Ἕλληνες, ἄν δέν συνεπάρῃ τό εἶναι μας ὁ “ἱερός θυμός”, ἐλευθερία, πατρίδα καί ζωή δέν ἔχουμε μπροστά μας. (Β' μέρος)

Τὸ τί θεωροῦσαν οἱ ἀρχαῖοι Ἕλληνες ἱερὸ μᾶς τὸ ὑποδηλώνουν οἱ πράξεις καὶ τὰ λόγια τους.

Μᾶς λέει ὁ Σωκράτης:

“Μητρὸς τε καὶ πατρὸς καὶ τῶν ἄλλων προγόνων ἁπάντων τιμιώτερον ἐστὶ πατρὶς καὶ σεμνότερον καὶ ἁγιώτερον...” (Πλάτωνος Κρίτων, 51β )

Ἐδῶ διαπιστώνουμε ὅτι οἱ ἀρχαῖοι Ἕλληνες θεωροῦσαν τοὺς προγόνους τους ὡς κάτι ἅγιο, δηλαδὴ ἱερό. Ἀλλὰ ὡς τὸ ἱερότερο ὅλων λόγιαζαν τὴν ΠΑΤΡΙΔΑ. Τὸ γιατὶ δὲν εἶναι τοῦ παρόντος νὰ τὸ ἀναλύσουμε, γιατὶ θὰ θέλαμε σελίδες καὶ σελίδες...

Καὶ στὸν Παιᾶνα τῶν Σαλαμινομάχων διαπιστώνουμε γιὰ ποιὰ “ἱερὴ κατάσταση” ὕπαρξης ἀγωνίζονταν σὰν θεοὶ καὶ σὰν ἡμίθεοι: γι' αὐτὴν τὴν κατάσταση ὕπαρξης ποὺ τὴν ὀνομάζουμε ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ.

Ὦ παῖδες Ἑλλήνων ἴτε, ἐλευθεροῦτε πατρίδ', ἐλευθεροῦτε δὲ παῖδας, γυναῖκας, θεῶν τε πατρώων ἕδη, θήκας τε προγόνων· νῦν ὑπὲρ πάντων ἀγών.

Ἡ προστακτικὴ “ελεθερούτε πατρίδα...” ἐδῶ ἔχει τὴν ἔννοια “κρατῆστε ἐλεύθερη τὴν πατρίδα...” Γιατὶ εἶχαν ἐλεύθερη πατρίδα, ἀλλοιῶς πῶς θὰ μποροῦσαν νὰ ἐπιτελέσουν τὸ θαῦμα τῆς νίκης στὴν πιὸ κρίσιμη ναυμαχία ποὺ ἔγινε ποτέ;

Ἂν ἕνα κείμενο ἐκφράζει τὰ πάντα μέσα σὲ 21 λέξεις εἶναι αὐτό. Ἕνα λακωνικότατο κείμενο καὶ πόση δύναμη κρύβει! Βλέπετε οἱ ἀρχαῖοι δὲ φλυαροῦσαν, ἔπρατταν. Σήμερα ὅλοι φλυαροῦμε ἀπὸ πρωίας μέχρι νυκτός... Καὶ δὲν μποροῦμε νὰ ἐμποδίσουμε 301 προδότες νὰ παραδώσουν τὴν Ἑλλάδα στὶς δύο πιὸ σκοτεινὲς χῶρες τοῦ πλανήτη.

Ὅποιος προσβάλλεται, ἂς δείξει μὲ τὰ ἔργα τοῦ ὅτι δὲν εἶναι προδότης! Ὅποιο κόμμα, βουλευτής. Πρόεδρος, θέλει νὰ ἐμποδίσει τὴν προδοσία ἀλλὰ δὲν μπορεῖ, ἂς παραιτηθεῖ. 

Τί νόημα ἔχει ἡ συμμετοχὴ σὲ μιὰ Βουλή, ὅταν δὲν ὑπάρχει τρόπος νὰ ἐμποδιστεῖ ἀπὸ τὴν πιὸ μικρὴ ὡς τὴ μεγίστη ἀπόφαση, ὅπως αὐτὴ τῆς παράδοσης ἐδάφους καὶ κυριαρχίας τῆς Ἑλλάδος σὲ λυσσαλέους ἐχθροὺς τῆς, τῶν τυράννων κυβερνητών-προδοτών τοῦ Ἔθνους; Τὸν “παπᾶ” θὰ μᾶς παίζουν ὅλοι οἱ πολιτικοὶ ἐδῶ στὴν Ἑλλάδα αενάως; Ποιὸς ποτὲ νίκησε τὸ σκοτάδι ενσωματούμενος σὲ αὐτό;

Καὶ ὅλη ἡ ἀνάλυση (ποὺ δὲν κάναμε, στὸ γιατὶ ἡ πατρίδα εἶναι ἡ βάση καὶ τὸ θεμέλιο τῆς ἐλευθερίας) συμπυκνώνεται στὴν ἑξῆς πρόταση : Μόνον σὲ μιὰ ἐλεύθερη ΠΑΤΡΙΔΑ, ἀπὸ ἐξωτερικοὺς καὶ ἐσωτερικοὺς τυράννους, μπορεῖς νὰ ἔχεις τὴν αὐτεξούσια κατάσταση ὕπαρξης σὲ ὅλες τὶς ὄψεις τοῦ βίου, τὴν ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ. Ἄρα οἱ δύο αὐτὲς ἔννοιες ἦταν ἐξ ἴσου ἱερὲς γιὰ τοὺς ἀρχαίους προγόνους μᾶς. Καὶ εἶναι διαχρονικὰ καὶ πανανθρώπινα ἱερές...

...γιὰ ὅσο ὑπάρχουν ἄνθρωποι ποὺ δὲν ἔχουν γίνει τόσο δοῦλοι ὥστε νὰ μὴν αἰσθάνονται οὔτε κατ' ἐλάχιστο τὸ γεγονὸς ὅτι εἶναι δοῦλοι, ἄρα ἡ αὐτεξούσια κατάσταση ὕπαρξης, ἡ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ , τοὺς εἶναι παντελῶς ἄγνωστη.

Ἀκόμη διαπιστώνουμε ὅτι οἱ ἀρχαῖοι θεωροῦσαν ἱερὴ τὴν οἰκογένεια (ἐλευθεροῦτε δὲ παῖδας, γυναῖκας...κι' ἂς θυμηθοῦμε ὅτι στὴν ἔσω αὐλὴ τοῦ οἴκου ἡ φωτιὰ στὸ βωμὸ τῆς Ἑστίας δὲν ἔσβηνε ποτὲ), τοὺς τάφους τῶν προγόνων τοὺς (θήκας τε προγόνων), ἀλλὰ καὶ τὰ προσκυνήματα τῶν πατρώων θεῶν (θεῶν τε πατρώων ἕδη).

Ἐπὶ πλέον, τοὺς τόπους ποὺ ἡ ἱερὰ παράδοση τούς, ποὺ ἦταν ἡ Μυθολογία τούς, τοὺς θεωροῦσε ἱερούς. Ἱερὰ ὁδὸ ὀνόμασαν τὴν ὁδὸ ποὺ ὁδηγοῦσε ἀπὸ τὴν Ἀθήνα στὸν τόπο τῶν Ἐλευσινίων Μυστηρίων, πόσο μᾶλλον θεωροῦσαν ἱερὰ τὰ ἴδια τὰ μυστήρια.

Ὑπάρχουν Ἕλληνες ποὺ ρίχνουν στὴν πυρὰ κάθε θρησκευτικὴ ἱερότητα τῶν ἀρχαίων. Καυχῶνται γιὰ τὸν Ἑλληνοχριστιανικὸ πολιτισμὸ μᾶς (ποὺ εἶναι σήμερα αὐτός;), ἀλλὰ ἀπορρίπτουν τὸ πιὸ οὐσιαστικὸ θεμέλιο τοῦ ἀρχαιοελληνικοῦ πολιτισμοῦ, ποὺ εἶναι ἡ μεγάλη πίστη καὶ εὐλάβεια τῶν προγόνων μᾶς πρὸς τοὺς θεοὺς τοὺς (δὲν ἐξετάζουμε ἐδῶ ἂν ἦσαν ἀληθινοὶ ἢ ὄχι ἢ τί ἀκριβῶς ἦσαν) γύρω καὶ ἐπάνω στὴν ὁποία ὀργάνωναν ὅλες τὶς ἐκφάνσεις τῆς ζωῆς τούς.

Μέσα ἀπὸ αὐτὸ τὸ σεβασμὸ στοὺς θεοὺς τοὺς καὶ σὲ ὅ,τι ἄλλο θεωροῦσαν ἱερὸ μεγαλούργησαν οἱ ἀρχαῖοι, χωρὶς νὰ χωρεῖ καμία σύγκριση μὲ τοὺς μεταγενέστερους Ἕλληνες. Μὲ ἐξαίρεση τὸν (μέχρι πρότινος, τώρα ἀμφιβάλλω ἂν ὑπάρχει) ἡρωισμὸ τῶν Ἑλλήνων, ἕνα μέγιστο ψυχο-πνευματικό ἐπίτευγμα.

Πολλοὶ σύγχρονοι Ἕλληνες, διανοούμενοι, θεολόγοι κ.ά., κρατᾶνε (ἔστω καὶ ὡς ἀρχαῖο κλέος!) τὸ ἐποικοδόμημα τοῦ πολιτισμοῦ τῶν ἀρχαίων, τὰ μέγιστα ἐπιτεύγματα τοῦ στὴν Τέχνη, στὴ στρατιωτικὴ τέχνη καὶ ἀνυπέρβλητη ἀνδρεία, στὴ Φιλοσοφία, στὴν Ἀρχιτεκτονική, στὴ Φυσική, στὰ Μαθηματικά, στὴν Ἰατρική, στὴ Δημοκρατικὴ ὀργάνωση τῆς πόλης... καὶ πετᾶνε στὰ σκουπίδια τὸ θεμέλιο τοῦ, τὶς ρίζες τοῦ: τὸ σεβασμό, τὴν ἀφοσίωση καὶ τὴν πίστη τῶν ἀρχαίων Ἑλλήνων σὲ ὅ,τι θεωροῦσαν ἱερό. Κατ' ἀκολουθίαν αὐτοῦ , ὡς συλλογικὴ πολιτισμικὴ ὀντότητα, ὡς πόλις, επεφύλασσαν ἀνηλεῆ τιμωρία σὲ ὅσους τὸ βεβήλωναν ἢ τὸ πρόδιδαν.

Ἀκόμα οἱ ἀρχαῖοι μᾶς πρόγονοι θεωροῦσαν ἱερό, κάτι ποὺ θὰ σᾶς φανεί παράξενο, τὸ ἀνθρώπινο σῶμα! Αὐτὸ συμπεραίνεται, χωρὶς νὰ ἐπιδέχεται ἀμφισβήτηση, ἀπὸ τὸ γεγονὸς ὅτι πολλὰ ἀγάλματα τῶν ἀνθρωπόμορφων θεῶν τοὺς , ἀποκάλυπταν πλήρως τὸ σῶμα τούς, σμιλευμένο σὲ μάρμαρο μὲ ἀπαράμιλλο κάλλος.

Καὶ πὼς θὰ ἦταν δυνατὸν νὰ “ἀποκαλύπτουν” τὸ σῶμα τῶν θεῶν, αὐτοὶ ποὺ ὁ σεβασμὸς στοὺς θεοὺς τοὺς ἦταν ἡ βάση τοῦ εἶναι καὶ τῆς κοινωνίας τούς, ἂν δὲν θεωροῦσαν ἱερὸ τὸ ἀνθρώπινο σῶμα; Καὶ συγκρίνετε τὸ ποὺ κατάντησαν τὸ ἀνδρικὸ καὶ γυναικεῖο σῶμα οἱ σημερινὲς κοινωνίες, ποὺ ἀνέχονται νὰ τὶς κυβερνοῦν σατανολατρικά ἀποβράσματα.

Καὶ ποὺ κατάντησαν τὴν ἱερότητα τοῦ παιδιοῦ, τῆς γυναῖκας καὶ τῆς οἰκογένειας. Ἔσχατα σκαλιὰ στοῦ κακοῦ τὴν καθοδικὴ σκάλα, ἡ σεξουαλικὴ διαπαιδαγώγηση τῶν παιδιῶν. Ό,τι πιὸ τερατῶδες μπορεῖ νὰ συλλάβει ὁ ἀνθρώπινος δαιμονικὸς νοῦς. Ἡ ἀθωότητα ἀντιμέτωπη μὲ σαρκικὲς δελεάσεις! Καὶ πρόσφατα ἡ φίμωση τοῦ “προσώπου” τούς, τῆς ψυχῆς, τῆς ἀναπνοῆς, τοῦ ἐγκεφάλου, τῆς κοινωνικοποίησης τοὺς καὶ φυσικὰ τῆς ἐλευθερίας τούς, τωρινῆς καὶ μελλοντικῆς. Δυνατὲς νοητικὲς “ἐγγραφὲς” γιὰ νὰ ὑποταχθοῦν στὸ μέλλον ποὺ τοὺς ἐπιφυλάσσουν. Τὸ ἴδιο βέβαια ἰσχύει καὶ γιὰ τοὺς ἐνήλικες. Μὲ ἕναν “μικρούλη” ἰό, ἔχουν σχεδιάσει καὶ σιγά-σιγά πετυχαίνουν τὰ μέγιστα, ὅσο ἐμεῖς δὲν ἀντιστεκόμαστε.

Ἀκόμη θεωροῦσαν ἱερὸ οἱ ἀρχαῖοι τὸ ἐντίμως καὶ μὲ εὐγενὴ ἅμιλλα συναθλήσθαι καὶ συναγωνίζεσθαι. Τόσο ἱεροὶ ἦσαν οἱ “Ὀλυμπιακοὶ ἀγῶνες”, οἱ ἀφιερωμένοι στοὺς “Ὀλύμπιους”, ποὺ μετροῦσαν τὸ χρόνο μὲ αὐτούς! Ἂς ἀναλογιστοῦμε ποιοὶ ἦσαν οἱ ἀγῶνες αὐτοί, ποὺ ὁ κάθε νικητὴς εἶχε ὡς δῶρο ἕνα στεφάνι ἐλιᾶς(!) καὶ ποὺ κατάντησαν. Σὲ ἕνα ὑπερμέγεθες πανηγυράκι, στημένο στὸ βωμὸ τοῦ ὑπερκέρδους τῶν ἐπιτήδειων. Ἂν ἡ Ἑλλάδα ζήσει, πρέπει νὰ πάρει πίσω καὶ τὸ ὄνομα καὶ τοὺς ἀγῶνες.

Τέλος ἱερὸ γιὰ τοὺς ἀρχαίους ἦταν τὸ μέτρο, ἡ μετριοπάθεια , ἡ μεσότητα. Ἐκείνη ἡ κατάσταση ποὺ δὲν εἶσαι οὔτε θῦμα οὔτε θύτης. Ἀπόκλιση ἀπὸ τὸ μέτρο καὶ τὴ μετριοπαθῆ συμπεριφορὰ πρὸς ἀλαζονικὲς ἀκρότητες κατὰ τὶς ὁποῖες τὸ ἄτομο μεταβάλλεται σὲ θύτη , θεωρεῖτο Ὕβρις πρὸς τοὺς θεοὺς καὶ διασάλευση τῆς Κοσμικῆς/ Φυσικῆς τάξης.

Καὶ εἶχαν τὴν ἀπόλυτη πίστη καὶ βεβαιότητα (σχεδὸν ὅλες οἱ Τραγωδίες τὸ ἐπιβεβαιώνουν αὐτὸ) ὅτι θὰ λειτουργήσει ὁ προαναφερθεὶς κοσμικὸς Νόμος, λειτουργικὸς Νόμος τῆς Θείας Δικαιοσύνης, “κατὰ τὴν αἰτία καὶ τὸ ἀποτέλεσμα” καὶ ὁ ὑβριστὴς θὰ καταστραφεί πλήρως.

Πίστευαν μάλιστα στὴ βαθμιαία ἐξέλιξη αὐτοῦ τοῦ Νόμου, κατὰ τὴν ἀλληλουχία: Ὕβρις (ἡ πέραν τοῦ μέτρου ἐπιθετική, ἀλαζονικὴ συμπεριφορὰ) - Άτις (θόλωμα τοῦ νοῦ ἀπὸ τοὺς θεοὺς μὲ ἀποτέλεσμα σοβαρὰ λάθη- σᾶς θυμίζει κάτι στὸ σήμερα;) - Νέμεσις (ἐνεργοποίηση τῆς Θείας Δικαιοσύνης) - Τίσις (ἡ πλήρης καταστροφὴ τοῦ ὑβριστοῦ, ὡς ἀποτέλεσμα τῆς Νεμέσεως)

Κλείνω τὴν ἑνότητα αὐτή, προτρέποντας:

'δες τε τὸν Παρθενῶνα. Ὑποκλίνεται ὅλη ἡ ἀνθρωπότητα στὸ ἀπαράμιλλο κάλλος τοῦ. Πρὸς τιμὴν τῆς θεὰς τοὺς Ἀθηνᾶς τὸν ἀνήγειραν οἱ Ἀθηναῖοι, μετὰ τὴ νίκη κατὰ τῶν Περσῶν. Νομίζετε ὅτι ἂν δὲν εἶχε δύναμη μέσα τοὺς ἡ ἰδέα τῆς Ἀθηνᾶς, ὡς κατέχουσας θεῖες ἀλλὰ καὶ ἀνθρώπινες ἰδιότητες, θὰ μποροῦσαν νὰ φτάσουν τὴν Ὀμορφιὰ στὴν ἀπόλυτη κορύφωση τῆς; Ὄχι βέβαια!

Καὶ 'δες τε τὴν ἱερὴ γεωμετρία, βάση τῆς ὁποίας τοποθετοῦσαν καὶ ἔχτιζαν τοὺς ναοὺς τῶν θεῶν καὶ τὰ πέριξ αὐτῶν τεμένη. Εἶναι ἕνα μέγα ἐπίτευγμα, ποὺ ἡ σημερινὴ ἐπιστήμη ὅσο κι' ἂν προσπαθεῖ δὲν μπορεῖ νὰ ἐξηγήσει: πὼς εὕρισκαν τὰ ἱερὰ σημεῖα ἐπὶ τοῦ ἐδάφους ποὺ ἦταν κατάλληλα γιὰ τὴν ἀνέγερση ναῶν καὶ πὼς μετροῦσαν μὲ ἀκρίβεια τεράστιες ἀποστάσεις ὥστε αὐτὰ τὰ σημεῖα νὰ σχηματίζουν τὰ λεγόμενα ἱερὰ τρίγωνα;*

Μήπως πρέπει νὰ ποῦμε ὅσοι ἀπὸ ἐμᾶς εἴμαστε ἀρνητὲς τῶν πνευματικῶν ἀληθειῶν καὶ θιασῶτες ἢ ὑπηρέτες μιᾶς δῆθεν “παντογνώστριας” ἐπιστήμης, ὅπως ὁ μέγιστος τῶν φιλοσόφων Σωκράτης, ὅτι “ ἐν οίδα/μεν, ὅτι οὐδὲν οίδα/μεν”;

Καὶ τότε θὰ εἴμαστε πιὸ ἀνοιχτοὶ στὸ νὰ μάθουμε καὶ νὰ κατανοήσουμε τὶς πνευματικὲς ἀλήθειες ποὺ δίδαξε ὁ Χριστὸς καὶ νὰ ξεφύγουμε ἔτσι ἀπὸ τὰ πλοκάμια τῶν “υἱῶν (καὶ ἰῶν!) τοῦ σκότους”, ποὺ σφίγγονται ὅλο καὶ πιὸ πολὺ γύρω ἀπὸ τὸ σῶμα, τὴν ψυχὴ καὶ τὸ πνεῦμα μᾶς. Τόσο μεθοδικὰκαὶ ἀνεπαίσθητα, ποὺ οὔτε κὰν τὸ ἀντιλαμβανόμαστε. Τὸ κρίσιμο θέμα εἶναι νὰ ἀντιληφθοῦμε τὴ συνολικότητα τῆς ἐπίθεσης ποὺ δεχόμαστε καὶ νὰ βροῦμε τρόπους νὰ ἀντιδράσουμε πρὶν νὰ εἶναι πολὺ ἀργά.

Κατερίνα Χατζηθεοδώρου

* Ὅποιος θέλει νὰ μάθει περισσότερα γιὰ τὴν ἱερὴ γεωμετρία τὴν ἀρχαίων Ἑλλήνων, τὸ ἀκόλουθο εἶναι ἕνα καλὸ ἄρθρο: https://www.newsbeast.gr/weekend/arthro/2236857/ta-iera-trigona-tis-ellinikis-archeotitas-ke-i-kala-krimmeni-simasia-tous