Κάποιος μεγάλος ασκητής είχε πει, πως όταν σταματήσουν να αναδεικνύονται άγιοι, θα έρθει και το τέλος του κόσμου.
Ο 20ος αιώνας ανάδειξε μια πλειάδα νεοφανών αγίων. Ένας από αυτούς είναι και ο άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης. Η αδιάκοπη ανάδειξη αγίων στο δισχιλιόχρονο διάβα της ιστορίας είναι το μόνιμο θαύμα στην Εκκλησία μας.
Γεννήθηκε στις 25 Ιουλίου του 1924 στα Φάρασα της Καππαδοκίας και ονομάζονταν Αρσένιος Εζνεπίδης. Οι γονείς του Πρόδρομος και Ευλαμπία ήταν ευσεβείς άνθρωποι και είχαν άλλα οκτώ παιδιά. Το όνομά του το πήρε από τον επίσης νεοφανή άγιο, Αρσένιο τον Καππαδόκη, ο οποίος του έδωσε το όνομά του για να τον αφήσει ως καλόγερο στο πόδι του, όπως είπε. Στις 14 Σεπτεμβρίου 1924 έφυγε με την οικογένειά του στην Ελλάδα, ως πρόσφυγες. Βγήκαν στον Πειραιά και από εκεί πήγαν στην Κέρκυρα, όπου έμειναν στο κάστρο. Μετά ενάμισι χρόνο έφυγαν για την Ηγουμενίτσα και από εκεί στην Κόνιτσα, όπου εγκαταστάθηκαν μόνιμα. Εκεί τελείωσε ο Αρσένιος το δημοτικό σχολείο και πέρασε τα παιδικά του χρόνια. Από παιδί τον ενθουσίαζε η μοναχική ζωή και συζητούσε με τους γονείς του το όνειρό του να γίνει μοναχός. Εν τω μεταξύ εργαζόταν σε ξυλουργείο και έμαθε την τέχνη του ξυλουργού. Ειδικεύτηκε στην κατασκευή φέρετρων.
Το 1945 υπηρέτησε στο στρατό ως ασυρματιστής. Είχε την ατυχία να ζήσει και να πολεμήσει στον αδελφοκτόνο εμφύλιο (1945-1949). Συχνά έπαιρνε τη θέση οικογενειαρχών στρατιωτών πολεμώντας στην πρώτη γραμμή, προτιμώντας να βλαφτεί ο ίδιος παρά εκείνοι που είχαν υποχρεώσεις. Απολύθηκε το 1949 και αποφάσισε να πάει στο Άγιον Όρος για να πραγματοποιήσει την νεανική του επιθυμία να γίνει μοναχός. Όμως αναγκάστηκε να γυρίσει στην Κόνιτσα, για να αποκαταστήσει τις αδελφές του. Το 1950 γύρισε ξανά στο Άγιο Όρος και εγκαταστάθηκε στη Σκήτη του Αγίου Παντελεήμονος και κατόπιν στη Μονή Εσφιγμένου, όπου έλαβε την «ρασοευχή», παίρνοντας το πρώτο όνομα Αβέρκιος. Έμεινε στη Μονή τέσσερα χρόνια και επέδειξε θαυμαστό ζήλο, υπακοή, ταπεινοφροσύνη και εργατικότητα. Μελετούσε συγγράμματα Πατέρων, και κύρια του Αββά Ισαάκ του Σύρου.
Το 1954 εγκαταστάθηκε στην Μονή Φιλοθέου, όπου έγινε, το 1956, και η μοναχική κουρά του και έλαβε το όνομα Παΐσιος. Έμεινε στη Μονή ως το 1958, αλλά ύστερα από μια «εσωτερική πληροφόρηση» γύρισε και πάλι στην Κόνιτσα και εγκαταστάθηκε την Ιερά Μονή Γενεθλίων της Θεοτόκου στο Στόμιο. Εκεί εργάστηκε πνευματικά μεταστρέφοντας πολλούς ετεροδόξους στην Ορθοδοξία και στηρίζοντας υλικά και πνευματικά τους ενδεείς της περιοχής. Έμεινε εκεί τέσσερα χρόνια και απέκτησε τη φήμη του αγίου άνδρα.
Το 1962 μετέβηκε στο Όρος Σινά, όπου μόνασε για δύο χρόνια στο κελί των Αγίων Γαλακτίωνος και Επιστήμης. Αγαπήθηκε πολύ από τους μοναχούς και τους Βεδουίνους, στους οποίους μοίραζε τρόφιμα και χρήματα, που κέρδιζε με το εργόχειρό του.
Το 1964 επέστρεψε στο Άγιον Όρος, από όπου δεν έφυγε ποτέ ξανά. Εγκαταστάθηκες τη Σκήτη του Τιμίου Προδρόμου Ιβήρων και έγινε υποτακτικός του Ρώσου μοναχού Τύχωνα, με τον οποίο έμεινε ως το 1968.
Το 1966 ασθένησε σοβαρά και νοσηλεύτηκε στη Θεσσαλονίκη, όπου του αφαιρέθηκε ο ένας πνεύμονας. Κατά το χρόνο ανάρρωσής του φιλοξενήθηκε στο Ησυχαστήριο Αγίου Ιωάννου Θεολόγου Σουρωτής. Το 1967, όταν ανάρρωσε, πήγε ξανά στο Άγιον Όρος και εγκαταστάθηκε στα Κατουνάκια, στο Λαυριώτικο κελί του Υπατίου. Το επόμενο έτος εγκαταστάθηκε στη Μονή Σταυρονικήτα και
υπηρετούσε σε διάφορες χειρονακτικές εργασίες, παρ’ όλο το βεβαρυμμένο της υγείας του.
Το 1979 μετακόμισε στη Μονή Κουτλουμουσίου και εγκαταστάθηκε στο εγκαταλειμμένο κελί της Παναγούδας. Εκεί φάνηκαν και τα πρώτα σημάδια της αγιότητάς του. Άρχισε η φήμη του να διαδίδεται παντού. Θεωρούνταν χαρισματικός μοναχός και προσέφευγαν σ’ αυτόν πλήθος βασανισμένων ανθρώπων για να πάρουν τις συμβουλές και τις ευλογίες του. Χιλιάδες μαρτυρίες επισκεπτών του βεβαιώνουν ότι ο Θεός τον είχε προικίσει με διορατικό και προορατικό χάρισμα. Διάβαζε τις ψυχές των επισκεπτών του σαν ανοιχτό βιβλίο! Δέχονταν χιλιάδες επιστολές, τις οποίες δεν προλάβαινε να διαβάσει. Επίσης οι πολυάριθμοι επισκέπτες του δημιουργούσαν πρόβλημα ησυχίας στους παρακείμενους μοναχούς, γεγονός που τον στεναχωρούσε πολύ.
Παρ’ όλο το βεβαρυμμένο καθημερινό του πρόγραμμα, δεν αμελούσε την ασκητική του ζωή. Νήστευε σκληρά, προσευχόταν αδιάκοπα και αναπαυόταν μόνο 2 με 3 ώρες την ημέρα.
Τα προβλήματα υγείας του επιδεινώνονταν συνεχώς. Η σκληρή άσκηση και η άρνησή του να δεχτεί ιατρική βοήθεια επιδείνωσε σοβαρά την υγεία του. Το 1993 άρχισαν αιμορραγίες. Το Νοέμβριο πήγε στο Ησυχαστήριο της Σουρωτής. Εκεί ασθένησε σοβαρά. Μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο, όπου διαγνώστηκε κακοήθης όγκος στο παχύ έντερο. Δέχτηκε με ηρεμία την είδηση, ως εκπλήρωση παλιάς του επιθυμίας για την πνευματική του πρόοδο. Έλεγες συχνά «ο καρκίνος έβαλε στον παράδεισο χιλιάδες ανθρώπους». Στις 4 Φεβρουαρίου 1994 χειρουργήθηκε, αλλά λίγο καιρό μετά διαγνώστηκαν μεταστάσεις. Τον ταλαιπωρούσαν υψηλοί πυρετοί και δύσπνοια. Τέλος Ιουνίου 1994 οι γιατροί του ανακοίνωσαν ότι έφτανε το τέλος του. Στις 11 Ιουλίου, εορτή της Αγίας Ευφημίας, κοινώνησε γονατιστός των Αχράντων Μυστηρίων και την επόμενη, 12 Ιουλίου, κοιμήθηκε. Το λείψανό του ενταφιάστηκε στο Ησυχαστήριο Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου στη Σουρωτή, με τη συμμετοχή χιλιάδων πιστών.
Ο τάφος του έγινε τόπος προσκυνήματος μυριάδων πιστών και άρχισαν να γράφονται εκατοντάδες βιογραφίες του και καταγραφή των λόγων του. Στην αλάνθαστη συνείδηση του πιστού ήταν άγιος. Τυπικά η αγιοκατάταξή του έγινε στις 13 Ιανουαρίου 2015 και η μνήμη του ορίστηκε να εορτάζεται στις 12 Ιουλίου, ημέρα της οσιακής κοιμήσεώς του.
Ο νεοφανής άγιος Παΐσιος υπήρξε γνήσιος ενσαρκωτής του ορθοδόξου μοναχικού ιδεώδους και μάλιστα θεωρείται από τους πρωτεργάτες της αναβίωσης του σύγχρονου μοναχισμού στο Άγιο Όρος. Παράλληλα υπήρξε ζηλωτής της σώζουσας Ορθοδόξου πίστεως, στηλιτεύοντας με τον γνωστό μειλίχιο και ταπεινό ύφος του τις αιρέσεις και τις κακοδοξίες, ιδιαιτέρως τη σύγχρονη παναίρεση του οικουμενισμού.
ΑΓΙΟΣ ΠΑΙΣΙΟΣ :
“Ο Άγιος Παΐσιος δεν είχε την πνευματική αίγλη (παιδεία), των τριών Ιεραρχών. Είχε όμως όλα τα υπόλοιπα χαρίσματα, των Αγίων της Ορθοδοξίας μας. Για αυτό έκανε όλα αυτά τα θαυμαστά πράγματα στον βίο του.Η παρουσία και ο βίος του Αγίου Παισιου κατά την σύγχρονη εποχή, είναι μια ακόμη απόδειξη, ότι ο κύριος ημών Ιησούς Χριστός, δεν έχει εγκαταλείψει τους κατοίκους στην Ελλάδα, και ότι τους δίνει, για πολλοστή φορά την ευκαιρία, να επιστρέψουν στα Ελληνοχριστιανικά ήθη, και στον δρόμο της Σωτηρίας. Ενδεικτικό για το πόσο σημαντικός είναι ο Άγιος, είναι το κάτωθι περιστατικό, που γνωρίζουμε από την Διήγηση του πατέρα Σάββα του Αγιορείτη, περί του Αγίου Παισίου. Αναφέρει ο Πατέρας Σάββας : «Μου διηγήθηκε μια κυρία από την Θεσσαλονίκη, ότι κάποτε ο Όσιος Παΐσιος έδωσε δυναμικό τέλος σε ένα φορτικό και άκρως εφάμαρτο συζυγικό της βάσανο. Το ζεύγος Είχε διαφορετικούς Πνευματικoύς. Ο Πνευματικός της γυναίκας, ήταν πατερικός και ευσυνείδητος και υπεδείκνυε τις θεοχάρακτες γραμμές και προϋποθέσεις του τίμιου γάμου. Ο Πνευματικός του συζύγου ήταν νεωτεριστής, και μεταπατερικός και έλεγε στο σύζυγό της το γνωστό και βλάσφημο ότι “ο Θεός αφήνει ελεύθερες τις κρεβατοκάμαρες και δεν ασχολείται με το τι κάνουν οι σύζυγοι κατά την σχέση, αλλά με την καρδιά”. Αυτό είχε ως συνέπεια ο σύζυγος να απαιτεί, να μεταβληθεί η σύζυγός του σε χοιρώδη και λασπώδη κρεάτινη μάζα και διαρκώς την πίεζε να ενδώσει, με την ευλογία του Πνευματικού του, στην παρά φύσιν θεομίσητη και βδελυρή αμαρτία!!! Εκείνη όμως ακολουθούσε την υπόδειξη της φωνής του Θεού μέσω του καλού της Πνευματικού και ουδέποτε διανοήθηκε να προβεί σε ένα τέτοιο παθογενές ανοσιούργημα. Κάποτε απελπισμένη κατέφυγε στην Ιερά Μονή Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου Σουρωτής και συνάντησε τον εκεί παρεπιδημούντα Γέροντα της αδελφότητος Όσιο και Θεοφόρο πατέρα Παΐσιο τον Αγιορείτη. Του εκμυστηρεύθηκε το πρόβλημά της και ζήτησε την βοήθειά του. Ο Όσιος, κατά μαρτυρία της γυναίκας, έγινε κατά το κοινώς λεγόμενο «ηφαίστειο» από ιερά αγανάκτηση. Ο Άγιος υπέδειξε στη γυναίκα να μην ενδώσει ούτε και με απειλή θανάτου. Ονόμασε τις πράξεις αυτές μάστιγα της εποχής και παθογένεια για τα διαζύγια, την ψυχική διάσπαση των συζύγων, και ιδίως για την διαστροφή και κατρακύλα των σημερινών παιδιών, που εισροφούν δαιμονική ενέργεια από τα κυριαρχικά δικαιώματα που έχει ο διάβολος επί του γενετικού υλικού από το οποίο προέρχονται και από τις χαίνουσες πνευματικές πληγές, που υπάρχουν αθεράπευτες στις ψυχές των γονέων τους.
Εκείνο που έκανε ιδιαίτερη εντύπωση στην κυρία εκείνη, ήταν η επιμονή του Οσίου Παϊσίου να καταγγείλει τον «Πνευματικό» του συζύγου της στον Επίσκοπο του για να τον καθαιρέσει. Της είπε επί λέξει: «Να πας να το πείς στο Δεσπότη για να τον ξυρίσει!!! Στις σιχαμερότερες και θανασιμότερες αμαρτίες που έχει να παρουσιάσει ο εκπεσών άνθρωπος. Εξήγησε ότι μέσω αυτών των αμαρτιών επεισέρχεται ο διάβολος στο γάμο και φυγαδεύεται ο Παράκλητος. Γίνονται οι άνθρωποι υποκτηνώδη όντα, που έπρεπε να εντρέπονται τα φυσιολογικά κτήνη και να διδάσκονται απ’ αυτά. Ανέφερε ακόμη ότι είναι αναίρεση του σκοπού του γάμου που διασώζει το κατά φύσιν και αναγάγει στο υπερ φύσιν, και ότι οι βδελυρές και πυρίκαυστες ουρανόθεν στα Σόδομα αυτές πράξεις είναι οι προσφιλέστερες στον διάβολο, γιατί οδηγούν τον κατ’ εικόνα και ομοίωσιν Θεού πλασθέντα άνθρωπο, στην κατακόρυφη πτωτική κατεύθυνση του διεστραμμένου δαίμονα, και όχι στην υπερυψωθείσα θριαμβευτική θέση, που υπέδειξε η τεθεωμένη ανθρώπινη φύση που προσέλαβε ο Χριστός, ήτοι στα δεξιά του Πατρός”. Βλέπουμε εδώ την ξεκάθαρη, σύμφωνη με όλους τους Αγίους Πατέρες, θέση του Αγίου Παϊσίου, ενάντια στις όποιες σαρκικές διαστροφές είτε εκτός, είτε εντός του γάμου. Αυτές καθιστούν το γάμο έναν σοδομισμό με καταστροφικές συνέπειες τόσο στους συζύγους, τα τέκνα τους, την κοινωνία και το έθνος.”
Για την ελευθερία και την επιβίωση του Ελληνικού έθνους απαιτείται ηθική και κατά φύσιν σεξουαλική ζωή. Οι γυναίκες ήταν και είναι τα θεμέλια της Ελληνικής κοινωνίας. Χωρίς την επιστροφή τους στα Ελληνοχριστιανικά ήθη, δεν υπάρχει σωτηρία, και είναι κοινώς αποδεκτό-δεδομένο, ότι θα αφανιστούμε μέχρι ενός. Αυτό είναι αποδεκτό από όλους, κατά την σύγχρονη εποχή, ασχέτως εάν δεν τον εφαρμόζουν στην πράξη όλοι. Δυστυχώς την σύγχρονη εποχή, παρουσιάζεται το θλιβερό, και εθνικά καταστροφικό φαινόμενο, αρκετές γυναίκες, να είναι “Χριστιανές”, και να ζούνε με τον τρόπο ζωής του αρχαίου “Θεού” Σαβάζιου. O Χριστιανισμός είναι η μόνη σωτήρια οδός. Πρέπει άπαντες να εγκαταλείψουν, τον σεξουαλικό τρόπο ζωής του Βάκχου-Σαβάζιου, ώστε να έχουμε δικαίωμα στην Ελευθερία, και την εθνική επιβίωση. Η Ορθόδοξη Εκκλησία καθόρισε τους τρόπους, σωτηρίας των πιστών, και του Ελληνικού έθνους, από τον σκοτεινό παγανισμό, αρχίζοντας από την συνειδητοποίηση της τραγικής συμφοράς, που προκάλεσε η σεξουαλική διαφθορά στον αρχαίο και τον σύγχρονο Ελληνικό κόσμο. Η Εκκλησία και οι Άγιοι πατέρες, μας υποδεικνύουν την παρεκτροπή των Ελλήνων Ορθοδόξων, από την Θεϊκή κτίση, και την κατάπτωση σε ζωώδεις καταστάσεις, με την κυριαρχία των κτηνωδών
ορμών και επιθυμιών.
Η πιο βασική αποστολή της Ορθοδοξίας, είναι μέσα από τις διδαχές, του κυρίου-Σωτήρα και Λυτρωτή ημών Ιησού Χριστού, να προστατέψει από την αμαρτία και την αγελαία κατάσταση, όλους τους Έλληνες, που λατρεύουν, τον Φρυγικό “θεό” Σαβάζιο. Ο Εωσφόρος και ο Σαβάζιος, ήταν και είναι οι βασικοί εκπρόσωποι, της ανομίας, της αταξίας, και της καταστροφής, του Ελληνικού έθνους, αντιστέκονται πεισματικά, με σκοπό να εμποδίσουν, την εθνική και ηθική-πνευματική σωτηρία, και την ανύψωση των Ελλήνων. Όπως είναι γνωστό και ιστορικά αποδεδειγμένο, ο αρχαίος Ελληνικός κόσμος, κατέρρευσε, και κατακτήθηκε, κατ ουσίαν αμαχητί, από τους αρχαίους Ρωμαίους, εξαιτίας, της σεξουαλικής διαφθοράς, που επέβαλε η αρχαία θρησκεία. Στον παγανισμό η αμαρτία και η κάθε ηθική εκτροπή, ήταν ταυτισμένες με την ειδωλολατρική θρησκευτική πίστη. Σε όλα τα ειδωλολατρικά θρησκεύματα υπήρχαν θεοί –δαίμονες, ως προστάτες των ανθρωπίνων παθών, με βασικότερο όλων, την σεξουαλική διαφθορά. Όταν όμως ήρθε στην Ελλάδα τον 8ο π.Χ. αιώνα, η λατρεία, του Φρυγικού “θεού” των σεξουαλικών οργίων, του Σαβάζιου, ο οποίος μετονομάστηκε σε Διόνυσο, εκείνος συμπεριέλαβε στο πρόσωπό του την προστασία όλων των σεξουαλικών παθών. Κύριο στοιχείο ήταν τα ακατονόμαστα όργια, ο χυδαίος ερωτισμός, οι πάσης φύσεως ηθικές παρεκτροπές, Ο Διόνυσος, έχει έρθει από την Ανατολή για να εδραιώσει στον τόπο αυτό την λατρεία του, η οποία έχει παραγκωνιστεί εξαιτίας της αρχαίας Ελληνικής-Φιλοσοφικής σκέψης. Σε περιόδους έντονης ανησυχίας, δυστυχίας, και πολέμων οι άνθρωποι βιώνουν καταστάσεις τις οποίες δεν μπορούν να ελέγξουν με το πνεύμα και την ηθική. Φοβούνται- αρνούνται να σκεφτούν, και να ερευνήσουν. Για αυτό στρέφονται προς το κακό, και την σεξουαλική διαφθορά. Ο Φρυγικός “θεός” Διόνυσος, με στόχο, την ολοκληρωτική καταστροφή, του Ελληνικού έθνους, προσφέρει απλόχερα την σεξουαλική “ελευθερία” από τα “δεσμά” του αρχαίου Ελληνικού πολιτισμού και του Χριστιανισμού, σε όλους όσους τον πιστεύουν. Τα αρχαία χρόνια, μόνον οι αγράμματοι και η ηθικά και πνευματικά εξαθλιωμένοι, συμμετείχαν, στα σεξουαλικά όργια. Τα ίδια τα καθεστώτα, προωθούσαν τα όργια για να μπορούν να εξουσιάζουν, με ευκολία τις μάζες. Οι Έλληνες φιλόσοφοι-σοφοί, δεν συμμετείχαν ποτέ, και καταδίκαζαν δημόσια, κάθε σεξουαλική παρεκτροπή. Είναι τραγικό όμως οι νεοταξίτες, εξουσιάζουν, με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, στην σύγχρονη Ελλάδα, μέσα από την σεξουαλική διαφθορά. Οι αμόρφωτες και δεισιδαίμονες μάζες συμμετείχαν με πάθος στις αισχρές Διονυσιακές εορτές, διότι οι κρατούντες επέτρεψαν, να υπάρχει σε αυτές ελευθερία ακόμη και στα πιο ταπεινά αχαλίνωτα πάθη των θρησκευτών.
Κάθε είδους απαίδευτοι-ανώμαλοι, κρυμμένοι πίσω από τα αποκρουστικά προσωπεία, μπορούσαν να ικανοποιήσουν τα αισχρά τους πάθη νομίμως, εκτελώντας τα θρησκευτικά-εωσφορικά τους καθήκοντα. Παρατηρώντας την ιστορία θα διαπιστώσουμε δυο βασικά αξιώματα. τα οποία καθόρισαν την επιβίωσή, την και την εξέλιξή της Ελλάδος. Τα στοιχεία αυτά είναι η λογική σκέψη, ο πολιτισμός των Αρχαίων Ελλήνων Φιλοσόφων, και από την άλλη η Βακχική λατρεία. Η λογική σκέψη, οι επιστήμες, και το πάθος για την ζωή, συνθέτουν το βασικό υπόβαθρο της ανθρώπινης σκέψης. Τα παραπάνω δυο βασικά στοιχεία, τα οποία ήταν και είναι εντελώς αντίθετα μεταξύ τους, οι αρχαίοι Έλληνες τα απέδωσαν σε δυο θεούς. Τον Απόλλωνα, ως προστάτη του αρχαίου Ελληνικού πολιτισμού-τεχνών, και τον Φρυγικό θεό Σαβάζιο, που αργότερα, ονομάστηκε Διόνυσος, ως θεό των παρά φύση σεξουαλικών πράξεων. Ο Φοίβος λατρευόταν, ως Θεός της λογικής, του φωτός, του μέτρου και του πολιτισμού. Ο Σαβάζιος-Διόνυσος, ήταν και είναι ο εκφραστής, του αχαλίνωτου σεξουαλικού πάθους, της μανίας και των έντονων συναισθημάτων. Οι δυο θεοί συγκεντρώνουν, δυο διαφορετικές θεωρίες, δυο αντίθετες απόψεις, δύο διαφορετικά αξιώματα για την ζωή. Οι αντίθετες αυτές δυνάμεις-ιδεολογίες, προσπαθούν να επικρατήσουν στην επιστήμη, στην τέχνη, στους θεσμούς, την ηθική την κοινωνία, και τα έθνη. Ειδικότερα ο Ελληνισμός, στο πέρασμα των αιώνων, είναι δημιούργημα τόσο του Απολλώνιου πνεύματος (Αρχαίος Ελληνικός Πολιτισμός), όσο και του Διονυσιακού (Εωσφόρος). Το Απολλώνιο πνεύμα-αρχαίος Ελληνικός πολιτισμός, αποτελούν η απλότητα, η λογική, ο στοχασμός, η αυτοσυγκράτηση, και η γαλήνη. Αντίθετα, το Διονυσιακό πνεύμα το χαρακτηρίζει η μανία, το μένος, το πάθος, το συναίσθημα, οι σεξουαλικές ανωμαλίες οι ψυχικές εκρήξεις, οι παρορμήσεις, τα πιο βρώμικα-αισχρά ένστικτα, του ανθρώπου, και η εύθυμη πλευρά της ζωής.
Το Απολλώνιο πνεύμα ορίζεται από το μέτρον άριστον και το μηδέν άγαν, την μεσότητα και την αποφυγή των υπερβολών και τω άσκοπων-καταστροφικών ενεργειών. Αντίθετα, το Διονυσιακό πνεύμα δεν τα δέχεται όλα αυτά, και οδηγεί τους Έλληνες σε καταστροφικές πράξεις και συμπεριφορές οριακές, οι οποίες διαχρονικά θέτουν τον Ελληνισμό σε θανάσιμους κινδύνους. Tο Διονυσιακό στοιχείο καθηλώνει το Ελληνικό έθνος και τους Έλληνες, στο επίπεδο των ζώων και στον πρωτογονισμό, ενώ το Απολλώνιο πνεύμα, εξυψώνει και βοηθά, με τα ανώτερα και ευγενέστερα δημιουργήματα του. Στην σύγχρονη εποχή, οι μυστηριακές λατρείες, που απαιτούν ηθικές παρεκτροπές, σεξουαλικά όργια και μετατρέπουν τις γυναίκες σε χοιρώδεις μάζες. όπως είπε ο Άγιος Παισιος, βρίσκονται εκ νέου σε πλήρη ακμή. Ο “θεός” Σαβάζιος Διόνυσος, καταφέρνει για μια ακόμη φορά, μία πολύ σημαντική νίκη εναντίον του Αρχαίου Ελληνικού Πολιτισμού και της Ορθοδοξίας. Αγαπητές μου γυναίκες, διαχρονικά σε κάθε εποχή, όσοι Έλληνες αγαπούν την πατρίδα, που χάνεται, αναλαμβάνουν τον δύσκολο-άχαρο ρόλο να ενημερώσουν και να προστατέψουν κάποιες από εσάς με μοναδικό κίνητρο την εθνική μας επιβίωση. Μέσα από την προσπάθεια αυτή να επιβιώσει το έθνος, αρκετές φορές δεν γινόμαστε αρεστοί σε κάποιες γυναίκες, και ειδικά στις νέες, με αυτά τα οποία γράφουμε. Αυτό συμβαίνει διότι οι περισσότερες γυναίκες, βρίσκονται υπό την επήρεια της νεοταξικής μόδας, για αυτό τον λόγο, σας προκαλούμε έντονη δυσαρέσκεια. Για εμένα προσωπικά οι γυναίκες είναι πρώτα κόρες-αδελφές, φίλες και μετά είναι ερωμένες. (1) Oι γυναίκες δεν είναι αντικείμενα του σεξ, όπως τις έκανε για να τις εξευτελίζει και με σκοπό να καταστρέψει την Ελληνική κοινωνία και το έθνος, η νέα τάξη πραγμάτων. Το πώς θα ντύνονται και θα ζούνε οι γυναίκες το καθόρισαν οι αρχαίοι Έλληνες σοφοί και οι Άγιοι της Ορθοδοξίας. Η γυναίκα πού έχει μυαλό, δεν δείχνει ούτε τον καρπό του χεριού της, μας αναφέρει ο Αρχιερέας των Δελφών, ο φιλόσοφος Πλούταρχος. Οι ντυμένες-ηθικές γυναίκες έχουν αξιοπρέπεια, ενώ το πιο βασικό είναι ότι δημιουργούν υγιείς ερωτικές επιθυμίες και γεννούν Ήρωες, Αγίους και Αγίες. Αυτό γινόταν εδώ και αιώνες. Στον αντίποδα οι γυμνές-ανήθικες γυναίκες και όσες από αυτές αξίζουν, δημιουργούν εντελώς ακάθαρτες ορμές, με θλιβερό αποτέλεσμα την ανεξέλεγκτη σεξουαλική διαφθορά. Οι συνέπειες είναι κατά γενική παραδοχή καταστροφικές, καθώς οι περισσότερες γεννούν και μεγαλώνουν, δειλούς, θηλυπρεπείς ραγιάδες. Αυτές οι καταστάσεις, είναι τρομερές και δυσβάσταχτες, για το έθνος. Αυτό διότι η γύμνια και η σεξουαλική διαφθορά προκαλούν ανηθικότητα, χυδαιότητα, αμάθεια, ανομία, αταξία, αδικία και καταστροφή. Τις εποχές που ήταν ντυμένες οι Ελληνίδες το έθνος μεγαλουργούσε και ήταν στην κορυφή του κόσμου. Ήμασταν ως έθνος στην κορυφή του κόσμου, και είχαν την ψυχική-ηθική δύναμη οι πρόγονοι μας να υπερασπιστούν επί αρκετούς αιώνες την πατρίδα μας από πολλούς εξωτερικούς εχθρούς.
Στην εποχή μας εξαιτίας των σεξουαλικών ανωμαλιών, σβήνουμε αργά και σταθερά ως έθνος. Μνημόνια, αυτοκτονίες, ορφανά παιδιά εξαιτίας των αυτοκτονιών, άνεργοι, άστεγοι, αδικημένοι κλπ.
Είναι κοινώς αποδεκτό και διαχρονικά αποδεδειγμένο ότι οι κόρες Χριστού, ήταν και είναι ευλογία για την Ελλάδα, είναι ευλογία για την κοινωνία. Στον αντίποδα οι κόρες του Εωσφόρου, με την μόδα, με τα σεξουαλικά έκτροπα, είναι εθνική καταστροφή. Οι γυναίκες είναι τα θεμέλια της Ελληνικής κοινωνίας όπως πολύ σωστά υπογράμμιζε στα κηρύγματα του ο πατέρας Σάββας Αχιλλέως. Ο νεοταξικός τρόπος ζωής είναι πολύ κενός και σάπιος. Αφήνει όλους τους ανθρώπους άδειους από συναισθήματα και ηθικές αξίες. Όσοι το αντιληφθούν αυτό απομακρύνονται πάρα πολύ γρήγορα από αυτή την παρακμιακή κατάσταση. Η συντριπτική πλειοψηφία αυτήν την εποχή άγεται και φέρεται με βάση αυτά τα οποία θα καθορίσει η νεοταξική μόδα. Όσες ενδιαφέρονται να επιβιώσει το έθνος, πρέπει απαραιτήτος να εγκαταλείψουν, την νεοταξική μόδα. Είναι γνωστό ότι από τα αρχαία χρόνια, οι γυναίκες όλων των λαών που πιστεύουν στον Εωσφόρο είχαν έξω τις κοιλίες τους, έβαζαν σκουλαρίκια στον αφαλό, τατουάζ, καθώς επίσης έκαναν και πάσης φύσεως σεξουαλικές ανωμαλίες, για να υμνήσουν τον μιαρό τους αφέντη, τον σατανά. Το Ελληνικό έθνος, διαχρονικά επιβίωσε, εξαιτίας των σοφών, των αγίων, των Ηρώων και των χρηστών ηθών.
Οι Έλληνες του μεσαίωνα, από σκλάβοι του Ρωμαϊκού κράτους, έγιναν διοικητές του, χωρίς να χρειαστεί να πολεμήσουν. Όλα αυτά διότι είχαν θρησκεία τον Χριστιανισμό, και πολιτισμό τους αρχαίους Έλληνες φιλοσόφους, σοφιστές, ρήτορες, πανεπιστήμονες. Ο συνδυασμός αυτών των δύο έφερε τα χρηστά ήθη, τα οποία στην συνέχεια οδήγησαν στην ελευθερία των προγόνων μας, από τους κατακτητές Ρωμαίους. Οι ιεροί πρόγονοι μας, ζούσαν χωρίς καθόλου σεξουαλική διαφθορά. Τα χρηστά ήθη ζωής των Ελλήνων, είναι το πανάρχαιο διαχρονικό «μυστικό», για την επιβίωση του έθνους στο πέρασμα των αιώνων. Ταυτόχρονα όμως είναι και το κλειδί όλων των μεγάλων Ελληνικών στρατιωτικών πολιτικών και κοινωνικών επιτυχιών από καταβολής του Ελληνικού έθνους. Τα χρηστά ήθη ζωής των Ελλήνων, είναι το πανάρχαιο διαχρονικό «μυστικό», για την επιβίωση του έθνους στο πέρασμα των αιώνων. Ταυτόχρονα όμως είναι και το κλειδί όλων των μεγάλων Ελληνικών στρατιωτικών πολιτικών και κοινωνικών επιτυχιών από καταβολής του Ελληνικού έθνους.
Ο βασιλιάς Ηράκλειος ξεπέρασε σε αρκετούς τομείς τον M. Αλέξανδρο και κράτησε ζωντανή την Ελλάδα στην πιο κρίσιμη ιστορική καμπή όλων των εποχών. Όταν ο Έλληνας Ηράκλειος από την Καππαδοκία της Μικράς Ασίας, ανέβηκε στον Ελληνικό (Ρωμαϊκό) θρόνο, το κράτος ήταν τελείως χρεοκοπημένο. Ταυτόχρονα για πρώτη φορά στην παγκόσμια ιστορία, είχαμε την εισβολή και την κατάκτηση της μισής Ελληνικής-Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, από τους Πέρσες.
Εντούτοις με όπλο τα χρηστά ήθη και την σωστή παιδεία, μέσα σε επτά μόνον χρόνια,οι Έλληνες ανέκαμψαν, με αποτέλεσμα να πάρουν πίσω όλα τα κατακτημένα εδάφη από τους Πέρσες. Όμως οι προγονοί μας δεν σταμάτησαν εκεί αλλά πέρασαν στην αντεπίθεση, κατακτώντας ολόκληρη την Περσική αυτοκρατορία. Αυτό το έκανε ο Ηράκλειος με έναν τελείως απειροπόλεμο στρατό. Έναν Ελληνικό στρατό τον οποίο δημιούργησε εκ του μηδενός μέσα σε δέκα μήνες. Είδατε τι επέτυχαν οι Ένδοξοι πρόγονοι εξαιτίας των χρηστών ηθών, και της σωστής παιδείας ;
Ακόμη και ο Μ. Αλέξανδρος με πολύ έμπειρους και περισσότερους στρατιώτες, με ένα πανίσχυρο Ελληνικό Μακεδονικό βασίλειο πολιτικά-οικονομικά, και στρατιωτικά έκανε περισσότερο χρονικό διάστημα να κατακτήσει την Περσική αυτοκρατορία, σε σχέση με τον Ηράκλειο. Την εποχή του Μ. Αλέξανδρου δεν ήταν κατακτημένη η Ελλάδα και το Μακεδονικό βασίλειο. Στον αντίποδα κατά την βασιλεία του Ηράκλειου επικρατούσε χάος και όλεθρος.Η Ορθοδοξία προσφέρει τα πάντα, διότι εξευγενίζει, ισορροπεί,καλλιεργεί, ηρεμεί, ομορφαίνει τις ανθρώπινες ψυχές, τις γεμίζει με αγάπη για τον συνάνθρωπο, την ζωή και κάθε τι ωραίο. Από το απόγειον του Ελληνισμού, κατά τους μεσαιωνικούς αιώνες, βρεθήκαμε εκ νέου, σε πλήρη κατάπτωση κατά την σημερινή εποχή. Μοναδική λύση η επιστροφή στις διαχρονικές- πατροπαράδοτες Ελληνοχριστιανικές αξίες.
Οι γυναίκες οι ηθικές, και όχι οι εξαθλιωμένες πόρνες συμβολίζουν την αγία Εκκλησία και ο άνδρας τον Χριστό. Όπως η Εκκλησία υποτάσσεται στον Χριστό, το ίδιο και η γυναίκα οφείλει να ακούει τον άνδρα και να μην τον περιφρονεί. Όλα αυτά για να υπάρχει τάξη Θεού, και μηδέν άγαν των αρχαίων Ελλήνων φιλοσόφων, για να έχουμε τάξη, δικαιοσύνη, ειρήνη, αγάπη, λογική, στην Ελληνική κοινωνία, για να μπορεί να επιβιώσει το Ελληνικό έθνος.
Βεβαίως αυτό δεν είναι καθόλου υποβιβαστικό για τη γυναίκα, διότι ο άνδρας είναι υποχρεωμένος να την αγαπάει, να την φροντίζει, να της φέρεται καλά, όπως ακριβώς ο Χριστός αγαπάει την Εκκλησία. Ακόμη δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι ο Χριστός θυσιάστηκε για την Εκκλησία. Οι πραγματικές Ελληνίδες, όχι οι ραγιαδοπούλες, κερδίζουν την εκτίμηση, την φροντίδα, και την αγάπη των Ελλήνων ανδρών, μέσα από την ηθική τους, την πραότητα τους, και την γλυκύτητα του χαρακτήρα τους. Μια αληθινή Ελληνίδα γυναίκα δεν εκβιάζει, και δεν απαιτεί. Όπως κάνουν οι σαπισμένες ραγιαδοπούλες της νέας τάξης. Οι γυναίκες Ελληνίδες οφείλουν να σέβονται και να υπακούν σύμφωνα με τους νόμους του Χριστού, τους γνήσιους Έλληνες άνδρες. Με την σειρά τους απαραιτήτως όλοι οι πραγματικοί Έλληνες άνδρες, πρέπει να τις αγαπούν να τις σέβονται και να τις φροντίζουν. Σε καμία των περιπτώσεων δεν οφείλουν οι Ελληνίδες γυναίκες, να υπακούν, να σέβονται άνανδρους, δειλούς, ραγιάδες. Όπως υπογραμμίζει ο Απόστολος Παύλος στην περικοπή της προς Εφεσίους Επιστολής που διαβάζεται κατά τη διάρκεια της ακολουθίας τού γάμου: «Οι άνδρες αγαπάτε τάς γυναίκας εαυτών, καθώς καί ο Χριστός ηγάπησε τήν εκκλησίαν» Οι πραγματικές Ελληνίδες χριστιανές, πρέπει πάντοτε να βαδίζουν στον δρόμο του Χριστού. Έναν δρόμο που χάραξε η Αυγούστα Αγία Ελένη και ακολούθησαν εκατομμύρια άλλες Ελληνίδες.
Ενδεικτικά και επιγραμματικά αναφέρω τι έλεγαν σχετικά οι προγονοί μας, περί γυναικών. Θεωρώ χαμένον, εκείνον που έχασε την ντροπή, μας αναφέρει ο ύπατος, ο κορυφαίος των φιλοσόφων όλου του κόσμου ο Πλάτων. Όταν η γυναίκα αποβάλλει τον χιτώνα, αποβάλλει και την αιδώ (Ηρόδοτος).Η μυαλωμένη γυναίκα ούτε τον πήχυ του χεριού της δεν αφήνει ελεύθερο για να τον βλέπουν δημόσια, αναφέρει ο Πλούταρχος.
Κατα γενική παραδοχή, οι φεμινίστριες, είναι τα μεγαλύτερα θύματα, του ΙουδαΊκού καμπαλισμού, και οι μοναδικές υπεύθυνες, για τον αφανισμό του Ελληνικού έθνους. Βδέλυγμα κυρίω τω θεώ σου.
Επικρατέειν ή Απόλλυσθαι-
(1) ΕΠΙΚΡΑΤΕΕΙΝ Η ΑΠΟΛΛΥΣΘΑΙ :
Πάγια αρχή μου είναι ότι όλοι οι λαοί, όλοι οι άνθρωποι, έχουν δικαίωμα να πιστεύουν οπού θέλουν. Όλα αυτά με την απαραίτητη προυπόθεση να μην επιβάλλουν τα πιστεύω τους σε τρίτους, είτε δια της βίας, είτε με πλάγιους τρόπους. Τι γίνεται όμως στην περίπτωση που η άλλη πλευρά δεν συναινεί ; Είναι λοιπόν δίκαιο να καθίσουμε να αφανιστούμε όλοι οι Έλληνες χωρίς να έχουμε πειράξει κανέναν απολύτως ; Όλα αυτά διότι από τα αρχαία χρόνια ο πολιτισμός μας, και η ιδεολογία-θρησκεία μας, αποτελούν εμπόδιο στην δημιουργία του παγκόσμιου εωσφορικού κράτους. Από όλους τους προαναφερόμενους, εξαιρείται, ένα μικρό μέρος βάση των παγκόσμιων Φιλοσοφικών- μαθηματικών σταθερών, μέτρον άριστον και μηδέν άγαν.
* Η ελευθερία πίστεως είναι θεόδοτη. Ο ίδιος ο Θεός έδωσε το δικαίωμα στους ανθρώπους, να πιστεύουν, όπου επιθυμούν. Προσωπικά είμαι υπέρ της συνυπάρξεως των λαών και των διαφορετικών θρησκευτικών, πεποιθήσεων, για αυτό στηρίζω, τον μεγάλο Σύριο ηγέτη Ασσάντ, ο οποίος επέτυχε να συνυπάρχουν ειρηνικά, Χριστιανοί και Μουσουλμάνοι. Αναφέρομαι πάντοτε στους Φοίνικες-Σημίτες που από μονοθεϊστές της Π.Διαθήκης και πιστοί των προφητών, εγκατέλειψαν τον Θεό, άλλαξαν και έγιναν εωσφοριστές του δωδεκαθέου. Δεν αναφέρομαι σε όλους τους Σημίτες.
Από το έτος 2006, όταν ξεκίνησα να γράφω, την στήλη Επικρατέειν η Απόλλυσθαι, ήμουν και είμαι ο μοναδικός Έλληνας στον κόσμο, που προτείνει τον συνδυασμό :
Oρθοδοξία, Εκκλησιασμός, κατήχηση, χρηστά ήθη, μουσικά σχολεία, υψηλός αθλητισμός-Παγκράτιο, ιστορική γνώση, με μοναδικό σκοπό, την δημιουργία Ελλήνων ανωτάτης ποιότητας. Ακόμη προτείνω την εφαρμογή του άρθρου 120 παρ. 4 του Ελληνικού συντάγματος, την κατάργηση των κομμάτων και την αλλαγή πολιτεύματος. Είναι ιστορικά και διαχρονικά αποδεδειγμένο, ότι είτε αντιδράσουμε ειρηνικά, είτε δυναμικά, είτε βίαια μέσα από αμυντικούς πολέμους, και στις τρεις περιπτώσεις απαιτείται, υψηλή ηθική ζωή και παιδεία. Όπως είναι γνωστό και ιστορικά αποδεδειγμένο, η νέα τάξη για να είναι σε θέση να εξουσιάζει, θέλει τους Έλληνες ανήθικους και απαίδευτους. Η κακία είναι αμάθεια, μας δίδαξε ο Ύπατος των Φιλοσόφων ο Αριστοκλής. Δυστυχώς η έλλειψη παιδείας, είναι αδίκημα εσχάτης προδοσίας, και εθνική-κοινωνική καταστροφή.
ΒΙΒΛΙΑ ΣΕ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΜΟΡΦΗ :
ΗΡΟΔΟΤΟΣ, ΠΛΑΤΩΝΑΣ, ΙΣΟΚΡΑΤΗΣ.
ΞΕΝΑ ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ ΚΑΙ ΕΡΓΑΣΙΕΣ,
ΠΕΡΙ ΠΡΟΕΛΕΥΣΩΣ ΤΟΥ ΔΩΔΕΚΑΘΕΟΥ :
ΙΣΟΚΡΑΤΗΣ: Ἑλένης ἐγκώμιον (10) – Η Πύλη για την ελληνική …
* Ο ΕΥΡΥΣΘΕΑΣ ΗΤΑΝ ΕΓΓΟΝΟΣ ΤΟΥ ΠΕΛΟΠΑ.
Εκαταίος μεν ουν ο Μιλήσιος περί της Πελοποννήσου φησίν, διότι προ των Ελλήνων ώοκησαν αυτήν βάρβαροι. Σχεδόν δε τι και η σύμπασα Ελλάς κατοικία βαρβάρων υπήρξε το παλαιόν, απ’ αυτών λογιζομένοις των μνημονευομένων. Πέλοπος μεν της Φρυγίας επαγαγομένου λαόν εις την απ’ αυτού κληθείσαν Πελοπόννησον, Δαναού δε εξ Αιγύπτου, Δρυόπων τε και Καυκώνων και Πελασγών και Λελέγων και άλλων τοιούτων κατανειμαμένων τα εντός Ισθμού και τα εκτός δε. Την μεν γαρ Αττικήν οι μετά Ευμόλπου Θραίκες έσχον, της δε Φωκίδος την Δαυλίδα Τηρεύς, την δε Καδμεία οι μετά Κάδμου Φοίνικες, αυτήν δε την Βοιωτίαν Άονες και Τέμμικες και Ύαντες· ως δε Πίνδαρος φησίν, Ην ότε σύας Βοιώτιον έθνος ένεπον. Και από των ονομάτων δε ενίων το βάρβαρον εμφαίνεται· Κέκροψ και Κόδρος και Άικλος και Κόθος και Δρύμας και Κρίνακος. Οι δε Θραικες και Ιλλυριοί και Ηπειρώται και μέχρι νυν εν πλευραίς εισίν· έτι μέντοι μάλλον πρότερον η νυν, όπου γε και της εν τωι παρόντι Ελλάδος αναντιλέκτως ούσης την πολλήν οι βάρβαροι έχουσι, Μακεδονίαν μεν Θραικες και τινά μέρη της Θετταλίας, Ακαρνανίας δε και Αιτωλίας άνω Θεσπρωτοί και Κασσωπαίοι και Αμφιλόχιοι και Μολοττοί και Αθάμανες, Ηπειρωτικά έθνη («Γεωγραφικά», βιβλίο Ζ΄, 1). Τὸ δὲ Ἑλληνικὸν γλώσσῃ μέν, ἐπείτε ἐγένετο, αἰεί κοτε τῇ αὐτῇ διαχρᾶται, ὡς ἐμοὶ καταφαίνεται εἶναι· ἀποσχισθὲν μέντοι ἀπὸ τοῦ Πελασγικοῦ ἐὸν ἀσθενές, ἀπὸ σμικροῦ τεο τὴν ἀρχὴν ὁρμώμενον αὔξηται ἐς πλῆθος τῶν ἐθνέων, Πελασγῶν μάλιστα προσκεχωρηκότων αὐτῷ καὶ ἄλλων ἐθνέων βαρβάρων συχνῶν. πρὸς δὴ ὦν ἔμοιγε δοκέει οὐδέ τὸ Πελασγικὸν ἔθνος, ἐὸν βάρβαρον, οὐδαμὰ μεγάλως αὐξηθῆναι.
Επικρατέειν ή Απόλλυσθαι :
ΔΩΔΕΚΑΘΕΟ ΚΑΙ ΔΩΔΕΚΑΘΕΙΣΤΕΣ.
Η ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΠΟΥ ΗΡΘΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΑΙΓΥΠΤΟ ΚΑΙ ΜΑΣ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΟΥΝ ΩΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗ
Η ΑΡΧΑΙΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΗΤΑΝ ΕΙΣΑΓΟΜΕΝΗ!
ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΟΜΑΔΑ ΔΟΓΜΑΤΙΚΗΣ ΕΡΕΥΝΑΣ ΟΟΔΕ
Ταύτην γὰρ οἰκοῦμεν οὐχ ἑτέρους ἐκβαλόντες οὐδ᾽ ἐρήμην καταλαβόντες οὐδ᾽ ἐκ πολλῶν ἐθνῶν μιγάδες συλλεγέντες, ἀλλ᾽ οὕτω καλῶς καὶ γνησίως γεγόναμεν ὥστ᾽ ἐξ ἧσπερ ἔφυμεν, ταύτην ἔχοντες ἅπαντα τὸν χρόνον διατελοῦμεν, αὐτόχθονες ὄντες καὶ τῶν ὀνομάτων τοῖς αὐτοῖς οἷσπερ τοὺς οἰκειοτάτους τὴν πόλιν ἔχοντες προσειπεῖν. Στην χώρα ετούτη κατοικούμε, χωρίς να διώξουμε άλλους· ούτε τη βρήκαμε έρημη· ούτε και μαζευτήκαμε εδώ πέρα ανάκατοι από διάφορα έθνη. Είναι τόσο ωραία και γνήσια, η καταγωγή μας, ώστε εκεί που γεννηθήκαμε εκεί και κατοικούμε χωρίς καμιά διακοπή, γέννημα–θρέμμα αυτού του τόπου. Για αυτό μπορούμε να ονομάσουμε την πόλη μας με τις ίδιες τρυφερές λέξεις που χρησιμοποιούμε για τους στενούς μας συγγενείς. Μονάχα εμείς δηλαδή από τους Έλληνες έχουμε το δικαίωμα να την αποκαλέσουμε τροφό, πατρίδα, μάνα.
(1) Επικρατέειν ή Απόλλυσθαι :
ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΑ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΑ ΗΘΗ.
ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΠΑΙΔIΑ :
OI ΦΟΙΝΙΚΕΣ, ΗΤΑΝ ΣΗΜΙΤΙΚΟ ΦΥΛΟ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ἐνημερώνουμε τοὺς ἀγαπητοὺς ἀναγνῶστες μας, ὅτι σχόλια, τὰ ὁποῖα ἐμπεριέχουν προσβλητικοὺς χαρακτηρισμούς, διαφημίζουν κόμματα ἢ εἶναι γραμμένα μὲ λατινικοὺς χαρακτῆρες (γκρήκλις), θὰ διαγράφωνται ἄνευ προειδοποιήσεως!