ΑΝΑΤΡΙΧΙΑΣΤΙΚΑ ΕΠΙΚΑΙΡΟ: Μνημείο του Βερολίνου για τα θύματα που δολοφονήθηκαν από το πρόγραμμα ευθανασίας T4.

Πέμπτη 14 Σεπτεμβρίου 2023

Alex Schadenberg
Εκτελεστικός Διευθυντής, Συνασπισμός για την Πρόληψη της Ευθανασίας (Euthanasia Prevention Coalition)

Ήρθα στο Βερολίνο για να μιλήσω για την ευθανασία σε ένα συνέδριο. Ενώ ήμουν στο Βερολίνο, πήγα στο Μνημείο Ευθανασίας (14 Σεπτεμβρίου) που βρίσκεται στην Tiergartenstraße 4, ακριβώς δίπλα στη Φιλαρμονική του Βερολίνου και απέναντι από το πάρκο Tiergarten.

Η εξήγηση του προγράμματος ευθανασίας T4 από το μνημείο είναι εντυπωσιακή, λαμβάνοντας υπόψη τις χώρες που έχουν νομιμοποιήσει την ευθανασία και το γεγονός ότι η γερμανική κυβέρνηση συζητά την υποβοηθούμενη αυτοκτονία. Οι άνθρωποι που ζουν σε δικαιοδοσίες που έχουν νομιμοποιήσει την ευθανασία ή / και την υποβοηθούμενη αυτοκτονία θα πρέπει να ανατριχιάσουν από το ιστορικό παρελθόν, ειδικά με τον τρόπο με τον οποίο τα σύγχρονα προγράμματα ευθανασίας ιατρικοποιούνται.

Το λόμπυ της ευθανασίας θα υποστηρίξει ότι το πρόγραμμα ευθανασίας (Τ4) δεν έδωσε στους ανθρώπους την «επιλογή» να πεθάνουν, ενώ τα σύγχρονα προγράμματα βασίζονται στην επιλογή και την αυτονομία. Όταν εξετάζουμε τη νομική γλώσσα στους σύγχρονους νόμους ευθανασίας, η επιλογή και η αυτονομία λείπουν. Αυτοί οι νόμοι δίνουν στους γιατρούς και τις νοσοκόμες το δικαίωμα στο νόμο να σας σκοτώσουν. Διαβάστε παρακάτω και αναρωτηθείτε - "Επαναλαμβάνεται η ιστορία;"

Έχω αναπαράγει το μεγαλύτερο μέρος του κειμένου από το παρακάτω μνημείο:

Από το 1940 έως το 1945, αυτό (το Μνημείο Ευθανασίας) ήταν η τοποθεσία του αρχηγείου για τις μαζικές δολοφονίες ατόμων με διανοητικές αναπηρίες ή ασθένειες από τους Εθνικοσοσιαλιστές. Η οργάνωση στεγαζόταν σε μια βίλα στην Tiergartenstraße 4. Τα εγκλήματα που σχεδιάζονταν εδώ ονομάστηκαν "Aktion T4" από αυτή τη διεύθυνση.

Μετά το 1945, το γεγονός του (μαρτυρικού) πόνου και του θανάτου των θυμάτων αποσιωπήθηκε. Μόνο από τη δεκαετία του 1980 έχουν μια πλάκα και ένα γλυπτό σε αυτόν τον ιστορικό χώρο που τιμά τους ασθενείς που δολοφονήθηκαν σε ιδρύματα. Το 2007, οι πολίτες του Βερολίνου άρχισαν να αγωνίζονται για ένα κατάλληλο μνημείο. Το γερμανικό κοινοβούλιο έκανε δεκτή αυτή την επιθυμία τον Νοέμβριο του 2011.

Ο δρόμος προς τις δολοφονίες ευθανασίας:

Πολύ πριν από το 1933 συζητιόταν η «ΕΝΕΡΓΗΤΙΚΗ ΕΥΘΑΝΑΣΙΑ» για ΑΝΙΑΤΟΥΣ ΑΣΘΕΝΕΙΣ, ΙΔΡΥΜΑΤΟΠΟΙΗΜΕΝΟΥΣ ΑΣΘΕΝΕΙΣ που χρειάζονταν φροντίδα και ΜΩΡΑ που γεννήθηκαν ΜΕ ΑΝΑΠΗΡΙΕΣ. Οι θεωρίες ευγονικής ή «φυλετικής υγιεινής» που αναπτύχθηκαν τον 19ο αιώνα παρείχαν τη βάση για συζητήσεις.

Το 1933, το εθνικοσοσιαλιστικό καθεστώς εξέδωσε έναν «νόμο για την πρόληψη των γενετικά ασθενών απογόνων». ΕΠΕΤΡΕΨΕ ΤΗΝ ΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΗ ΣΤΕΙΡΩΣΗ. Επίσης, ΑΜΦΙΣΒΗΤΗΣΕ έμμεσα το ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΤΗΝ ΖΩΗ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΜΕ ΨΥΧΙΑΤΡΙΚΕΣ ΑΣΘΕΝΕΙΕΣ ΚΑΙ ΔΙΑΝΟΗΤΙΚΕΣ Ή ΣΩΜΑΤΙΚΕΣ ΑΝΑΠΗΡΙΕΣ.

Ο δικηγόρος Karl Binding (1841 - 1920) και ο ψυχίατρος Alfred Hoche (1865 - 1943) όχι μόνο ΑΠΑΙΤΗΣΑΝ ένα «ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΘΑΝΑΤΟΥ» για τους ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΤΕΛΙΚΟΥ ΣΤΑΔΙΟΥ, αλλά ΚΑΙ ΤΗΝ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΩΝ ΛΕΓΟΜΕΝΩΝ «ΑΝΙΑΤΩΝ ΗΛΙΘΙΩΝ» και των «ΨΥΧΙΚΑ ΝΕΚΡΩΝ» στα ΙΔΡΥΜΑΤΑ.

Karl Binding, https://de.wikipedia.org/wiki/Karl_Binding

Alfred Hoche, https://en.wikipedia.org/wiki/Alfred_Hoche

Το εθνικοσοσιαλιστικό καθεστώς χρησιμοποίησε ταινίες, περιοδικά, αφίσες, ακόμη και σχολική εκπαίδευση για να προειδοποιήσει τους ανθρώπους για το «οικονομικό βάρος» που υποτίθεται ότι έθεταν οι «ηλίθιοι» και οι «παράφρονες» στον πληθυσμό (!!!!!!!!!!!!!!!!)

Ανατριχιαστική, απάνθρωπη και άθλια προπαγάνδα εις βάρος των αδυνάτων "60.000 RM κοστίζει εφ όρου ζωής στον λαό αυτός ο ασθενής με κληρονομική ασθένεια Συμπατριώτη, ΑΥΤΟ (!!!) σου τρώει τα χρήματα" (!!!!!!!!!!!!!!!!)

(Πηγή: http://www.geschiedenisbeleven.nl/aktion-t4-leerschool-voor-de-holocaust/)


Η δολοφονία ασθενών (1939 - 1945):

Λίγο μετά την έναρξη του πολέμου το 1939, τα SS ΔΟΛΟΦΟΝΗΣΑΝ ΧΙΛΙΑΔΕΣ Γερμανούς και Πολωνούς ΨΥΧΙΑΤΡΙΚΟΥΣ ΑΣΘΕΝΕΙΣ στην κατεχόμενη Πολωνία. Ταυτόχρονα, η ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ 5.000 ΠΑΙΔΙΩΝ και ΕΦΗΒΩΝ με ΨΥΧΙΚΕΣ και ΣΩΜΑΤΙΚΕΣ ΑΝΑΠΗΡΙΕΣ ξεκίνησε στη Γερμανία με την υποτιθέμενη ονομασία «Επιτροπή του Ράϊχ για την Επιστημονική Καταγραφή (!!!) Σοβαρών Κληρονομικών και Συγγενών Ασθενειών».

Από το 1939 έως το 1941, οι ιδρυματοποιημένοι ασθενείς ήταν ο στόχος της εκστρατείας δολοφονίας που οργανώθηκε στην Tiergartenstraße 4, το λεγόμενο "Aktion T4". Περίπου 70.000 άνθρωποι πέθαναν από ασφυξία από αέρια σε κέντρα εξόντωσης. Σε μεταγενέστερο στάδιο, το προσωπικό του «Τ4» σκότωσε επίσης περίπου 20.000 κρατούμενους στρατοπέδων συγκέντρωσης σε αυτά τα κέντρα. Ακόμη και μετά το κλείσιμο του κεντρικά διαχειριζόμενου «Aktion T-4» τον Αύγουστο του 1941, οι δολοφονίες συνεχίστηκαν: γιατροί και νοσοκόμες σκότωσαν περίπου 90.000 περισσότερους ιδρυματοποιημένους ασθενείς λόγω σκόπιμης παραμέλησης, πείνας και χρήσης φαρμάκων.

Οι οικογένειες των θυμάτων και η δημόσια αντίδραση:

Τα θύματα των εγκλημάτων «ευθανασίας» προέρχονταν από όλα τα κοινωνικά στρώματα. Οι δολοφονίες δεν μπορούσαν να συγκαλυφθούν εντελώς. Οι συχνές αναφορές θανάτων οδήγησαν σε καχυποψία μεταξύ των μελών των οικογενειών. Παρ' όλα αυτά, κάποιοι αποδέχτηκαν τις δολοφονίες ή ακόμη και τις υποστήριξαν, αλλά υπήρξε επίσης αντίσταση.

Στην αρχή του "Aktion T4" άρχισαν να αυξάνονται οι νεκρολογίες που ΑΝΕΦΕΡΑΝ ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΙΣ ΑΙΦΝΙΔΙΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ. (τί μας θυμίζει, άρα γε;;;;) Ενώ από την άνοιξη του 1941, δεν επιτρεπόταν πλέον η εκτύπωσή τους (και πάλι, τί μας θυμίζει;...).

Οι απελάσεις και οι φήμες για τη δολοφονία ασθενών οδήγησαν, το 1940, σε διαμαρτυρίες στη Βιέννη. Η Anna Wodl, της οποίας ο γιος Alfred σκοτώθηκε σε μια «πτέρυγα παιδιών για εξειδικευμένη φροντίδα» ένα χρόνο αργότερα, συμμετείχε στις διαμαρτυρίες.

ΜΟΝΟ ΕΛΑΧΙΣΤΟΙ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΙ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΑΝΤΙΤΑΧΘΗΚΑΝ ΣΤΗΝ «ΕΥΘΑΝΑΣΙΑ»(* τι μας θυμίζει;...). Τον Αύγουστο του 1941, ένα κήρυγμα που έδωσε ο επίσκοπος του Munster, Clemens August von Galen (1878 - 1946), οδήγησε στην ακύρωση της συγκεντρωτικής εκστρατείας δολοφονίας.

Σε ένα κήρυγμα που κυκλοφόρησε κρυφά σε φυλλάδια, ο επίσκοπος Graf von Galen κατήγγειλε τις δολοφονίες «ευθανασίας» στις αρχές Αυγούστου του 1941. Το κήρυγμα προκάλεσε μεγάλη αναταραχή στον πληθυσμό.

Από το 1933, οι αρχές ενέτειναν ριζικά τα μέτρα λιτότητας που είχαν ήδη ξεκινήσει στα ψυχιατρικά νοσοκομεία της Δημοκρατίας της Βαϊμέρης.

Οι «ανίατοι» ασθενείς και οι «ακατάλληλοι» για εργασία επηρεάστηκαν ιδιαίτερα. Για παράδειγμα, το κρατίδιο της Σαξονίας εισήγαγε μια διατροφικά ανεπαρκή διατροφή για τους μη εργαζόμενους κατοίκους ιδρυμάτων το 1938.

Στη συνέχεια, το «Aktion T4» έκανε το βήμα της συστηματικής δολοφονίας ιδρυματοποιημένων ασθενών που ήταν ανίκανοι για εργασία, χρειάζονταν πολλή φροντίδα ή θεωρούνταν «ενοχλητικοί». Οι γιατροί στα ιδρύματα συμμετείχαν στα εγκλήματα (τί μας θυμίζει;;...): συμπλήρωσαν τα έντυπα εγγραφής που χρησιμοποιήθηκαν για την επιλογή των θυμάτων «ευθανασίας».

Σύμφωνα με τον εθνικοσοσιαλισμό, η ικανότητα του ασθενούς να εργάζεται στο ίδρυμα έγινε το κλειδί για την επιβίωσή του. Δολοφονήθηκαν οι «άχρηστοι τρώγοντες» (μα, τί μας θυμίζει;;;...).

Tiergartenstrasse 4 - Η διοικητική έδρα:

Τον Οκτώβριο του 1939, σε ένα έγγραφο που χρονολογείται από την αρχή του πολέμου, ο Χίτλερ έδωσε στον χειρουργό συνοδείας του Karl Brandt και στον επικεφαλής της Καγκελαρίας του Fuhrer, Philipp Bouhler, τον συγγραφέα να χορηγήσουν στους υποτιθέμενους ανίατους ασθενείς έναν «θάνατο ελέους».

Υπό την Καγκελαρία του Φύρερ, η οποία υπαγόταν άμεσα στον Αδόλφο Χίτλερ, οι γιατροί και το διοικητικό προσωπικό της Tiergartenstrasse 4 άρχισαν να οργανώνουν την καταγραφή και την επιλογή των ιδρυματοποιημένων ασθενών και τη μεταφορά τους στα κέντρα εξόντωσης το 1940. Ο ειδικά δημιουργημένος διοικητικός μηχανισμός είχε ως στόχο να διασφαλίσει ότι όλα κυλούσαν ομαλά και οι μαζικές δολοφονίες κρατήθηκαν εμπιστευτικές. Όταν το «Aktion T4» ακυρώθηκε λόγω διαμαρτυριών, το αρχηγείο προσπάθησε να αναλάβει τις δολοφονίες που πραγματοποιήθηκαν από φάρμακα και συνέχισε να καταγράφει τους ασθενείς με έντυπα εγγραφής. Οι δράστες χρησιμοποίησαν μια γραφειοκρατική και απάνθρωπη γλώσσα.

Το προσωπικό του «Aktion T4» στο Βερολίνο συνέταξε λίστες μεταφοράς ασθενών και χρησιμοποίησε λεωφορεία που ανήκαν στην ψεύτικη εταιρεία «Φιλανθρωπικές Υπηρεσίες Ασθενοφόρων» για να μεταφέρει ασθενείς στα κέντρα εξόντωσης που δημιουργήθηκαν για μαζικές δολοφονίες ασθενών.

Μαζική δολοφονία στους θαλάμους αερίων:

Με βάση αυτά τα έντυπα εγγραφής που στάλθηκαν σε όλα τα ψυχιατρικά ιδρύματα, τέσσερεις ιατρικοί εμπειρογνώμονες αποφάσιζαν εάν οι ασθενείς θα πεθάνουν (κόκκινο σύμβολο συν) ή θα επιβιώσουν (μπλε σύμβολο μείον). Η δολοφονία των ασθενών πραγματοποιήθηκε συστηματικά. Για το σκοπό αυτό, η οργάνωση «Τ4» δημιούργησε συνολικά έξι κέντρα εξόντωσης στη Γερμανία. Το προσωπικό «Τ4» συχνά αρχικά ομαδοποιούσε τους ασθενείς σε ενδιάμεσα ιδρύματα για μερικές εβδομάδες πριν τους μεταφέρει σε ένα από αυτά τα κέντρα εξόντωσης. Αυτό εξυπηρετούσε το σκοπό της απόκρυψης και επέτρεπε σε κάθε εγκατάσταση δολοφονίας να προσαρμοστεί στην υπάρχουσα «ικανότητα θανάτωσης» εκείνη την εποχή.

Συνήθως οι ασθενείς πάθαιναν ασφυξία στους θαλάμους αερίων χρησιμοποιώντας μονοξείδιο του άνθρακα την ημέρα που έφταναν στα ιδρύματα «ευθανασίας». Τα σώματά τους καίγονταν.

«Κάθε φορά που έφτανε ένα μεταφορικό μέσο, μπορούσες να δεις ένα μεγάλο μαύρο σύννεφο καπνού λίγο αργότερα», ανέφερε ο Karl Schuhmann (1921 - 2000), ένας κάτοικος της περιοχής που φωτογράφιζε κρυφά το κέντρο εξόντωσης Hartheim.

Δράστες - Αξεσουάρ - Κερδοσκόποι:

Στα κεντρικά γραφεία του «Τ4» του Βερολίνου και στα ιδρύματα όπου άνθρωποι σκοτώθηκαν από αέρια, περίπου 500 άτομα συμμετείχαν άμεσα στην οργάνωση και λειτουργία του «Ακτίου Τ4». Το δικαστικό σώμα συγκάλυψε την εκστρατεία δολοφονίας.

Πολλοί γιατροί συμμετείχαν από πεποίθηση ή λόγω της τυφλής αποδοχής της εξουσίας. Κατά την άποψή τους, η θεραπεία και ο αφανισμός ήταν αλληλένδετα. Ως εμπειρογνώμονες, επέλεξαν τα θύματα. Στα κέντρα εξόντωσης, άνοιγαν τη στρόφιγγα του υγραερίου, στα ψυχιατρικά ιδρύματα, δολοφονούσαν ασθενείς με ναρκωτικά ή άφηναν τους κατοίκους να λιμοκτονούν. Διεξήγαγαν πειράματα σε ασθενείς ή έρευνα στους εγκεφάλους των θυμάτων. Το νοσηλευτικό προσωπικό βοήθησε τους γιατρούς με το «Aktion Τ4».

Το Φιλανθρωπικό Ίδρυμα Θεραπευτικής και Ιδρυματικής Φροντίδας ήταν ένας από τους τέσσερεις οργανισμούς συγκάλυψης που απέκρυψαν τη δολοφονία ασθενών. Ένα από τα καθήκοντά της ήταν η στελέχωση του προγράμματος "Τ4".

Hadamar

Για να σκοτώσει ανθρώπους με αέρια, η οργάνωση "T4" είχε πέντε ψυχιατρικές εγκαταστάσεις (Hadamar, Grafeneck, Bernburg, Pirna-Sonnenstein, Hartheim) και μια πρώην φυλακή (Brandenburg der Havel) που μετατράπηκε σε κέντρα εξόντωσης.

Το προσωπικό του «Τ4» προσποιήθηκε μια κανονική διαδικασία εισαγωγής για τους ασθενείς όταν έφτασαν στις εγκαταστάσεις εξόντωσης και στη συνέχεια τους οδήγησε σε ένα θάλαμο αερίων μεταμφιεσμένο σε ντους. Εκεί δολοφονούνταν.

Οι οικογένειες των «θυμάτων» ενημερώθηκαν για το θάνατο των συγγενών τους με τις λεγόμενες συλλυπητήριες επιστολές. Αυτά περιείχαν ψευδείς πληροφορίες σχετικά με την αιτία, την ημερομηνία και τον τόπο θανάτου.

Ευθανασία και Ολοκαύτωμα:

Η πρώτη συστηματική μαζική δολοφονία Εβραίων στη Γερμανία πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο του «Ακτίου Τ4».

Το 1940, σχεδόν όλοι οι Εβραίοι ψυχιατρικοί ασθενείς σκοτώθηκαν λόγω της «φυλής» τους. Όταν οι δολοφονίες «ευθανασίας» επεκτάθηκαν στους κρατούμενους των στρατοπέδων συγκέντρωσης («Άκτιον 14f13») το 1941, οι γιατροί επέλεξαν σκόπιμα Εβραίους κρατούμενους.

Το προσωπικό του «Τ4» συνέχισε τα εγκλήματά του στα γερμανικά στρατόπεδα εξόντωσης στα ανατολικά. Έτσι, περίπου 120 άνδρες «Τ4» συμμετείχαν στην «Επιχείρηση Reinhardt» στα κατεχόμενα πολωνικά εδάφη, κατά τη διάρκεια της οποίας δολοφονήθηκαν τουλάχιστον 1,6 εκατομμύρια Εβραίοι.

Οι διοικητές του Μπέλζεκ, του Σόμπιμπορ και της Τρεμπλίνκα ήταν μέλη του "T4". Ο οδηγός "T4" και "καυστήρας πτωμάτων", Lorenz Hackenholt, έπαιξε σημαντικό ρόλο στην κατασκευή των θαλάμων αερίων στο Belzec.

Αντιμετώπιση των εγκλημάτων ευθανασίας:

Μετά το τέλος του πολέμου, οι ψυχιατρικοί ασθενείς συνέχισαν να αντιμετωπίζουν διακρίσεις. Οι ευγονικές ιδέες επέμειναν. Η κατάσταση άρχισε να βελτιώνεται μόνο στη δεκαετία του 1970.

Στις δίκες «ευθανασίας», μόνο σε λίγους παραβάτες επιβλήθηκαν αυστηρές ποινές. Οι περισσότεροι από τους εμπλεκόμενους γιατρούς δεν κλήθηκαν ποτέ να λογοδοτήσουν.

Ο Karl Brandt και ο Viktor Brack, δύο από τους κύριους υπεύθυνους για τις δολοφονίες «ευθανασίας», καταδικάστηκαν σε θάνατο στη δίκη των γιατρών της Νυρεμβέργης το 1947.

Karl Brandt, https://en.wikipedia.org/wiki/Karl_Brandt

Viktor Brack, https://www.t4-denkmal.de/eng/Viktor-Brack

Ο ιατρικός διευθυντής της οργάνωσης «Τ4», Herman Paul Nitscke (1876 - 1948), καταδικάστηκε σε θάνατο από το περιφερειακό δικαστήριο της Δρέσδης για τη συμμετοχή του στα εγκλήματα «ευθανασίας» και εκτελέστηκε το 1948.

Herman Paul Nitscke, https://t4-denkmal.de/eng/Paul-Hermann-Nitsche

Η Friederike Pusch (1905 - 1980), γιατρός στο Κρατικό Νοσοκομείο του Βρανδεμβούργου-Γκόρντεν, συμμετείχε στα εγκλήματα «ευθανασίας», αλλά της επετράπη να συνεχίσει να εργάζεται ανενόχλητη ως ψυχίατρος στη Γερμανία (!!!!!!!!!!!!!!!!!!!), παρά τις ενοχοποιητικές καταθέσεις μαρτύρων.

Friederike Pusch, https://www.t4-denkmal.de/Friederike-Pusch

Ως διευθυντής γραφείου στην Tiergartenstraße 4, ο Friederich Tillmann (1903 - 1964), ήταν υπεύθυνος για τη διαχείριση του προγράμματος δολοφονίας. Οι ποινικές διαδικασίες που κινήθηκαν εναντίον του το 1960 αποσύρθηκαν μετά το θάνατό του.

Friederich Tillmann, https://t4-denkmal.de/Friedrich-Tillmann

Ο ερευνητής του εγκεφάλου, Julius Hallervorden (1882 - 1965), χρησιμοποίησε τουλάχιστον 700 εγκεφάλους θυμάτων «ευθανασίας» για την έρευνά του, τα αποτελέσματα της οποίας δημοσίευσε χωρίς δισταγμό ακόμη και μετά το 1945.

Julius Hallervorden, https://www.faz.net/aktuell/rhein-main/frankfurt-hirnforschung-das-raetsel-der-serie-h-13549350.html

Ο Δρ Adolf Wahlmann (1876 - 1956), επικεφαλής του κέντρου εξόντωσης Hadamar από το 1942, κρίθηκε ένοχος για μαζικές δολοφονίες και αρχικά καταδικάστηκε σε θάνατο, αλλά απελευθερώθηκε από τη φυλακή το 1952. Ο νοσοκόμος Karl Willig (1894 - 1946), καταδικάστηκε σε θάνατο για τη δολοφονία καταναγκαστικών εργατών και εκτελέστηκε το 1946.

Adolf Wahlmann, https://www.t4-denkmal.de/eng/Adolf-Wahlmann

Karl Willig, https://www.normandy1944.info/holocaust/aktion-t4/hadamar-euthanasia-centre

ΠΗΓΗ: https://alexschadenberg.blogspot.com/2023/09/berlin-memorial-to-victims-murdered-by.html

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: ΜΑΡΙΓΩ ΖΑΡΑΦΟΠΟΥΛΑ

(*) Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος: ''Εδώ είναι το εμβόλιο, εκεί είναι ο τάφος'', https://www.romfea.gr/epikairotita-xronika/44688-arxiepiskopos-ieronymos-edo-einai-to-emvolio-ekei-einai-o-tafos