς.

Ὁ Κ. Καραμανλῆς ὅμως -ἀφοῦ ἀπαρνήθηκε τήν δεξιά καί τήν ἐξόντωσε - κατόρθωσε ἐντός τριετίας (1977) νά αὐξήση τήν ἀριστερά ἀπό 20% σέ 40% καί τό 1981 νά τήν κάμη κυβέρνησι μέ σχεδόν 60% (ΠΑΣΟΚ καί δύο ΚΚΕ)! …

Ἡ πρώτη φάσις τοῦ καθεστῶτος τῆς ”Μεταπολίτευσης” (1974-1981) προετοίμασε συστηματικά τήν δεύτερη φάσι (1981-1989).

Σέ ὅλους τούς τομεῖς ὁ Καραμανλῆς ἔστρωσε τήν ἄνοδο τοῦ Παπανδρέου στήν ἐξουσία, προκειμένου νά καταλάβη τόν θῶκο τοῦ Προέδρου τῆς Δημοκρατίας, τόν ὁποῖον ὀρέγετο ἀπό τό 1973. (1975-1980) Καί ὁ Ἀνδρέας Παπανδρέου ἔσπρωξε τόν Καραμανλή στήν Προεδρία γιά νά καταλάβη τήν Πρωθυπουργία! (1980-1985).

Καραμανλισμός καί Παπανδρεϊσμός συμπορεύθηκαν σέ ἕνα εἶδος «δικομματικῆς δικτατορίας»:

Α) Ὁ Κ. Καραμανλῆς νομιμοποίησε τό ΚΚΕ καί μέ τήν “ἀποχουντοποίησι” ἄνοιξε τίς πύλες στήν Ἀριστερά γιά νά ἁλώση τήν Διοίκησι, τήν Παιδεία, τά Πανεπιστήμια καί τόν Τύπο εἰσάγωντας τήν “ἀριστεροκρατία” στήν Ἑλλάδα.

Ὁ Α. Παπανδρέου μέ τόν ἰδιότυπο μαρξισμό του (Ἀνδρεϊσμός), ὁλοκλήρωσε τό ἔργο μέ τήν πλήρη ἀριστερή ἐπικράτησι σέ ὅλους τούς τομεῖς, τήν μαρξιστική κυριαρχία καί τό ξαναγράψιμο τῆς Ἱστορίας.

Β) Ὁ Κ. Καραμανλῆς ἐκκίνησε μέ τόν νόμο Ράλλη τήν διακοπή τῆς φυσικῆς ἐξελίξεως καί τοῦ πλούτου τῆς Ἑλληνικῆς γλώσσας, ἐπιβάλλωντας τήν Δημοτική τό 1976.

Ὁ Α. Παπανδρέου ὁλοκλήρωσε τό ”ἔργο” τό 1982 μέ τήν κατάργησι τοῦ πολυτονικοῦ καί τήν πλήρη ἀλλοίωσί της.

Γ) Ὁ Κ. Καραμανλῆς μέ τό δόγμα «Ἡ Κύπρος κεῖται μακράν» ἀπώλεσε τό 38% τῆς Κύπρου τό 1974.

Ὁ Α. Παπανδρέου μονιμοποίησε τήν κατοχή ἐπιτρέπωντας τό 1983 χωρίς ἀντίδρασι, τήν ἀνακήρυξι, τοῦ κατεχομένου τμήματος σέ “Τουρκική Δημοκρατία Βορείου Κύπρου” (ψευδοκράτος τοῦ Ντενκτάς).

Δ) Ὁ Κ. Καραμανλῆς ἀπώλεσε τά δικαιώματά μας στό Αἰγαῖο τό 1976 ὅταν ἀντί νά βυθίση τό ”Χόρα”, προσέφυγε στόν ”χαρτοπόλεμο” τῆς Χάγης.

Καί ὅταν ἡ προσφυγή ἀπέτυχε, ἔσπευσε νά ὑπογράψη τό «Πρωτόκολλο τῆς Βέρνης» (Νοέμβριος 1976) μέ τό ὁποῖο ἡ Ἑλλάς ἔχανε κάθε δικαίωμα στήν ὑφαλοκρηπίδα τοῦ Αἰγαίου.

Ὁ Α. Παπανδρέου διεκύρηξε μέν τό περίφημο «Βυθίσατε τό Χόρα».

Τό 1982 ὅμως ἀπεκάλυψε ὅτι τό ἔλεγε: «…ὕστερα ἀπό συ-νεννόηση μέ τόν κ. Καραμανλῆ γιά νά ἐνισχύσει τήν διαπραγματευτική του θέση»!

Λειτουργοῦσε δηλαδή ὡς ἀβανταδόρος τοῦ Καραμανλῆ. ἔσπευσε νά ἀνανεώση τό 1982 τήν μειοδοσία τῆς Βέρνης μέ τό «Μορατόριο Καψή - Τουρκμέν» ἐνῶ τά τουρκικά ἀντιτορπιλλικά εἶχαν φθάσει μέχρι τήν… Ραφήνα.

Καί τό ἴδιο ἔπραξε τό 1987 μέ τό «Σισμίκ» ὅπου -ἔπειτα ἀπό τήν “σικέ” πολεμική κινητοποίησι- δεσμεύτηκε ἡ Ἑλλάς νά μή πραγματοποιῆ γεωτρήσεις οὔτε ἔξω ἀπό τήν Σαλαμίνα.

Δέν παρέλειψε να προχωρήση καί στήν «ἄρσι τοῦ ἐμπολέμου» μέ τήν Ἀλβανία (1987) ἡ ὁποία διέγραψε τήν μόνιμη διεκδίκησι τῆς Βορείου Ἠπείρου.

Ε) Ὁ Κ. Καραμανλῆς μέ τήν πολιτική τῆς «Σοσιαλμανίας» καί τῶν σοσιαλιστικῶν πιθηκισμῶν του, ἐγκαινίασε τίς κρατικοποιήσεις ἄνευ ἀποζημιώσεως (Ἀνδρεάδης, Ὠνάσης, Νιάρχος, Πάππας κ.λπ.), τήν “ποινικοποίησι” τῶν παραγωγικῶν ἐπενδύσεων καί τήν ἐπέκτασι τοῦ Δημοσίου Χρέους.

Ὁ Α. Παπανδρέου μέ τήν πολιτική τοῦ «Σοσιαλιστικοῦ Μετασχηματισμοῦ» δέν ἔκαμε τίποτε ἄλλο ἀπό τό νά διευρύνη τήν «σοσιαλμανία» τοῦ προκατόχου του, μέ τίς περιβόητες «κοινωνικοποιήσεις», τά «ἐποπτικά συμβούλια», τίς «προβληματικοποιήσεις», τά ”μοντέλα” Ἀλβανίας καί Γιουγκοσλαυΐας (!) τήν γιγαντοποίησι δημοσίου τομέως καί χρέους, τήν πλήρη διαφθορά καί τά σκάνδαλα τῆς ”ἀγορᾶς τοῦ αἰώνα” καί τῶν “πάμπερς” τοῦ Κοσκωτά…

Σύγκριση Οἰκονομικῶν Δεικτῶν μεταξύ 1967-1973 και 1974-1992

Ἀξίζει όμως ἐδῶ, νά δῆ κανείς μία συνοπτική συγκριτική εἰκόνα τῆς Οἰκονομίας τῆς Ἑλλάδος κατά τήν περίοδο Γ. Παπαδοπούλου (1967-1973), μέ τίς “μεταπολιτευτικές” περιόδους Καραμανλῆ-Ράλλη (1974-1981), Παπανδρέου (1981-1989) καί Οἰκουμενικῆς - Μητσοτάκη (1989-1992) γιά νά δοῦμε τί στοίχισε στό Ἔθνος ἡ “Μεταπολίτευση” από πρωτογενείς και διεθνείς πηγές, όπως: ΟΟΣΑ: «Economic Outlook», Ἔθνικοί Λογαριασμοί 1967-1989, Τράπεζα τῆς Ἑλλάδος «Ἡ Ἑλληνική Οἰκονομία» Τόμος ΙΙΙ 1984, «Οἰκονομικός Ταχυδρόμος» 13-2-1992 καί Ν. Μακαρέζου «Ἡ Οἰκονομία τῆς Ἑλλάδος» σελ. 165-211:

Ἀκαθάριστο Ἐθνικό Προϊόν (Α.Ε.Π.) (Μέσος ἐτήσιος ρυθμός ἀναπτύξεως)

Περίοδος Γ. Παπαδοπούλου (1968-1973): 8,1%

Περίοδος Κ. Καραμανλῆ (1975-1981): 3,7%

Περίοδος Α. Παπανδρέου (1982-1989): 2,1%

Περίοδος Κ. Μητσοτάκη (1990-1993): 0,75%

Κατά κεφαλήν Εἰσόδημα (Μέσος ἐτήσιος ρυθμός ἀναπτύξεως)

Περίοδος Γ. Παπαδοπούλου (1967-1973): 7,6%

Περίοδος Κ. Καραμανλῆ (1975-1981): 2,5%

Περίοδος Α. Παπανδρέου (1982-1989): 1,2%

Περίοδος Κ. Μητσοτάκη (1990-1993): 0,3%

Ρυθμός αὐξήσεως Βιομηχανίας (Μέσος ἐτήσιος ρυθμός αὐξήσεως)

Περίοδος Γ. Παπαδοπούλου (1967-1973): 11,4%

Περίοδος Κ. Καραμανλῆ (1975-1981): 3,9%

Περίοδος Α. Παπανδρέου (1982-1989): 1,3%

Περίοδος Κ. Μητσοτάκη (1990-1992): - (μείον!) 0,7%

Ρυθμός αὐξήσεως Μεταποιήσεως

(Μέσος ὅρος ἐτησίως)

Περίοδος Γ. Παπαδοπούλου (1967-1973): 12,4%

Περίοδος Κ. Καραμανλῆ (1975-1981): 3,9%

Περίοδος Α. Παπανδρέου (1982-1989): 0,6%

Περίοδος Κ. Μητσοτάκη (1990-1992): - (μείον!) 1,6%

Ἀκαθάριστες Ἐπενδύσεις Παγίου Κεφαλαίου

(Μέσος ἐτήσιος ρυθμός αὐξήσεως)

Περίοδος Γ. Παπαδοπούλου (1967-1973): 10,6%

Περίοδος Κ. Καραμανλῆ (1975-1981): 2,2%

Περίοδος Α. Παπανδρέου (1982-1989): 0,4%

Περίοδος Κ. Μητσοτάκη (1990-1992): 3%

Ἰδιωτικές καί Δημόσιες Ἐπενδύσεις (Μέσος ἐτήσιος ρυθμός αὐξήσεως)

Περίοδος Γ. Παπαδοπούλου (1967-1973):

Ἰδιωτικές: 10,2 %, Δημόσιες: 10%

Περίοδος Κ. Καραμανλῆ (1975-1981):

Ἰδιωτικές: 3,2%, Δημόσιες: 0,2%

Περίοδος Α. Παπανδρέου (1982-1989):

Ἰδιωτικές: 0,4%, Δημόσιες: 1,8%

Περίοδος Κ. Μητσοτάκη (1990-1992):

Ἰδιωτικές: 0,9%, Δημόσιες: 6%

Δείκτης Ὄγκου Βιομηχανικῆς Παραγωγῆς (Μέσος ἐτήσιος ρυθμός αὐξήσεως)

Περίοδος Γ. Παπαδοπούλου (1967-1973): 10,47%

Περίοδος Κ. Καραμανλῆ (1975-1981): 4,29%

Περίοδος Α. Παπανδρέου (1982-1989): 0,60%

Ἐξαγωγές

Περίοδος Γ. Παπαδοπούλου (1967-1973): Αὔξησις 339,7%

Περίοδος Κ. Καραμανλῆ (1975-1981): Αὔξησις 168,9%

Περίοδος Α. Παπανδρέου (1982-1989): Αὔξησις 25,6%

Τιμάριθμος - Πληθωρισμός (Μέσος ἐτήσιος ρυθμός αὐξήσεως)

Περίοδος Γ. Παπαδοπούλου (1967-1973): 2,6%

Περίοδος Κ. Καραμανλῆ (1975-1981): 17,13%

Περίοδος Α. Παπανδρέου (1982-1989): 18,19%

Ἐθνικό Νόμισμα (Ἀγοραστική δύναμις δραχμῆς)

Περίοδος Γ. Παπαδοπούλου (1967-1973): Ἡ δραχμή ἀπό τήν 10η, κατέκτησε τήν 1η θέσι παγκοσμίως σέ ἀγοραστική δύναμι. Καί γιά πρώτη φορά στήν ἱστορία της ἔγινε ὑπερτίμησίς της τό 1973 κατά 10%.

Περίοδος ”Μεταπολίτευσης”: Ἡ δραχμή ἐξανεμίστηκε μέ συνεχεῖς ὑποτιμήσεις μέχρι τήν ἀντικατάστασί της ἀπό τό Εὐρώ. Ἡ ἀξία της ἀπό 100 λεπτά τό 1973, ἔφθασε τά 26 λεπτά τό 1982, τά 7 λεπτά τό 1989 καί τά 5 λεπτά τό 1991!…

Δημόσιο Χρέος

Περίοδος Γ. Παπαδοπούλου (1967-1973): 24% τοῦ Α.Ε.Π. (κυρίως ἐσωτερικό καί γιά παραγωγικές ἐπενδύσεις).

Περίοδος Κ. Καραμανλῆ (1975-1981): 55% τοῦ Α.Ε.Π. (ἐξωτερικό καί γιά κάλυψι ἐλλειμάτων)

Περίοδος Α. Παπανδρέου (1982-1989): 113% τοῦ Α.Ε.Π.!

Περίοδος Κ. Μητσοτάκη (1990-1993): 145% τοῦ Α.Ε.Π.!

Οἱ ἀνωτέρω δεῖκτες μιλοῦν ἀπό μόνοι τους καί κάθε σχόλιο περιττεύει.

Μάνος Χατζηδάκης

https://www.epilekta.com/2022/07/24.html