Υπάρχει κάτι τρομερά λάθος με την αντίδραση των μέσων ενημέρωσης στο «Sound of Freedom»

Το "Sound of Freedom" βασίζεται στην αληθινή ιστορία ενός πρώην κυβερνητικού πράκτορα που έσωσε εκατοντάδες παιδιά από τη σεξουαλική δουλεία. Εν τω μεταξύ, το Bloomberg και η Washington Post προσέλαβαν έναν υποστηρικτή της παιδοφιλίας για να επιτεθεί στην ταινία και να τη συνδέσει με «συνωμοσίες των QAnon». Τι στο όνομα του Θεού συμβαίνει στα μέσα μαζικής ενημέρωσης;

Το Sound of Freedom είναι μια ταινία βασισμένη στην αληθινή ιστορία του Tim Ballard, ενός κυβερνητικού πράκτορα που παραιτείται από τη δουλειά του για να σώσει παιδιά από σωματεμπόρους στην Κολομβία. Σε σκηνοθεσία Alejandro Monteverde, το Sound of Freedom δεν είναι μια τυπική ταινία του Χόλλυγουντ. Κυκλοφόρησε από την Angel Studios με έδρα τη Γιούτα, μια εταιρεία που ειδικεύεται σε παραγωγές «βασισμένες στην πίστη».

Η ταινία ολοκληρώθηκε πριν από πέντε χρόνια, το 2018, και επρόκειτο να διανεμηθεί με την 20th Century Fox. Ωστόσο, όταν το στούντιο αγοράστηκε από την Walt Disney Company, το Sound of Freedom μπήκε στο ράφι επ' αόριστον. Προφανώς, η Disney ήταν πολύ πιο απασχολημένη με τη δημιουργία ταινιών που προσηλυτίζουν τα παιδιά με σεξουαλική προπαγάνδα παρά με την κυκλοφορία μιας ταινίας που εκθέτει δίκτυα παιδεραστίας.

Ευτυχώς για τους κινηματογραφιστές, κατάφεραν να αγοράσουν τα δικαιώματα διανομής πίσω από τη Disney και, μέσω χρηματοδότησης μετοχικού κεφαλαίου, κατάφεραν να κυκλοφορήσουν την ταινία στις 4 Ιουλίου 2023.

Σχεδόν αμέσως, η ταινία αντιμετωπίστηκε με ένα περίεργο μπαράζ κακών κριτικών, όπου οι λέξεις «συνωμοσίες των QAnon» εμφανίζονται σχεδόν σε κάθε άρθρο, σαν όλοι αυτοί οι «δημοσιογράφοι» (προπαγανδιστές) να έλαβαν το ίδιο σημείωμα.

Η ίδια η ταινία δεν αναφέρει το QAnon ή ο,τιδήποτε σχετίζεται έστω και εξ αποστάσεως με αυτό. Απλώς βάζει σε ταινία την ιστορία του Tim Ballard και της Operation Underground Railroad, της οργάνωσης που δημιούργησε για την καταπολέμηση της σεξουαλικής εμπορίας παιδιών. Ωστόσο, οι ειδήμονες των μέσων μαζικής ενημέρωσης έκαναν αυτή την συσχέτιση. Επίσης, αποφάσισαν ότι αυτή η ταινία ήταν "αμφιλεγόμενη".

Γιατί; Λοιπόν, κατ' αρχήν, τα μέσα ενημέρωσης πραγματικά δεν συμπαθούν μερικούς ανθρώπους που σχετίζονται με την ταινία, ξεκινώντας από τον αστέρα,  Jim Caviezel.

"Αμφιλεγόμενες" εγκρίσεις

Ο Jim Caveziel με τον Mel Gibson κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων της ταινίας Passion of Christ (2004).

Πριν από το Sound of Freedom, ο Jim Caveziel ήταν κυρίως γνωστός για το ρόλο του Ιησού Χριστού στα Πάθη του Χριστού του Mel Gibson. Το λιγότερο που μπορεί να πει κανείς είναι ότι αυτός ο ρόλος είχε αντίκτυπο στον Caveziel. Κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων, χτυπήθηκε κατά λάθος, εξαρθρώθηκε ο ώμος του και υπέστη πνευμονία και υποθερμία.

Ω, χτυπήθηκε επίσης από κεραυνό. Πράγματι, κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων της σκηνής της Επί Του Όρους Ομιλίας, ο Caveziel χτυπήθηκε από κεραυνό που οδήγησε σε δύο χειρουργικές επεμβάσεις καρδιάς, συμπεριλαμβανομένης της χειρουργικής επέμβασης ανοιχτής καρδιάς.

Στο Sound of Freedom, ο χαρακτήρας του Caveziel έχει επίσης ιδιότητες «σαν τον Χριστό», ειδικά όταν κοιτάζει δακρυσμένος την κάμερα και λέει ότι «τα παιδιά του Θεού δεν είναι προς πώληση».

Ενώ η ίδια η ταινία μένει μακριά από τις «θεωρίες συνωμοσίας» που η ελίτ θέλει να καταστείλει με κάθε απαραίτητο μέσο, ο Jim Caveziel μιλάει για αυτά σε κάθε ευκαιρία που του δίνεται.

Στη συνέντευξη που ακολουθεί, ο Caveziel αναφέρεται άμεσα στη σατανική ελίτ και τη συγκομιδή του αδρενοχρώμιου.

tweet: https://twitter.com/i/status/1679516262144045056

Ένας άλλος σημαντικός υποστηρικτής του Sound of Freedom είναι ο Mel Gibson, γεγονός μάλλον κατάλληλο επειδή από τα πιο αξιομνημόνευτα λόγια που είπε ποτέ ήταν:

«Μπορούν να πάρουν τη ζωή μας, αλλά ποτέ δεν θα πάρουν την ελευθερία μας!»

Όταν φώναξε αυτά τα λόγια ως Sir William Wallace στην ταινία Braveheart του 1995, ο Mel Gibson ήταν ένας από τους μεγαλύτερους αστέρες του κινηματογράφου στον κόσμο. Ωστόσο, ακόμη και στο αποκορύφωμα της επιτυχίας, ο Gibson βρήκε έναν τρόπο να εξοργίσει τους ανθρώπους με τεράστιες βόμβες αλήθειας.

Σε συνέντευξή του στο Playboy τον Ιούλιο του 1995, ο Gibson είπε ότι ο πρόεδρος Μπιλ Κλίντον ήταν ένας «οπορτουνιστής χαμηλού επιπέδου» και κάποιος «του υπαγορεύει τι να κάνει». Δήλωσε επίσης ότι η υποτροφία Rhodes (https://en.wikipedia.org/wiki/Rhodes_Scholarship) του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης ιδρύθηκε «για νέους άνδρες και γυναίκες που θέλουν να αγωνιστούν για μια «νέα παγκόσμια τάξη» και ήταν μια «εκστρατεία για τον μαρξισμό».

Κατά τη διάρκεια μιας συνέντευξης το 1998, ο Gibson αναφέρθηκε στη σκοτεινή, σατανική πλευρά του Χόλλυγουντ.

Λίγα χρόνια αργότερα, αφού κάποια από το μεθυσμένο παραλήρημά του (κυρίως για τους Εβραίους που ξεκινούσαν πολέμους) διέρρευσαν στον Τύπο, ο Gibson μπήκε στη μαύρη λίστα από το Χόλλυγουντ. Ενώ έμεινε μακριά από τις παραγωγές του Χόλλυγουντ για χρόνια, ο Gibson επανεμφανίστηκε για να υποστηρίξει ανοιχτά το Sound of Freedom, το οποίο δεν είναι ταινία του Χόλλυγουντ.

Προς τί λοιπόν η φασαρία; Εδώ είναι μια ματιά στην πραγματική ταινία.

Sound of Freedom

O Jim Caveziel ως Tim Ballard στο Sound of Freedom.

Ενώ το Sound of Freedom λέγεται ότι βασίζεται στην πίστη, δεν υπάρχει θρησκευτικό κήρυγμα ή πολιτικά μηνύματα σε όλη την ταινία. Θέλει απλώς να επισημάνει ένα σημαντικό σημείο: την φρίκη της σεξουαλικής εμπορίας παιδιών. Και, κατά κάποιο τρόπο, τα μέσα μαζικής ενημέρωσης θεώρησαν αυτή την ταινία ως «αμφιλεγόμενη».

Για να περάσει αυτό το μήνυμα, η ταινία δεν διστάζει να απεικονίσει σκηνές που είναι ελάχιστα παρακολουθήσιμες. Για παράδειγμα, σε μια σκηνή που συγκλονίζει, ένας ηλικιωμένος μεθυσμένος τουρίστας τρεκλίζει προς ένα δωμάτιο όπου ένα τρομοκρατημένο κοριτσάκι αναγκάζεται να τον περιμένει. Και, όχι, κανείς δεν πετάει για να σώσει την κατάσταση. Ο μεθυσμένος παιδόφιλος κλείνει τα στόρια καθώς οι θεατές συνειδητοποιούν ότι τίποτα δεν θα σταματήσει τα ανείπωτα πράγματα που θα συμβούν σε αυτό το καταραμένο δωμάτιο.

Αυτές οι σκηνές σκίζουν την καρδιά και είναι σχεδόν αδύνατο να τις παρακολουθήσετε. Ωστόσο, συμβαίνουν στην πραγματική ζωή. Κάθε μέρα. Χιλιάδες φορές την ημέρα. Όχι μόνο αυτό, η σεξουαλική εμπορία παιδιών είναι μια ακμάζουσα βιομηχανία που συνεχίζει να κερδίζει κέρδη ρεκόρ. Όπως αναφέρεται στην ταινία, τα ναρκωτικά μπορούν να πωληθούν μόνο μία φορά. Ωστόσο, ένα παιδί μπορεί να πωληθεί αρκετές φορές τη νύχτα.

Αναγκάζοντας τους θεατές να αντιμετωπίσουν αυτές τις σκληρές πραγματικότητες, η ταινία ξεχωρίζει από σχεδόν όλες τις παραγωγές του Χόλλυγουντ που δεν θα ασχολούνταν ποτέ με τέτοια θέματα. Ο κύριος λόγος: Το Χόλλυγουντ είναι αχαλίνωτο με τους χειρότερους παιδεραστές που μπορεί κανείς να φανταστεί.

Ορισμένοι κριτικοί παραπονέθηκαν ότι η ταινία ήταν πολύ απλή. Δεν τους άρεσε το γεγονός ότι δεν υπήρχε καμμία έκπληξη και ότι ο ήρωας παρέμεινε ένας ακλόνητος, άφθαρτος ήρωας που θέλει απλώς να δει τους παιδόφιλους να τελειώνουν. Υποθέτω ότι θα ήταν ευχαριστημένοι αν ο ήρωας αποκάλυπτε ότι ήταν κι αυτός ένας παιδόφιλος εξ αρχής  ή κάτι τέτοιο.

Αλλά αυτοί οι επαγγελματίες «κριτικοί» θα έπρεπε να είχαν συνειδητοποιήσει ότι δεν παρακολουθούσαν μια ταινία της Marvel όπου τυχαία, απρόβλεπτα γεγονότα τυχαίνει απλώς να γεμίζουν τον χρόνο εκπομπής. Το Sound of Freedom έχει να κάνει με την αφήγηση μιας αληθινής ιστορίας και την αποκάλυψη μιας φρικτής πραγματικότητας.

Για παράδειγμα, η ταινία ξεκινά με πραγματικά και ανατριχιαστικά πλάνα παιδιών που αρπάζονται από τους δρόμους και απομακρύνονται από απαγωγείς που εργάζονται για αυτά τα δίκτυα. Αυτά τα παιδιά καταλήγουν στα δίκτυα παιδικής πορνείας που απεικονίζονται στην ταινία.

Καταλήγουν επίσης σε ελίτ δίκτυα παιδόφιλων που επιδίδονται στις πιο τρομακτικές πρακτικές που είναι ποτέ γνωστές σε άνθρωπο. Για το λόγο αυτό, διεφθαρμένα, ελίτ μέσα ενημέρωσης προχώρησαν σε μια περίεργη προπαγανδιστική εκστρατεία για να δυσφημίσουν το Sound of Freedom. Όπως θα δείτε σύντομα, ήταν πρόθυμοι να πέσουν εξαιρετικά χαμηλά.

Η ασταθής απάντηση των μέσων ενημέρωσης

Στο Sound of Freedom, ένας άνδρας διεισδύει ηρωικά σε δίκτυα σεξουαλικής διακίνησης παιδιών και σώζει παιδιά από τον βιασμό από παιδεραστές. Η απάντηση των μέσων ενημέρωσης: Αυτή η ταινία είναι κακή. Τι για όνομα του Θεού συμβαίνει εδώ;

Εδώ είναι το θέμα: Στο Sound of Freedom, οι παιδόφιλοι είναι οι κακοί. Δεν είναι παρεξηγημένα, καταπιεσμένα θύματα που πρέπει να χαϊδεύονται – είναι σαδιστικά τέρατα που λυμαίνονται τη θεία φύση αθώων παιδιών. Και πρέπει να τους σταματήσουν.

Αυτό έρχεται σε αντίθεση με την αφήγηση που έχει επικρατήσει στα μέσα μαζικής ενημέρωσης τα τελευταία χρόνια. Ο στόχος: Να ανοίξει ο δρόμος για μια κοινωνία όπου τα «MAPs» (άτομα που έλκονται από ανηλίκους) αντιμετωπίζονται όπως οι άλλες σεξουαλικές «μειονότητες».

Για το λόγο αυτό, σχεδόν κάθε μέσο ενημέρωσης που ανήκει στην ελίτ στον κόσμο δημοσίευσε τρελλά άρθρα που επιτέθηκαν στο Sound of Freedom. Εδώ είναι ένας τίτλος από την "φημισμένη" Washington Post.

Ένας τίτλος της Washington Post που συνδέει το Sound of Freedom με τον μπαμπούλα QAnon.

Η δεύτερη παράγραφος αυτού του άρθρου λέει.

«Πολλοί επικριτές έχουν συνδέσει το Sound of Freedom με τη λατρεία συνωμοσίας υπέρ του Τραμπ των QAnon. Έχουν επίσης τρομάξει από την επιτυχία του. Αλλά η αλήθεια είναι ότι η συνωμοσιολογική δεξιά και η χρεοκοπία του Χόλλυγουντ δεν είναι τόσο διαφορετικές – γι' αυτό, ίσως, η πολιτεία μας δυσκολεύτηκε τόσο πολύ να απορρίψει τους QAnon, τον Τραμπ και τον φασισμό».

Όπως μπορείτε να δείτε, αυτό το άρθρο πετάει στους αναγνώστες κάθε τσιτάτο όπως «λατρεία συνωμοσίας υπέρ του Τραμπ QAnon», «συνωμοσιολογική δεξιά» και ακόμη και «φασισμός». Ναι, χρησιμοποίησε τη λέξη «φασισμός» για να ασκήσει κριτική σε μια ταινία για τη σεξουαλική εμπορία παιδιών.

Μπορεί κανείς να αναρωτηθεί: Γιατί αυτός ο «κριτικός» μισεί τόσο πολύ αυτή την ταινία; Αν αυτή η ταινία αφορούσε τη διακίνηση κοκαΐνης στην Κολομβία, θα ένοιωθε τόσο προσβεβλημένος;

Λοιπόν, η απάντηση είναι εντελώς αηδιαστική. Ο συγγραφέας αυτού του άρθρου της Washington Post είναι ο Noah Berlatsky - διευθυντής επικοινωνίας για την Prostasia, μια ομάδα υπεράσπισης «υπέρ της παιδεραστίας».(!!!!!!!!!!!!!!!)

Noah Berlatsky στην ιστοσελίδα Prostasia.

Σύμφωνα με την ιστοσελίδα τους (https://prostasia.org/project/map-support-club/), η Prostasia υποστηρίζει το "Minor Drawn Persons" (MAPs) Club, μια διαβόητη ομάδα που προσπαθεί να κανονικοποιήσει την παιδεραστία.

Νωρίτερα φέτος, η Reduxx ανέφερε ότι o γενικός διευθυντής της Prostasia (https://reduxx.info/exclusive-prostasia-general-manager-used-pedophile-forum-joked-of-trapping-kids/)  - Prescott Bayern - ήταν ενεργός σε έναν πίνακα μηνυμάτων παιδεραστών αφιερωμένο σε ομοφυλόφιλους άνδρες που αποκαλούσαν τους εαυτούς τους «εραστές αγοριών» - παιδόφιλους άνδρες που έλκονται σεξουαλικά από ανήλικα αγόρια.

«Παρά τον ισχυρισμό ότι υποκινείται από την επιθυμία να εξαλειφθεί η σεξουαλική κακοποίηση παιδιών, οι προσπάθειες της οργάνωσης έχουν αφιερωθεί σε σταυροφορίες κατά της απαγόρευσης της παιδικής πορνογραφίας (https://prostasia.org/blog/criminalizing-art-and-fiction-is-a-bridge-too-far-for-the-united-nations/), εκστρατείες συγγραφής επιστολών σε κρατικούς εκπροσώπους που απαιτούν (https://prostasia.org/sex-doll-laws/) οι κούκλες του σεξ που μοιάζουν με παιδιά να διατηρούνται νόμιμες και στη χρηματοδότηση της έρευνας για «φανταστικές σεξουαλικές διεξόδους» για παιδεραστές» (https://prostasia.org/project/research-fund/), εξηγεί η ιδρύτρια της Reduxx, Anna Slatz (https://reduxx.info/exclusive-prostasia-general-manager-used-pedophile-forum-joked-of-trapping-kids/). «Η Prostasia καταδίκασε επίσης το αντιπαιδοφιλικό συναίσθημα ως επιβλαβή ρητορική ναζιστικού τύπου (!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!) (https://prostasia.org/blog/tumblr-is-censoring-prevention-messages-and-amplifying-harmful-ones/) και ζήτησε τη μαζική λογοκρισία του στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης».
- Evie, ο κριτικός του "Sound Of Freedom" για το Bloomberg είναι υποστηρικτής των παιδεραστών

Εν ολίγοις, ο Berlatsky είναι ένας εξτρεμιστής παιδόφιλος. Σε περίπτωση που δεν είστε ακόμα πεπεισμένοι, εδώ είναι ένα tweet που δημοσίευσε το 2017.

 

Το άρθρο του Berlatsky για το Sound of Freedom δεν ήταν μια «κριτική ταινίας», ήταν ένα επιτυχημένο κομμάτι που προερχόταν απευθείας από μια ομάδα υπεράσπισης παιδεραστών. Και μεγάλα μέσα ενημέρωσης, όπως η Washington Post, πήραν ανοιχτά το μέρος των κακοποιητών παιδιών.

Δυστυχώς, η Washington Post δεν ήταν η εξαίρεση. Σχεδόν όλα τα μέσα ενημέρωσης που ανήκουν στην ελίτ ακολούθησαν το παράδειγμά τους. Το αφήγημα: "Sound of Freedom = QAnon".

Ένας τίτλος από τον Guardian χρησιμοποιεί τα ίδια τσιτάτα με το άρθρο της Washington Post, το οποίο γράφτηκε από έναν παιδαγωγό. Όλα χρηματοδοτούνται από το ίδιο σύστημα.

Φυσικά, το χρηματοδοτούμενο από την κυβέρνηση δίκτυο CBC του Καναδά έπρεπε επίσης να συμμετάσχει στην παραφροσύνη. Μετά από χρόνια εορτασμού των drag queens στα σχολεία και όλων των μορφών παιδικού προσηλυτισμού, το CBC επιτέθηκε στο Sound of Freedom χρησιμοποιώντας τα ίδια τσιτάτα. Σε πρόσφατη συνέντευξή του στο CBC Radio (https://www.cbc.ca/listen/live-radio/1-81-airplay/clip/15996162-the-story-behind-huge-box-office-hit), ο «αρθρογράφος» της ποπ κουλτούρας (προπαγανδιστής) Radheyan Simonpillai είπε:

Δεν μπορούμε να πούμε ότι η ίδια η ταινία είναι φτιαγμένη από τύπους όπως οι QAnon. Αλλά σίγουρα, οι πολιτικοί τους στόχοι το καθιστούν κάτι που οι συνωμοσιολόγοι του QAnon θα συσπειρωθούν. Ακριβώς όπως οι ρατσιστές συσπειρώθηκαν πίσω από τον Τραμπ χωρίς να χρειάζεται να πει τίποτα ανοιχτά ρατσιστικό.

Θα έχετε ακούσει για αυτή την ταινία μόνο αν είστε τακτικός μεταξύ εκκλησιαστικών ομάδων ή παρακολουθείτε τακτικά το Fox News ή αν ακολουθείτε δεξιές προσωπικότητες. Ή αν είστε συνωμοσιολόγος των QAnon ή μέρος των λεγόμενων κινημάτων ελευθερίας.

Αλλά μην ξεγελιέστε. Η επιτυχία της ταινίας έχει πολλά να κάνει με το γεγονός ότι είναι ένα κάλεσμα για ξενοφοβικούς, υπέρ του Τραμπ, υπέρ της ζωής».

Ναι, αυτός ο «αρθρογράφος» είπε ότι αυτή η ταινία για την εμπορία παιδιών στην Κολομβία είναι ένα «κάλεσμα για ξενοφοβικούς, υπέρ του Τραμπ, υπέρ της ζωής». Με άλλα λόγια, αυτό το άτομο πληρώνεται από τους Καναδούς φορολογούμενους για να διασπείρει προπαγάνδα υπέρ της παιδεραστίας.

Θα μπορούσα να δημοσιεύσω πολλά περισσότερα παραδείγματα τέτοιων πρωτοσέλιδων από όλο τον κόσμο και όλα αποδεικνύουν δύο σημαντικά σημεία: 1) Αυτά τα μέσα ενημέρωσης παίρνουν το σημείο ομιλίας τους από την ίδια πηγή της ελίτ της παγκοσμιοποίησης 2) Είναι σε αποστολή να κανονικοποιήσουν την παιδεραστία και είναι πρόθυμοι να επιτεθούν σε ο,τιδήποτε αντιβαίνει στην ατζέντα τους.

Εν κατακλείδι

Είναι το Sound of Freedom η καλύτερη ταινία που έχω δει ποτέ; Όχι πραγματικά. Αντικειμενικά, είναι μια καλοφτιαγμένη ταινία που αγγίζει ένα σημαντικό θέμα και ήταν αρκετά αναζωογονητική για να την παρακολουθήσετε. Οποιοσδήποτε λογικός «κριτής» θα μπορούσε να πει το ίδιο και να το αφήσει εκεί. Αλλά αυτό δεν συνέβη καθόλου. Αντί να αναθεωρήσουν αντικειμενικά την ταινία, οι «κριτικοί» ούρλιαζαν σαν δαίμονες όταν έρχονται αντιμέτωποι με τον Σταυρό.

Το Sound of Freedom άγγιξε σαφώς ένα νεύρο και, με αυτόν τον τρόπο, κατάφερε να αποκαλύψει πόσο μακριά είναι πρόθυμη να φτάσει η ελίτ (και το σύστημα των μέσων ενημέρωσης) για να υπερασπιστεί την παιδεραστία.

Μέσα από ασταθείς και απεγνωσμένες «κριτικές» (οι οποίες είναι ξεκάθαρες προσπάθειες προπαγάνδας, γεμάτες με τρομακτικά τσιτάτα), τα μέσα μαζικής ενημέρωσης από όλο τον κόσμο προσπάθησαν να τρομάξουν τους ανθρώπους από το να παρακολουθήσουν την ταινία από φόβο μήπως ονομαστούν «αιρετικοί συνωμοσίας υπέρ του Τραμπ». Το Bloomberg και η Washington Post έφτασαν στο σημείο να προσλάβουν έναν υποστηρικτή της παιδοφιλίας για να επιτεθεί στην ταινία. Ως κοινωνία, πρέπει πραγματικά να αναλογιστούμε τις συνέπειες μιας τέτοιας κίνησης από μεγάλα μέσα ενημέρωσης.

Ως συνήθως, αυτοί οι προπαγανδιστές χρησιμοποίησαν την αγαπημένη τους τακτική: την «ακροδεξιοποίηση» του θέματος για να τρομάξουν τους ανθρώπους. Ωστόσο, αυτό το ζήτημα δεν αφορά την Αριστερά εναντίον της Δεξιάς. Πρόκειται για το καλό εναντίον του κακού. Η πιο σημαντική ατάκα της ταινίας είναι «τα παιδιά του Θεού δεν είναι προς πώληση». Εάν, με κάποιο τρόπο, προσβάλλεστε από αυτή τη γραμμή ... Τότε μπορείτε να πάτε στον διάολο.

Κυριολεκτικά.

ΠΗΓΗ: https://vigilantcitizen.com/moviesandtv/there-is-something-terribly-wrong-with-medias-reaction-to-sound-of-freedom/

ΜΕΤΑΦΡΑΣΙΣ: ΜΑΡΙΓΩ ΖΑΡΑΦΟΠΟΥΛΑ

(ευχαριστίες στον κύριο Γ. Μ. από τους Εθνικούς Φύλακες για την πρόταση να αναδείξουμε αυτό το θέμα, Μ.Ζ.)