Του Μανώλη Κοττάκη
Λίγο έξω από την πόλης της Καβάλας βρίσκεται η κοινότητα της Λυδίας.
Εκεί βάπτισε ο Απόστολος Παύλος την πρώτη Ευρωπαία χριστιανή.
Τη Λυδία.
Λίγο έξω από τη Θεσσαλονίκη, στην Άνω Πόλη, βρίσκεται η Σταυροπηγιακή Μονή Βλατάδων, η οποία ανήκει στη δικαιοδοσία του Οικουμενικού Πατριαρχείου.
Ιδρύθηκε τον 14ο αιώνα και είναι η μόνη βυζαντινή εκκλησία που σώζεται εν λειτουργία.
Δίπλα από το τέμπλο του Ιερού, το οποίο είναι ζωγραφισμένο στο κάτω μέρος του με ελληνικές σημαίες, ευρίσκεται ο χώρος όπου κήρυξε το Ευαγγέλιο ο Απόστολος Παύλος.
Σε αυτό το σημείο κτίστηκε η μονή.
Αυτές οι ολίγες πληροφορίες που παραθέτουμε σε σύγκριση με τον ωκεανό που μπορεί να αναζητήσει κανείς στη διεθνή και την ελληνική βιβλιογραφία, μάς δείχνουν γιατί ο χριστιανισμός υπήρξε αναπόσπαστο μέρος της ευρωπαϊκής ταυτότητας μαζί με την κληρονομιά της αρχαίας ελληνικής γραμματείας και της αρχαίας Ρώμης.
Όλα όσα όμως πρεσβεύουν ο χριστιανισμός και οι εκκλησίες του, που σε αρκετές περιπτώσεις συνέδεσαν την ακμή τους με την υπεράσπιση του έθνους κράτους και τις εθνικές ταυτότητες δεν ευνοούν σήμερα τις οικονομικές, κοινωνικές και πολιτισμικές αλλαγές που επιθυμεί το διεθνές οικονομικό και πολιτικό κατεστημένο για την Ευρώπη.
Πάντοτε τους ενοχλούσε η Ευρώπη, γιατί μιλά πολύ για το παρελθόν της στο οποίο περίοπτη θέση έχει ο χριστιανισμός.
Η νέα κοινωνία που οραματίζονται αυτά τα κέντρα είναι:
Πρώτον, άφυλη, χωρίς φύλα. Και κατά συνέπεια χωρίς συνοχή.
Δεύτερον, αχρήματος.
Με ψηφιακές συναλλαγές, οι οποίες έχουν στόχο τη δραματική συρρίκνωση της ελευθερίας
Τρίτον, απρόσωπος.
Με αριθμοποιημένη και φακελωμένη την κοινωνία, ώστε να είναι ευχερής με το πάτημα ενός κουμπιού στον υπολογιστή ο αποκλεισμός των απείθαρχων από την πρόσβαση στο μελλοντικό κοινωνικό κράτος.
Τέταρτον, ακίνητη και φυλακισμένη κατ’ οίκον ώστε να διακοπούν η επικοινωνία και η αλληλεπίδραση.
Και να διευκολυνθεί η ατομική χειραγώγηση.
Στο μέλλον όλα θα τα κάνεις από το σπίτι χωρίς να μετακινείσαι:
Θέλεις να ψηφίσεις;
Με επιστολική από το σπίτι.
Θέλεις να πληρώσεις;
Με web banking από το σπίτι.
Θέλεις να πας σινεμά;
Netflix από το σπίτι.
Θέλεις να πας γήπεδο;
Cosmote από το σπίτι.
Αυτός είναι ο νέος κόσμος που σχεδιάζουν για εμάς.
Μια νέα Κιβωτός του Νώε, στον οποίο οι μειονότητες θα διαφεντεύουν τις πλειονότητες.
Όπως αντιλαμβάνεστε, η Εκκλησία και οι θρησκείες, ο χριστιανισμός γενικότερα, αποτελούν σοβαρό και ισχυρό εμπόδιο για τη μετατροπή της Ευρώπης σε κάτι άλλο από αυτό που μας κληροδότησαν οι προπάτορές μας.
Στη Βρετανία ο στόχος ήδη επετεύχθη.
Στην τελευταία απογραφή οι χριστιανοί ήταν μειονότητα έπειτα από αιώνες.
Κάτω από το 50% του πληθυσμού.
Στη Γαλλία όλα εξελίσσονται κατά τέτοιο τρόπο, ώστε να δικαιωθεί η προφητεία του Μισέλ Ουελμπέκ στο μυθιστόρημα «Υποταγή».
Η καθιέρωση της ουδετεροθρησκείας έδωσε άπειρο χώρο στο ριζοσπαστικό Ισλάμ να διεισδύσει βαθιά στην παραδοσιακή γαλλική κοινωνία και να την αποδομεί με σύστημα.
Μόνο στον ευρωπαϊκό Νότο, στην Ιταλία, στην Ελλάδα και την Κύπρο, συν τα Βαλκάνια, δεν έχει επιτύχει ακόμη το σχέδιο.
Βάλτε όμως τα γεγονότα στη σειρά και θα μπείτε αμέσως στο πνεύμα.
Θα ανακαλύψετε πόσο συστηματικά βρίσκονται στο στόχαστρο αυτών των κέντρων η ορθόδοξη θρησκεία μας και η Ελλαδική Εκκλησία.
Το 2001, επί ΠΑΣΟΚ, καταργήθηκε το θρήσκευμα από τις ταυτότητες επειδή ήταν προσωπικό δεδομένο (αλλά οι νέες ταυτότητες με τον αριθμό του πολίτη έχουν πλήθος προσωπικών δεδομένων, μόνο το θρήσκευμα τους ενόχλησε!).
Το 2014, επί συγκυβέρνησης Ν.Δ. – ΠΑΣΟΚ, καθιερώθηκε η αποτέφρωση των νεκρών.
Το 2017, επί ΣΥΡΙΖΑ, επετράπη η ονοματοδοσία τέκνων άνευ βαπτίσεως.
Το 2018, επί ΣΥΡΙΖΑ, επιδιώχθηκαν ο χωρισμός Κράτους – Εκκλησίας με τη συναίνεση του Αρχιεπισκόπου, η κατάργηση της διδασκαλίας των Θρησκευτικών και της προσευχής.
Το 2019 καταργήθηκε η βλασφημία των Θείων ως ποινικό αδίκημα με νόμο της Ν.Δ.
Την ίδια χρονιά με την τροποποίηση του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας καταργήθηκε η παροχή δυνατότητας παροχής θρησκευτικού όρκου στις ανακριτικές πράξεις (όπως οι μαρτυρικές καταθέσεις).
Το 2020 η Ν.Δ. ενοχοποίησε τη Θεία Κοινωνία για τον κορονοϊό, άλλαξε την ώρα της Αναστάσεως (σ.σ.!!!!!!!) από τα μεσάνυχτα στις 9 το βράδυ, απαγόρευσε θρησκευτικές τελετές, όπως οι λιτανείες και τα Θεοφάνια.
Την ίδια ώρα δίνονταν προκλητικώς άδειες για πορείες στο Πολυτεχνείο, στο Εφετείο, όπου γινόταν η δίκη της Χρυσής Αυγής, στο Σύνταγμα (παρελάσεις υπερηφάνειας).
Φθάσαμε σήμερα στον γάμο των ομοφύλων και αύριο επίκειται η αναθεώρηση του Συντάγματος.
Όπου θα τεθεί στο στόχαστρο το άρθρο 3 περί επικρατούσας θρησκείας.
Τι μας δείχνει η συστηματική αναδρομή που διαβάσατε;
Εκτός από το γεγονός ότι η Εκκλησία επί Αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου έχει τον νου της στις ιερές μπίζνες και μετρά μόνο ήττες, βλέπουμε τη συστηματική στοχοποίηση όλων των μυστηρίων της Εκκλησίας.
Ακριβέστερα, όλης της εκκλησιαστικής ζωής!
Την τελευταία δεκαετία έχουν στοχοποιηθεί η βάπτιση, ο γάμος, η κηδεία, η Θεία Κοινωνία, οι θρησκευτικές εορτές, οι ορκωμοσίες, τα πάντα.
Δηλαδή:
ΟΠΟΥ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΝΟΝΤΑΙ ΠΙΣΤΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ.
ΟΠΟΥ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΔΕΣΜΟΙ.
ΟΠΟΥ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΙΣΤΗ ΚΑΙ ΕΝΟΤΗΤΑ.
Η παραδοσιακή οικογένεια είναι ο τελικός στόχος.
Πριν από τον γάμο των ομοφύλων έχει προηγηθεί η νομιμοποίηση των αμβλώσεων και της υποβοηθούμενης αναπαραγωγής.
Συναντάμε εδώ το παράδοξο:
Παροτρύνουμε τα νέα κορίτσια να μην κάνουν παιδιά όταν μπορούν να τεκνοποιήσουν και τα ενθαρρύνουμε να κάνουν παιδιά σε προχωρημένη ηλικία όταν δεν μπορούν!
Με κίνδυνο της υγείας τους και τις δύο φορές.
Προς όφελος της βιομηχανίας εκατομμυρίων που έχει δημιουργηθεί για τα παιδιά.
Κάποιοι πληρώνονται για να τα σκοτώνουν και κάποιοι για να τα ανασταίνουν.
Πού καταλήγουμε;
Απλό!
Ο χριστιανισμός είναι επικίνδυνος για τον καπιταλισμό της απληστίας.
Διότι ο χριστιανισμός έχει στο επίκεντρο τον άνθρωπο και όχι το άτομο.
Έχει στο επίκεντρο την κοινωνία και όχι την επιθυμία.
Έχει στο επίκεντρο άϋλες αξίες και όχι ευρώ και δολλάρια.
Έχει στο επίκεντρό του τη συντήρηση και την αναπαραγωγή του έθνους.
Όχι τη διάλυσή του!
Είναι κατ’ ουσίαν μία από τις λίγες εστίες αντιστάσεως στην οργανωμένη απόπειρα κατάργησης του έθνους κράτους, τη λαϊκότητα του οποίου μάλιστα υποστηρίζει, σε αντίθεση με το θεοκρατικό Ισλάμ.
Αντιθέτως:
Η αθεΐα αποχαλινώνει τα πάθη.
Η ομοφυλοφιλία αυξάνει την κατανάλωση και τους τζίρους.
Η παράνομη μετανάστευση εξασφαλίζει φθηνά εργατικά χέρια.
Οι ροζ παρδαλές σημαίες εξασθενούν τις ταυτότητες.
Τις γλώσσες.
Τα σύνορα.
Τα ήθη.
Η απήχηση του χριστιανισμού εξαναγκάζει το σύστημα να γίνεται αυταρχικό και να αποκαλύπτεται.
Να επιδιώκει τη δικτατορία της μοναδικής σκέψης στο δημόσιο διάλογο.
Να απειλεί με διαγραφές βουλευτές κομμάτων και υπουργούς.
Να προειδοποιεί για καθαιρέσεις από κοινοβουλευτικά αξιώματα.
Να απολύει εργαζομένους!
Να γιατί κάποιοι θέλουν να ξεμπερδέψουν με αυτό τον άβολο και αντισυστημικό χριστιανισμό.
Στην πραγματικότητα, λοιπόν, αυτό που ζούμε δεν είναι μια αποσπασματική νομοθέτηση.
Υπηρετεί ένα συνολικό σχέδιο αποδόμησης της οργανωμένης κοινωνίας χάριν και ατομικών σχεδιασμών και επιθυμιών.
Ας κάνουμε τους υπολογισμούς μας και ας πορευτούμε ανάλογα.
antinews.gr 28/01/2024
Σχετικά με τον "Θρησκευτικό όρκο" και για την ακρίβεια αυτού του θέματος: ο "Θρησκευτικός όρκος" δεν υφίσταται και μάλιστα απαγορεύεται από την Πίστη μας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτην Παλαιά Διαθήκη: «Οὐ λήψει τὸ ὄνομα τοῦ Κυρίου τοῦ Θεοῦ σου ἐπὶ ματαίῳ» (Εξ. 20,7. Δευτ. 5,11) («δεν θα προφέρεις καταχρηστικά το όνομα του Κυρίου, του Θεού σου».
Στην Καινή Διαθήκη, ο Χριστός λέει: «Ἐγὼ δὲ λέγω ὑμῖν μὴ ὀμόσαι ὅλως (...) ἔστω δὲ ὁ λόγος ὑμῶν ναὶ ναί, οὗ οὗ, τὸ δὲ περισσὸν τούτων ἐκ τοῦ πονηροῦ ἐστί... (Ματθ. 5, 33 – 37) («εγώ, όμως, σας λέω να μην ορκίζεστε καθόλου (…) να λέτε μόνο ναι ή όχι, καθετί πέρα απ’ αυτά προέρχεται από τον πονηρό».
Ο αδελφόθεος Ιάκωβος στην Επιστολή του: « Πρὸ πάντων δέ, ἀδελφοί μου, μὴ ὀμνύετε μήτε τὸν οὐρανόν, μήτε την γῆν , μήτε ἄλλον τινὰ ὅρκον. Ἠτω δὲ ὑμῶν τὸ ναί, ναί, καὶ τὸ οὗ, οὗ, ἵνα μὴ ὑπὸ κρίσιν πέσητε» (5, 12) («Προ παντός, αδελφοί μου, να μην ορκίζεσθε ούτε στον ουρανό, ούτε στη γη, ούτε να κάνετε άλλον όρκο. Ας είναι το «ναί» σας πραγματικό ναί, και το «όχι» σας πραγματικό όχι, για να μη βρεθείτε κατηγορούμενοι στη τελική κρίση»).
Στους Πατέρες της Εκκλησίας (στην Πατρολογία):
Ο Μέγας Βασίλειος επισημαίνει ότι ο όρκος απαγορεύθηκε μια για πάντα (Κανών 29).
Ο Αγ. Γρηγόριος ο Θεολόγος, στο ερώτημα "πώς μπορεί κάποιος να πείθει τους άλλους αποφεύγοντας τον όρκο"
απαντά: "με το λόγο και τη συμπεριφορά του που θα πιστοποιεί το λόγο του" (Έπη Ηθικά, PG 37, 940).
O Aγ. Γρηγόριος ο Παλαμάς απορρίπτει επίσης τελείως τη χρήση του όρκου. Σε όσους δεσμεύθηκαν με όρκο προτείνει να τηρήσουν πιστά τις υποσχέσεις τους, αν αυτές είναι σύμφωνες με το θέλημα του Θεού, αλλά και να ζητήσουν ταυτόχρονα το έλεος του Θεού, γιατί ακόμη και σε περίπτωση ευορκίας δεν παύουν να είναι παραβάτες της εντολής («Δεκάλογος κατά Χριστόν νομοθεσίας», P.G. 150, 1093 BC).
Διαπιστώνουμε λοιπόν ότι οι σύγχρονοι Ιεράρχες μας δεν τηρούν τον λόγο της Αγίας Γραφής και των Πατέρων της Εκκλησίας, αν και είναι όλοι τους Θεολόγοι.
Διαπιστώνουμε ότι ο εκάστοτε Αρχιεπίσκοπος Αθηνών, σπεύδει στην ορκωμοσία της κάθε Κυβέρνησης και της κάθε Βουλής και συμμετέχει σε αυτήν, ενώ πρέπει να κάνει Αγιασμό (απαραιτήτως και Ευχέλαιο), για να ευλογήσει τα νέα μέλη των δύο σωμάτων και το έργο τους. Αγιασμό και όχι όρκο.
Δεν τηρεί τους κανόνες της Πίστεώς μας, την οποία υπηρετεί και εκπροσωπεί.
Οι δε Πολιτικοί πέφτουν σε σοβαρότατο παράπτωμα, εφ'όσον ορκίζονται αλλά και δεν τηρούν τον όρκο τους.
Στα δε Δικαστήρια, μπορούμε να αρνηθούμε τον όρκο "για προσωπικούς ή/και θρησκευτικούς λόγους" πανεύκολα, πράγμα το οποίο έχω κάνει κι εγώ προσωπικά.
Αφού πρώτα σας ευχαριστήσουμε θερμότατα αγαπητή αναγνώστρια, γιά τίς τόσο ωφέλιμες παραπομπές που μας παραθέσατε από τά Ιερά Κείμενα, νά προσθέσουμε πώς μάλλον οι περισσότεροι γνωρίζουν, αλλά δέν εφαρμόζουν!
ΔιαγραφήΚαί όταν όπως πολύ σωστά αναφέρετε, η ίδια η επίσημη Εκκλησία δέν δείχνει διάθεση νά ξεκαθαρίσει μιά γιά πάντα τό θλιβερότατο αυτό ζήτημα, δηλώνοντας μέ σαφήνεια ότι ο όρκος α π α γ ο ρ ε ύ ε τ α ι, τότε η εντελώς ανώμαλη αυτή κατάσταση θά εξακολουθεί καί θά παρατείνεται.
Όσοι λοιπόν μελετούν μέ προσοχή όπως αρμόζει τίς Θείες καί Ιερές Γραφές, γνωρίζουν άριστα τί πρέπει νά πράξουν, πότε καί πώς, γιά τό κάθε τι στήν ζωή τους.