"Καταστρέφουμε λέξεις – δεκάδες, εκατοντάδες λέξεις ΚΑΘΕ ΗΜΕΡΑ! Π ε τ σ ο κ ό β ο υ μ ε τήν γλώσσα ως το κόκκαλο..."

 

Το ξέρεις ότι η 'Νέα Ομιλία' είναι η μόνη γλώσσα στον κόσμο, που το λεξιλόγιό της ....λιγοστεύει κάθε χρόνο; ( '1 9 8 4' )

«Πώς πάει το Λεξικό;» είπε ο Γουΐνστον, υψώνοντας τήν φωνή του για ν΄ ακουστεί.

«Αργεί», είπε ο Σάϊμ. 

«Βρίσκομαι στα επίθετα. 

Είναι συναρπαστικό».

Έλαμψε αμέσως μόλις έγινε λόγος γιά τήν 'Νέα Ομιλία'.

Έσπρωξε από μπροστά του τη γαβάθα,πήρε το ψωμί στο ένα ντελικάτο χέρι και το τυρί στο άλλο,κι έσκυψε πάνω στο τραπέζι για να μπορεί να μιλάει χωρίς να φωνάζει.

«Η Ενδεκάτη Έκδοση είναι η οριστική» είπε.

Δίνουμε στη γλώσσα την τελική της μορφή, τη μορφή που θα έχει όταν κανείς δε θα μιλάει άλλη γλώσσα.

Όταν τελειώσουμε, άνθρωποι σαν κι σένα θα πρέπει να την μάθουν απ΄αρχής.

Πιστεύεις, θα έλεγα, ότι η κύρια δουλειά μας είναι να εφεύρουμε νέες λέξεις.

Αλλά δε συμβαίνει καθόλου κάτι τέτοιο.

Καταστρέφουμε λέξεις – δεκάδες, εκατοντάδες λέξεις κάθε ημέρα!

Πετσοκόβουμε τήν γλώσσα ως το κόκκαλο!

Η Ενδεκάτη Έκδοση, δεν θα περιέχει ούτε μία λέξη, που να μπορεί να θεωρηθεί απαρχαιωμένη πριν από το 2050».

Δάγκωσε πεινασμένα το ψωμί του,κατάπιε δύο μπουκιές και συνέχισε να μιλάει με σχολαστικότητα.
Το αδύνατο σκούρο πρόσωπό του είχε ζωντανέψει,τα μάτια του είχαν χάσει την ειρωνική τους έκφραση και είχαν γίνει ονειροπόλα.

«Ωραίο πράγμα η καταστροφή των λέξεων.

Βεβαίως, το μεγάλο κόψιμο γίνεται στα ρήματα και τα επίθετα,αλλά υπάρχουν επίσης και εκατοντάδες ουσιαστικά που μπορούμε να ξεφορτωθούμε.

Δεν είναι μόνο τα συνώνυμα∙ υπάρχουν επίσης και τα αντίθετα.

Στό κάτω κάτω , ποιός ο λόγος ύπαρξης μιάς λέξεως που απλώς είναι αντίθετη μιάς άλλης;

Μια λέξη εμπεριέχει από μόνη της το αντίθετό της.

Πάρε, ας πούμε, τη λέξη ¨καλός¨. 

Τι χρειάζεται η λέξη ¨κακός¨;

"ΑΝ ΟΙ ΛΑΟΙ ΔΕΝ ΓΡΑΦΟΥΝ ΚΑΛΑ,
ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΣΚΕΦΘΟΥΝ
 ΚΑΛΑ, ΟΠΟΤΕ ΑΝ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ
ΝΑ ΣΚΕΦΘΟΥΝ ΚΑΛΑ, ΑΛΛΟΙ ΘΑ
ΔΙΑΜΟΡΦΩΝΟΥΝ ΤΙΣ ΣΚΕΨΕΙΣ
ΤΟΥΣ ΓΙΑ ΕΚΕΙΝΟΥΣ...."

¨Μη καλός¨ είναι το ίδιο και καλύτερο γιατί είναι ακριβώς το αντίθετο του ¨καλός¨,ενώ η άλλη λέξη δεν είναι.

Αν πάλι θέλεις μια λέξη πιο δυνατή από το ¨καλός¨,τι νόημα έχει να υπάρχει ολόκληρη σειρά από αόριστες και άχρηστες λέξεις όπως ¨θαυμάσιος¨, υπέροχος¨ και όλα τα υπόλοιπα;

Η λέξη ¨δίσκαλος¨ καλύπτει πλήρως την έννοια ή ¨τρίσκαλος¨ αν θέλεις κάτι ακόμα πιο έντονο.

Φυσικά, αυτούς τους τύπους τους χρησιμοποιούμε ήδη, αλλά στην τελική έκδοση της 'Νέας Ομιλίας' δεν θα υπάρχει τίποτα άλλο. 

Στο τέλος όλη η θεωρία του καλού και του κακού θα καλύπτεται από έξι λέξεις μόνο,στην πραγματικότητα από μία και μόνη.

Δε βλέπεις τι ομορφιά υπάρχει σ΄ αυτά, Γουΐνστον;
Φυσικά», πρόσθεσε αμέσως μετά,«η αρχική ιδέα ήταν του Μεγάλου Αδελφού».

Στο όνομα του Μεγάλου Αδελφού ένα είδος βλακώδους ενδιαφέροντος φάνηκε στο πρόσωπο του Γουΐνστον.

Ωστόσο ο Σάϊμ παρατήρησε αμέσως κάποια έλλειψη ενθουσιασμού.

«Δεν εκτιμάς αληθινά τη 'Νέα Ομιλία'», είπε σχεδόν θλιμμένα.

Ακόμα και όταν την γράφεις, εξακολουθείς να σκέφτεσαι στην Παλαιά Ομιλία.

Διάβασα μερικά από τα άρθρα που γράφεις, πού και πού στους 'Τάϊμς'.

Είναι αρκετά καλά, αλλά είναι μεταφράσεις.

Κατά βάθος, θα προτιμούσες να παραμείνεις πιστός στην Παλαιά Ομιλία, μ’ όλη την αοριστολογία της και τις άχρηστες αποχρώσεις των εννοιών. 

Δεν συλλαμβάνεις την ομορφιά της καταστροφής των λέξεων...

Το ξέρεις ότι η Νέα Ομιλία είναι η μόνη γλώσσα στον κόσμο που το λεξιλόγιό της λιγοστεύει κάθε χρόνο;»

Ο Γουΐνστον το ήξερε, φυσικά.

Χαμογέλασε συγκαταβατικά, έτσι τουλάχιστον έλπιζε, μιάς καί δέν είχε εμπιστοσύνη στον εαυτό του γιά νά μιλήσει.

Ο Σάΐμ δάγκωσε άλλη μια μπουκιά από το μαυριδερό ψωμί, μάσησε γρήγορα και εξακολούθησε:

«Δεν βλέπεις ότι ο όλος σκοπός της 'Νέας Ομιλίας' είναι να στενέψει τα όρια της σκέψεως; 

Στο τέλος θα κάνουμε κυριολεκτικά αδύνατο το έγκλημα της σκέψεως,
γιατί δεν θα υπάρχουν λέξεις για να το εκφράσει κανείς.

Κάθε γενική έννοια που μπορεί ποτέ να χρειαστεί θα καλύπτεται από μια μόνο λέξη, το νόημα της οποίας θα είναι αυστηρά καθορισμένο
και όλες οι παραπλήσιές της έννοιες θα έχουν εκλείψει και ξεχαστεί.

Ήδη, στην Ενδέκατη Έκδοση, δεν απέχουμε πολύ απ΄ αυτό το σημείο.

Αλλά η διαδικασία θα συνεχίζεται και πολύ αργότερα, όταν εσύ κι εγώ θα ‘χουμε πεθάνει.

Κάθε χρόνο ολοένα και λιγότερες λέξεις, και οι ορίζοντες της συνείδησης ολοένα και θα στενεύουν.

George Orwell – Απόσπασμα από το βιλίο ''1984''

https://proskynitis.blogspot.com/2021/06/1984.html#more