Μαρτύρησε στήν Κωνσταντινούπολη στίς 2 Φεβρουαρίου 1650.
Ο άγιος καταγόταν από την Τραπεζούντα του Πόντου αλλά ζούσε στην Κωνσταντινούπολη , στον Γαλατά, όπου ήταν παντρεμένος και εργαζόταν ως καζαντζής, δηλαδή χαλκωματάς και κατασκεύαζε χάλκινα σκεύη.
Κάποια ημέρα , που ήταν η εορτή των Εισοδίων της Θεοτόκου , διασκέδαζε με κάποιους Τούρκους συμπατριώτες και ομότεχνούς του , παίζοντας ένα παιχνίδι στο εργαστήριό του.
Κάποιος από τους Τούρκους είπε στα ρωμαίϊκα :
Άγιε Νικόλαε, ψωριάρη, βοήθησέ με να νικήσω.
Και ο άγιος του απάντησε μιλώντας το ίδιο ειρωνικά για τον προφήτη τους.
Αφού τελείωσαν το παιχνίδι πήγαν στα σπίτια τους.
Κάποιος από αυτούς όμως πήγε στον δικαστή και έβγαλε απόφαση πως όποιος βρίσει τον προφήτη πρέπει να θανατώνεται.
Μόλις το έμαθε ο Άγιος πήγε και κρύφτηκε για κάποιο χρονικό διάστημα σε ένα Τούρκο φίλο του, που είχε μεγάλη θέση.
Το έμαθε ο κατήγορός του και άλλοι Τούρκοι και κατόρθωσε να βγάλει άλλη απόφαση, πως όποιος Τούρκος κρύβει Χριστιανό βλάσφημο είναι κι αυτός Χριστιανός.
Έτσι πήγαν στο βεζύρη και με διαταγή του τον οδήγησαν μπροστά του.
Του λέει ο βεζύρης :
-Άνθρωπε, σύμφωνα με τη μαρτυρία όλων αυτών, ή πρέπει να αποκεφαλιστείς ή πρέπει να γίνεις τούρκος.
΄Αν γίνεις δε τούρκος , θα σου δώσω μεγάλες τιμές.
( Γιατί τον γνώριζε ο βεζύρης και από πριν).
Ο μακάριος του Χριστού μάρτυρας του απάντησε :
-Δεν αρνούμαι τον γλυκύτατό μου Ιησού Χριστό αλλά Τον πιστεύω και Τον ομολογώ Θεό αληθινό.
Αυτό μόνο ζητώ , να μου δώσεις την άδεια να πάω στο εργαστήριό μου, να τακτοποιήσω τις εκκρεμότητες που έχω και κατόπιν ας γίνει το θέλημά σου.
Ο βεζύρης διέταξε τον έπαρχο να τον πάει στο εργαστήριό του και κατόπιν να τον αποκεφαλίσουν.
Ο άγιος , αφού τακτοποίησε τις υποθέσεις του, ζήτησε την τελευταία συγχώρεση από τους Χριστιανούς ζήτησε να δώσουν τα πράγματά του σε εκκλησίες, σε μοναστήρια και σε ορφανά και ύστερα οδηγήθηκε στον τόπο της εκτέλεσης.
Σ’ όλο τον δρόμο έτρεχε χαρούμενος, ευχαριστώντας τον Θεό που τον αξίωσε για το μαρτύριο και ζητούσε συγχώρηση από μικρούς και μεγάλους που συναντούσε.
Ήταν θαυμαστό να τον βλέπει κάποιος , ούτε φοβήθηκε ούτε δείλιασε, ούτε η όψη του άλλαξε, παρά περπατούσε χαρούμενος.
Όταν έφθασαν στο Κουτζούκ Καραμάνι τον γονάτισε ο δήμιος για να τον αποκεφαλίσει.
Τότε έφθασε απεσταλμένος του βεζύρη και του λέει μυστικά :
-Ο βεζύρης σου παραγγέλνει, λυπήσου τη ζωή σου, γίνε τούρκος μόνο με τα λόγια και πήγαινε όπου θέλεις και ζήσε ως χριστιανός.
Ο άγιος του απάντησε :
-Ευχαριστώ τον βεζύρη, αλλά αυτό δεν θα το κάνω ποτέ.
Κατόπιν έσκυψε το κεφάλι του και ο δήμιος τον αποκεφάλισε.
Τήν νύχτα πήγαν οι συγγενείς του και φίλοι, δωροδόκησαν τον έπαρχο , πήραν το τίμιο λείψανό του και το ενταφίασαν στο Μπέγιογλου Πέραν.
!!!!!...
ΑπάντησηΔιαγραφή