Να θυμάσαι, ότι το τέκνον σου το πνευματικό, που γράφεις στο πετραχήλι σου, δεν το γράφεις με μελάνι ανθρώπινο, αλλά με το Αίμα Του Χριστού...

 

Να θυμάσαι ότι το τέκνον σου το πνευματικό που γράφεις στο πετραχήλι σου, δεν το γράφεις με μελάνι ανθρώπινο, αλλά με το Αίμα Του Χριστού και τα δάκρυα της προσευχής σου.

Αν τα πνευματικοπαίδια σου πονάνε, θα πρέπει να πονάς το ίδιο, αν χαίρονται να χαίρεσαι, αν απογοητεύονται να τα στηρίζεις, αν πέφτουν να τρέχεις να τα σηκώνεις, αν λυπούνται να διώχνεις την λύπη τους, αν τρέχουν εσύ να τα κρατάς, αν παίρνουν λάθος δρόμο να δείχνεις με το παράδειγμά σου τον σωστό, πάντα να προσεύχεσαι γι' αυτά κάθε βράδυ, κάθε βράδυ να τα ονοματίζεις στην προσευχή σου, 10 είναι; 100; 500; 1.000; 

Όσα ονόματα και αν είναι εσύ να τα στέλνεις στον Κύριο κάθε βράδυ.

Πρόσεχε.... 

Ακόμα και αν σε ξεχνούν εσένα, ή τις συμβουλές σου, ακόμα και αν τα βλέπεις σπάνια, πάντοτε να τα μνημονεύεις διότι είναι ένα κομμάτι από Τον Χριστό το οποίο σου έχει δωρίσει, ένα παιδί Του Θεού που ψάχνει πατέρα, αδερφό, φίλο, μυσταγωγό και ακουμπά επάνω σου την ψυχή του.

Γέροντας Νεκτάριος Βιτάλης+

https://proskynitis.blogspot.com/2022/01/blog-post_487.html