Τα μάτια του Αγίου Νικολάου!...

Τραϊάν Ντόρζ

Πρέπει πολύ να προσέχουμε και κανέναν να μην λυπούμε.

Τότε μπορούμε ήσυχα να κοιτάξουμε όλους τους ανθρώπους στα μάτια χωρίς να αναγκαζόμαστε να κρυφτούμε από ντροπή ή από φόβο.

Ούτε από τα μάτια των ανθρώπων,ούτε από τα μάτια του Θεού που όλα τα βλέπει.

Το ξέρω αυτό επειδή την έπαθα με τα μάτια του Αγίου Νικολάου.

Να τι συνέβη:

Μετά από το συμβάν με τα χρήματα του παππού,φοβόμουν να μπω στο δωμάτιο όπου βρισκόνταν το παλτό του και απ'όπου πήρα τα χρήματα.

Μία φορά,μπαίνοντας εκεί με την γιαγιά,μου έδειξε την εικόνα του Αγίου Νικολάου και μου είπε:

-Βλέπεις τον Άγιο Νικόλαο;

Εκείνος σε είδε όταν πήρες τα χρήματα και μας το είπε.

Κοίτα καλά τα μάτια του και δες πως σε κοιτάει.

Τρόμαξα...Τα μάτια του,τα οποία και πριν τα είχα κοιτάξει πολλές φορές και ήταν 

πράα και γεμάτα καλωσύνη, σαν του παππού, τώρα σαν να ήταν λυπημένα και με μάλωναν. 

-Να προσέχεις, μου είπε τότε η γιαγιά, να μην ξανακλέψεις κάτι και να μην κάνεις κάτι κακό, επειδή τα μάτια του Αγίου σε κοιτάνε.

Να ξέρεις ότι δεν μπορείς να κρυφτείς πουθενά...

Εαν όμως δεν κάνεις κάτι κακό, δεν πρέπει να φοβάσαι.

Είναι καλός σαν τον παππού, σε αγαπάει και προσεύχεται στον Θεό για όλα τα παιδιά.

Κρυφοκοίταξα τα μάτια του και ήταν το ίδιο λυπημένα και σαν να με μάλωναν, όπως άλλωστε και τα μάτια όλων των αγαπημένων μου.

Ακόμη δεν είχαν ξεχάσει την κακή μου πράξη.

Τι άσχημα που αισθανόμουν!...

Απέφευγα να μπαίνω στο δωμάτιο του Αγίου Νικολάου και έμπαινα σπάνια,όταν κάποιος με έπαιρνε μαζί του.Φυλαγόμουν όμως να μην με δει και απέφευγα και εγώ να τον κοιτάξω.

Είχε περάσει πολύς καιρός όταν θέλησα να τον ξαναδώ.Όλοι οι δικοί μου είχαν ξεχάσει την κακή μου πράξη και δεν ανέφεραν τίποτε πια.

Η συμπεριφορά μου τώρα ήταν καλή και όλων τα μάτια ήταν πάλι πράα και γεμάτα καλωσύνη.

Τότε θέλησα να δω εαν και τα μάτια του Αγίου Νικολάου είχαν ξεχάσει... 

Πήγα φοβισμένα και σιγά-σιγά άνοιξα την πόρτα....Η καρδιά μου χτυπούσε δυνατά... 

Έρριξα μία ματιά προς τον Άγιο και η καρδιά μου γέμισε χαρά:τα μάτια του Αγίου Νικολάου με κοίταζαν πάλι με αγάπη και πραότητα.

Ένωσα τα χέρια μου και γονάτισα μπροστά στην εικόνα του Αγίου και προσευχήθηκα προς τον Ουράνιο Πατέρα λέγοντας:

«Πανάγαθε Πατέρα, Σε ευχαριστώ που δεν είσαι πια λυπημένος για την πράξη μου.

Σε ευχαριστώ που ούτε ο Άγιος Νικόλαος, ούτε ο παππούς, ούτε η γιαγιά, ούτε οι γονείς μου δεν είναι πια στενοχωρημένοι μαζί μου.

Τι ωραία που είναι όταν κανείς δεν είναι στενοχωρημένος μαζί σου!

Θεέ μου, βοήθησε με να μην ξανακάνω κάτι κακό,και να είμαι πάντοτε υπάκουος. 

Δεν θέλω Κύριε να ξαναλυπήσω τα μάτια Σου και τα μάτια εκείνων που που με αγαπούν.

Θέλω να τα βλέπω χαρούμενα.

Και τα μάτια τους να κοιτούν με χαρά προς εμένα. Αμήν»

Δεν τα κατάφερνα πάντα να είμαι έτσι. Αλλά πάντοτε προσπάθησα να είμαι αυτό για το οποίο προσευχήθηκα.

πηγή/proskynitis

"Π Α Π Α Φ Λ Ε Σ Σ Α Σ"