Τζάμπα Χριστιανοί....

 

Γεώργιος Κ. Τζανάκης. Ἀκρωτήρι χανίων.

   Τελευταία ἀκούγονται πολλὲς φορὲς δημοσίως δηλώσεις πίστεως στὸν Χριστὸ καὶ τὴν Ἐκκλησία.

    Ἀκόμη καὶ ὁ κύριος πρωθυπουργὸς δηλώνει «πιστός», ὅπως καὶ ὁ κύριος Κασελάκης, γιὰ νὰ αναφέρομε μερικοὺς «γνωστούς».  

Ὅμως, θὰ ἔλεγε σὲ κάθε ἕναν ἀπὸ αὐτοὺς ἡ γλώσσα τῆς Ἐκκλησίας, ὁ ἅγιος Ἰσίδωρος ὁ Πηλουσιώτης, [1] ποὺ πρόσφατα ἑόρταζε: «Λαμπρὲ κύριε, τὴν πίστι πρέπει νὰ τὴν ἀποδεικνύουν τὰ ἔργα καὶ ὄχι τὰ λόγια».

«Τὴν πίστιν, ὧ θαυμάσιε, τὰ ἕργα μᾶλλον ἤ οἱ λόγοι κηρύττειν ὀφείλουσι». ΑΓΙΟΣ ΙΣΙΔΩΡΟΣ ΠΗΛΟΥΣΙΩΤΗΣ PG 78.853

Πίστι ἀποδεικνύουν τὰ ἔργα τους; Σὲ ποιόν; Στὸ Θεό; Στὸν ἄνθρωπο; Στὴν κατὰ φύσιν κοινωνία; Πόσο δύσκολο νὰ ἀντιληφθοῦμε;

Ἄλλοι πάλι θεωροῦν δεδομένο ὅτι εἶναι χριστιανοί λόγῳ σχήματος καὶ ὅτι αὐτὸ ἀρκεῖ. Οἱ ἱερωμένοι, ἐπὶ παραδείγματι. 

Καὶ οἱ ἴδιοι καὶ ὁ πολὺς κόσμος θεωρεῖ ἀναμφισβήτητο ὅτι εἶναι καθῶς πρέπει χριστιανοί. 

Αὐτοὶ μάλιστα ποὺ εἶναι στὶς ἡγετικὲς θέσεις τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἱεραρχίας θεωροῦν ἀπροϋπόθετο δικαίωμά τους νὰ ἀξιώνουν ὑπακοὴ καὶ πειθαρχία ἀπὸ ὅλα  τὰ μέλη τῆς ἐκκλησίας γιὰ ὅτιδήποτε πράττουν ἤ ἀποφασίζουν- ἐπὶ ποινῇ μάλιστα τιμωρίας, ἐκεὶ ποὺ τοὺς παίρνει (στοὺς ταλαιπώρους εὐσεβεῖς κληρικούς ἤ μοναχούς).

Ἄς περιοριστοῦμε, ὅμως, στοὺς λεγομένους πολιτικούς, καθότι στὶς μέρες μας ἀποτελοῦν ἕναν ἀπὸ τοὺς κυριώτερους  μοχλοὺς γιὰ τὴν ἀνατροπὴ τῆς παραδεδομένης ζωῆς καὶ κοινωνίας. 

Εἶναι βαρὺς ὁ ὀγκόλιθος τῆς ἑλληνικῆς ὀρθοδόξου παραδόσεως. Δὲν ξεριζώνεται εὔκολα μὲ μοχλοὺς τύπου «μήτσο-τάκι» καὶ «κάσσε-λάκι» (μὲ τὸ ὑπομόχλιον ἀπὸ πίσω;). 

Αὐτοὶ χρησιμοποιοῦνται γιὰ νὰ ἐξαπατήσουν καὶ νὰ πλανέψουν τοὺς ἀνθρώπους. 

Πίσω ἀπὸ τὴν παράδοσι ὑπάρχει ἡ πίστις στὸν Χριστὸ, στὸν τριαδικὸ Θεό, τὰ αἵματα καὶ οἱ ἱδρῶτες τῶν προγόνων, ἁγίων καὶ ἡρώων. Καὶ πίσω ἀπὸ ὅλα αὐτὰ ὑπάρχει ὁ ἴδιος ὁ Θεός, ἡ Χάρις Του. 

Στὴν ἐπιχείρησι ἀνατροπῆς ποὺ ἐκτελεῖται τὰ τελευταῖα χρόνια –μὲ τὴν ἐπικράτησι τοῦ ἐκφυλισμοῦ καὶ τῆς διαστοφῆς καὶ μάλιστα διὰ νόμου, ὡς τελευταῖο ἐπεισόδιο- πολλοὶ λένε:  Μὰ εἶναι δυνατὸν νὰ ἀφήσῃ ὁ Θεός; 

Ποιός ἔχει τόση δύναμι ὥστε νὰ εἶναι δυνατὸν νὰ ἀρπάξῃ  ἀπὸ τὰ χέρια  τοῦ Θεοῦ, τὸν λαό τοῦ Θεοῦ;

Κανεὶς. Κανεὶς δὲν μπορεῖ νὰ ἀρπάξῃ κανέναν ἀπὸ τὸ χέρι τοῦ Θεοῦ, γιατὶ ὁ Θεός εἶναι ἀήττητος καὶ ἀκαταμάχητος. 

Ἀλλὰ χρειάζεται μιὰ προϋπόθεσις. Νὰ ἔχει κάνει τὸν ἑαυτό του φίλο καὶ οἰκεῖο τοῦ Θεοῦ. 

Καὶ αὐτὸ γίνεται μὲ τὴν ὀρθή πίστι καὶ μὲ τὴν ἀρίστη ζωή.

«ἁρπάσαι μὲν οὐδεὶς δύναται ἐκ τῆς ἀμάχου καὶ ἀηττήτου δεξιᾶς τοὺς διὰ πίστεως ὀρθῆς καὶ πολιτείας ἀρίστης ἑαυτοὺς οἰκείους αὐτῆς εἶναι παρασκευάσαντας·»  ΑΓΙΟΣ ΙΣΙΔΩΡΟΣ ΠΗΛΟΥΣΙΩΤΗΣ PG78.824

Προϋπόθεσις,  ὀρθῆς πίστεως καὶ ἀρίστης ζωῆς. 

Πίστεως ὀρθῆς καὶ πολιτείας ἀρίστης. 

Αὐτὰ τὰ δύο, ὡς γνωστόν, δὲν εἶναι τζάμπα. 

Ἔχουν τίμημα. 

Ὅσον ἀφορᾶ τὴν σωστὴ ζωή, ὁ διάβολος προσπαθεῖ εἴτε μὲ τὰ πάθη νὰ σαγηνεύσῃ τὸν κάθε ἕναν καὶ ὅλους μαζί (μόνιμη καὶ παντοτινὴ καὶ διαρκὴς κατάστασι), εἴτε μὲ τὴ βία καὶ τὴν τυραννία νὰ τρομοκρατήσῃ (τὰ ζήσαμε καὶ τὰ τελευταῖα χρόνια μὲ τὴν ἀπάτη τοῦ ἰατροφασιμοῦ). 

Ὅσον ἀφορᾶ τὴν ὀρθὴ πίστι  τὰ κολυμπάρια καὶ οἱ οὐκρανίες καὶ ὁ ἀχαλίνωτος οἰκουμενισμὸς καὶ οἱ ζησιούλειες θεολογίες καὶ ἡ ἐπίσημη ἐκλησιαστική ἀντίδρασις στὰ ἐπιχειρούμενα, δείχνουν τὸ μέτρο τῆς ὀρθότητος μας... Ἀλλὰ ἐδῶ ἄλλο σχολιάζουμε.

Βλέπουμε τὴν ἐπέλασι τοῦ ψεύδους, τῆς ἀπάτης, τοῦ παραλόγου, τοῦ σχιζοφρενικοῦ, τοῦ παρὰ φύσιν, τοῦ ἐκτὸς στοιχειώδους ἀνθρωπίνης λογικῆς. 

Βλέπουμε τὶς λέξεις νὰ ἀδειάζουν ἀπὸ οὐσιαστικὸ περιεχόμενο, ἀπὸ τὴν ἐπιβεβαίωσι τῆς κοινῆς πείρας καὶ ἀπὸ ὁδοδεῖκτες τοῦ φυσικοῦ καὶ πηγὲς ὕδατος ζωῆς νὰ γίνονται ἀλλόκοτα σύμβολα ποὺ μπερδεύουν καὶ παγιδεύουν τὸν ἄνθρωπο καὶ τὸν κάνουν παίγνιο στὰ χέρια τῶν δαιμονισμένων ποὺ ὑπόσχονται νέες ἐποχές. 

Πάει ἡ μάνα, ὁ πατέρας, ὁ γάμος,  ἡ οἰκογένεια, τὸ παιδί. 

Τώρα ὅλα προσαρμόζονται στὶς σεξουαλικὲς ροπὲς, τὰ γοῦστα  καὶ τὶς παρεκλίσεις τοῦ κάθε ἑνός. 

Ὅλα ἑρμηνεύονται καὶ προσαρμόζονται στὴν πολυποίκιλη καὶ παρὰ φύσιν δραστηριότητα  τῶν γεννητικῶν ὀργάνων καὶ τοῦ πρωκτοῦ τοῦ κάθε ἑνός. 

Καὶ ἀπαιτοῦν νὰ γίνουν νόμος ὥστε νὰ ἐπιβληθοῦν στοὺς ἀνθρώπους. Καὶ λένε κάποιοι. «Γιατί;  Μὰ γιατὶ τὸ ἐπιτρέπει ὁ Θεός; Δὲν μπορεῖ νὰ μᾶς φυλάξη; 

Θὰ τοὺς ἀφήσῃ νὰ ἐκτελέσουν τὰ σχέδιά τους;»

Μὰ ὅτι γίνεται δὲν γίνεται ἀπὸ τὴν ἀδυναμία τοῦ Θεοῦ, ἀλλὰ ἀπὸ τὴ ραθυμία τῶν αὐτεξουσίων ἀνθρώπων. 

Ἐμᾶς δηλαδή. Δὲν προέρχεται ἡ ἀπώλεια ἀπὸ τὴν ἀσθένεια τοῦ Θεοῦ ποὺ μᾶς φυλάει, ἀλλὰ ἐπειδὴ ἐμᾶς, τοὺς  φυλαττομένους, μᾶς βάζει εὔκολα στὸ χέρι ὁ διάβολος.

«Ἀλλ᾿ οὐ παρὰ τὴν ἀήτητον δεξιὰν γίνεται τοῦτο, ἀλλὰ παρὰ τὴν τῶν αὐτεξουσίων ἀνθρώπων ραθυμίαν. Οὐ γὰρ ἐκ τῆς τοῦ φυλάττοντος ἀσθενείας, ἀλλ᾿ ἐκ τῆς τῶν φυλαττομένων εὐχερείας ἡ ἀπώλεια συμβαίνει». ΑΓΙΟΣ ΙΣΙΔΩΡΟΣ ΠΗΛΟΥΣΙΩΤΗΣ PG78.825

Δὲν εἴμαστε αὐτεξούσιοι; 

Εἴμαστε. 

Γιατὶ ἐπιτρέπουμε σ᾿αὐτοὺς τοὺς ἐλεεινοὺς νὰ κυβερνοῦν τὴ χώρα; 

Ἐμεῖς δὲν τοὺς ἐκλέγουμε; 

Ἑμεῖς δὲν τοὺς χειροκροτοῦμε; 

Ἐμεῖς δὲν γεμίζουμε τὰ σπίτια καὶ τὶς αἴθουσες  ὅταν μαζεύουν ψήφους; 

Δεσποτάδες καὶ παπάδες καὶ καλόγεροι καὶ ἀξιότιμοι πιστοί δὲν προτρέπουν τὸν λαὸ νὰ ψηφίσουν τοὺς εὐεργέτες αὐτοὺς τῆς Ἐκκλησίας, ὅπως λένε; 

Πότε διαμαρτυρηθήκαμε; 

Πότε φωνάξαμε; 

Πότε ξεσηκωθήκαμε; 

Μόνον ἄν κινδύνευε ἡ τσέπη καὶ μᾶς ἔσπρωχνε τὸ κόμμα. 

Τώρα, ὅπως βλέπετε,  τὰ λεκτικὰ βέλη ὅλων τῶν κομμάτων τοῦ «δημοκρατικοῦ τόξου», στρέφονται ἐναντίον τῆς κατὰ φύσιν λογικῆς καὶ ὑπερασπίζονται τὴν παρὰ φύσιν ἀσέλγεια καὶ σπεύδουν νὰ τὴν κάνουν νόμο.

Καὶ ξαναγυρνᾶμε στοὺς πολιτικοὺς, στὰ χέρια τῶν ὁποίων βρίσκεται –κατ᾿ἄνθρωπον βεβαίως- ἡ ἐξέλιξις τοῦ θέματος καὶ στοὺς ὁποίους ἐστιάζεται τὸ παρὸν σχόλιο.

Τριακόσιοι ἄνθρωποι σὲ μιὰ στιγμή, μὲ μιά τους λέξι, ἕνα Ναὶ ἤ ἕνα Ὄχι,  θὰ σβύσουν τὸ παρελθόν, τὴν πείρα καὶ τὸν ἀγώνα ἐκατομυρίων προγόνων μας,  θὰ ἀλυσοδέσουν τὸ παρόν μὲ τοὺς νόμους τῆς αἰσχύνης, καὶ θὰ ὑπνομέυσουν τὸ μέλλον στὴν σοδομικὴ αἰχμαλωσία; 

Οἱ περισσότεροι ἐξ αὐτῶν εἶναι βαπτισμένοι καὶ μυρωμένοι ὀρθόδοξοι χριστιανοί, στὰ μικράτα τους.  

Ἄν ἀντιλαμβάνονται τὴν θέσι τους ὡς χριστιανοί πῶς εἶναι δυνατὸν νὰ ἔχουν τὸν παραμικρὸ ἐνδοιασμό; 

Ἄν ἦταν χριστιανοί, δὲν θὰ ἔπρεπε οὔτε νὰ ἀνεχθοῦν συζήτησι ἐντὸς τοῦ κόμματος τους γιὰ τέτοια ζητήματα, πολὺ δὲ περισσότερο ἐντὸς τοῦ Κοινοβουλίου. 

Καὶ μόνον ποὺ συζητᾶ κανεὶς τὸ νὰ θεωρηθῇ γάμος ὁ συμφυρμὸς καὶ ἡ συμβίωσις τῶν κιναίδων, οἰκογένεια ἡ συγκατοίκησις τους, καὶ δικαίωμά τους νὰ ἔχουν καὶ νὰ μεγαλώνουν τέκνα· ἀποδεικνύει ὅτι δὲν ὑπάρχει ἀπολύτως καμμία αἴσθησις τῆς οὐσίας ὄχι τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ βίου ἀλλὰ οὔτε τοῦ ἀπλοῦ κατὰ φύσιν βίου. 

Δὲν μπορεῖ ἀνήκουν στὴν ἐκκλησία τέτοια προσωπα, ὅταν συζητοῦν αὐτά. 

Βαπτισμένοι μπορεῖ νὰ εἶναι, οἱ ἴδιοι μπορεῖ νὰ θεωροῦν  ὅτι εἶναι καὶ πιστοί καὶ νὰ τὸ δηλώνουν κιόλας ἤ νὰ φωτογραφίζονται προεκλογικῶς ἀνάβοντας κεριὰ ἤ προσκυνῶντας εἰκόνες -ἀκόμα καὶ τὸ «παιντὶ», τὸ ἄλλο ζαβὸ, θυμᾶμαι ποὺ πήγαινε νὰ ἀνάψῃ κεριὰ γιὰ να τὸ φωτρογραφίσουν, ὅταν παρίστανε τὸν πρωθυπουργό.

Ἀλλὰ ὁ χριστιανικὸς βίος δὲν εἶναι τόσο τζάμπα, νὰ ἀρκῇται σὲ δηλώσεις ἤ φωτογραφήσεις ἤ στὴν ἀπαγγελία τοῦ Πάτερ Ἡμῶν, δυὸ λεπτὰ πρὶν τελειώσει ἡ λειτουργία. 

Ἄν τώρα ψηφίσουν καὶ ΝΑΙ διότι συμφωνοῦν μὲ τὰ κελεύσματα τῶν ἐξ Ἀμερικῆς ἱεραποστόλων τῆς αἰσχύνης ἤ διότι φοβοῦνται τὸ πολιτικό τους μέλλον, τότε δὲν νομίζω νὰ μὴν ἔχουν τὸ μυαλὸ νὰ ἀντιληφθοῦν ὅτι δὲν μποροῦν νὰ δουλεύουν σὲ δύο κυρίους (τὸ ἴδιο καὶ μεῖς, ποὺ τοὺς ἐκλέγουμε).

 Ἄν ἐπειδὴ φοβοῦνται γιὰ τὸ πολιτικό τους μέλλον ἀκολουθήσουν τὶς ὑποδείξεις τοῦ ἀφορισμένου πλασιὲ τῆς διαστροφῆς, (ποὺ ἔχει ἀναλάβει θέσι κυβερνήτου τῆς χώρας λόγῳ τῆς παράνοιας καὶ ραθυμίας τῶν πονηρῶν πολιτῶν, ὅλων ἡμῶν δηλαδή) καὶ ΑΠΕΧΟΥΝ  τῆς ψηφοφορίας· τότε πάλι ἐνισχύουν τὶς δυνάμεις τοῦ κακοῦ, διευκολύνοντας τὸ ἔργο τους. 

Στὰ θέματα αὐτὰ δὲν ὑπάρχει μεσότης. Ἤ κρὺος ἤ ζεστὸς. (Οὕτως ὅτι χλιαρὸς εἶ, καὶ οὔτε ζεστὸς οὔτε ψυχρός, μέλλω σε ἐμέσαι ἐκ τοῦ στόματός μου. Ἀποκ.3,16). 

Τέτοια πολιτικὰ ξερατά, κατὰ τὸν ἅγιο Ἰωάννη τὸν Θεολόγο, δὲν ἐπιτρέπεται νὰ πάρουν ψῆφο ἀπὸ συνειδητοὺς χριστιανούς. 

Εἶναι σὰ νὰ ψηφίζεις τὸν ἴδιο τὸν διάβολο ἤ μάλλον χειρότερο. 

Διότι τὸ νὰ δηλώσῃς ὀπαδὸς τοῦ σατανᾶ καὶ ὑπηρέτης του εἶναι ἕνα ζήτημα, τὸ νὰ μὴν τὸ δηλώνῃς ὅμως ὥστε νὰ ἐκμεταλεύεσαι τὶς ψήφους αὐτῶν ποὺ εἶναι θύματά του, καὶ νὰ ἐκλέγεσαι  ἐκτελώντας τὸ πρόσταγμά του καὶ διευκολύνοντας τὸ ἔργο του εἶναι πολὺ χειρότερο. 

Πόσες φορὲς εἴπαμε τὸ «Δημάρχους ἱστᾷ, ἐπιτελεῖν τὸ πρόσταγμα» τοῦ ἁγίου Ἐφραίμ;

Δὲν εἶναι τζάμπα, φιλόδοξοι κύριοι βουλευτὲς, νὰ  εἶναι κανεὶς χριστιανός. 

 Ἄν θέλῃ νὰ τὸν ψηφίζουν χριστιανοί καὶ προβάλει ἤ παρουσιάζει τὴν πίστι του γιὰ τὸν σκοπό αὐτόν, πρέπει τουλάχιστον νὰ ὑπερασπίζεται τὰ στοιχειώδη ποὺ συνιστοῦν τὸν χριστιανικό βίο. 

Ἔνας τίμιος ἄνθρωπος, ἀφοῦ δὲν ἀσπάζεται τὶς ἀξίες ποὺ προβάλλει ἡ Ἐκκλησία, ἄς τὸ δηλώσει καὶ ἄς ἀναζητήσει τὴν ἐκλογή του ἀπὸ ὁμοϊδεάτες του. 

Γιατί τέτοια διάθεσις ἀπάτης; Ὅλα γιὰ τὸ προσωπικὸ συμφέρον καὶ τὴν ἐξουσιομανία;

Ἡ πολιτικὴ διοίκησις ἁρρώστησε μὲ τὴν ἴδια ἀρρώστια τῶν ἐκλησιαστικῶν. 

Ἀπὸ τοὺς φίλαρχους καὶ ἰδιοτελεῖς καὶ ἀναξίους κληρικοὺς ἐκόλησαν τὴν ἀρρώστια, ὅπως εἶχε γίνει καὶ στὰ χρόνια τοῦ ἀγίου Ἰσιδώρου;

 Ἤ τὸ ἀντίθετο;

«Νῦν πονηρῶς πράττει τὰ Πηλουσιωτῶν, ὅτε καὶ τῶν πολιτικῶν ἡ διοίκησις ὁμοίαν τῶν ἐκκλησιαστικῶν νόσον περιεβάλετο». ΑΓΙΟΣ ΙΣΙΔΩΡΟΣ ΠΗΛΟΥΣΙΩΤΗΣ PG 78.297

Γιὰ νἄσαι στὴν ἐξουσία ἀπαραίτητη προϋπόθεσις εἶναι νὰ ἐργάζεσαι γιὰ τὸ συμφέρον τῶν ὑπηκόων.

«Ὁ τῆς ἀρχῆς ὅρος, ἐκεῖνος ἐστιν ὁ πρὸς τὸ συμφέρον τῶν ὑπηκόων ἅπαντα πραγματευόμενος». ΑΓΙΟΣ ΙΣΙΔΩΡΟΣ ΠΗΛΟΥΣΙΩΤΗΣ PG 78.781

Ὅποιος ὅμως τὸν στολισμὸ τῆς ἐξουσίας τὸν μετασχημάτισε στὴν ἀκοσμία τῆς τυραννίας, καὶ μόνο βάσανα προξενεῖ στοὺς ἀρχομένους γιὰ δὲ τὸν ἐαυτό του φυλάει τὶς ἡδονές καὶ τὴν καλοπέρασι, αὐτὸς μὲ τὶς πράξεις του ἀποδεικνύει ὅτι δὲν τηρεῖ τοὺς ὅρους τῆς ἐξουσίας ἀλλὰ τῆς τυραννίας.

«Ὁ γὰρ τὴν τῆς ἀρχῆς εὐκοσμίαν εἰς τυραννίδα καὶ ἀκοσμίαν μετασχηματίσας, καὶ τοὺς μὲν πόνους τοῖς ἀρχομένοις προξενῶν· τὰς δ᾿ ἡδονὰς ἑαυτῷ θηρώμενος, οὗτος οὐ τὸν τῆς ἀρχῆς ὅρον , ἀλλὰ τὸν τῆς τυραννίδος διὰ τῶν πραγμάτων ὑπογράφει». ΑΓΙΟΣ ΙΣΙΔΩΡΟΣ ΠΗΛΟΥΣΙΩΤΗΣ PG 78.781

Αὐτὰ δὲν κάνουν οἱ περισσότεροι τῶν πολιτικῶν καὶ ἡ πλειονότης τῶν ἐκλησιαστικῶν ἀνδρῶν; Καὶ ἀφοῦ τὰ κάνουν, συννενοημένοι καὶ συνεργαζόμενοι, μᾶς δουλεύουν οἱ μὲν προσπαθῶντας νὰ μᾶς πείσουν ὅτι ὄλα εἶναι γιὰ τὸ καλό μας, χρησιμοποιῶντας  ἐξαγορασμένα δημοσιογραφικὰ στόματα καὶ πένες, οἱ δὲ βγάζοντας νερόβραστα λογίδρια καὶ ἀνακοινώσεις χωρὶς πραγματικὴ ἀντίδρασι. 

Ὅπως οἱ Σύνοδοι Ἑλλάδος καὶ Κρήτης, τὸ ἅγιον Ὄρος μὲ τὴν  νεφελώδη  καὶ πλήρη πνευματικῶν πομφόλυγων (σαπουνόφουσκες) ἀνακοίνωσί του, ἀλλὰ χωρὶς καμμία περὶ τοῦ πρακτέου ἐνέργεια, ὅπως ὁμοίως καὶ ἡ σύναξις τοῦ Βελιδείου.

Δὲν ἀποδεικνύονται ἔτσι, μὲ λογίδρια καὶ ἀπαγγελίες οἱ ζηλωτές τῆς θείας παιδεύσεως, αὐτοὶ ποὺ ἀγαποῦν καὶ ἀκολουθοῦν τὸν δρόμο τοῦ Θεοῦ. 

Μὲ τὴν διακονία τῶν πραγμάτων, μὲ τὰ  ἔργα δηλαδή, ἀποδεικνύονται.

«Οὐ ῥημάτων ἀπαγγελία, ἀλλὰ πραγμάτων διακονία τὸν τῆς θείας παιδεύσεως ζηλωτὴν ἀποφαίνει». ΑΓΙΟΣ ΙΣΙΔΩΡΟΣ ΠΗΛΟΥΣΙΩΤΗΣ PG 78.300

Καὶ ὅ,τι λένε σωστό, ὅταν λείπει ἡ ἀπαραίτητη σωστὴ πράξις δὲν εἶναι μόνο ὅτι φαίνεται μάταιο καὶ κούφιο ἀλλὰ προκαλεῖ γέλιο στοὺς ράθυμους καὶ ἐνοχλεῖ καὶ πικραίνει ὅσους πιστεύουν καὶ πονοῦν γιὰ τὴν κατάντια μας.

«Τὸ γὰρ εὗ λέγειν, τοῦ ὀρθῶς πράττειν ἀπόντος, οὐ μόνον μάταιόν τι φαίνεται καὶ κενόν, ἀλλὰ καὶ γέλωτα μὲν τίκτει τοῖς ῥᾳθύμοις, ὄχλησιν δὲ τοῖς σεμνοτέροις». ΑΓΙΟΣ ΙΣΙΔΩΡΟΣ ΠΗΛΟΥΣΙΩΤΗΣ PG 78.724

Δὲν θέλω νὰ συνεχίσω γιατὶ γνωρίζω ὅτι ὁ παραλογισμὸς ἔχει ἐπικρατήσει παντοῦ καὶ τοῦ ἀρέσει νὰ εἶναι προκλητικὸς καὶ διεκδικητικός. 

Δὲν θὰ δῇς οὔτε τὴν Ἐκκλησία, οὔτε τὴν πολιτικὴ, οὔτε τὴν ἐξουσία νὰ διοικοῦνται χωρὶς τὸν παραλογιμό. 

Γι᾿ αὐτὸ καὶ πλεονάζουν τὰ κακά καὶ ἡ δουλοπρέπεια κατακυρίευσε ὅλη τὴν χώρα.

«Φιλεῖ γὰρ, ὡς τὰ πολλά, ἀνδρίζεσθαι ἡ ἀλογία, καὶ νῦν αὐτὴν εὑρήσεις πανταχοῦ προεστῶσαν. Οὕτε γὰρ Ἐκκλησίαν ἄνευ αὐτῆς, οὔτε τὴν πολιτείαν,οὔτε αὐτὴν τὴν βασιλείαν, ἔξω ταύτης ἴδοις διοικούμενην· ἀφ᾿ ὧν καὶ τὰ κακὰ πλεονάζει, καὶ δουλοπρέπεια τὸ πανταχόσε περιεζώσατο κράτος». ΑΓΙΟΣ ΙΣΙΔΩΡΟΣ ΠΗΛΟΥΣΙΩΤΗΣ PG 78.369

Ἐμεῖς εἴμαστε ἐξ ἵσου ὑπεύθυνοι γιατὶ τοὺς μὲν ἀνεχόμαστε σὰν ὑπάκουα πρόβατα, ἀμίλητοι καὶ δουλοπρεπεῖς, τοὺς δὲ τοὺς ψηφίζουμε καὶ τοὺς ἀνεβάζουμε στὴν ἐξουσία γιὰ νὰ διαπράττουν τὰ ἀνοσιουργήματά τους. 

Ὅποιος ψηφίζει τέτοιους προδότες βουλευτὲς εἶναι χειρότερος ἀπ᾿αὐτούς. Καὶ ἄν μέχρι τώρα ἔλεγε κουτοπόνηρα «μὰ καλὰ τὰ λέει, τί νὰ κάμω», «αὐτοὶ εἶναι συντηρητικοὶ καὶ πατριῶτες», «ἐγὼ οἰκογενειακῶς ψηφίζω αὐτοὺς» τώρα πλέον, μετὰ τὰ ὅσα διαπράττονται καὶ ἐπιχειροῦνται, νομίζω ὅτι δὲν ἔχει καμμία δικαιολογία. 

Ἄκουσα ὅτι ἡ ψηφοφορία θὰ εἶναι ὀνομαστικὴ. Ἔτσι πρέπει νὰ εἶναι. 

Τὰ ὀνόματα ὅσων ψηφίσουν ΝΑΙ ἤ ΑΠΕΧΟΥΝ θὰ πρέπει νὰ γραφοῦν στὴν μαύρη λίστα γιὰ πάντα (ἀνθρωπίνως ἐννοῶ, γιὰ τὶς ἐκλογές). 

Τὸ ἴδιο καὶ τὰ κόμματα ποὺ δὲν τίθενται σαφῶς καὶ καθέτως ἐναντίον τοῦ αἰσχροῦ νομοσχεδίου. Γιὰ πάντα.

 Ὁριστικά. 

Καὶ οἱ βουλευτὲς ποὺ θὰ ψηφίσουν ΟΧΙ ἀπὸ τὰ κόμματα αὐτά, καλὸ θὰ εἶναι νὰ θυμηθοῦν τὶ ἔκανε ἡ Ἄννα Συνοδινοῦ, ὅταν διαπίστωσε ποὺ ὁδηγοῦσε τὸ κόμμα της, ἡ ΝΔ,  τὰ πράγματα τῆς χώρας. 

Ἄς πράξουν ὁμοίως. 

Μπορεῖ ἀκόμη καὶ νὰ ἐξέλθουν τῆς πολιτικῆς, ἀλλὰ δὲν θὰ ἔχουν αἰωνίως τὸ στίγμα τοῦ συνεργοῦ ἐγκληματιῶν.

Ἡ πολιτικὴ εἶναι μιὰ σύντομη παράστασις στὸ σύντομο θέατρο τοῦ παρόντος κόσμου. Ἡ κόλασις καὶ ὁ παράδεισος εἶναι αἰώνιες πραγματικοτητες καὶ, εἴτε μᾶς ἀρέσει εἴτε ὄχι, θὰ καταλήξουμε σὲ μία ἀπὸ αὐτὲς λόγῳ τῶν ἔργων μας καὶ τῶν ἁμαρτιῶν μας. 

Ὅποιοι ἀρκοῦντε στὶς περὶ ἁμαρτίας διαβεβαιώσεις τοῦ κ. Μαρινάκη, ἤ τοῦ πάπα Ρώμης, ἤ τοῦ Κρήτης, ἤ τοῦ Ἐλπιδοφόρου, ἤ τῶν ὑπολοίπων λαμπρῶν οἰκουμενιστῶν μας, ἴσως ἐκπλαγοῦν τὴν ὥρα τῆς ἐξόδου ἀπὸ τὸν μάταιο τοῦτο κόσμο. 

Οἱ δαίμονες εἶναι πολὺ διεκδικητικοί καὶ ἐπίμονοι καὶ συντηρητικοί, ἀσχέτως ὅτι καθοδηγοῦν ὅλους τοὺς δῆθεν ριζοσπάστες καὶ ἄγαν ποροδευτικοὺς καὶ ΛΟΑΤΚΙσμένους.

 Τί θὰ τοὺς ποῦν ἄραγε οἱ νῦν ὑπήκοοί τους τότε; 

Νὰ δοῦμε τί θὰ τοὺς ποῦμε καὶ μεῖς, γιατὶ καὶ μεῖς δὲν πρέπει νὰ νομίζουμε ὅτι θὰ τὴ βγάλουμε στὸ τζάμπα μὲ κουβεντοῦλες καὶ κειμενάκια, γράφοντας ἤ διαβάζοντας.  

Πάντως ψῆφο ποτὲ ξανὰ σ᾿ αὐτὰ τὰ ξεράσματα. Οἱ Εὐρωεκλογὲς εἶναι κοντά. 

Χρειάζεται ἠχηρή ἀπάντησις τώρα. 

Πόσο καιρὸ ἀκόμα θὰ ἐπιτρέπονται οἱ ἐκλογές, ὅπως ὁδηγοῦνται τὰ πράγματα; 

Ἐκτὸς καὶ ἄν γίνουν ἡλεκτρονικὲς ἤ ἐπιστολικὲς ὁπότε ἐκεῖ ... ὅτι ποῦν οἱ ὑπολογιστὲς  τῆς Σίνγκιουλαρ...

Συγνώμη γιὰ τὸ ὀξύθυμον τοῦ τρόπου, ἀλλὰ δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ βλέπῃ κανεὶς ὅσα συμβαίνουν ἀπὸ τοὺς ἀλητηρίους ποὺ ἔχουν ἀναλάβει τὴν ἐξουσία καὶ νὰ ἀκούει τοὺς διάφορους ἐκκλησιαστικοὺς νὰ μυρικάζουν τὶς μποῦρδες ὅτι «δὲν ὑπάρχει ἄρχοντας ποὺ νὰ μὴν εἶναι ἀπὸ τὸν Θεὸ». 

Δὲν εἶπε ὁ Παῦλος ὅτι δὲν ὑπάρχει ἄρχοντας ποὺ νὰ μὴν εἶναι ἀπὸ τὸν Θεό. Γιὰ τὴν ἀνάγκη ἐξουσίας εἶπε, ὅτι δὲν ὑπάρχει ἐξουσία ποὺ νὰ μὴν εἶναι ἀπὸ τὸν Θεό. 

(Γονεῦς , δάσκαλος κυβερνήτης κλπ)  

Ἄν ὅμως χώθηκε μέσα κάποιος ἀλιτήριος παρανόμως σ᾿ αὐτὴν δὲν τὸν ἔχει χειροτονήσει ὁ Θεὸς, ἀλλὰ τὸ παραχώρησε γιὰ νὰ σωφρονιστοῦν αὐτοὶ ποὺ χρειάζονται ὡμότητα γιὰ νὰ συνέλθουν, σὰν τοὺς ἱουδαίους παληὰ καὶ σὰν ἐμᾶς τώρα. Γι᾿ αὐτὸ μᾶς κυβερνοῦν τὰ δασκαλάκια (=μαθητούδια) τοῦ Σβάμπ.

«Ὁ γὰρ Παῦλος οὐκ εἶπεν «Οὐ γὰρ ἔστιν ἄρχων ἤ μὴ ἀπὸ Θεοῦ·», ἀλλὰ περὶ τοῦ πράγματος αὐτοῦ διαλέγεται λέγων «οὐ γὰρ ἐστιν ἐξουσία εἰ μη ὑπὸ Θεοῦ» 78.657 Εἰ δέ τις ἀλητήριος παρανόμως εἰς ταύτην εἰσεκώμασεν, οὐ δήπου τοῦτον παρὰ Θεοῦ κεχειροτονῆσθαι φαμὲν, ἀλλὰ συγκεχωρῆσθαι, ἤ πρὸς τὸ πᾶσαν τὴν οἰκείαν πονηρίαν ὥσπερ ὁ Φαραὼ ἐξεμἐσαι, καὶ οὔτως δίκην δοῦναι τὴν ἐσχάτην, ἤ πρὸς τὸ σωφρονίσαι τοὺς ὠμότητος δεομένους, ὥσπερ ὁ Βαβυλώνιος τοὺς Ἰουδαίους».  ΑΓΙΟΣ ΙΣΙΔΩΡΟΣ ΠΗΛΟΥΣΙΩΤΗΣ PG 78.657-660

 Γεώργιος Κ. Τζανάκης. Ἀκρωτήρι χανίων. 13 Φεβρουαρίου 2024.

………………………………………………………………………

[1] Ἐλάχιστα ἀπὸ τὰ ἄπειρα καὶ θαυμαστὰ ποὺ ἔχει πεῖ ὁ μέγας Ἰσίδωρος παραθέτω ἐδὼ, ὥστε ὅποιος ἐνδιαφέρεται καὶ θέλει, νὰ παῃ νὰ δῃ καὶ νὰ ξεστραβωθῇ ἀπὸ τὴν τύφλα ποὺ ἰδιοτελῶς καλλιεργοῦν οἱ σημερινοὶ πονηροὶ ποιμένες μας, καὶ μεῖς βολεμένοι ἀποδεχόμαστε κοροϊδεύοντας ἑαυτοὺς καὶ ἀλλήλους.

https://aktines.blogspot.com/2024/02/blog-post_34.html