Κυριακή 25 Οκτωβρίου 2020

Το άγνωστο και συγκλονιστικό θαύμα, της Υπεραγίας Θεοτόκου.

 


Μαρία Αειπάρθενε κόσμου παντός Κυρία, Ἄχραντε Νύμφη πάναγνε, Δέσποινα Παναγία. 









Ω, παίδες Ελλήνων, ίτε, ελευθερούτε πατρίδ', ελευθερούτε δε παίδας, γυναίκας, θεών τε πατρώων έδη, θήκας τε προγόνων` νυν υπέρ πάντων αγών (Παιάνας-Αισχύλος). Μητρός τε και πατρός και των άλλων προγόνων απάντων τιμιώτερον εστίν η Πατρίς (Πλάτων, Κρίτων).

Ο Αριστοκλής-Πλάτωνας είναι ο πρώτος-κορυφαίος εθνικιστής φιλόσοφος, όλων των εποχών, διότι καθόρισε το πρώτο και σπουδαιότερο πατριωτικό αξίωμα, ενώ ήταν ο μοναδικός φιλόσοφος στον κόσμο ο οποίος πήγε ενάντια, στην Φιλοσοφική και ηθική του διδασκαλία για να επιβιώσει η Ελλάδα. Αν είσαι ανήμπορος να κρατήσεις αναμμένες τις λαμπάδες της Πατρίδα σου, δεν είσαι συνειδητός Έλληνας, δεν είσαι Πατριώτης. Χρωστάμε σ’ όσους ήλθαν, πέρασαν, θα ‘ρθούνε, θα περάσουν. Κριτές θα μας δικάσουν, οι αγέννητοι, οι νεκροί ( Κωστής Παλαμάς).

Αν λαχταράς την λευτεριά σε ξένους μην ελπίζεις, παρ’ την ο ίδιος αν μπορείς αλλιώς δεν την αξίζεις. (Νίκος Καζαντζάκης). Αυτά είπε μεταξύ πολλών άλλων ο μεγαλύτερος υμνητής των δυο ιερότερων ανθρώπινων αξιών, της ελευθερίας και της αξιοπρέπειας, οι οποίες είναι δημιουργήματα των αρχαίων Ελλήνων. Οι πρόγονοί μας όχι μόνον δημιούργησαν αυτές τις δύο αξίες, αλλά της "πότισαν" με αίμα, όσο κανένα άλλο Έθνος στην παγκόσμια ιστορία. Αναφέρει ενδεικτικά ο Νίκος Καζαντζάκης περί γενναιότητος και Ελευθερίας :

Το Ελληνικό Γένος αν σώθηκε ως σήμερα, αν επέζησε μετά από τόσους εχθρούς, εξωτερικούς και εσωτερικούς, προ πάντων εσωτερικούς, ύστερα από τόσους αιώνες κακομοιριά, σκλαβιά και πείνα, δεν το χρωστάει στην λογική. Θυμηθείτε τους τρεις εμποράκους που ίδρυσαν την Φιλική Εταιρεία. Θυμηθείτε το 21, το χρωστάμε στο θαύμα. Στην ακοίμητη σπίθα που καίει μέσα στα σωθικά της Ελλάδας. Ευλογημένη ή σπίθα αυτή πού αψηφάει τις φρόνιμες συμβουλές της λογικής, κι όταν φτάσει το Γένος στο χείλος του γκρεμού βάζει φωτιά σε ολόκληρη την ψυχή και φέρνει το θαύμα".

Στα θαύματα χρωστάει ή Ελλάδα την ζωή της. Πατρίδα, ήσουν άτυχη, από ανθρώπους να σε κυβερνούν, μόνο ο Θεός σε κυβερνάει και σε διατηρεί ακόμη, αναφέρει ο στρατηγός Μακρυγιάννης. Αλήθεια μόνο ό θεός, μόνο ή σπίθα' τη στιγμή που κινδυνεύει σε μια γωνιά της Ελλάδας να σβήσει, πετιέται σε μιαν άλλη και γίνεται πυρκαγιά. Ένα από αυτά τα οποία μας δίδαξαν οι πρόγονοι μας, είναι ότι η μεγαλύτερη αξία σε έναν άνθρωπο είναι να κρατά την ψυχή στο στόμα, να πολεμά, να επιμένει για το αδύνατο, το ακατόρθωτο.

Από την στιγμή που δεν θα λυγήσει, αλλά θα παραμείνει ανυποχώρητος, τότε γίνεται το θαύμα που ποτέ ένας δειλός δεν μπορεί να πιστέψει, καθώς το αδύνατο, το ακατόρθωτο έχει γίνει πλέον δυνατό κερδίζοντας την ζωή και την ελευθερία. Αυτή ακριβώς είναι η διαφορά των αρχαίων προγόνων μας, των ΙΕΡΩΝ Ελλήνων, από τους σημερινούς ραγιάδες-προδότες.

Πάντοτε οι αρχαίοι πρόγονοι μας, όταν όλα έδειχναν τελειωμένα, εκεί που φαινόταν να μην υπάρχει καμία ελπίδα, οι πραγματικοί Έλληνες αγωνιζόταν, ενάντια σε κάθε λογική. Το αποτέλεσμα σε κάθε εποχή ήταν να πετυχαίνουν το ακατόρθωτο. Η ελευθερία του ανθρώπου είναι το πιο ακριβό αγαθό, δεν δίνεται δωρεάν ούτε από τον Θεό, ούτε από τους ανθρώπους, χρειάζεται πολύς αγώνας, κόπος, αίμα για να πάρεις πίσω την ζωή σου.

Αυτό μας το έδειξαν οι πόλεμοι των αγίων προγόνων μας, οι οποίοι πολεμούσαν, όλους εκείνους τους αιώνες για να παραμείνουν ελεύθεροι και για να έχουν την διοίκηση της Ελληνικής-Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Εάν η ζωή ήταν μόνον προσευχές, καθώς και υποστήριξη του Χριστού μέσω θεόσταλτων σωτήρων, τότε οι προγονοί μας, αυτοί οι τέλειοι χριστιανοί δεν θα χρειαζόταν να πολεμήσουν ποτέ κατά την μεσαιωνική εποχή. Θα έπρεπε δικαιωματικά να καθόταν όλους εκείνους τους αιώνες στα σπίτια τους-καναπέδες να περιμένουν τον αντίστοιχο Βατάτζη, τον οποίο περιμένουν αδίκως οι ραγιάδες σήμερα. 
Η προσμονή "Θεόσταλτων σωτήρων" από τον Θεό είναι ένα από τα μεγαλύτερα δείγματα αμάθειας-παρακμής των ραγιάδων, οι οποίοι σαπισμένοι από την σεξουαλική διαφθορά αναμένουν βοήθεια από τον θεό.Σκεφτείτε τί θα γινόταν εάν οι προγονοί μας οι άγιοι Έλληνες της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας σε κάθε εισβολή των αμέτρητων εχθρών μας αντι να πολεμούν να έκαναν μόνον συλλαλητήρια ; 

Θα είχε αφανιστεί η Ελλάδα πολλούς αιώνες πριν. Φανταστείτε την ώρα που εισέβαλαν οι Πέρσες, οι Αγαρηνοί, οι Γότθοι, οι Βούλγαροι, οι Ρώσοι, οι Άβαροι κλπ, να έπαιρναν οι άγιοι πρόγονοι μας σημαίες και πανό να έκαναν συλλαλητήρια και να έλεγαν δεν πολεμάμε.

Σε κάθε πρόταση παραδόσεως απο τους εχθρούς, οι πρόγονοι μας απαντούσαν ΟΧΙ. Όλες τις φορές οι Έλληνες απάντησαν αρνητικά. Γνώριζαν τον διαχρονικό και ιερό τρόπο εθνικής επιβίωσης και ότι περίπτωση που θα τολμούσαν να γίνουν προδότες θα "έσπαγε" η ιερή ιστορική συνέχεια, η οποία κρατούσε το έθνος ζωντανό στο πέρασμα πολλών αιώνων. Ήξεραν πολύ καλά οι Έλληνες ότι αν γινόταν προδότες τότε θα κατέστρεφαν δια παντός τον Ελληνισμό. 

Αυτό διότι ανά πάσα στιγμή οι επόμενες γενιές Ελλήνων θα τους είχαν ως παράδειγμα με συνέπειες τραγικές καθώς θα ακολουθούσαν και άλλοι οι οποίοι θα γίνονταν προδότες. Από την στιγμή που θα καταστραφεί η ιερή ιστορική συνέχεια των ηθικών και των γενναίων Ελλήνων θα ακολουθούσαν γενεές προδοτών και δειλών. Ο Χριστός βοηθά μόνον αυτούς που αγωνίζονται σκληρά, μόνον όσους πολεμούν, όσους ζούνε χωρίς σεξουαλικές ανωμαλίες. Αντιθέτως δεν βοηθά ποτέ όσους ζούνε μέσα στην σεξουαλική διαφθορά. Επίσης ο Θεός δεν βοηθά ποτέ όσους είναι καθήμενοι σε έναν καναπέ, και περιμένουν την ελευθερία, να τους δωθεί ως "δώρο", χωρίς να βοηθούν τον συνάνθρωπο, χωρίς να ζούνε ηθικά. Το πιo κλασικό παράδειγμα οι Εβραίοι οι οποίοι έκαναν σεξουαλικές ανωμαλίες, ενώ ταυτόχρονα λάτρεψαν δαίμονες. Τότε ο Θεός περίμενε να πεθάνει μέχρι και ο τελευταίος Εβραίος που είχε αμαρτήσει ενώπιον του.

Μόνον τότε πήγε τους υπόλοιπους που δεν είχαν αμαρτήσει στην γη της επαγγελίας. Ο αληθινός θεός-Δημιουργός είναι ο θεός του καλού, της δικαιοσύνης, της αγάπης, της τάξης, της ηθικής, για αυτό δεν βοήθησε ποτέ ανά τους αιώνες, τους σάπιους που ζούνε μέσα στην σεξουαλική διαφθορά, την αδικία, την ανομία, την αταξία κλπ. Οι πηγές ζωής του έθνους μας, ήταν και είναι η Ορθοδοξία και η αρχαία Ελληνική παιδεία.

Δυστυχώς την σημερινή εποχή, η Ελλάδα, είναι σε προχωρημένη σήψη και επάνω στο πτώμα της ασελγούν οι πανάρχαιοι εχθροί μας. Το μόνο ευχάριστο, είναι ότι τα διδάγματα, των αρχαίων προγόνων μας, τα εφαρμόζουν, στην μοναδική σύμμαχο χώρα, προς εμάς την Συρία. Στην Συρία γνωρίζουν εδώ και αιώνες την αξία του αρχαίου Ελληνικού πολιτισμού. Όποιος δεν γνωρίζει Πλάτωνα και Αριστοτέλη δεν μπορεί να εισαχθεί στα πανεπιστήμια της Συρίας. Για αυτό στην πιο κρίσιμη στιγμή για το μέλλον της χώρας οι Σύριοι με στήριγμα τον Πλάτωνα επιβίωσαν ως έθνος.

Ενδεικτικό παράδειγμα οι γυναίκες της Συρίας, οι οποίες, πολεμούν στην πρώτη γραμμή του μετώπου, με βάση τις διδαχές του Αριστοκλή, περί ανδρών και γυναικών. Οι Σύριες αποτελούν παράδειγμα, για όλους, Έφτασαν το γυναικείο φύλο στο απόγειο του. Εάν περίμεναν οι γυναίκες από τους άλλους "άνδρες" που έφυγαν από την πατρίδα τους, τώρα δεν θα υπήρχε πια η Συρία. Διαχρονικά όλα τα έθνη επιβιώνουν στους πολέμους λόγω των Ηρώων και όχι εξαιτίας των δειλών που εγκαταλείπουν τις χώρες τους έρμαιο στα χέρια των εισβολέων, κρυμμένοι πίσω από την ιδιότητα του πρόσφυγα, και της "φιλανθρωπίας", όπως στην περίπτωση των θλιβερών ραγιάδων.

Με το βλέμμα στο ένδοξο Ελληνικό παρελθόν κοιτάξτε, σήμερα κάποιες από τις αληθινές υπερασπίστριες της Συρίας. Είναι οι Αμαζόνες της Συρίας, οι Αλλαουΐτισες και oι Χριστιανές. Aν λοιπόν σας έχει απομείνει μια στάλα ανδρισμός-Ελληνισμός, νοιώστε λίγη ντροπή απέναντί στις Ηρωίδες γυναίκες της Συρίας, και γίνεται αυτό που ήταν και οι πρόγονοι μας.Έλληνες, Άνδρες, Αγωνιστές, Μαχητές, Πολεμιστές.

Να έχετε πάντοτε ως παράδειγμα της Σύριες, οι οποίες αγάπησαν αρκετά την πατρίδα τους, την Συρία ώστε να δώσουν τις ζωές τους για αυτήν. Οι γυναίκες της Συρίας, αδιαφορώντας αν θα πεθάνουν, αν θα μείνουν ανάπηρες, η αν θα ζήσουν μέσα στην φτώχεια αγωνίζονται-πολεμούν. Δεν δέχονται να παραδώσουν την γή τους σε κανέναν ξένο εισβολέα. Δεν έφυγαν στην Ευρώπη για να εκδίδονται όπως έκαναν οι γυναίκες άλλων χωρών σε περιόδους oικονομικής κρίσεως.

Υπάρχουν λαοί οι οποίοι με κλάματα, παρακάλια και βλαστήμιες, καλούν τον Κύριο ημών Ιησού Χριστό να τους βοηθήσει. Όμως οι Έλληνες, μόνον με έναν τρόπο ξέρουν να καλούν τον Χριστό να τους υποστηρίξει, πολεμώντας.

Στον επικό πόλεμο του 1940, ό Ελληνικός στρατός διακρινόταν για την πίστη του, και την ευσέβεια του. Στο μέτωπο η βλασφημία ήταν ανύπαρκτη. Οι στρατιώτες μας, αγωνίζονταν με πολύ μεγάλη πίστη στον Ιησού Χριστό, και κάτω από την σκέπη της Υπεραγίας Θεοτόκου. Δυστυχώς υπήρχαν και οι τραγικ­ές εξαιρέσεις. Το θλιβερό περιστατικό, μας το διηγείται ως αυτόπτης μάρτυρας ο εξαιρετικός αρχιμανδρίτης Χαράλαμπος Δ. Βασιλόπουλος, που τότε υπη­ρετούσε ως λοχίας του τάγματος των ευζώνων. Αναφέρει ο Αρχιμανδρίτης :"Ήταν η 27η Δεκεμβρίου 1940, τότε που οι “Έλληνες αγωνίζονταν για τον ενδοξότερο αγώνα της πατρί­δας. Η μάχη εμαίνετο στο Τεπελένι. Μεταγωγικά μετέφεραν πυρομαχικά στους μαχόμενους. Καθ‘ όδόν συ­ναντούν τραυματία με τραύμα στην κνήμη. "Κουράγιο, συνάδελφε, του λένε. Θα γυρίσουμε και θα σε πά­ρουμε. Εκείνος βλασφήμησε το όνομα της Παναγίας. Στο άκουσμα της βλασφημίας έφριξαν οι στρατιώ­τες, διότι εκεί η βλασφημία είχε κο­πεί εντελώς. "Συνάδελφε, του είπαν, μη βλασφημείς! Πες “Παναγία βόη­θα“. Aλλά εκείνος εξακολούθησε να βλασφημεί συνεχώς.

Όταν επέστρεψαν, τον βρήκαν πεθαμένο. Λυπήθηκαν κατάκαρδα για την ψυχή του, διότι έφυγε με αυ­τόν τον αμετανόητο τρόπο. Επειδή δεν υπήρχε ιερέας στο σύνταγμα, έσκαψαν πρόχειρα με τις ξιφολόγχες τους και τον έθαψαν. Έκαμαν τον σταυρό τους και έφυγαν. Άλλα μόλις απομακρύνθηκαν γύρω στα είκοσι μέτρα, έρχεται μια οβίδα από το Τεπελένι, τον ξεθάφτει και τον πε­τάει δέκα μέτρα μακριά! Έπεσαν οι άνδρες κάτω να προφυλαχθούν. Κα­τάλαβαν ότι η οβίδα ήταν σταλμένη για τον βλάσφημο. Τον έχωσαν ξα­νά στον λάκκο που άνοιξε η οβίδα και ξεκίνησαν να φύγουν. Μόλις έφθασαν στα είκοσι μέ­τρα, έρχεται δεύτερη οβίδα και με τον ίδιο τρόπο τον ξεχώνει και τον πετά δέκα μέτρα μακριά! Τότε κατά­λαβαν ότι τον βλάσφημον ούτε η γη δεν τον δέχεται. Τον παράτησαν άτα­φο και έφυγαν.

Φόβος και τρόμος τους κατέλα­βε, όχι μόνο αυτούς άλλα όλο τον εκεί στρατό". Βλασφημεί ; "ράπισον αυτού την όψιν, αγίασον σου την χείρα", "Οι βλάσφημοι δεν είναι άξιοι να απολαμβάνουν τον κόσμο τούτον", άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης : «Και αν ακούσης τινός εν αμφόδω ή εν αγορά μέση βλασφημούντος τον Θεόν, επιτίμησον, καν πληγάς επιθείναι δέη, μη παραιτήση, ράπισον αυτού την όψιν, σύντριψον το στόμα, αγίασον σου την χείρα διά της πληγής, καν εγκαλώσιν τινές, καν εις δικαστήριον έλκωσιν, ακολούθησον, καν επί του βήματος ο δικαστής απαιτήση, είπε μετά παρρησίας ότι τον βασιλέα των αγγέλων εβλασφήμησεν.» (Ιωάννου Χρυσοστόμου, α’, Προς Ανδριάντας).

Οι Έλληνες εφάρμοσαν πιστά την διδαχή του στυλοβάτη του Ελληνισμού και της Ορθοδοξίας, του Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου : " Κρείττων γάρ επαινετός πόλεμος, ειρήνης χωριζούσης θεού. Η χριστιανική πίστη θεωρεί τον πόλεμο και την χρήση των όπλων προς άμυνα βέβαια, ένα αναγκαίο κακό.

Επομένως, όταν κινδυνεύουν τα αγαθά της ζωής, η τιμή, η ελευθερία, η πατρίδα και η οικογένεια, οφείλουμε ως χριστιανοί να τα υπερασπιστούμε πολεμώντας ακόμη και μέχρι θανάτου εάν χρειαστεί. Ο Κύριος έλεγε: "Μείζονα ταύτης αγάπη ουδείς έχει ίνα τις θει την ψυχήν αυτού υπέρ των φίλων αυτού". Δεν υπάρχει μεγαλύτερη αγάπη από το να θυσιαστεί κανείς για αυτούς που αγαπάει. Όταν λοιπόν θυσιαστεί κανείς στον πόλεμο για να υπερασπίσει τη γυναίκα του, τα παιδιά του, τους δικούς του είναι επαινετή πράξη. Βέβαια όλοι οι χριστιανοί πριν φτάσουν στην χρήση των όπλων οφείλουν να εξαντλήσουν κάθε ειρηνικό μέσο και μόνο σαν έσχατο όπλο να χρησιμοποιήσουν τον πόλεμο.

Ο Μέγας Αθανάσιος μας διδάσκει : "Ενώ η αφαίρεση της ζωής του άλλου ανθρώπου βιαίως (φόνος), είναι καθ’ εαυτόν παράνομος, το να πεθάνεις στον πόλεμο, άρα και το να φονεύσεις τους εχθρούς, και ορθό είναι και νόμιμο είναι και αξιέπαινο". Στις εθνικές εορτές τιμούμε τους αμυντικούς πολέμους του έθνους μας, καθώς και όσους θυσιάστηκαν για την πατρίδα. Όλες οι εθνικές εορτές συνδέονται με επίσημες δοξολογίες και με προσευχή. Αυτό μας δείχνει ότι η Εκκλησία-Ορθοδοξiα ευλογεί τους δικαίους και αμυντικούς πολέμους.

Ενδεικτικά σάς αναφέρω ότι την σημαία του 21’ κρατάει ένας δεσπότης. Είναι επίσης γνωστό ότι ο Άγιος Κωνσταντίνος στον κρίσιμο εκείνο πόλεμο μετά από τον οποίο έγινε μονοκράτορας πολέμησε με το λάβαρο, το οποίο είχε επάνω το Σταυρό και τη φράση «Εν τούτω Νίκα». Όταν μου πειράξουν την πατρίδα και την θρησκεία μου, θα μιλήσω, θα ενεργήσω κι’ ό,τι θέλουν ας μου κάνουν, έλεγε ο Στρατηγος I. Μακρυγιάννης. Είναι γεγονός αποδεκτό από όλους ότι η Ορθοδοξία βρίσκεται υπό διωγμόν, σε παγκόσμιο επίπεδο.

"Παιδιά, της Ελλάδος παιδιά,που σκληρά πολεμάτε πάνω στα βουνά, παιδιά στη γλυκιά Παναγιά προσευχόμαστε όλες να 'ρθετε ξανά".

Η εμβληματική μορφή πλέον, η Σοφία Βέμπο ερμήνευσε, το θρυλικό τραγούδι. Το τραγούδι αυτό ακολουθούσε στο Αλβανικό μέτωπο, στα βουνά της Ηπείρου, εμψυχώνοντας τα Ηρωικά Ελληνικά στρατεύματα. Ήταν το πρώτο τραγούδι για το έπος του 1940. Στο θέατρο "Μόντιαλ", όπου εμφανιζόταν η τραγουδίστρια, γεμάτο σε όλες του τις παραστάσεις παραχωρούσε τις μισές από τις καθημερινές του εισπράξεις για την ενίσχυση του ελληνικού στρατού. Δυστυχώς από το ένδοξο 1821 και από το έπος του 1940, φτάσαμε, στην σημερινή εποχή, και τους δειλούς, απόλεμους, ανήθικους, και βλάσφημους ραγιάδες. Οι πηγές ζωής του έθνους μας, ήταν και είναι η Ορθοδοξία και η αρχαία Ελληνική παιδεία. Το 1940 νικήσαμε γιατί ο λαός και οι μαχητές του, είχαν ως παράδειγμα τους αγωνιστες ’21. Γιατί έβλεπαν την Παναγία να περπατά επάνω στα χιόνια, γιατί ντρεπόταν τον εξευτελισμό.

Οι Έλληνες του 1821 και του 1940, δεν είχαν σε καμία περίπτωση την πνευματική αίγλη των Ελλήνων, των Περσικών πολέμων, και των Ελλήνων της Ρωμαικής αυτοκρατορίας, καθώς οι περισσότεροι ήταν αγράμματοι και απαίδευτοι. Εν τούτοις γιατί ζούσαν ηθικά-μοναγαμικά, χωρίς σεξουαλικές ανωμαλίες, με πίστη Χριστού, επέτυχαν δύο θρυλικά επιτεύγματα, ενάντια σε κάθε λογική. Την απελευθέρωση του έθνους, το 1821 και το έπος του 1940.

Το 1940 οι Έλληνες δεν είχαν σαπίσει ηθικά, και πνευματικά. Για αυτό πολέμησαν ομόψυχα, ενάντια, στην νέα τάξη πραγμάτων και στον Γερμανικό Ναζισμό. Ενδεικτικά είναι δύο περιστατικά που έλαβαν χώρα, εκείνη την εποχή. Στα βουνά της Πίνδου, πολεμούσε μαζί με όλους τους Έλληνες και ένας δάσκαλος. Είχε πάθει κρυοπαγήματα, και είχε δεμένα, τα πόδια, με προβιές και επιδέσμους, διότι δεν είχε παπούτσια. Κατά την διεκδίκηση ενός υψώματος, όλοι οι Έλληνες ήταν πεσμένοι, μέσα στο χαντάκι. για να προστατευτούν/ Εκείνος όρθιος έτρεχε, όρθιος, χωρίς να προφυλάγεται, πήγαινε από διμοιρία σε διμοιρία, και παρακινούσε τους στρατιώτες, να μην χάνουν άσκοπα, τα πυρομαχικά. Ο δάσκαλός ήταν λοχίας, και ο ανώτερος του, του έκανε συστάσεις, να προφυλαχθεί, και να μην είναι όρθιος. Τότε ο δάσκαλος του απάντησε ότι φοβάται, να μην χάσουμε, το ύψωμα, γιατί μετά, δεν θα μπορεί να αντικρίσει τους μαθητές του. (Χ. Ζαλοκώστα, Πίνδος, ἐκδόσεις. "Ἑστία"). Να περάσουμε να δούμε ένα από τα Ηρωικότερα γεγονότα εκείνης της εποχής.
Στον πανηγυρικό λόγο που εκφώνησε στην Ακαδημία Αθηνών, στις 27 Οκτωβρίου του 1960, ο Στρατής Μυριβήλης, μεταξύ των άλλων σπουδαίων ανέφερε και ένα εξαιρετικό περιστατικό φιλοπατρίας, το οποίο έγινε στην πόλη στα μετόπισθεν. Αναφέρει ο Στρατής Μυριβήλης :

"Είχε οργανωθεί, κατά την διάρκεια του αγώνα υπηρεσία μεταγγίσεως αίματος, απ’ τον Ερυθρό Σταυρό της Ελλάδος. Είχα και ένα φίλο γιατρό, σ’ αυτή την υπηρεσία, λοιπόν πήγαινα κάπου-κάπου να τον δω και να τα πούμε. Ο κόσμος έκαμε ουρά κάθε μέρα για να δώση το αίμα του για τους τραυματίες μας. Ήταν εκεί νέοι, κοπέλες, γυναίκες, μαθητές, παιδιά που περίμεναν τη σειρά τους. Μια μέρα, λοιπόν, ο επί της αιμοδοσίας φίλος μου γιατρός, είδε μέσα στην σειρά των αιμοδοτών που περίμεναν, να στέκεται και ένα γεροντάκι. Τότε ο γιατρός είπε : "Εσύ, παππούλη, του είπε ενοχλημένος, τι θέλεις εδώ;" Ο γέρος απάντησε δειλά: "Ήρθα κι εγώ, γιατρέ, να δώσω αίμα".

Ο γιατρός τον κοίταξε αυστηρά με απορία και συγκίνηση. Ο γέρος παρεξήγησε το δισταγμό του. Η φωνή του έγινε πιο ζωηρή, και απευθυνόμενος προς τον γιατρό του είπε : " Μη με βλέπεις έτσι, γιατρέ μου. Είμαι γερός, το αίμα μου είναι καθαρό, και ακόμα ποτές μου δεν αρρώστησα. Είχα τρεις γιούς. Σκοτώθηκαν και οι τρεις εκεί πάνω. Χαλάλι της πατρίδας. Όμως μου είπαν πως οι δύο πήγαν από αιμορραγία. Λοιπόν, είπα στη γυναίκα μου, θα ‘ναι κι άλλοι πατεράδες, που μπορεί να χάσουν τα παλληκάρια τους, γιατί δε θα ‘χουν οι γιατροί μας αίμα να τους δώσουν. Να πάω να δώσω κι εγώ το δικό μου. Άιντε, πήγαινε, γέρο μου μού είπε κι ας είναι για την ψυχή των παιδιών μας. Κι εγώ σηκώθηκα κι ήρθα".

Τι Ελληνική ψυχή ο γέροντας. Τρείς γιούς είχε και τους έχασε, και είπε χαλάλι της πατρίδας.

Μας αναφέρει ενδεικτικά ο Σ. Μυριβήλης : "Ανδρείους μπορεί να βγάλει κάθε πατρίδα. Αγίους όμως μόνον αυτές που καταυγάζονται από το φως της Ορθοδοξίας, από το φώς του Χριστού και η Ελλάδα ανήκει-θέλουν δεν θέλουν οι εκκλησιομάχοι-σ’αυτήν την εκλεκτή μερίδα".  

OI ΑΓΙΟΙ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΕΣ-ΒΑΣΙΛΕΙΣ ΚΑΙ ΣΤΡΑΤΗΓΟΙ ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΑ ΠΕΡΙΦΡΟΝΟΥΣΑΝ ΤΟΥΣ ΑΠΟΛΕΜΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΑ ΔΙΕΦΘΑΡΜΕΝΟΥΣ.
Τον 8ο αιώνα π.Χ., η βασιλική εξουσία στην αρχαία Ελλάδα αποδυναμώνεται, επειδή πολλοί βασιλείς αδυνατούν να ανταποκριθούν στην αποστολή τους ως αρχηγών του στρατού, κατά την διάρκεια των πολέμων. Η αδυναμία αυτή των βασιλέων οδήγησε στην κατάργηση της Βασιλείας. Στην αρχαία Ελλάδα (κατά διαστήματα) και στην Ελληνική-Ρωμαϊκή αυτοκρατορία μονίμως, κυβερνούσαν οι άριστοι, οι καλύτεροι. Την ένδοξη Ελληνική-Ρωμαϊκή αυτοκρατορία κυβέρνησαν επί αιώνες, οι πιο γενναίοι στρατηγοί και αυτοκράτορες, οι οποίοι πολεμούσαν καθημερινά στα πεδία των μαχών.
Εάν δεν πολεμούσε κάποιος πολύ ηρωικά, ώστε να διακριθεί περισσότερο από τους υπόλοιπους Έλληνες στρατιώτες και τους αξιωματικούς, δεν γινόταν ποτέ Στρατηγός, Δομέστικος των Σχολών και Αυτοκράτορας. Διαχρονικό ηθικό αξίωμα του Ελληνικού έθνους, ήταν από τα πανάρχαια χρόνια, ότι κυβερνήτες-βασιλείς γίνονται μόνον οι άριστοι. Η Χριστιανική-Ελληνική, Ρωμαϊκή αυτοκρατορία, ως αντίγραφο, της Ουρανίου Βασιλείας, του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού, δεν έκανε, ποτέ επεκτατικούς πολέμους, για την διάδοση της Ορθοδόξου πίστεως. Πάντοτε ήταν σε θέση άμυνας, καθώς ήταν περικυκλωμένη, από πολλές δεκάδες, βαρβαρικά έθνη, που παραβίαζαν τα σύνορα και έκαναν επιδρομές. είτε κατακτούσαν μόνιμα, η προσωρινά, μέρος των Ελληνικών-Ρωμαϊκών εδαφών. Η Ελληνική-Ρωμαϊκή αυτοκρατορία, μέχρι και σήμερα είναι το μοναδικό, κρατικό μόρφωμα, στον κόσμο, πού δέχτηκε επί αιώνες, τόσες πολλές επιθέσεις, από τόσους πολλούς διαφορετικούς λαούς.
Οι σπουδαιότεροι άνθρωποι όλων των εποχών στην ιστορία του πλανήτη οι ήρωες Έλληνες της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, υπολόγιζαν ως άνδρες και Έλληνες μόνον όσους πολεμούσαν. Όλους τους άνανδρους (θηλυπρεπείς) οι οποίοι δεν πολεμούσαν για την Ελλάδα τους σιχαινόταν και τους περιφρονούσαν. 
Aνάμεσα στα εκατομμύρια των αξιωματικών του μεσαίωνα είναι και ο στρατηγός-αυτοκράτορας Ρωμανός ο Δ Διογένης, ο οποίος περιφρονούσε τους δειλούς που περίμεναν βοήθεια από τον Χριστό και δεν πολεμούσαν. Όποιος δεν πολεμούσε εκείνους τους αιώνες με το σπαθί στο χέρι δεν τον θεωρούσαν Έλληνα και άνδρα αλλά γυναίκα. Δεν υπήρχε μεγαλύτερη ατίμωση και προσβολή για έναν γνήσιο Έλληνα άνδρα, από το να τον διώξουν από τον Ελληνικό-Ρωμαϊκό στρατό, για οποιαδήποτε αιτία. Αμέσως έχανε την κοινωνική του θέση και υπόσταση. Ο Ιωάννης Κουρκουάς-Τσιμισκής συναίνεσε στην δολοφονία του Αγίου Νικηφόρου Φωκά, ο οποίος ήταν και θείος του, διότι όχι μόνον του αφαίρεσε όλα τα στρατιωτικά του αξιώματα, αλλά τον έκανε απλό πολίτη και τον έθεσε σε κατ οίκον περιορισμό. Δεν του επέτρεψε ο Άγιος Νικηφόρος να πολεμά ούτε ως απλός στρατιώτης. Εκείνους τους αιώνες δεν υπήρχε μεγαλύτερη προσβολή από το να μην πολεμάς για την Ελληνική-Ρωμαϊκή αυτοκρατορία, τον Κύριο Ιησού Χριστό καθώς και για την προστασία του άμαχου Ελληνικού πληθυσμού. Για αυτούς τους λόγους ο πολύ σημαντικός-γενναίος στρατηγός, ο Νικηφόρος Ξιφίας, που με την πίστη και την φιλοπατρία του, κατακτήθηκε η νίκη, στην καθοριστική μάχη, με τους Βούλγαρους στο Κλειδί, επαναστάτησε ενάντια, στον Αυτοκράτορα Βασίλειο Β, διότι δεν τον επέλεξε, να πολεμήσει σε μια δευτερεύουσας σημασίας εκστρατεία. Μετά από τόσες δόξες και τιμές, πού αξιώθηκε να ζήσει, ο ΄Ήρωας Ξιφίας, πληγώθηκε και προσβλήθηκε πολύ βαριά, από την απόφαση, του Βουλγαροκτόνου, να μην τον επιλέξει να πολεμήσει. Όλοι οι Έλληνες εκείνης της εποχής, ζούσαν και ανέπνεαν, για να πολεμούν σε καθημερινή βάση, στα πεδία των μαχών, για την Ελλάδα, τον Χριστό, την ελευθερία και τον άμαχο πληθυσμό. Μέσα στην υπέρμετρη αγάπη του, για την πατρίδα, ο Νικηφόρος Ξιφίας, ξέχασε ότι πρέπει κάποιοι στρατηγοί, να παραμένουν πίσω, να φυλάνε, τον άμαχο πληθυσμό και τα σύνορα.
 
Η ΜΕΓΙΣΤΗ ΤΙΜΗ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΤΟΥ ΜΕΣΑΙΩΝΑ.
 

Τι σήμαινε εκείνους τους αιώνες να πολεμά κάποιος γενναία, σε καθημερινή βάση μας το έδειξε η μεγαλύτερη Ελληνίδα Χριστιανή Φιλόσοφος.Ενδεικτική ήταν η ενέργεια της μεγαλύτερης Ελληνίδας φιλοσόφου μαζί με την Υπατία, της Πριγκίπισσας Άννας, η οποία μεσολάβησε στον πατέρα της, τον αυτοκράτορα Αλέξιο Κομνηνό, να μην τιμωρήσει τον αξιωματικό Αρμενικής καταγωγής τον Αλέξιο Μουσελέ, διότι ήταν γενναίος στα πεδία των μαχών. Εκείνους τους αιώνες δεν υπήρχε μεγαλύτερη ηθική και κοινωνική προσβολή, από το να μην πολεμάς για την Ελληνική-Ρωμαϊκή αυτοκρατορία, τον Κύριο Ιησού Χριστό, αλλά και για την προστασία του άμαχου Ελληνικού πληθυσμού.

Η Άννα Κομνηνή, όπως και όλες οι ηθικές, και πραγματικές Ελληνίδες-Χριστιανές, σεβόταν και υποτασσόταν στους συζύγους τους, διότι ήταν ήρωες πολέμου. Όλες οι γυναίκες του μεσαίωνα σεβόταν και υποτασσόταν στους άνδρες τους, που πολέμησαν γενναία για την Ελλάδα και την Ελληνική-Ρωμαϊκή αυτοκρατορία. Οι Ελληνίδες Χριστιανές του μεσαίωνα, αναγνώριζαν ως άνδρες, μόνον όσους πολεμούσαν γενναία για την επιβίωση της αυτοκρατορίας και του έθνους. Με βάση όλα τα προαναφερόμενα εθνικά-ηθικά αξιώματα η Άννα Κομνηνή, προσπάθησε να αποσπάσει, τον θρόνο, από τον αδελφό της Ιωάννη τον Β Κομνηνό.

Μετά τον θάνατο του Αλεξίου Α΄ το 1118 η Άννα και η μητέρα της Ειρήνη Δούκα, οργάνωσαν συνωμοσία εναντίον του νομίμου διαδόχου, Ιωάννη Β Κομνηνού. Για αυτό προσπάθησαν ανεπιτυχώς να ανεβάσουν στον θρόνο, τον πολύ γενναίο Στρατηγό-Καίσαρα, και σύζυγο της, τον Νικηφόρο Βρυέννιο. Οι δύο γυναίκες, η βασίλισσα Ειρήνη και η πριγκίπισσα Άννα, δικαίως θεωρούσαν ως ικανότερο και γενναιότερο, τον Νικηφόρο Βρυέννιο, ο οποίος είχε αποδείξει, επανειλλημένα, την γενναιότητα, του, στα πεδία των μαχών. Συνεπώς δεν ευσταθούν οι κατηγορίες, των εχθρών της Ελληνικής-Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, ότι το “Βυζάντιο” ήταν ένα κράτος, όπου γινόταν, συνέχεια, δολοφονίες, και συνομωσίες. Η Αυγούστα Ειρήνη Δούκα, και η πριγκίπισσα Άννα, κινήθηκαν, με καλές προθέσεις, με βάση τα κοινωνικά πρότυπα και το ανώτερο ηθικό Ελληνικό αξίωμα της αρχαιότητας, και του μεσαίωνα. Άλλωστε η Άννα γνώριζε άριστα, την αρχαία Ελληνική γραμματεία. Ο Θησέας ήταν ο πρώτος παγκοσμίως, ο οποίος δίδαξε ότι οι Έλληνες βασιλιάδες επωμίζονται τα περισσότερα βάρη από όλους τους υπόλοιπους κατοίκους, ενώ τους καρπούς των προσπαθειών τους, πάντοτε τους μοιράζονται με όλους τους πολίτες. Ακόμη ο Θησέας δίδαξε ότι σε κάθε μάχη, σε κάθε πόλεμο, καθημερινά τις περισσότερες φορές από οποιονδήποτε άλλο στρατιώτη, βάζει την ζωή του σε κίνδυνο ο εκάστοτε Έλληνας Βασιλιάς. Για αυτό όλοι οι Έλληνες Βασιλείς, στρατηγοί κατά την αρχαία και μεσαιωνική εποχή, όπου οι πρόγονοι μας ήταν διοικητές της Ελληνικής- Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, ολομόναχοι πολεμούσαν πρώτοι, έμπροσθεν από την πρώτη γραμμή του μετώπου. Αυτό το έκαναν για να πάρουν θάρρος οι Έλληνες στρατιώτες για να κερδηθούν οι μάχες και οι πόλεμοι υπέρ της Ελληνικού-Ρωμαϊκού κράτους. Το ίδιο έκαναν και όλες οι επόμενες γενιές Ελλήνων στρατιωτικών μέχρι και την σύγχρονη Ελληνική ιστορία (1821-1940). Αυτό το οποίο ήταν λάθος, εκ μέρους των δύο γυναικών, ήταν ο τρόπος ανατροπής, του Ιωάννη Κομνηνού. Αυτά ήταν τα ηθικά, εθνικά και κοινωνικά αξιώματα, των Ελλήνων του μεσαίωνα, της Ελληνικής-Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Διαχρονικό ηθικό αξίωμα του Ελληνικού έθνους, ήταν από τα πανάρχαια χρόνια, ότι κυβερνήτες-βασιλείς γίνονται μόνον οι άριστοι. Το Ελληνικό έθνος, διαχρονικά επιβίωσε, εξαιτίας των σοφών, των αγίων, των Ηρώων και των χρηστών ηθών. Ο θεός βοηθά μόνον όσους αγωνίζονται, μόνον όσους πολεμούν, μόνον όσους ζούνε χωρίς σεξουαλικές ανωμαλίες. Αντιθέτως δεν βοηθά ποτέ όσους ζούνε μέσα στην σεξουαλική διαφθορά. Το Ελληνικό έθνος, διαχρονικά επιβίωσε, εξαιτίας των σοφών, των αγίων, των Ηρώων και των χρηστών ηθών. Ω, παίδες Ελλήνων, ίτε, ελευθερούτε πατρίδ’, ελευθερούτε δε παίδας, γυναίκας, θεών τε πατρώων έδη, θήκας τε προγόνων` νυν υπέρ πάντων αγών (Παιάνας-Αισχύλος). Μητρός τε και πατρός και των άλλων προγόνων απάντων τιμιώτερον εστίν η Πατρίς (Πλάτων, Κρίτων). Ο Αριστοκλής-Πλάτωνας εiναι ο πρώτος-κορυφαίος εθνικιστής φιλόσοφος, όλων των εποχών, διότι καθόρισε το πρώτο και σπουδαιότερο πατριωτικό αξίωμα, ενώ ήταν ο μοναδικός φιλόσοφος στον κόσμο ο οποίος πήγε ενάντια, στην Φιλοσοφική και ηθική του διδασκαλία για να επιβιώσει η Ελλάδα. Αν είσαι ανήμπορος να κρατήσεις αναμμένες τις λαμπάδες της Πατρίδα σου, δεν είσαι συνειδητός Έλληνας, δεν είσαι Πατριώτης. Χρωστάμε σ’ όσους ήλθαν, πέρασαν, θα ‘ρθούνε, θα περάσουν. Κριτές θα μας δικάσουν, οι αγέννητοι, οι νεκροί ( Κωστής Παλαμάς). Αν λαχταράς την λευτεριά σε ξένους μην ελπίζεις, παρ’ την ο ίδιος αν μπορείς αλλιώς δεν την αξίζεις. Αυτά είπε μεταξύ πολλών άλλων ο μεγαλύτερος υμνητής των δυο ιερότερων ανθρώπινων αξιών, της ελευθερίας και της αξιοπρέπειας, οι οποίες εiναι δημιουργήματα των αρχαίων Ελλήνων, κατά την σύγχρονη εποχή. Οι πρόγονοί μας όχι μόνον δημιούργησαν αυτές τις δύο αξίες, αλλά της «πότισαν» με αίμα, όσο κανένα άλλο Έθνος στην παγκόσμια ιστορία. Η ελευθερία του ανθρώπου είναι το πιο ακριβό αγαθό, δεν δίνεται δωρεάν ούτε από τον Θεό, ούτε από τους ανθρώπους, χρειάζεται πολύς αγώνας, κόπος, αίμα για να πάρεις πίσω την ζωή σου.
Αυτό μας το έδειξαν οι πόλεμοι των αγίων προγόνων μας, οι οποίοι πολεμούσαν, όλους εκείνους τους αιώνες για να παραμείνουν ελεύθεροι και για να έχουν την διοίκηση της Ελληνικής-Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Εάν η ζωή ήταν μόνον προσευχές, καθώς και υποστήριξη του Χριστού μέσω θεόσταλτων σωτήρων, τότε οι προγονοί μας, αυτοί οι τέλειοι χριστιανοί δεν θα χρειαζόταν να πολεμήσουν ποτέ κατά την μεσαιωνική εποχή. Θα έπρεπε δικαιωματικά να καθόταν όλους εκείνους τους αιώνες στα σπίτια τους-καναπέδες να περιμένουν τον αντίστοιχο Βατάτζη, τον οποίο περιμένουν αδίκως οι ραγιάδες σήμερα. Η προσμονή «θεόσταλτων σωτήρων» από τον Θεό είναι ένα από τα μεγαλύτερα δείγματα αμάθειας-παρακμής των ραγιάδων, οι οποίοι σαπισμένοι από την σεξουαλική διαφθορά αναμένουν βοήθεια από τον θεό.
 
Ο ΠΡΩΤΟΣ ΔΙΔΑΞΑΣ ΥΠΗΡΞΕ Ο ΕΛΛΗΝΑΣ

ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΘΗΣΕΑΣ.

Ο Θησέας ήταν ο πρώτος Έλληνας βασιλιάς παγκοσμίως, ο οποίος δίδαξε ότι οι όλοι οι γνήσιοι βασιλιάδες επωμίζονται τα περισσότερα βάρη από όλους τους άλλους, ενώ τους καρπούς των προσπαθειών τους, πάντοτε τους μοιράζονται με όλους τους πολίτες. Ακόμη ο Θησέας δίδαξε ότι σε κάθε μάχη, σε κάθε πόλεμο, καθημερινά τις περισσότερες φορές από οποιονδήποτε άλλο στρατιώτη, βάζει την ζωή του σε κίνδυνο ο εκάστοτε Έλληνας Βασιλιάς.

Για αυτό όλοι οι πραγματικοί Έλληνες Βασιλείς, στρατηγοί κατά την αρχαία και μεσαιωνική εποχή, όπου οι πρόγονοι μας ήταν διοικητές της Ελληνικής-Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, έκαναν ολομόναχοι επιθέσεις, ενάντια σε χιλιάδες αντιπάλους.

Αυτό το έκαναν για να πάρουν θάρρος οι Έλληνες στρατιώτες για να κερδηθούν οι μάχες και οι πόλεμοι υπέρ της Ελληνικού-Ρωμαϊκού κράτους. Το ίδιο έκαναν και όλες οι επόμενες γενιές Ελλήνων στρατιωτικών μέχρι και την σύγχρονη Ελληνική ιστορία (1821-1940).
 

Οι προφητείες για την αναλαμπή της Ορθοδοξίας, είναι κατασκευασμένες, από τις Τουρκικές και τις Ρωσικές, μυστικές υπηρεσίες. Οι κίβδηλες προφητείες, αποτελούν την μεγαλύτερη εθνική πληγή, καθώς εξαπατούν τους Έλληνες, ότι χωρίς μετάνοια, και επιστροφή στα πατροπαράδοτα ήθη, θα ευεργετηθούμε, από τον Χριστό.

Εκμεταλευόμενοι την αμάθεια, και την σεξουαλική διαφθορά, έπεισαν τους Έλληνες, ότι για όλη αυτή την παρακμή και την αποστασία, θα “βοηθηθούν”, από τον Χριστό, χωρίς να πολεμήσουν και να αγωνιστούν.

Είναι ιστορικά και διαχρονικά αποδεδειγμένο, ότι ο Θεός βοηθά, μόνον όλους όσους ζούνε ηθικά, χωρίς σεξουαλικές ανωμαλίες, και όλους όσους έχουν πραγματικά μετανοήσει.

Ουδέποτε βοήθησε ο Θεός ανθρώπους, οι οποίοι συνέχιζαν αμετανόητοι, να ζούμε μέσα στην ακολασία.

Όλοι οι Άγιοι της Ορθοδοξίας, από την γέννηση του Χριστού, μέχρι και σήμερα, έθεσαν ως απαραίτητη, προυπόθεση, σχετικά με οποιαδήποτε ευεργεσία, εκ μέρους του Θεού, την μετάνοια. Ένας εξ αυτών, που ζήτησε επιστροφή, στα Ορθόδοξα-Χριστιανικά ήθη, και φυσικά να μετανοήσουν οι Έλληνες, για να σωθεί το έθνος, ήταν ο Αγίος Παισιος, από την Αγιοτόκο Καππάδοκία. 

Επικρατέειν ή Απόλλυσθαι–Γράφει ο Ευάγγελος Φ. Γιαννόπουλος

Πάγια αρχή μου είναι ότι όλοι οι λαοί, όλοι οι άνθρωποι, έχουν δικαίωμα να πιστεύουν οπού θέλουν. Όλα αυτά με την απαραίτητη προυπόθεση να μην επιβάλλουν τα πιστεύω τους σε τρίτους, είτε δια της βίας, είτε με πλάγιους τρόπους. Τι γίνεται όμως στην περίπτωση που η άλλη πλευρά δεν συναινεί ; Είναι λοιπόν δίκαιο να καθίσουμε να αφανιστούμε όλοι οι Έλληνες χωρίς να έχουμε πειράξει κανέναν απολύτως ; Όλα αυτά διότι από τα αρχαία χρόνια ο πολιτισμός μας, και η ιδεολογία-θρησκεία μας, αποτελούν εμπόδιο στην δημιουργία του παγκόσμιου εωσφορικού κράτους. Από όλους τους προαναφερόμενους, εξαιρείται, ένα μικρό μέρος βάση των παγκόσμιων Φιλοσοφικών- μαθηματικών σταθερών, μέτρον άριστον και μηδέν άγαν.
 
* Η ελευθερία πίστεως είναι θεόδοτη. Ο ίδιος ο Θεός έδωσε το δικαίωμα στους ανθρώπους, να πιστεύουν, όπου επιθυμούν. Προσωπικά είμαι υπέρ της συνυπάρξεως των λαών και των διαφορετικών θρησκευτικών, πεποιθήσεων, για αυτό στηρίζω, τον μεγάλο Σύριο ηγέτη Ασσάντ, ο οποίος επέτυχε να συνυπάρχουν ειρηνικά, Χριστιανοί και Μουσουλμάνοι.
Αναφέρομαι πάντοτε στους Φοίνικες-Σημίτες που από μονοθεϊστές της Π.Διαθήκης και πιστοί των προφητών, εγκατέλειψαν τον Θεό, άλλαξαν και έγιναν εωσφοριστές του δωδεκαθέου. Δεν αναφέρομαι σε όλους τους Σημίτες.
ΑΡΓΑΛΕΟΣ 

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΑ ΕΛΛΗΝΟΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΑ ΗΘΗ. ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ.

ΗΡΑΚΛΕΙΟΣ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Ἐνημερώνουμε τοὺς ἀγαπητοὺς ἀναγνῶστες μας, ὅτι σχόλια, τὰ ὁποῖα ἐμπεριέχουν προσβλητικοὺς χαρακτηρισμούς, διαφημίζουν κόμματα ἢ εἶναι γραμμένα μὲ λατινικοὺς χαρακτῆρες (γκρήκλις), θὰ διαγράφωνται ἄνευ προειδοποιήσεως!