Οι τελευταίες ώρες του Χριστού από ιατρική σκοπιά - Μέρος Α'

<< Αὐτὸς δὲ ἐτραυματίσθη διὰ τὰς ἁμαρτίας ἡμῶν καὶ μεμαλάκισται διὰ τὰς ἀνομίας ἡμῶν· παιδεία εἰρήνης ἡμῶν ἐπ᾿ αὐτόν. τῷ μώλωπι αὐτοῦ ἡμεῖς ἰάθημεν. >>

Ησαϊας - Κεφ. 53, στιχ. 5

Απόδοση :

<< Όμως αυτός τραυματίσθηκε για τις αμαρτίες μας και ταλαιπωρήθηκε για τις ανομίες μας. Παιδεία δικής μας ειρήνης (ήταν) πάνω του. Με τις πληγές του εμείς θεραπευθήκαμε. >> 

Ησαϊας - Κεφ. 53, στιχ. 5

Από την παιδική μου ηλικία πάντα με συγκινούσε η Μεγάλη Εβδομάδα, ή αλλοιώς η εβδομάδα των Παθών και της Ανάστασης.

Πάντα μου έκανε εντύπωση η εικόνα του Νυμφίου, ο Εσταυρωμένος που βρισκόταν στο Ιερό και έβγαινε κάθε Μ. Πέμπτη στο μέσον του ναού κατά την ακολουθία των <<  Δώδεκα Ευαγγελίων >>, η Αποκαθήλωση και ο Επιτάφιος. Μεγαλώνοντας ωστόσο το ανήσυχο πνεύμα μου και η συνεχής αναζήτηση για περισσότερες πληροφορίες άρχισαν να γεννούν ερωτήματα εντός μου, τα οποία ζητούσαν απαντήσεις. Όταν βλέπουμε στην εκκλησία τον Εσταυρωμένο Χριστό μας δημιουργείται η εντύπωση ότι ήταν κάτι ευχάριστο ή απλό. Ήταν όμως πράγματι έτσι ; 

Τι βίωσε ο Χριστός από το βράδυ της Μ. Πέμπτης μετά τον Μυστικό Δείπνο έως το απόγευμα της Μ. Παρασκευής που ξεψύχησε πάνω στο σταυρό ;

Πόσο επέδρασαν τα βασανιστήρια και οι κακουχίες στο σώμα και την ψυχή του, μέχρι να έρθει η ώρα της καταδίκης ; 

Πόσο μεγάλος ήταν ο εξωτερικός και εσωτερικός πόνος όταν έγινε έρμαιο αρχικά στους Εβραίους και κατόπιν στα χέρια των Ρωμαίων ;

Στόχος του παρόντος άρθρου είναι να ρίξει φως στην ανθρώπινη πτυχή των παθών του Χριστού και να εξετάσει μέσα από τις γνώμες των επιστημόνων, τα ψυχικά και σωματικά τραύματα που υπέστη ο Χριστός. Ο υποφαινόμενος στερείται παντελώς ιατρικών γνώσεων και δεν έχει σκοπό να παίξει το ρόλο του ανατόμου ή του ιατροδικαστή. Έχει εξαρχής κατά νου ότι ίσως η μελέτη του κεντρίσει το ενδιαφέρον κάποιου ιατρού, γι' αυτό ζητά συγγνώμη εκ των προτέρων για όσα λάθη ή παραλείψεις πραγματοποιήσει. Τέλος είναι ανοιχτός σε διορθώσεις καθότι η συγγραφή ενός κειμένου είναι ανθρώπινο κατασκεύασμα, πράγμα που το καθιστά  ατελές, πόσο δε μάλλον όταν αυτός που το γράφει δεν κατέχει τις απαραίτητες γνώσεις που προαπαιτούνται για να περιγράψει ιατρικούς όρους.

Το βράδυ της Μ. Πέμπτης ο Ιησούς δειπνεί για τελευταία φορά με τους μαθητές του. Οι στιγμές είναι συγκινητικές και οι μαθητές είναι ανήσυχοι, καθ' ότι σε λίγη ώρα ο Ιησούς θα παραδοθεί στις αρχές ως επικίνδυνος "πλάνος" και "επαναστάτης". Μετά το πέρας του Μυστικού Δείπνου,  όλοι κατευθύνθηκαν στο όρος των Ελαιών, κοντά στο χωριό Γεθσημανή. Ο Ιησούς αντιλαμβάνεται ότι πλησιάζει η ώρα του μαρτυρίου του και απομακρύνεται για λίγο από τους μαθητές του για να προσευχηθεί. Με φόντο τον έναστρο ανοιξιάτικο ουρανό και επάνω σε μία πέτρα θα ξεδιπλώσει τις σκέψεις του στον Θεό - Πατέρα. Κατά την διάρκεια της "Υπερφυούς" αυτής προσευχής, ιδρώνει έντονα και αρκετές σταγόνες που πέφτουν από το κεφάλι του μετατρέπονται σε αίμα. Το φαινόμενο αυτό που ονομάζεται "αιματοίδρωση" είναι άξιο προσοχής και το αναφέρει, όχι τυχαία, από τους τέσσερις ευαγγελιστές μόνο ο Λουκάς (Κεφ. 22, στιχ. 44), καθ' ότι ήταν ιατρός στο επάγγελμα. Πρόκειται για μία σπάνια ιατρική πάθηση, η οποία μπορεί να συμβεί σε άτομα που έχουν καταληφθεί από έντονη συναισθηματική αγχώδη κατάσταση και εξ αιτίας αυτής, τα αιμοφόρα αγγεία που διακλαδίζονται με τους ιδρωτοποιούς αδένες υφίστανται διαστολή, με αποτέλεσμα να "σπάνε" και με αυτό τον τρόπο μαζί με τον ιδρώτα να εκχέεται αίμα. Συνέπεια αυτής της πάθησης είναι η υπερευαισθησία του δέρματος, κάτι που θα επιβαρύνει πολύ τα βασανιστήρια, που έπονται.  

Ακολουθεί η προδοσία του Ιησού με το φιλί του Ιούδα και η σύλληψή του από πλήθος όχλου, τους στρατηγούς και την φρουρά του Ναού, οι οποίοι τον οδηγούν στο σπίτι του Άννα (η Αννά), ο οποίος ήταν πεθερός του Καΐάφα και τέως αρχιερέας. Του δένουν σφικτά τα χέρια με σκοινί και σε όλη τη διαδρομή τον κτυπούν σε όλο του το σώμα με γροθιές, με κλωτσιές και με ξύλα. Το σώμα του Ιησού γεμίζει από μελανιές και σημάδια, αλλά ο ίδιος συνεχίζει να περπατά. Ο Άννας ξεκίνησε την ανάκριση θέλοντας να μάθει σχετικά με τον Ιησού και περί της διδασκαλίας του. Ο Χριστός του είπε να βρει εκείνους που τον άκουσαν να κηρύττει γιατί αυτοί γνωρίζουν αυτά που δίδαξε. Τότε ένας υπηρέτης έδωσε ένα τόσο δυνατό ράπισμα στο Χριστό, που σχεδόν τον έριξε καταγής, λέγοντας του:
- Έτσι αποκρίνεσαι στον αρχιερέα; (Κατά Ιωάννην - Κεφ. 18, στιχ. 19-22).

Στην συνέχεια ο Άννας τον έστειλε δεμένο στον Καΐάφα. Ο αρχιερέας συνεχίζει την ανάκριση και απειλεί τον Χριστό με όρκο ενώπιον του Θεού να πει αν είναι ο Υιός του Θεού. Ο Ιησούς απαντά καταφατικά και ο Καϊάφας σκίζει οργισμένος τα ρούχα του, τον αποκαλεί βλάσφημο και ζητά την παραδειγματική του τιμωρία. Όλοι λένε: Θανατώστε τον! Στην συνέχεια τον φτύνουν, τον κτυπούν στο λαιμό και αφού του ἔβαλαν μία κουκούλα στο κεφάλι τον κορόϊδευαν λέγοντας του: Προφήτευσέ μας Χριστέ, ποιος σε χτύπησε; (Κατά Ματθαίον - Κεφ. 26, στιχ. 63-68.) Μετά από ώρα και αφού ο Ιησούς έχει δεχθεί αρκετό ξύλο, τον φυλακίζουν στα υπόγεια του Ναού, με προοπτική όταν ξημερώσει να τον πάνε στον Πόντιο Πιλάτο για να τον καταδικάσουν σε θάνατο. 

Αυτό που συνέβη στον κήπο της Γεθσημανή και στις δύο "ανακρίσεις" του Χριστού στα σπίτια των Άννα και Καΐάφα είναι ο ορισμός του εκφοβισμού, του λιντσαρίσματος και του προπηλακισμού. Το σώμα του Ιησού δέχτηκε πληθώρα κτυπημάτων με ρόπαλα, τα βλέφαρα του μελάνιασαν από τις γροθιές, τα μάγουλα του κοκκίνισαν από τα χαστούκια και τα χέρια του μάτωσαν από τα τραχιά δεσμά του σκοινιού. Ίσως κάποιος άλλος στην θέση του να βρισκόταν στα πρόθυρα διάλυσης του εσωτερικού του κόσμου, αλλά ο ίδιος υπέμενε καρτερικά όσα άδικα του έκαναν και δεν το έβαλε κάτω. Όσα έγιναν το βράδυ της Μ. Πέμπτης ήταν η έναρξη των Παθών Του, διότι με το ξημέρωμα της επόμενης μέρας θα επακολουθούσαν πολύ χειρότερα βασανιστήρια και ο ατιμωτικός τρόπος της θανάτωσης του. 

(Συνεχίζεται)