«Δεν μπορώ να περιγράψω την θλίψη, που είχε στο πρόσωπό του, όταν για τελευταία φορά κλείδωνε την εκκλησία των Αγίων Αναργύρων, των γλυκύτατων και αγαπημένων του Αγίων, όπως συνήθιζε να λέη, και αποχαιρετούσε το άγιο κελλί του.
Και τις τελευταίες ευχές για το Ίδρυμα:
«Την ευχή μου να έχετε όλοι, την ευχή μου να έχετε όλοι», επαναλάμβανε, ενώ τον έπνιγε ένα βουβό κλάμα, καθώς περνούσαμε για τελευταία φορά τους δρόμους της αγαπημένης του Αθήνας.
Ευλογούσε συνέχεια και έλεγε:
«Ωραία που είναι η Αθήνα! Ωραία Αθήνα, ευλογημένη Αθήνα!
Τίποτε άλλο δεν υπάρχει πιο ωραίο από την Αθήνα».
Ευλογούσε τους δρόμους, την Ομόνοια, την Αγορά, την Μητρόπολη, την Βουλή των Ελλήνων, τους πάντες και τα πάντα.
Ανεξίτηλα έχουν μείνει στην μνήμη μου τα λόγια, που είπε την Πέμπτη 29 Απριλίου του 1999, τα μεσάνυκτα:
«Σήμερα ήθελαν πάλι να μου κάνουν αιμοκάθαρση δύο ώρες.
Με τρύπησαν επτά-οκτώ φορές.
Με τρύπαγαν αυτές, με τρύπαγαν σαν τον Δεσπότη Χριστό. Μαρτύρησα, μαρτύρησα σαν τον Δεσπότη Χριστό.
Γιατί το κάνουν αυτές αυτό;»
«Γέροντα», του απαντώ, «δεν θα ήξεραν οι νοσοκόμες.
Θέλετε να αλλάξουμε γιατρούς και νοσοκομείο», του πρότεινα.
«Μπά, δεν χρειάζεται», μου απαντάει. Μου αρέσει πολύ ο Ευαγγελισμός…»
Από το βιβλίο του Μοναχού Σίμωνος Αγιορείτου: ''π.Ευμένιος, ο ποιμήν ο καλός και θαυματουργός''.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ἐνημερώνουμε τοὺς ἀγαπητοὺς ἀναγνῶστες μας, ὅτι σχόλια, τὰ ὁποῖα ἐμπεριέχουν προσβλητικοὺς χαρακτηρισμούς, διαφημίζουν κόμματα ἢ εἶναι γραμμένα μὲ λατινικοὺς χαρακτῆρες (γκρήκλις), θὰ διαγράφωνται ἄνευ προειδοποιήσεως!