Η Yasmin από τη μικρή πόλη του Hagen στη Γερμανία, φοβάται μήπως “κολλήσει Corona”.
Διδάσκεται έξω μόνη της στο προαύλιο του σχολείου της....
Με μια παχιά μάσκα, κάθεται μόνη στο θρανίο της στην αυλή του σχολείου. Φοράει σκούφο, μπουφάν και παπούτσια με έξτρα επένδυση, ενώ τα γάντια της γλιστρούν πάνω στην οθόνη αφής του φορητού της υπολογιστή.
Έχει 0 βαθμούς Κελσίου, η αναπνοή της αχνίζει.
Το κρύο την κυριεύει, λέει ότι ξεπαγιάζει: “Αλλά θα αντέξω εδώ όσο χρειαστεί”.
Με μια κουβερτούλα στο σχολείο
Ένα πρωί ντύθηκε χοντρά στο σπίτι, πήρε μαζί της άλλη μια κουβερτούλα αγκαλιά και ενημέρωσε τους δασκάλους μέσω διαδικτυακής συνομιλίας ότι θα αρνιόταν να μπει στο εξής στο σχολικό κτίριο.
Θέλει να δώσει το παράδειγμα, δεν θέλει να προβεί σε διαμαρτυρία,δήλωσε.
Γι’ αυτό το λόγο η Yasmin ζήτησε από το σχολείο να της παρέχει ένα θρανίο, ώστε να μπορεί να παρακολουθεί τα μαθήματα μέσω διαδικτύου: “Έτσι μπορώ να κάνω τις εργασίες μου και δεν χρειάζεται να είμαι με τους ανεμβολίαστους“.
Η Yasmin υιοθετεί μια συμπεριφορά αποφυγής και ψυχικής -όχι μόνο κοινωνικής- αποστασιοποίησης η οποία πιστεύει πως την προστατεύει από το να εκτεθεί στον ιό και άρα να νοσήσει, καθώς ανήκει σε ευπαθή ομάδα.
Οι ειδικοί ψυχικής υγείας μας πληροφορούν πως όταν κυριαρχεί ο φόβος, είτε για έναν πραγματικό, είτε για ένα αντιληπτό κίνδυνο, μπορεί να εξηγήσει συμπεριφορές αποφυγής.
Μια τέτοια συμπεριφορά-στάση, όσο κι αν μπορεί να γίνει αντιληπτή από τον ψυχισμό ως απαραίτητη για την επιβίωσή του, ωστόσο μακροπρόθεσμα, όταν εγκαθιδρύεται, μπορεί να του κοστίσει σε επίπεδο λειτουργικότητας αλλά και ψυχικής επιβίωσης.
Στο δεδομένο παράδειγμα που έλαβε δημοσιότητα, εύλογα μπορούμε να παρατηρήσουμε πως μια τέτοια συμπεριφορά, σε άλλες εποχές, θα έχρηζε παρέμβασης από ειδικούς ψυχικής υγείας, καθότι συνιστά τρόπο αντιμετώπισης που μπορεί να στερήσει από μια έφηβη την απαραίτητη για τον ανθρώπινο ψυχισμό- ανάγκη για επαφή, σύνδεση και φυσιολογική διαδικασία εκπαίδευσης μέσω της φυσικής αλληλεπίδρασης με τους συμμαθητές και τους δασκάλους.
Ωστόσο η Yasmin δικαιολογημένα αντιλαμβάνεται τους άλλους, που δεν «ανήκουν στην ίδια κατηγορία με την ίδια» ως εν δυνάμει κίνδυνο για την υγεία της. Πρόκειται για έναν πραγματικό ιο που ωστόσο η απεικόνισή του αγγίζει τα όρια πια του άκρως τρομαχτικού για την ανθρωπότητα, ενώ η «λύση» στο πρόβλημα που έχει προταθεί, έχει οδηγήσει τόσο σε διχασμό των κοινωνιών σε υπο-ομάδες, όσο και σε αναπαραστάσεις-αντιλήψεις για το τί σημαίνει να δέχεται ή να μην δέχεται κάποιος να εμβολιαστεί έναντι του συγκεκριμένου ιού.
Η μία κατηγορία συνιστά ανθρώπους που -κατά το κυβερνητικό αφήγημα και το αφήγημα μίας μόνο μερίδας επιστημόνων- είναι προστατευμένοι, και σε εκείνους που δεν είναι προστατευμένοι και μάλιστα μπορεί να αποβούν επικίνδυνοι-μολυσματικοί!
Δυστυχώς τα δεδομένα δεν είναι επαρκή για να στηρίξουν το αφήγημα τόσο κυβερνητικών γραμμών όσο και των σχετικών μηνυμάτων των ΜΜΕ πως η επιλογή να εμβολιαστεί κανείς, είναι αποτελεσματική για τη μη νόσηση ή την μη μετάδοση του ιού.
Εξ ού και η σύγχυση και οι αντιφάσεις που παρατηρούνται στις ανθρώπινες συμπεριφορές. Ειδικά στην Γερμανία που λαμβάνει χώρα η συγκεκριμένη δημοσίευση, το 2020 διέρρευσε το περίφημο “Panic Paper”, γεγονός που οδήγησε σε αναγκαστική δημοσίευσή του από την Γερμανική κυβέρνηση.
Στο σχετικό έγγραφο σοκάρεται κάποιος όταν διαβάζει το εξής: τα παιδιά θα πρέπει να φοβούνται συνεχώς και να πιστεύουν ότι αν δεν τηρούν τους κανόνες υγιεινής, θα δουν τους γονείς τους να ασφυκτιούν μέχρι θανάτου (σελ.13, Παρ 4.α.2).
Οι επιπτώσεις τέτοιων αφηγημάτων και παρότρυνσης για μαζικές πρακτικές, αγγίζουν τα όρια τρομολαγνείας και εκφοβισμού. Χρήζει να διερευνηθεί ουσιαστικά από ειδικούς ψυχικής υγείας ο βαθμός στον οποίο οι επιπτώσεις που παρατηρούνται στον ψυχισμό εντός της τελευταίας διετίας συνιστούν πλέον τραύμα σε μαζικό επίπεδο και σχετίζονται με κυβερνητικά μηνύματα «δημόσιας υγείας» και «πρέπουσας-αλληλέγγυας και υπεύθυνης συμπεριφοράς» πολιτών διαφορετικών ηλικιακών ομάδων .
Στις αρχές του 2022, η Πανεπιστημιακή κλινική του Έσσεν (Uniklinik Essen) ανακοίνωσε ότι έχει έτοιμη προς δημοσίευση μελέτη που δείχνει ότι μόνο κατά την περίοδο από τον Μάρτιο έως τα τέλη Μαΐου 2021, περίπου 500 παιδιά χρειάστηκε να νοσηλευτούν σε μονάδες εντατικής θεραπείας μετά από απόπειρες αυτοκτονίας.
Ο αριθμός αυτός αντιπροσωπεύει μια αύξηση της τάξης του 400%. Μία πρώτη παρουσίαση της μελέτης από τους καθηγητές που τη πραγματοποίησαν μπορείτε (για την ώρα μόνο στα Γερμανικά) να τη παρακολουθήσετε εδώ.
Στη χώρα μας δυστυχώς, τα στοιχεία και τα δεδομένα είναι ανύπαρκτα και από ότι φαίνεται, το θέμα της ψυχικής υγείας των παιδιών δεν φαίνεται να απασχολεί αρκετά τους πολιτικούς και τα κλιμάκια λήψης αποφάσεων που βρίσκονται σε πανικό από την αύξηση “κρουσμάτων” –μετά κυρίως την υπερβολική και μαζική επιβολή αναξιόπιστων και χωρίς λογική χρήσης, τεστ και κιτ ανίχνευσης των πάντων– σε υγιή κατά τα άλλα παιδιά. Για το θέμα έχουμε απευθυνθεί στο παρελθόν στην “Κλίμακα” και στο Συνήγορο του Πολίτη, χωρίς να έχουμε λάβει ένα χρόνο μετά, κάποια απάντηση.
Έχουν δαπανηθεί εκατομμύρια για τη συλλογή στοιχείων και προσωπικών δεδομένων και τα διάφορα υπουργεία και υπηρεσίες δεν μπορούν να απαντήσουν σε απλές ερωτήσεις που οι πολίτες τους θέτουν.
Το κράτος, που τόσο ενδιαφέρεται για την υγεία των πολιτών, φαίνεται να αδυνατεί να πραγματοποιήσει μια στοιχειώδη μελέτη/έρευνα με βάση τα δεδομένα τα οποία μέχρι τώρα έχει συλλέξει και να μας ανακοινώσει, με βάση τα στοιχεία, τι πραγματικά συμβαίνει στη χώρα μας.
Μέχρι και σήμερα, σχεδόν 2 χρόνια μετά την έναρξη λήψης αποφάσεων και μέτρων που αφορούσαν κυρίως σχολικές μονάδες, η κυβέρνηση ΔΕΝ έχει παραθέσει ακόμα επίσημα στοιχεία, μελέτες και δεδομένα που να αποδεικνύουν ότι τα μέχρι σήμερα μέτρα που αφορούσαν παιδιά είχαν κάποια βάση, επιστημονική ή λογική ή επέφεραν κάποιο σημαντικό θετικό αποτέλεσμα.
Όλα δείχνουν ότι, όλες αυτές οι αποφάσεις είχαν μόνο αρνητικές συνέπειες.
Τα μέχρι σήμερα επιβληθέντα μέτρα, κυρίως μετά από τηλεοπτικές εμφανίσεις και εκστομίσεις “ειδικών” αποβαίνουν, από ότι αποκαλύπτεται, καταστροφικά για τη σωματική και ψυχική υγεία όλων μας. Πόσο μάλλον των ανηλίκων οι οποίοι βρίσκονται σε μία ευαίσθητη ηλικία στην οποία καθορίζεται η ψυχική τους υγεία και η αίσθηση του τί συνιστά «κανονικό-φυσιολογικό» για την αλληλεπίδραση τους με τον “άλλον” στο κοινωνικό σύνολο.
Πλέον όλα τα στοιχεία μας οδηγούν στο γεγονός ότι όλη αυτή η τρομοκρατία και η ψυχική βία που ασκείται στα παιδιά μας, ο εξαναγκασμός να καλύπτουν συνεχώς τα πρόσωπά τους, η έλλειψη κοινωνικών επαφών και συμμετοχή σε κοινωνικές εκδηλώσεις, η μείωση της φυσικής και πνευματικής άθλησης/εξάσκησης, ο εγκλεισμόςσε ένα σπίτι και η παρατεταμένη έκθεση μπροστά από την οθόνη ενός υπολογιστή, οι πρακτικές της “κοινωνικής αποστασιοποίησης”, το καθημερινό άγχος και στρες ώστε το πολυπόθητο αποτέλεσμα του “τεστ” να είναι το αναμενόμενο ώστε να “αποδεικνύεται” η υγεία τους, η μειωμένη οξυγόνωση του εγκεφάλου όταν ένα παιδί φορά για παρατεταμένη χρονική περίοδο και καθημερινά μια μάσκα, οι δυσκολίες στη μαθητική ικανότητα που παρατηρούνται πλέον συχνά, όλα αυτά είναι σίγουρα θέματα με τα οποία τουλάχιστον οι γονείς, οι εκπαιδευτικοί και οι παιδοψυχολόγοι θα πρέπει σοβαρά επιτέλους να ασχοληθούν.
Η -ψυχική κυρίως- υγεία των παιδιών μας είναι υπεράνω όποιου προστίμου και οικονομικού τιμήματος. Ακόμα και της “δημόσιας διαπόμπευσης” από μερικούς, μετρημένους στα δάχτυλα των χεριών, τηλε-ειδικούς ,οι οποίοι φυσικά δεν φέρουν ουδεμία ευθύνη και απλά “χαράσσουν” πολιτική χωρίς να αναλογίζονται τις επιπτώσεις των λεγόμενων και των πράξεων τους. Εδώ και μήνες λαμβάνουν αποφάσεις άνθρωποι οι οποίοι δεν έχουν καμία σχέση, ιδέα και εμπειρία με την υγεία.
Κάλεσμα προς γονείς, εκπαιδευτικούς και επιστήμονες
Καλούμε τους γονείς να απαιτήσουν έναν εποικοδομητικό δημόσιο διάλογο. Με τους διευθυντές των σχολίων, με τους συλλόγους. Ο καθένας πρέπει να αναλάβει τις ευθύνες του σε ένα τόσο σοβαρό θέμα. Ας σταματήσουμε να προσποιούμαστε ότι το ζήτημα είναι “ταμπού”, γιατί πλέον δεν είναι. Υπάρχουν όλες οι ενδείξεις που μας προειδοποιούν για το τι θα έχουμε να αντιμετωπίσουμε στο μέλλον.
Το ίδιο και τους εκπαιδευτικούςστα δημόσια εκπαιδευτικά ιδρύματα που αγαπούν το έργο και το καθήκον τους και δεν είναι απλοί “κρατικοί λειτουργοί”. Το παρελθόν μας έχει διδάξει ότι το να ακολουθούμε τυφλά εντολές, ενώ γνωρίζουμε πλέον ότι αυτά που εκτελούμε δεν έχουν κανένα νόημα και βάση, ή τουλάχιστον δεν έχουν επιστημονικές ενδείξεις για προσαρμοστικές συμπεριφορές, μόνο καταστροφικό μπορεί να αποβεί.
Το ζητούμενο πλέον είναι να μην έρθουμε αντιμέτωποι με μακροχρόνιες αρνητικές επιπτώσεις στον ψυχισμό του τωρινού παιδιού και μελλοντικού ενήλικα, να μπορέσουμε να θεραπεύσουμε συλλογικά και ενωμένα τα ψυχικά τραύματα που ήδη λαμβάνουν χώρα στις πρώιμες ηλικίες. Και αυτό ισχύει για όλους που έχουν αναλάβει το βαρύ έργο της διαπαιδαγώγησης ενός πληθυσμού που θα έχει να αντιμετωπίσει τεράστιες προκλήσεις.
Έχουμε αξιόλογους και με τεράστια εμπειρία ψυχολόγους, παιδοψυχολόγους, ψυχιάτρους και παιδοψυχίατρους οι οποίοι, συλλογικά αλλά και ο καθένας από μόνος του, έχουν πλέον μια εικόνα της κατάστασης. Οι επιστήμονες αυτοί θα πρέπει να ξεκινήσουν ήδη να κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου καθώς και να ενημερώσουν, με δράσεις, την κοινωνία για τις επιπτώσεις των πράξεών μας και της συμπεριφοράς μας στα παιδιά.
Ας αναλάβουμε λοιπόν εμείς όλοι, ως “ώριμοι” ενήλικες την ευθύνη των πράξεών μας που αναπόφευκτα επηρεάζουν τον ψυχισμό των τωρινών παιδιών. Στο χέρι μας είναι να γίνουμε πιο συνειδητοί για τα συναισθήματα, τις συμπεριφορές μας και τους τρόπους με τους οποίους δρούμε και αντιδρούμε, για τους τρόπους με τους οποίους διαχειριζόμαστε σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο την παρούσα κρίση.
Μια κρίση που απομακρύνεται πλέον από το θέμα μια πανδημίας και μετατίθεται σε κρίση ανθρωπιστική, κοινωνική, πολιτική, σε κρίση συνειδήσεων και συνειδητότητας του τί αντιλαμβανόμαστε ως αληθές και τί ως ψευδές. Η επαφή με το σώμα μας, την προσωπική μας αλήθεια αλλά και τον ψυχισμό μας συνιστά προϋπόθεση ώστε να μπορέσουμε να είμαστε συλλογικά όντα με ουσιαστική αλληλεγγύη, αμοιβαίο σεβασμό και συμπεριφορές που αντιστοιχούν σε έλλογα ανθρώπινα όντα που ωριμάζουν ακόμη και μέσα από προκλήσεις του μεγέθους που αντιμετωπίζει αυτήν την περίοδο το ανθρώπινο είδος.
Μιλήστε. Σπάστε τα ταμπού. Τα παιδιά δεν κινδύνεψαν ποτέ και ούτε “σκότωσαν” κανέναν. Είναι τουλάχιστον εγκληματική η συμπεριφορά μας απέναντί τους. Ας αναλάβουμε εμείς, οι “ώριμοι” ενήλικες επιτέλους την ευθύνη των πράξεών μας. Ας συνέλθουμε επιτέλους και ας αντιμετωπίσουμε τη πραγματικότητα που δημιουργήσαμε.
Θα χαρούμε να μας στείλετε επιστολές σας, ιδέες, γνώμες. Για άμεση δράση. Η επόμενη “πανδημία” στις ψυχές των ανθρώπων θα είναι περισσότερο καταστροφική από ότι το “πέρασμα” ενός ιού, που εδώ και 2 χρόνια προσπαθούμε να “εξολοθρεύσουμε”.
Συμβουλή: Χρησιμοποιήστε την αναζήτηση στο μενού της σελίδας μας με λέξεις κλειδιά όπως “παιδιά” ή “μάσκες” για να βρείτε στοιχεία και έρευνες που αφορούν το συγκεκριμένο θέμα.
Ε.Υ.Ε
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ἐνημερώνουμε τοὺς ἀγαπητοὺς ἀναγνῶστες μας, ὅτι σχόλια, τὰ ὁποῖα ἐμπεριέχουν προσβλητικοὺς χαρακτηρισμούς, διαφημίζουν κόμματα ἢ εἶναι γραμμένα μὲ λατινικοὺς χαρακτῆρες (γκρήκλις), θὰ διαγράφωνται ἄνευ προειδοποιήσεως!