Πεντέλη : Μύθοι, Δοξασίες και Πραγματικότητα - (Μέρος Β')

 

«Οι μισοί Αθηναίοι έμαθαν για τη Σπηλιά, και οι “in” της παρέας μειδιούσαν αινιγματικά σε στυλ : Ξέρω τι κρύβεται πίσω από όλα αυτά και το μόνο που σας λέω είναι ότι πρόκειται για πολύ μυστηριώδες μυστήριο…» - Συμπέρασμα από το βιβλίο του Γ. Μπαλάνου «Το Αίνιγμα της Πεντέλης» 

Στα τέλη της δεκαετίας του 1960 η κυβέρνηση Παπαδοπούλου ξεκίνησε μία σειρά εργασιών έξω από τη Σπηλιά προκειμένου να μετατραπεί ο χώρος σε στρατηγείο διοίκησης επιχειρήσεων. Για το σκοπό αυτό κατασκευάστηκαν ορισμένες τσιμεντένιες κατασκευές, οι οποίες όμως δεν πρόλαβαν να ολοκληρωθούν λόγω της πτώσης της Χούντας το 1974. Ήταν όμως να μη γίνει η αρχή.

Τρία χρόνια αργότερα η περιοχή κρίθηκε κατάλληλη για την ανέγερση στρατιωτικής βάσης. Το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας έδωσε άδεια για την δημιουργία νέων κατασκευών, στρατικοποίησε την περιοχή και απαγόρευσε την είσοδο σε πολίτες. Μέσα στο χώρο εισήλθαν βαριά σκαπτικά μηχανήματα που άρχισαν να τρυπούν το βουνό, με σκοπό τη δημιουργία τεσσάρων σηράγγων γύρω από το Σπήλαιο που θα ενώνονταν σε κάποιο σημείο στο εσωτερικό του. Όπως ήταν φυσικό οι εργολάβοι δεν υπήρχε περίπτωση να σεβαστούν τον ιστορικό αυτό χώρο. Μπουλντόζες μπήκαν στη Σπηλιά αφαιρώντας τεράστιες ποσότητες αδρανών υλικών όπως χώμα, λατύπη, μάρμαρο κ.α. με αποτέλεσμα να προκληθούν μεγάλες καταστροφές στο εσωτερικό της και όλος ο γύρω χώρος να παραμορφωθεί. Πέρα από το σκάψιμο εντός της Σπηλιάς χρησιμοποιήθηκε μπετόν για αντιστηρίγματα της εκκλησίας που βρίσκεται στην είσοδο της, προκειμένου να μην καταρρεύσει. Αν και τα έργα προσπάθησαν να μείνουν κρυφά, εντούτοις στις 6/10/1977 ένα λεπτομερές δημοσίευμα στον «Οικονομικό Ταχυδρόμο» ανάγκασε το ΓΕΣ να παραδεχτεί πως ο στρατός είχε ξεκινήσει ένα άκρως απόρρητο πρόγραμμα στη Σπηλιά. Η επίσημη εξήγηση που δόθηκε ήταν και παραμένει ακόμη πως τα έργα αποτελούσαν πρόγραμμα του ΝΑΤΟ.

Όταν οι κάτοικοι της περιοχής ρώτησαν για το ποια θα ήταν χρησιμότητα αυτών των σηράγγων τους δόθηκε η απάντηση ότι θα χρησιμοποιούνταν για ανάγκες αποθήκευσης στρατιωτικού υλικού που η φύλαξη του απαιτεί υψηλές συνθήκες υγρασίας. Βέβαια όποιος ακόμη και σήμερα επισκεφθεί τις σήραγγες θα αντιληφθεί ότι όχι μόνο για φύλαξη στρατιωτικού υλικού δεν προορίζονταν αλλά κι ότι η υγρασία έχει σχεδόν μετατρέψει τον χάλυβα που τις περικλείει σε φρυγανιά. Έξι χρόνια αργότερα και συγκεκριμένα τον Ιούλιο του 1983 τα έργα σταμάτησαν και ο στρατός αποχώρησε από το σημείο αφήνοντας πίσω του έρημα κτίσματα και έναν διαλυμένο αρχαιολογικό χώρο.

Τον Αύγουστο του 1990 ξεκίνησε νέος γύρος εργασιών στη Σπηλιά. Ευτυχώς τα έργα δεν είχαν τον χαρακτήρα εκείνων του 1977 και πέρα από την εγκατάσταση ενός εργοταξίου και ορισμένων μηχανημάτων έξω από τη Σπηλιά δεν επέφεραν ιδιαίτερες αλλαγές στον χώρο. Στα τέλη του φθινοπώρου της ίδιας χρονιάς τα έργα σταμάτησαν ξαφνικά έτσι όπως είχαν αρχίσει και το στρατιωτικό προσωπικό αποχώρησε οριστικά από την περιοχή. Από τις τέσσερις σήραγγες που κατασκευάστηκαν σώζονται μόνο οι δύο, στις οποίες μπορεί κάποιος να προχωρήσει στην μεν αριστερή για 82μ. στην δε δεξιά για περίπου 60μ. Οι άλλες δύο είναι μπαζωμένες και (παραδόξως) μέχρι σήμερα δεν έχει γίνει καμία προσπάθεια για να ξεθαφτούν. Υπάρχουν ορισμένες αναφορές κατοίκων ότι κατά τη διάρκεια των έργων έβλεπαν περίεργα φώτα και άκουγαν παράξενους θορύβους ενώ κάποιες άλλες κάνουν λόγο για την ύπαρξη ΑΤΙΑ. Το μόνο σίγουρο είναι ότι διάφοροι εργαζόμενοι που συμμετείχαν στα εν λόγω έργα πέθαναν ύστερα από μερικά χρόνια όλοι τους από καρκίνο.

Τα έργα στην Πεντέλη έγιναν αντικείμενο επερωτήσεων στην Βουλή σχετικά με το ρόλο και τη χρησιμότητα τους. Η εμπλοκή του ΝΑΤΟ καθώς και των Αμερικανών έχουν δημιουργήσει μία αύρα μυστηρίου και ένα κώδικα σιωπής μεταξύ των εμπλεκομένων. Μέχρι και σήμερα κανείς δεν γνωρίζει με βεβαιότητα ποιος ήταν ο σκοπός της μετατροπής αυτού του σημαντικού αρχαιολογικού χώρου σε ένα ατελές εργοτάξιο.

Στη σημερινή εποχή η Πεντέλη αποτελεί ένα εξαίσιο μέρος για περπάτημα και αποτοξίνωση από την βαβούρα της πρωτεύουσας. Από την άλλη μεριά αποτελεί πόλο έλξης για περιθωριακές ομάδες που τελούν απόκρυφες τελετές μέσα στη Σπηλιά και στις σήραγγες. Δεν είναι λίγες οι φορές που έχουν βρεθεί υπολείμματα και σύμβολα αυτών τελετών μέσα σε αυτές. Πέραν τούτου οι καταστροφικές πυρκαγιές που σημειώθηκαν το 1995, το 1998, το 2007 και  το 2009 κατέκαψαν, ίσως για πάντα, μεγάλο τμήμα από το πανέμορφο δάσος της, το οποίο αποτελούσε καταφύγιο για τα ζώα και πνεύμονα οξυγόνου την πόλη. Απότοκος αυτών των πυρκαγιών ήταν η αυθαίρετη δόμηση επαύλεων και εξοχικών πάνω σε δασική έκταση και η λαθραία εξόρυξη μαρμάρου από εργολάβους, μαρμαροτεχνίτες ή και απλούς πολίτες με τη χρήση δυναμίτη. Αποτέλεσμα αυτών των παράνομων πράξεων είναι η μετατροπή της Πεντέλης σε σκουπιδότοπο και χώρο απόθεσης μπαζών, κάτι το οποίο φαίνεται ολοκάθαρα ακόμη και χωρίς κιάλια σε όσους οδηγούν στην ομώνυμη λεωφόρο ή περπατούν στα μονοπάτια της. Το νεοελληνικό κράτος που έχει αναλάβει την προστασία του Πεντελικού οφείλει να σταματήσει να σφυρίζει αδιάφορα και να σώσει το βουνό από την ολοσχερή καταστροφή πριν να είναι πολύ αργά, διαφορετικά οι Αθηναίοι θα βρεθούν μπροστά σε έναν οικολογικό όλεθρο με μεγάλες συνέπειες για τους ίδιους και τα παιδιά τους. 

Πηγές:Βικιπαιδεία,iranon.gr,protothema.gr,https://apotis4stis5.com

Αντλήθηκε υλικό από το Youtube.com και πιο συγκεκριμένα :

The After Dark Project – Η Σπηλιά των Αμώμων (Νταβέλη)