Στο χωριό Λύση, ανάμεσα Λευκωσία κι Αμμόχωστος, όταν οι Εγγλέζοι κάψανε ζωντανό τον ανυπόταχτο ήρωα, η μάνα του είπε:
«Είμαι υπερήφανη.
Κάλλιο μια φούχτα τιμημένη στάχτη, παρά γονατισμένος ο λεβέντης μου».
Για την Ελλάδα.
«…Λάβετε, φάγετε, τούτο εστί το σώμα μου και το αίμα μου – το σώμα και το αίμα του Γρηγόρη Αυξεντίου, ενός φτωχόπαιδου, 29 χρονών, απ’ το χωριό Λύση, οδηγού ταξί το επάγγελμα, που ‘μαθε στη Μεγάλη Σχολή του Αγώνα τόσα μόνο γράμματα όσα να φτιάχνουν τη λέξη «Ε Λ Ε Υ Θ Ε Ρ Ι Α» και που Μάρτη του 1957, μια μέρα Σαββάτου, κάηκε ζωντανός στη σπηλιά της Μονής Μαχαιρά.
Δέκα ώρες είναι πάρα πολλές για όλα όταν έχεις ένα ντουφέκι, κάμποσες σφαίρες και το δίκιο με το μέρος σου, όταν έχεις δικά σου 29 χρόνια και μπορείς να τα διαθέσεις μόνος σου, όταν έχεις τον θάνατο σου δικό σου.
Για την Ελλάδα…
«… Γεια σας…
Όλο σας αποχαιρετώ κι ακόμα μένω. Ναι, η πιο μεγάλη πράξη της ζωής μας είναι η απόφαση του θανάτου μας, όταν υπάρχει κάποια διέξοδος, όταν μπορείς και να τον αποφύγεις, και συ τον διαλέγεις σαν τιμή και σα χρέος για τους άλλους, πιο πέρα απ’ τις ανάγκες σου.
Όποιος μπορεί να νικήσει μια στιγμή τη ζωή του νικάει και το θάνατο.
Το ‘μαθα…»…
Κάπως έτσι ο Γιάννης Ρίτσος, συγκλονισμένος απ το χαμό του ήρωα της Κύπρου – ή μάλλον και άλλου ήρωα της Κύπρου - γράφει έναν ακόμα συγκλονιστικό, σπαρακτικό Επιτάφιο, τον «Αποχαιρετισμό» στον Γρηγόρη Αυξεντίου.
Είναι 3 Μαρτίου 1957.
Στην Κύπρο ο ελληνισμός δίνει αγώνα μέχρι εσχάτων εναντία στη βρετανική κατοχή με όνειρο και στόχο την ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα.
Μόλις 29 χρόνων, ο Γρηγόρης Αυξεντίου, υπαρχηγός της ΕΟΚΑ, μετά από προδοσία, όπως γίνεται πάντα, περικυκλώνεται στο κρησφύγετο του, από αποφασισμένους βρετανούς στρατιώτες.
Λέει στους συναγωνιστές του παραδοθούν. Μένει μόνος και συνεχίζει να πολεμάει μόνος του! Μέχρι το τέλος!
Μέχρι την στιγμή που οι Βρετανοί, με βοήθεια ελικοπτέρου, τον καίνε ζωντανό!
Το ‘ξερε!
Προσφέρθηκε σαν Ιφιγένεια!
Διάλεξε! Την ελευθερία!
Τις αρχές του!
Την Ελλάδα!
Οι Άγγλοι με πολυβόλα στον γάμο του
Ανάμεσα σε όλα αυτά που μοιάζουν ημερομηνίες στις βιογραφίες, κρύβεται η ουσία του ανθρώπου πριν τον ήρωα.
Η γέννηση του, στις 22 Φεβρουαρίου του 1928, σε ένα χωριό που το λένε Λύση, ανάμεσα σε Λευκωσία και Αμμόχωστο.
Ο πατέρας, ο Πιερής, που 29 χρόνια αργότερα θα αναγνωρίσει το μωρό του, άντρα πια, απ’ το κωσταντινάτο που του χει καρφώσει στο ρουχαλάκι του, η μάνα Αντωνία που το μέλλον της χρωστούσε τη μεγαλύτερη πίκρα και την μοιραία περηφάνια, και η μικρότερη χαϊδεμένη αδελφή, η Χρυστάλα.
Στρατός στην Ελλάδα, ταξίδια, όνειρα για σπουδές. Ε.Ο.Κ.Α. δηλαδή Εθνική Οργάνωση Κυπρίων Αγωνιστών.
Είναι πια ο «Ζήδρος», ο «Ρήγας», ο «Αίαντας», ο «Άρης», ο «Μάστρος», ο «Ανταίος» και ο «Ζώτος».
Θα γίνει υπαρχηγός της Ε.Ο.Κ.Α. Καταφύγιο στα βουνά και σε απομονωμένες ρεματιές. Οι Άγγλοι τον επικηρύσσουν για 250 λίρες.
Κρυφός ο γάμος του με την Βασιλική του, νύχτα χωρίς αστέρια, στο μοναστήρι της Αχειροποιήτου.
10 Ιουνίου 1955.
Φιλιά και όρκοι στο σκοτάδι. Έρχονται οι Άγγλοι, εκεί, απρόσκλητοι στο γάμο, με όπλα γύρω απ’ τον περίβολο. Καλογεράκι ντυμένος θα το σκάσει.
Προδοσία από Ελληνα
Στις 3 Μαρτίου του 1957, ελληνική είναι η προδοσία!
Οι Άγγλοι μαθαίνουν το κρησφύγετό στο Μαχαιρά.
Αυτοκίνητα και ελικόπτερα και στρατός πολύς.
Ρίχνουν βενζίνη στο κρησφύγετο και τον καίνε ζωντανό!
Έβρεχε πολύ, λένε.
Και κοντά εννιά ώρες πολέμαγε ο Αυξεντίου το στρατό τον εγγλέζικο.
1.000 σφαίρες έρριξε!
47 στρατιώτες Άγγλοι έπεσαν νεκροί!
Μετά έγινε ήρωας, θρύλος, τραγούδια, ποίηση και εκείνη η βουβή απορία, πως είναι 29 χρονών να περιμένεις τον θάνατο για την πατρίδα, τι να σκέφτεσαι και από τι υλικό ατσάλινο να ‘σαι φτιαγμένος;
&
http://ellinonea.blogspot.com/2021/06/blog-post_11.html
εκεί έσφαξαν και πέταξαν και τον παππού μου. ο άνθρωπος αυτός ήταν ένας άγιος. ήταν οραματιστής, όσο αγαπούσε τη γη που τη δούλευε ακούραστα μέχρι που έδυε ο ήλιος, για να ζήσει την οικογένειά του, τόσο αγαπούσε τα βιβλία. συμπονούσε τον κόσμο, δεν έβλεπε κακό σε κανένα, έτσι όπως κι ο πατέρας μου, ήταν ρομαντικός, γλυκός κι ευγενικός, και χάρη σε εκείνον είχε σωθεί κάποτε το κ@λοχώρι, το οποίο και τον πρόδωσε. εκεί ήταν οι περισσότεροι κουμμούνια.
ΑπάντησηΔιαγραφήτα καθίκια σε κάρφωναν στα άλλα κουμμούνια από φθόνο και κακία. κανείς τους δεν είχε καμμία ιδεολογία. μην ακούτε μπαρούφες. ήταν καθαρό κόμπλεξ. ανέκαθεν σκατόψυχα όντα. αμφιβάλλω κι αν έχουν ψυχή.
για την ιστορία της οικογένειας μας κι από τις δύο πλευρές, μας μιλούσαν από μικρά οι γονείς μας. όμως, στις μικρές ηλικίες δεν συνειδητοποιείς τον πόνο και την ένταση.
θυμάμαι, 13 χρόνων επηρεασμένη από κάποια διαβάσματα, άρχισα να τρέφω μια συμπάθεια για τον κομμουνισμό σαν ιδεολογία. το συζήτησα με τον πατέρα μου. μου εξήγησε ώρες και μου πρότεινε να διαβάσω τα γεγονότα, ώστε να καταλάβω στην πράξη του πως εφαρμόστηκε. αφού τελείωσε, μου είπε κάτι που με συγκλόνισε. μπορούσα να αποφασίσω που θέλω να ανήκω, γιατί ο Θεός μας έπλασε ελεύθερους, αλλά να μην ξεχνάω ότι μας χωρίζει αίμα. αυτοί σκότωσαν τον παππού τον Κώστα κι άφησαν τον πατέρα μου ορφανό και πάμφτωχο.
Χριστέ μου, τί χαστούκι ήταν αυτό. έκλαψα πολύ και του ζήτησα συγγνώμη, τόσο στον μπαμπά μου όσο και στον γλυκύτατο αυτόν παππού, που ποτέ δε είχαμε την τύχη να γνωρίσουμε και να ζήσουμε.
από τη μεταπολίτευση και μετά έχουν διαολεμένα προσπαθήσει να σβήσουν τη μνήμη των εγκλημάτων τους. δυστυχώς, το πέτυχαν. ευτυχώς όχι σε όλους. όσο θα ζούμε, θα υπενθυμίζουμε τα εγκλήματά τους. είναι καθήκον μας. μας χωρίζει αίμα από δαύτους. δεν υπάρχει περίπτωση συνύπαρξης με αυτά τα αποβράσματα.
σας ευχαριστούμε για την ανάρτηση αυτή. θα κρατηθεί.
με συγχωρείτε, από την συγκίνηση ανέβασα το σχόλιο σε λάθος άρθρο. αναφέρομαι στον Φενεό. παρακαλώ, σβήστε την.
ΔιαγραφήΘερμότατες ε υ χ α ρ ι σ τ ί ε ς γιά τό μεστό περιεχομένου, ωφέλιμο καί ειλικρινές σχόλιό σας.
ΔιαγραφήΕίναι χαρά μας νά φιλοξενούμε ανάλογα σχόλια που δυστυχώς σπανίζουν!
(Δέν διανοούνται οι ξεναγοί που συνοδεύουν τουρίστες καί προσκυνητές στό Μοναστήρι του Φενεού, νά ανοίξουν τό στόμα τους καί νά ομολογήσουν ΠΟΣΕΣ κραυγές αντηχούν ΑΚΟΜΑ στήν γύρω περιοχή από τίς τραγικές αμέτρητες & αθώες ψυχές που εκτέλεσαν οι σταλινικοί συμμορίτες).
δεν πειράζει... ας το κρύβουν. έτσι αποδεικνύονται ακόμη πιο ένοχοι. ό,τι σου δημιουργεί ενοχές το κρύβεις. ξέρουν πολύ καλά ότι έχουν αδελφικό αίμα στα χέρια τους.
Διαγραφήσας ευχαριστώ για τη φιλοξενία και ζητώ συγγνώμη για την αταξία που δημιουργήθηκε με τα διπλά σχόλια.
να είστε καλά!
Καί εσείς νά είστε πάντα καλά μέ υγεία.
Διαγραφή