Τέσσερα χρόνια μετά την έναρξη του Εθνικοαπελευθερωτικού Αγώνα της ΕΟΚΑ, ο Διγενής επέστρεψε θριαμβευτικά στην Αθήνα.
Οι Αθηναίοι πληροφορηθήκαν την άφιξη του Διγενή, αργά το μεσημέρι της 17ης Μαρτίου από τα παραρτήματα των εφημερίδων και το ραδιόφωνο.
Όλοι ξεχύθηκαν στους δρόμους.
Κύματα κόσμου ξεκίνησαν για την λεωφόρο Συγγρού, για την Πύλη του Ανδριανού και την Πλατεία Συντάγματος μπροστά στον Άγνωστο Στρατιώτη.
Στο Ελληνικό, τον περίμεναν η σύζυγος του, η Κική Γρίβα με τον πατέρα της και συγγενείς.
Λίγο αργότερα, έφθασαν ο Αρχιεπίσκοπος Θεόκλητος οι υπουργοί Αβέρωφ, Tσάτσος και Θέμελης οι πολιτικοί αρχηγοί Γεώργιος Παπανδρέου και Θεόδωρος Τουρκοβασίλης ο δήμαρχος Αθηναίων Παυσανίας Κατσώτας οι αρχηγοί ΓΕΣ και ΓΕΑ Σειραδάκης και Μαργαρίτης, κλπ
Στις 14.25 τρία «Ντακότα» διέγραψαν κύκλους στον αττικό ουρανό. Και κατόπιν προσγειώθηκαν.
Στο αεροδρόμιο απλώθηκε σιγή. Όλα τα μάτια στράφηκαν προς την πόρτα της «Ντακότα», ενώ η σύζυγος του και οι επίσημοι είχαν πλησιάσει προς το αεροπλάνο.
Στην έξοδο του αεροσκάφους εμφανίσθηκε ο θρυλικός Διγενής. Φορούσε το χακί.
Ένα μπερέ με κεντημένα τα αρχικά της ΕΟΚΑ. Από τους ώμους του κρεμόταν χιαστή η θήκη με τα κιάλια, το περίστροφο και μια μπαλάσκα με σφαίρες. Ένα μυριόστομο ΖΗΤΩ τον υποδέχθηκε.
Ο Γρίβας πήδηξε στην γη και έπεσε στην αγκαλιά της γυναίκας του, που έκλαιγε με λυγμούς .
Εκείνος με δυσκολία συγκρατούσε τα δάκρυα του, και την κράτησε στοργικά από τους ώμους. Η μπάντα παιάνιζε εμβατήρια, και το απόσπασμα των σμηνιτών παρουσίαζε όπλα.
Ο Διγενής, επιθεώρησε το παρατεταγμένο απόσπασμα, και ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Θεόκλητος και ο δήμαρχος Κατσώτας τον προσεφώνησαν και ο Αρχιεπίσκοπος Θεόκλητος τον στεφάνωσε με χρυσό στεφάνι.
Ύστερα απάντησε ο αρχηγός της ΕΟΚΑ. Εξέφρασε την λύπη του, γιατί ο Άγγλος δυνάστης δεν του επέτρεψε να γονατίσει στους τάφους των ηρώων του αγώνος, ως προσκυνητής του μεγαλείου της θυσίας των.
Κατόπιν, έβγαλε από την τσέπη του λίγο χώμα από την Κύπρο, «χώμα βιωμένο με το αίμα» αυτών που έγραψαν τα νέα Αρκάδια, τις νέες Θερμοπύλες τα νέα Δερβενάκια» και το έδωσε στον δήμαρχο Κατσώτα λεγοντας:
- Φυλάξατε το .
Είναι ο δεσμός της Κύπρου, με την μητέρα Ελλάδα...
Επιβιβάσθηκε στην ανοιχτή «Κάντιλλακ» μαζί με την σύζυγο του, τον αντιστράτηγο Παπαρρόδου και τους παλαιούς συνεργάτες του συνταγματάρχες 'Ομηρο Παπαδόπουλο και Μ. Ασημακόπουλο.
Η κάθοδος στην Αθήνα ήταν μια ανεπανάληπτη υποδοχή εθνικού ήρωος.
Η Βουλή των Ελλήνων, στις 20 Μαρτίου 1959, προήγαγε ομόφωνα τον Γεώργιο Γρίβα από αντισυνταγματάρχη σε αντιστράτηγο, του απένειμε ειδική σύνταξη, καθώς επίσης και τον τιμητικό τίτλο του "Αξίου Τέκνου της Πατρίδος", τίτλο που απονεμήθηκε πριν απο αυτόν στον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη.
http://deltio11.blogspot.com/2019/03/17-1959.html
"Ιωάννης Καποδίστριας"
ΑΚΕΛ Λεμεσού για Γεώργιο Γρίβα Διγενή: «Κοινός εγκληματίας, προδότης και ντροπή της Κύπρου...»
ΑπάντησηΔιαγραφήAντιδρά η Συμμαχία Πολιτών - «Oυδέποτε χαρακτηρίσαμε τον Γρίβα “Άξιο Τέκνο” της Πατρίδας»
Η έκρηξη σε αεροπλάνο των Κυπριακών Αερογραμμών – Στην πτήση θα επέβαιναν Κληρίδης και Γρίβας
Έγινε και αυτό! Δώσαμε υπηκοότητα σε Τούρκο επειδή τον «κούρεψαν» στην Λαϊκή
Λεβέντης ο Παμπορίδης! Αφήνει γενειάδα για να δωριστούν 20 χιλιάδες - «Σάστε την πούγκα σας...»
Γιά τον Μανώλη τον Μπούχλη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤην ξέρετε την ιστορία των ημερών… Αλεξιπτωτιστής στα (τέως) ένδοξα Ελληνικά Στρατά κάνει άλμα, τραγουδώντας το: «Μακεδονία ξακουστή», κι οι μεγαλοκαραβανάδες παραλίγο να τον τουφέκιζαν (αν μπορούσαν)!… Διότι, λέει, δεν τηρούσε τους κανόνες ασφαλείας!!!
Όμως, αφού όλη η Ελλάδα είπε τη γνώμη της γιά το περιστατικό, να την πω κι εγώ.
Θα με ρωτήσεις, καί τί σχέση έχεις εσύ, ρέ Εργοδότη, με αλεξίπτωτα καί τέτοια; Καί μας κάνεις το κομμάντο με τριψήφιο αριθμό κιλών;
‘Γώ, ρέ παιδιά, ένας ταπεινός φάνδαρος του Πεζικού ήμουνα! Όμως, μή σας φαίνεται παράξενο, έχω πράγματι σχέση με τη φράση: «πηδάω με αλεξίπτωτο» (με τη …δεύτερη έννοια αυτής), επομένως δικαιούμαι να την πω τη γνωμάρα μου! (‘Ντάξ’… αν καί μας διαβάζουν καί μικρά παιδιά, θα το πώ. Το: «πηδάω με αλεξίπτωτο» σημαίνει καί: «συνουσιάζομαι με προφυλακτικό». Καρα-lol!!!)
Κατ’ αρχήν, αν ήμουν εγώ αρχηγός ΓΕΣ, η μόνη ποινή που θα μπορούσα να επιβάλω στο (εκ Κρήτης) κοπέλλι, θα ήταν να κεράσει τις μπύρες σ’ όλο το τάγμα… αν τραγουδούσε παράφωνα! Τίποτ ‘ άλλο. (Όμως, τα πήγε καλά καί ωδικώς, οπότε τη γλύτωσε! �� )
Κατά δεύτερον… θα περιλάβω τώρα τους (με την κάκιστη έννοια) καραβανάδες. Οι οποίοι εκλαμβάνουν ως βροχούλα τις ροχάλες του Πανελληνίου στα μούτρα τους!
Ρε λεβέντες, ξέρετε τί πάει να πεί «αλεξιπτωτιστής»; Όχι, δεν ξέρετε. ΌΧΙ, λέμε! Δεν ξέρετε την τύφλα σας. Οπότε, θα σας πω εγώ.
Αλεξιπτωτιστής είναι κάποιος, που βάζει το κεφάλι του στον τορβά με τις οχιές. Διότι, με τους εχθρούς που έχει η Ελλάδα, ο αλεξιπτωτιστής είναι μελλοθάνατος κατά 99%. Ή μήπως νομίζετε ότι οι τουρκαλάδες, τα χαλβανά, οι ματσεντόνσκυ, θα σεβαστούν τις διεθνείς συνθήκες, καί ΔΕΝ θα πυροβολήσουν τους αλεξιπτωτιστές μας στον αέρα; Σκατά στα μούτρα σας, αν νομίζετε κάτι τέτοιο.
Οπότε… μήπως βρίσκετε κάθε μέρα αρκετούς τέτοιους τρελλούς, σαν τον Μπούχλη, ώστε να έχετε την πολυτέλεια να κάνετε καί νάζια γιά τους -μή χέσω- κανονισμούς;
Είπαμε, πάντα ήμασταν κράτος σουρρεάλ (καί ως γνωστόν, ειδικά ο Στρατός έχει πάρει πρό πολλού διαζύγιο με τη λογική), αλλά υπάρχουν καί όρια στις μαλακίες!
Τώρα, όσον αφορά τους περίφημους κανόνες ασφαλείας: κάποτε, σε άσκηση, είχε προσγειωθεί (από πτώση με αλεξίπτωτο) όρθιος κι ένας αντιστράτηγος (νομίζω ο Γκράτσιος, δεν θυμάμαι καλά). Θα του τη λέγατε κι αυτουνού γιά τους κανονισμούς, ή θα κοιτούσατε τον ουρανό, να δήτε τί ωραίο χρώμα έχει; Άειντ’ από δώ!
Στο σημείο αυτό, όμως, πρέπει να πούμε κάτι, που δεν είπε κανείς.
ΔιαγραφήΣτον πόλεμο, η προδοσία καί η βλακεία των ανωτέρων τιμωρούνται με ολόκληρο πακέτο. Το οποίο περιλαμβάνει τα εξής:
Αφαίρεση της διοίκησης. (Αναλαμβάνει πάραυτα ο αρχαιότερος των κατωτέρων.)
Καθαίρεση, επαναφορά στην τάξη του στρατιώτη.
Καί εκτέλεση επί τόπου.
Αυτά έλεγε (μέχρι πρό τινος, σήμερα δεν ξέρω) κι ο στρατιωτικός κανονισμός. Βέβαια, αν οι -κατά Παλαιόν- στρατολουλούδες επεκτείνουν (ή έχουν ήδη επεκτείνει) καί στον στρατιωτικό κανονισμό αυτά τα πρόσφατα πουστερλέ-κομματογλείψ, του τύπου: «Ο Ελληνικός Στρατός είναι …στρατός ειρήνης», «Απαγορεύεται η αμφισβήτηση διαταγών, ακόμη καί γιά παράδοση στον εχθρό χωρίς μάχη, κακό, ά-πά-πάαα!!!», «- Καταργείται η αφαίρεση διοίκησης από ανώτερο γιά οποιαδήποτε αιτία, ακόμη καί σε καιρό πολέμου», καί τα ρέστα, να ξέρουν πως απλώς παράγουν κωλόχαρτο.
Διότι, στο πεδίο της μάχης, το τριπλό πακέτο ποινής σε προδότες καί βλάκες θα εφαρμοστεί, ούτως ή άλλως.
Λοιπόν, Μανωλάαααqη, χάρηκα τα μάλα γιά τη γνωριμία! Τέτοιους πολίτες-οπλίτες χρειάζεται η Ελλάδα, σαν εσένα!
Κι άν χρειαστεί, θα χαρώ να συμπολεμήσουμε!
Υγ: Ό,τι θυμάμαι, χαίρομαι. Τί μού ‘ρθε τώρα στη γκλάβα, μ’ αυτά τα στρατολουλούδικα;
Σ’ ένα παλιό βιβλίο που είχα διαβάσει πάλαι ποτέ (πού να θυμάμαι τώρα τίτλο καί τα ρέστα…), που μίλαγε γιά τους τέκτονες (καί στην καθαρεύουσα!), έλεγε ότι: «… Αν εις το πεδίον της μάχης Ιππότης Καδώς μοί κάμνει το σημείον, θα προστρέξω να τον βοηθήσω!» Καταλαβαίνετε, λοιπόν, τί έχει να γίνει -σε πιθανό πόλεμο- με τόσους τέκτονες μεγαλοκαραβανάδες που έχουμε!
Βέβαια, η ανιστορησία κάνει μέγιστο κακό… διότι στη Μ. Ασία το 1922 οι φαντάροι του ΚΚΕ βγαίνανε απ’ τα χαρακώματα, καί φωνάζανε: «- Τούρκοι αδέρφια μας!» Αλλά, το μόνο που πετύχαιναν, ήταν να τρώνε βροχή από σφαίρες απ’ τ’ «αδέρφια» τους. (Καί να φονεύονται.) Άρα, ας μή νομίζουν μερικοί-μερικοί ότι οι εχθροί «Ιππότες Καδώς» θα τους λυπηθούν!
Προσωπικώς, αν στη μάχη ο τυχών εχθρός «Ιππότης Καδώς» (καί ιπποκόμος Καδώς, καί άλογο Καδώς, καί χαλινάρια Καδώς, καί κοπριά Καδώς) «μοί κάμνει το σημείον», θα του φυτέψω μιά σφαίρα στο κεφάλι. (Όχι μόνον εχθρός, αλλά καί δικός μας νά ‘ναι, δεν θα έχει καλύτερη μεταχείριση.)
Ρέ, τριπλό πακέτο, λέμε!!!