Οι ΗΡΩΕΣ! 6η Απριλίου 1941. Τους ξεχάσαμε κι αυτούς ; ; ; ; ; ; ; Ο Χ Ι ! (ΝΑ ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΟΥΝ ΟΛΟΙ!)

Δημήτριος Κοσκινιώτης

Ξημέρωσε κι εφέτος η 6η Απριλίου, ημέρα σημαδιακή για την ιστορία του ελληνισμού, γι’ αυτούς βέβαια που θέλουν να θυμούνται.

Εβδομήντα εννιά χρόνια πέρασαν από εκείνο το ξημέρωμα που η χώρα ενώ είναι σε πόλεμο με την Ιταλία επί πεντάμηνο, δέχεται την επίθεση και της Γερμανίας.

Φέτος είναι αλήθεια πως έχουμε άλλες ανησυχίες, αλλά ακόμη κι αν δεν είχαμε αυτή την αλλόκοτη κατάσταση που βιώνουμε τόσο έντονα εδώ και σχεδόν έναν μήνα, πάλι θα είχαμε ξεχάσει. 

Το συνηθίζουμε τελευταία, φροντίζει άλλωστε και η Πολιτεία μεθοδικά.

Μας βολεύει βέβαια κι εμάς. 

Γιατί αν θυμόμαστε πρέπει να συγκρινόμαστε, κι αν συγκρινόμαστε μάλλον θα πρέπει να ντρεπόμαστε. Οπότε όλα καλά.

Όντως ο αγώνας εκείνος ήταν σύντομος, γιατί η πατρίδα ήταν ήδη κουρασμένη και ουσιαστικά μόνη, ενώ ο εχθρός ασύγκριτα ισχυρός όπως και ο πρώτος εισβολέας που όσο πολεμούσε ένας προς έναν, είχε βρει τον δάσκαλό του.

Ωστόσο, δεν θα ήταν έντιμο να αγνοήσουμε το χρέος όλων ημών για αναγνώριση του ηρωϊσμού, της λεβεντιάς και της θυσίας, εκείνων που τέτοιες ημέρες, κι αυτοί με τη σειρά τους, δεν ρώτησαν «γιατί», και έσπευσαν να μπουν στις οπές της γης που όρυξε η Πατρίδα, για να υπερασπίσουν την ελληνική γη.

Θα μου πείτε, εδώ η Πατρίδα προσπαθεί να σβήσει από τη μνήμη μας την επέτειο της 28ης Οκτωβρίου 1940 και θα δώσει σημασία στην 6η Απριλίου 1941;

Αφήστε που εκείνοι οι μαχητές, θυσιάστηκαν υπερασπιζόμενοι (τα ΑΠΑΡΤΑ & ΑΛΥΓΙΣΤΑ 21* οχυρά της μοναδικής στήν Παγκόσμια Στρατιωτική Ιστορία ΑΠΟΛΥΤΩΣ επιτυχημένης οχυρωματικής) 'Γραμμής Μεταξά'.

«Λυπάμαι ωρέ τους σκοτωμένους» μου είπε κάποια φορά, όχι πολλά χρόνια πριν, ένας γέρων αξιωματικός που έτυχε να είναι μεταξύ αυτών που η μοίρα θέλησε να ζήσουν εκείνες τις ωραίες στιγμές.

Ξεχνάμε τόσα πολλά και τόσο γρήγορα. 

Τρεις γενιές πέρασαν από τότε. 

Είναι αλήθεια νωρίς να ξεχάσουμε.

ΕΞ ΑΡΙΣΤΕΡΩΝ, Ο ΤΟΤΕ ΑΡΧΗΓΟΣ ΤΟΥ Γ.Ε.Σ. ΑΝΤΙΣΤΡΑΤΗΓΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ
ΠΑΠΑΓΟΣ, ΜΕ ΤΟΝ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟ ΙΩΑΝΝΗ ΜΕΤΑΞΑ, ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΔΙΑΡΚΕΙΑ
ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΩΝ ΓΥΜΝΑΣΙΩΝ.

Ας είναι αιωνία η μνήμη όλων εκείνων που το καθήκον έταξε να φυλάγουν τις «Θερμοπύλες» της Μακεδονίας και της Θράκης μας το ξημέρωμα της 6ης Απριλίου 1941.

http://aktines.blogspot.com/2020/04/6-1941.html#more

=========================

*Η Γραμμή Μεταξά περιελάμβανε τα ακόλουθα 21 Οχυρά κατά σειρά από δυτικά, περιοχή Μπέλες, προς ανατολικά – ΒΑ. Ξάνθης.

Οχυρό Ποποτλίβιτσα
Οχυρό Ιστίμπεη
Οχυρό Κελκαγιά
Οχυρό Αρπαλούκι
Οχυρό Παληουριώνες
Οχυρό Ρούπελ
Οχυρό Καρατάς
Οχυρό Κάλη
Οχυρό Περσέκ
Οχυρό Μπαμπαζώρα
Οχυρό Μαλιάγκα
Οχυρό Περιθώρι
Οχυρό Παρταλούσκα
Οχυρό Ντάσαβλη
Οχυρό Λίσσε
Οχυρό Πυραμιδοειδές
Οχυρό Καστίλλο
Οχυρό Άγιος Νικόλαος
Οχυρό Μπαρτίσεβα
Οχυρό Εχίνος
Οχυρό Νυμφαία

ΚΑΙ ΝΑ ΘΥΜΗΘΟΥΜΕ ΟΛΟΙ, ΟΤΙ ΜΕΣΑ ΣΕ 4 ΜΟΛΙΣ 24ΩΡΑ ΤΩΝ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΓΡΑΜΜΗΣ ΜΕΤΑΞΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΓΕΡΜΑΝΟΥΣ, ΕΧΑΣΑΝ 1.000 ΑΝΔΡΕΣ !!!!!

=============

Ας αφουγκραστούμε τους υπερασπιστές των Οχυρών της Μακεδονίας μας…

"Ρούπελ! Στα ίδια τα παλιά της κλώνια έχει ανθίσει πάλι η ελληνική παλικαριά.! Εδωδά, στο Ρουπέλιον των Βυζαντινών, πολλές φορές σταμάτησαν άλλοτε οι Μακεδόνες τους Σκύθες, νίκησαν οι Ακρίτες τους Ούνους και τους Βουλγάρους. Η στενωπός αυτή γέννησε τον Απρίλη του ΄41 νέα ελληνική νίκη, κι΄ ας μη μπόρεσαν τότε να ξεδιπλωθούν όπως τους άξιζε οι πολεμικές σημαίες….

Όταν φάνηκε σ΄ αυτή τη στενωπό ο τρομερότερος στρατός του κόσμου, τα ελληνόπουλα αντί να φοβηθούν, χάρηκαν: "Δόξα σοι ο Θεός, είπαν , ήρθε και η σειρά μας να νικήσουμε.

Δεν είχε φέξει η 6Η Απριλίου, όταν ακούστηκε απ΄ τη μεριά της Βουλγαρίας δυνατό κανονίδι. Στο σκοτεινό ουρανό έλαμπαν ελληνικές φωτοβολίδες. Οι προφυλακές που είχαν προσβληθεί, έδιναν το σύνθημα του συναγερμού. Αμέσως οι υπερασπιστές των φρουρίων , που βρισκόταν πολύ κοντά στη μεθόριο, πετάχτηκαν απ΄ τα κρεβάτια τους κι΄ έτρεξαν στα πολυβολεία. Η μεγάλη μάχη άρχιζε….

Κάποιος επιλοχίας είπε…. "Παιδιά, θα τους κρατήσουμε με τα δόντια" Η φράση αυτή άρεσε. "Με τα δόντια! Ζήτω! Με τα δόντια" φώναξαν όλοι. Δεν είχαν τελειώσει οι ζητωκραυγές κι ακούστηκε το ουρλιαχτό των στούκας, που σε κύματα εκατόν είκοσι τη φορά άρχισαν να ρίχνουν τις βόμβες τους κατακέφαλα στις οχυρώσεις. Σε λίγη ώρα όλος ο τόπος φλεγόταν. Πυκνός καπνός σκέπαζε τα φρούρια. (Χ. Ζαλοκώστας "ΡΟΥΠΕΛ")

Κάπως έτσι νομίζω, δυόμιση χιλιάδες χρόνια πριν, μια χούφτα Έλληνες πάλι, στεφανωμένοι λουλούδια, λουσμένοι και καθαροί περίμεναν το θάνατο γεμάτοι χαρά. Στις Θερμοπύλες.

Σε λίγο ξεκινούν οι φάλαγγες των Γερμανών απ΄ το δημόσιο δρόμο της Κούλας και τους πρόποδες του Μπέλες κι ένας χείμαρρος σιδήρου και λάβας ξεχύνεται απ΄ τους υπερασπιστές του οχυρού, για να κονιορτοποιήσει τους επιτιθέμενους. Εκατοντάδες πτώματα Γερμανών καλύπτουν τη γη και δεκάδες μηχανοκίνητα κατεστραμμένα από τις ελληνικές οβίδες φράζουν το δρόμο στα επερχόμενα κατά κύματα άλλα μηχανοκίνητα. Το Ρούπελ και οι υπερασπιστές του ανθίστανται και νικούν. Κανείς δεν θα περάσει…… έγραφε το οχυρό.

"Όσο περνούν οι μέρες, τόσο η άμυνα γίνεται δυσκολότερη, αλλά και τόσο θεριεύουν τα παλικάρια μας. Εκείνο που έλεγαν προχτές, θα κρατήσουμε τον εχθρό με τα δόντια, τότε ήταν ακόμη σκέτη φράση, τώρα όμως γίνεται πραγματικότητα. Πυκνώνουν οι κίνδυνοι γύρω από το οχυρό, αλλά για κάθε κίνδυνο που παρουσιάζεται προστρέχουν σωρό εθελοντές να τον αντιμετωπίσουν. Ένας έχει βγει έξω να ρίξει χειροβομβίδες στους δυναμιτιστές που τινάζουν με φουρνέλα τα μπετόν, άλλοι να πυροβολήσουν κομάντος που κόβουν τα σύρματα, άλλος να συρθεί μόνος πεντακόσια μέτρα πέρα για να κτυπήσει μόνος του, κρυφά κανόνια ευθείας τροχιάς.

Απ΄ αυτούς τους ψυχωμένους εθελοντές λίγοι γυρίζουν ζωντανοί, όμως τα φρούρια που υπερασπίζονται μένουν άπαρτα. Το Ρούπελ μάλιστα και το Λίσσε, που αποτελούν τα στηρίγματα της μάχης, οι Γερμανοί δεν κατάφεραν ούτε καν να τα πλησιάσουν. Τέσσερεις μέρες τώρα η μάχη γύρω τους δε λέει να σταματήσει ουδέ στιγμή….." ( Χ. Ζαλοκώστα "ΡΟΥΠΕΛ")

Όμως ακόμα και οι απλοί στρατιώτες γνώριζαν ή διαισθανόταν ότι ο αγώνας των οχυρών ήταν καταδικασμένος, γιατί τα μέσα που είχαν για να αντιδράσουν στην πανίσχυρη γερμανική πολεμική μηχανή ήταν ανεπαρκή. Μόνο με τις καρδιές τους θ΄ απέκρουαν τ΄ άρματα μάχης, τα κανόνια, τ΄ αεροπλάνα, το πολυπληθές πεζικό και τα χίλια δυο άλλα πολεμικά μέσα του εχθρού, που ερχόταν σαν πλημμύρα. Κι΄ όμως πολέμησαν μέχρις εσχάτων…..

Το "παύσατε πυρ" μεταδόθηκε στη διοίκηση του Ρούπελ. Με την υπογραφή της συνθήκης παραδόσεως, ο Γερμανός στρατηγός σπεύδει να δει τους υπερασπιστές του Ρούπελ. Τους καλεί για να τους συγχαρεί έναν - έναν για την ηρωική αντίσταση των οχυρών . Ποιοι είναι όμως αυτοί οι ημίθεοι του Ρούπελ; Ένας έφεδρος αξιωματικός, ένας Επιλοχίας, δύο Λοχίες και 28 στρατιώτες. Που είναι οι άλλοι ρωτάει ο Γερμανός. Και ο νεαρός Έλληνας Έφεδρος Αξιωματικός, μέσα στα αίματα και τον ιδρώτα της μάχης του απαντά: Δεν υπάρχουν άλλοι. Ο Γερμανός στρατηγός ένιωσε τόση ντροπή που έκρυψε το πρόσωπό του στα χέρια του και οπισθοχώρησε…

"Τώρα που η άνοιξη θωπεύει απαλά τις κορυφές των δένδρων εκεί ψηλά προς τα οχυρά και η χρυσαφένια ιλαρότης των ουρανών περιχύνεται στα ρυάκια, στους ορεινούς λειμώνες και στη νυφιάτική αιδώ μιας πάλλευκης αγριομηλιάς, περνούν ξανά ξανθές και ωραίες πάντοτε οι μνήμες των φρουρών. Είναι οι μοναχικοί φρουροί, που στάθηκαν ακλόνητοι στα ταμπούρια κι΄ έμειναν νέοι και θαλεροί με ένα αχνό χαμόγελο στα χείλη και την αιμάτινη πορφύρα να κυλάει από τη μεγάλη τους καρδιά, να τους ενώνει για πάντα με τη γη, με την άνοιξη, με τους ουρανούς.

Έμειναν εκεί οι τελευταίοι φρουροί, ολομόναχοι, με μία λόγχη σαν αστραπή στα χέρια, όταν το τελευταίο φυσίγγι είχε σωθεί. Άφθαρτοι σαν Αρχάγγελοι στις πύλες του Ιερού Βήματος. Ξανάζησαν οι παραδόσεις των Θερμοπυλών και της Άλωσης και του Μεσολογγίου. Και ασφαλώς οι ψυχές των ηρώων και των μαρτύρων, που τρεις χιλιάδες χρόνια τώρα πρόσφεραν τη ζωή τους για την ελευθερία, περήφανα δέχτηκαν τις σκιές αυτών που έπεσαν στην ελληνοβουλγαρική μεθόριο στον αγώνα τους κατά των νέων βαρβάρων επιδρομέων του Βορρά.

Να μας έπαιρνε το ποτάμι της μνήμης … Να βουρκώσουν πάλι οι μάνες σαν Παναγίες, να κατέβουν από τα εικονίσματα οι νεκροί και οι άγγελοι μεταξύ μας και να ξαναγίνουν όλα σαν τότε…. Και τότε οι νέοι θα καταλάβουν τι κληρονομιά παίρνουν στα χέρια τους, τι κλήρος τους έλαχε….."( Χ. Ζαλοκώστας "ΡΟΥΠΕΛ")

Γι αυτό η θητεία στο χακί έχει τη δική της ιστορία και αποτελεί τη βασική ενωτική δύναμη στην εξελισσόμενη κοινωνία μας. Αυτοί που κατόρθωσαν να καταισχύνουν τις δυνάμεις της βίας και της βαρβαρότητας, παρέχουν στην Ελλάδα το προβάδισμα στο μεγάλο δρόμο της ιστορίας.

Αυτοί, αν τους ρωτήσει κανείς, θα ξέρουν να μας πουν, γιατί ο Αισχύλος θέλησε να γράψουν στον τάφο του επιτύμβιο, όχι πως υπήρξε ο δημιουργός της "ΟΡΕΣΤΕΙΑΣ" αλλά πως πολέμησε στον Μαραθώνα.

Αντγος (εα ) Θεόκλητος Ρουσάκης

Επίτιμος Διοικητής Β΄ Σώματος Στρτού

koukfamily


Δείτε επίσης:

Σαν σήμερα το 1941 η ναζιστική Γερμανία επιτίθεται στην Ελλάδα

6 Απριλίου 1941: Αρχίζει η εποποιία του Ρούπελ- «Τα οχυρά δεν παραδίδονται. Καταλαμβάνονται»

O ΗΡΩΑΣ ΤΟΥ ΡΟΥΠΕΛ! Λοχίας Ίτσιος: 38.000 σφαίρες κατά των ναζί! Τι του είπαν πριν τον εκτελέσουν- ΟΛΟΣ Ο ΔΙΑΛΟΓΟΣ

https://thesecretrealtruth.blogspot.com/2020/04/blog-post_946.html

"ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ"