Ρωσικό δημοσίευμα θυμίζει στις ΗΠΑ… “περιορισμούς” της Μαύρης Θάλασσας με βάση τη συνθήκη του Μοντρέ - ΠΡΟΕΟΡΤΙΑ Γ' ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ

Σχόλιο ΡΩΜΙΟΥ: Ένα πολύ σημαντικό άρθρο που θα αποτελέσει σημείο αναφοράς στην προβοκάτσια που έστησε το ΝΑΤΟ με την Ουκρανία στα στενά του Κέρτς

Η διοίκηση των αμερικανικών Ενόπλων Δυνάμεων έστειλε αίτημα στο υπουργείο Εξωτερικών (State Department) ζητώντας να ειδοποιήσει την Τουρκία για τα σχέδια αποστολής αμερικανικών πλοίων στη Μαύρη Θάλασσα σε απάντηση των ενεργειών της Ρωσίας κατά της Ουκρανίας στο στενό του Κερτς.
 
Το Στέιτ Ντιπάρτμεντ, με τη σειρά του, διαβεβαίωσε ότι «οι Ηνωμένες Πολιτείες δρουν σύμφωνα με τη Σύμβαση του Μοντρέ». Είναι δεδομένο ωστόσο, ότι για να μπουν στον Εύξεινο Πόντο, τα πλοία του Ναυτικού των ΗΠΑ πρέπει να περάσουν από τη Θάλασσα του Μαρμαρά και τα Δαρδανέλια και το Βόσπορο, βάσει της Συνθήκης του Μοντρέ (1936).

Η συνθήκη επιτρέπει τη διέλευση από τα στενά σε πολεμικά πλοία σε καιρό ειρήνης ακόμη και σε κράτη που δεν βρέχονται από τον Εύξεινο Πόντο και ως εκ τούτου, ο εκπρόσωπος του 6ου Στόλου των ΗΠΑ, έχει ήδη ανακοινώσει την ετοιμότητά τους να εκπληρώσουν τα καθήκοντα που τους ανατίθενται από τη διοίκηση, σε συμφωνία με το διεθνές δίκαιο.


Ωστόσο, δεν πρέπει να λησμονούμε ότι η Σύμβαση του Μοντρέ επιβάλλει ορισμένους περιορισμούς στα σχέδια αυτά.

Πρώτον, οι χώρες που δεν ανήκουν στον Εύξεινο Πόντο θα πρέπει να κοινοποιήσουν στην Τουρκία την πρόθεσή τους να υλοποιήσουν την πρόθεση διέλευσης , σε χρονικό διάστημα όχι μικρότερο από οκτώ ημέρες πριν (και κατά προτίμηση 15 ημέρες).

Δεύτερον, τα πολεμικά πλοία κρατών εκτός Ευξείνου Πόντου, ανεξάρτητα από το σκοπό της διαμονής τους, μπορούν να παραμείνουν εντός της Θάλασσας για χρονικό διάστημα όχι μεγαλύτερο από 21 ημέρες. Δηλαδή, δεν μπορεί να μιλήσουμε για παρατεταμένη ή έστω πιο σταθερή αμερικανική στρατιωτική παρουσία στη Μαύρη Θάλασσα.
Αλλά οι περιορισμοί δεν τελειώνουν ούτε εκεί – ούτε όλα τα πολεμικά πλοία μπορούν να περάσουν από τα στενά. Έτσι, αν και η περιγραφή της κατηγορίας των αεροπλανοφόρων είναι παρούσα στο παράρτημα της σύμβασης, τα ίδια τα άρθρα της ορίζουν ποια πλοία έχουν δικαίωμα διέλευσης, και αυτός ο τύπος απουσιάζει.
Συνεπώς, προκύπτει ότι τα αεροπλανοφόρα δεν μπορούν να ασκήσουν αυτό το δικαίωμα. Μια εξαίρεση μπορεί να είναι διάφορα αμφίβια πλοία, ελικοφόρα, καταδρομικά που φέρουν αεροσκάφη, αλλά όχι καθαρά αεροπλανοφόρα που αποτελούν τη βάση της στρατιωτικής δύναμης του αμερικανικού Ναυτικού.

“Τα αεροπλανοφόρα είναι επιφανειακά πολεμικά πλοία, τα οποία, ανεξάρτητα από τον εκτόπισμά τους, σχεδιάζονται ή κατασκευάζονται κυρίως για τη μεταφορά και δραστηριοποίηση αεροσκαφών στη θάλασσα”, λέει η σύμβαση.  

Όσον αφορά τα υπόλοιπα πλοία – τότε το δικαίωμα διέλευσης έχουν:

1. Υποβρύχια οποιουδήποτε τύπου.
2. Πολεμικά πλοία επιφανείας με εκτόπισμα άνω των 10 χιλιάδων τόνων ή εκτόπισμα κάτω των 8 χιλιάδων τόνων, εξοπλισμένα με όπλα διαμέτρου άνω των 203 χιλιοστών, καθώς και άλλα πλοία με τέτοια όπλα.
3. Ελαφρά πλοία επιφανείας, πλοία με εκτόπισμα που δεν υπερβαίνει τους 10 χιλιάδες τόνους, τα οποία διαθέτουν επί του σκάφους όπλα διαμέτρου που δεν υπερβαίνουν τα 203 mm.
4. Μικρά πολεμικά πλοία, με εκτόπισμα που δεν υπερβαίνει τους 2 χιλιάδες τόνους, η ταχύτητα των οποίων δεν πρέπει να υπερβαίνει τους 20 κόμβους. Επιπλέον, δεν πρέπει να οπλίζονται με όπλα διαμέτρου άνω των 155 mm, καθώς και εξοπλισμό για την εκτόξευση τορπιλών.
5. Βοηθητικά πλοία – πλοία που χρησιμοποιούνται για τις ανάγκες του στόλου ή για τη μεταφορά στρατευμάτων και δεν κατασκευάζονται ως πολεμικά πλοία.
Επιπλέον, η συνολική χωρητικότητα των πολεμικών πλοίων των κρατών που δεν ανήκουν στον Εύξεινο Πόντο δεν πρέπει να υπερβαίνει τους 30 χιλιάδες τόνους, εκ των οποίων τα δύο τρίτα θα πρέπει να ανήκουν σε καθένα από αυτά τα κράτη. Έτσι, οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν το δικαίωμα να στείλουν πλοία στη Μαύρη Θάλασσα, η συνολική χωρητικότητα των οποίων δεν υπερβαίνει τους 20 χιλιάδες τόνους.

Και εδώ αξίζει να σημειωθεί ότι, για παράδειγμα, μια από τις ναυαρχίδες του 6ου Στόλου Mount Whitney (LCC/JCC 20) ανέρχεται σε σχεδόν 18,5 χιλιάδες τόνους, ενώ το Wasp (LHD-1) 40 χιλιάδες τόνους. Τα Arleigh Burke (DDG-51) έχουν εκτόπισμα πάνω από 9 χιλιάδες τόνους, τα Ticonderoga 9,8 χιλιάδες τόνους και τα υποβρύχια τύπου «Virginia», 7,8 χιλιάδες τόνους.

Αποδεικνύεται ότι στην πραγματικότητα ένα Arleigh Burke ή Ticonderoga με μια ομάδα μικρών πλοίων που το συνοδεύουν μπορούν να μπουν στη Μαύρη Θάλασσα ή ένα ζευγάρι υποβρυχίων. Δηλαδή, μια τέτοια ομάδα πλοίων που δεν ενέχει σοβαρό κίνδυνο για τον στόλο της Ρωσίας της Μαύρης Θάλασσας. Και γι’ αυτό όλο αυτό δεν είναι παρά μια επίδειξη δύναμης των Αμερικανών προς τους εταίρους τους.
ΠΗΓΗ: https://vz.ru/

DEFENCE POINT