Νώντας Σκοπετέας: Στήν αὐλή τοῦ παπα Ευθύμη... (Θύμησες ἀπό μιά πολυόμματη καί ταπεινή ἀφιερωμένη ψυχή)

...Στὶς 2 τὴ νύχτα εἴχαμε συναποφασίσει ἔγερση.

Ἐμεῖς οἱ πέντε μαζὶ μὲ τὸν Ἁπλοῦ καὶ τὸν καλοκάγαθο Δημήτριο τὸν συνοδοιπόρο του. 

Γιὰ αὐτὸ ἐξάλλου μείναμε στὸ παλιὸ Νοσοκομεῖο τῆς σκήτης ἔξω ἀπὸ τὴν πύλη, γιὰ νὰ μπορέσουμε νὰ ξεκινήσουμε πολὺ πρὶν τὸ ἄνοιγμά της γιὰ τὰ μέρη τῆς κάτω Καψάλας  τὸ κελλὶ τοῦ παπᾶ Εὐθύμη καὶ τῆς συνοδείας του. 

Ἕνα ἀπὸ τὰ πιὸ γνωστὰ καταφύγια δεομένων, ἕνα ἀπὸ τὰ πιὸ ἐνεργὰ ἐργαστήρια ὑπομονῆς καὶ ἀγάπης τοῦ Ἄθωνα! Ὁ Γέροντας ὅπως κάθε χρόνο τέτοια ἐποχὴ «ἐξαφανίζεται» ἐπὶ μακρὸν γιὰ ἡσυχία καὶ προσευχή.

Ἦταν ἀπὸ τὶς τελευταῖες μέρες ποὺ θὰ μπορούσαμε νὰ τὸν δοῦμε ἀπὸ κοντὰ καὶ νὰ τοῦ μιλήσουμε. Τὸ ἴδιο ὅμως γνώριζαν καὶ σχεδὸν ὅλοι οἱ ἐπισκέπτες προσκυνητὲς στὰ μέρη πέριξ τῶν Καρυῶν. Γι αὐτὸν τὸν λόγο καὶ γιὰ νὰ προλάβουμε ἔστω γιὰ λίγο τὸν παππούλη θὰ ἔπρεπε νὰ ἤμασταν ἀπὸ πολὺ νωρὶς ἔξω ἀπὸ τὴν πόρτα τοῦ κελλιοῦ! 

Ξεκινήσαμε λοιπὸν στὴν πιὸ γλυκιὰ Φθινοπωρινὴ νυχτιὰ ποὺ ἔμοιαζε μέρα, μὲ ἕνα ἔκπαγλο φεγγάρι νὰ ὁδηγεῖ τὰ βήματά μας στὸν χωμάτινο δρόμο. Πετᾶμε ἀπὸ χαρά! Πρώτη φορὰ σὲ νυχτερινὴ πτήση σέ... ἀεροδιαδρόμους Ἀθωνικούς. 

Μετὰ ἀπὸ μισὴ ὥρα βρήκαμε τὸν χαρακτηριστικὸ Σταυρὸ στὸν βράχο καὶ τὸ μονοπάτι ποὺ σχεδὸν ἀμέσως μᾶς ὁδήγησε ἔξω ἀπὸ τὴν πόρτα τοῦ κελιού! Τὸ Σταυρονικητιανὸ κελὶ τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου! Μιὰ ἀπὸ τὶς ἀστείρευτες ξεδιψαστικὲς κρῆνες τοῦ Ὄρους! Ἐκεῖ ἔξω ἀπὸ τὸν ξύλινο φράχτη, ἤδη βρίσκονταν συγκεντρωμένοι 10 ἄνθρωποι ποὺ περίμεναν!

Ἕνας εἶχε κοιμηθεῖ ἐκεῖ ἀπὸ τὶς 11 τὸ βράδυ! Βολεύτηκε ὅπως -ὅπως πάνω σὲ κάτι κούτσουρα γιὰ δυὸ ὧρες περίπου! Ἔπειτα ἀπὸ λίγο γύρω στὴ μία, ἦρθαν οἱ Καβαλιῶτες συνοδοιπόροι ποὺ διανυκτέρευσαν ἐπὶ τούτου στὶς Καρυὲς στὸ πανδοχεῖο ποὺ λειτουργεῖ, γιὰ νὰ μὴν δεσμεύονται ἀπὸ τὰ ὡράρια τῶν Μονῶν. 

-Εἴχαμε ἔρθει καὶ πέρυσι! Περιμέναμε πάνω ἀπὸ 8 ὧρες, γιατί φτάσαμε μεσημέρι καὶ δὲν τὰ καταφέραμε νὰ τοῦ μιλήσουμε! Φέτος εἴπαμε νὰ ᾿ρθουμε ἀπὸ νύχτα! Ἔχουμε ἀνάγκη νὰ τὸν δοῦμε ὁπωσδήποτε φέτος!

Μόλις ἐλάχιστα πρὶν ἀπὸ ἐμᾶς 6 πασίχαροι Αἰγιῶτες μὲ ἐπικεφαλής τους τὸν πατέρα Σ. ἔλαβαν καὶ ἐκεῖνοι θέση ἀναμονῆς. Τέτοιο πόθο εἶχαν οἱ πρῶτοι ...τῆς ἄτυπης σειρᾶς νὰ δοῦν τὸν Γέροντα, τὸ πνευματικὸ ἄνθος τῆς σπορᾶς τοῦ Ἁγίου Παϊσίου.

Κάποιοι θὰ μιλήσουν γιὰ ἀκρότητες καὶ ὑπερβολές. Στοῦ Πανσόφου Σειρὰχ τοὺς λόγους ἂς προστρέξουμε νὰ λάβουμε τὴν ἀπάντηση: 

Ἄν βρεῖς ἄνθρωπο συνετὸ πήγαινε σὲ αὐτὸν ἀπ᾿ τὰ χαράματα! Ἀπὸ τὰ βήματά σου νὰ φαγωθοῦν τὰ σκαλιὰ στὴν εἴσοδό του! ἐὰν ἴδῃς συνετόν, ὄρθριζε πρὸς αὐτόν, καὶ βαθμοὺς θυρῶν αὐτοῦ ἐκτριβέτω ὁ πούς σου. ( Σοφ.Σειρὰχ 6,36)

Ἕνας ἄλλος ἀδελφός μᾶς μιλᾷ γιὰ τὸν παππούλη καὶ τὸ πόσο τὸν βοήθησε ὅταν πρὶν ἀπὸ χρόνια  παραλίγο νὰ χάσει τὴν ζωή του σὲ ἀτύχημα μὲ τὴν μηχανή! Ἔχει ἀγάπη πολὺ ὁ Γέροντας! Ἐμένα μοῦ ἄλλαξε τὴν ζωή! 

Γι αὐτὸ θέλω νὰ τὸν βλέπω καὶ νὰ μπαίνω κάτω ἀπ τὸ πετραχήλι του! Ὅποτε τὰ καταφέρνω ἔρχομαι! Νὰ γεμίσω τὶς μπαταρίες μου! Ποῦ νὰ μὲ ἔβλεπες πρὶν μερικὰ χρόνια ἀδελφέ μου! Μόλις πρωτοῆρθα στὸν Γέροντα! 

Ἄλλος ἄνθρωπος ἤμουνα, μέσα καὶ ἔξω!  Ἔχω πολὺ δρόμο ἀκόμα βέβαια! Νὰ φτάσω στὴν πίστη ποὺ ὅλα τα γιατρεύει!

Ἐδῶ ποὺ κάθομαι καὶ περιμένω ἀδελφέ μου ἔχω ἀκούσει πολλὲς ἱστορίες γιὰ ἀνθρώπους ποὺ ἀληθινὰ πιστεύουν! Αὐτὴ ποὺ μὲ εἶχε κάνει νὰ κλάψω ἦταν μὲ μιὰ μάνα, ποὺ Μεγάλη Παρασκευὴ μπῆκε μέσα στὸ δωμάτιο τοῦ μοναχογιοῦ της καὶ τὸν βρῆκε παγωμένο καὶ νεκρό! Ἔμεινε γιὰ ὧρες πολλὲς δίπλα του! Μόλις νύχτωσε, κοίταξε τὴν Παναγιὰ στὸ εἰκόνισμα καὶ τῆς εἶπε: 

Τώρα φεύγω νὰ πάω στὴν κηδεία τοῦ Υἱοῦ σου Παναγία μου! Αὔριο σὲ παρακαλῶ νὰ ἔρθεις καὶ ἐσὺ στὴν κηδεία τοῦ δικοῦ μου! Καὶ ἔφυγε γιὰ τὸν Ἐπιτάφιο δίχως νὰ πεῖ σὲ κανέναν κουβέντα! Μόλις ἐπέστρεψε, τὴν περίμενε ὁλοζώντανο τὸ παιδί της! Τὸν ἐπανέφερε ἡ Παναγία στὴ ζωή!
 

Ὁ Ἁπλοὺς ἀκούει καὶ δακρύζει μὲ αὐτὴν τὴν ἱστορία! Ἔχει καὶ αὐτὸς τόσα νὰ θυμηθεῖ! -Ἐμεῖς πρὶν ἀπὸ χρόνια εἴχαμε πάει στὸ κελλάκι τῶν Ἰωασαφαίων στὶς Καρυές! Πᾶνε σχεδὸν 35 χρόνια! 1983, 84 ἤτανε! Μπήκαμε μέσα, βλέπουμε ἕναν Γέροντα. Μᾶς λέει: Ἤμασταν πολὺ κουρασμένοι σήμερα γιατί εἴχαμε πανήγυρη μὲ ἀγρυπνία μεγάλη! 

Πρὶν ἔρθετε ἦταν ἐδῶ ἡ Παναγία! Μᾶς ἔπλυνε καὶ μᾶς καθάρισε γιὰ ὥρα πολύ! Μόλις ἤρθατε ἔφυγε! Ἀκούγονται ἀπίστευτα αὐτὰ μὰ εἶναι ὅλα ἀλήθεια! Σκέψου παιδί μου ὅτι σὲ ἐμένα ποὺ εἶμαι ὁ τελευταῖος καὶ ὁ χειρότερος ὅλων, ἔχουν συμβεῖ θαύματα! Ἤμουν στὸ χειρουργεῖο γιὰ πολὺ σοβαρὴ ἐγχείρηση στὸ λαιμό! Εἶμαι καὶ ψάλτης πολλὰ χρόνια στὸ χωριό μου! Μία ὥρα κράτησε μόνο ἡ νάρκωση νὰ φανταστεῖς! Σὲ ὅλην τὴν ἐπέμβαση ἄκουγα συνέχεια ἀγγελικὰ ψάλματα: Ἅγιος Ἅγιος Ἅγιος Κύριος Σαβαώθ!

Σκέψου ἂν ἄκουγα ἐγὼ Ἀγγέλους, αὐτοὶ ἐδῶ πῶς νὰ μὴν ἀνταμώνουν καθημερινὰ μὲ τὴν Παναγία; Σὲ στιγμὲς σιγῆς ἀπὸ ὅλους ἀκούγαμε μέσα τοὺς Πατέρες ποὺ τελοῦσαν κανονικὰ τὶς ἀκολουθίες τους. Σχεδὸν πεντέμισι τὸ πρωὶ καὶ ἤδη εἴχαμε πίσω μας ἄλλα δεκαπέντε ἄτομα. Καὶ ὅλο ἔρχονταν κι ἄλλοι διψασμένοι ἀδελφοί μας! 

Εἴχαμε ξαναέρθει στὸν Γέροντα πρὶν ἀπὸ ἀρκετὰ χρόνια! Ἀλλὰ αὐτὸ ποὺ θὰ ἀντικρίζαμε ὕστερα ἀπὸ δυὸ ὧρες περίπου, μόλις μᾶς ἄνοιξαν τὴν πόρτα, ξεπερνοῦσε κάθε προσδοκία! Στὴν αὐλὴ τοῦ κελλιοῦ σχεδὸν ἕτοιμος ἕνας μεγάλος Ἁγιορείτικος Ναὸς πρὸς τιμὴν τοῦ Ἁγίου Παϊσίου! Μέσα σὲ ἕναν μόλις χρόνο ἑτοιμάστηκε μαζὶ μὲ νέο ξενῶνα γιὰ ἐπισκέπτες προσκυνητὲς καὶ ἕνα ὑπέροχο ὑπαίθριο ἀρχονταρίκι μὲ ἀπίστευτα περίβλεπτη θέα στόν... ἀχαμήλωτο Άθωνα! Πίσω ἀπὸ τὸ ἱερὸ τοῦ Ναοῦ τὸ μνῆμα τοῦ Γέροντα Ἰσαὰκ τοῦ Λιβανέζου! 

Ὁ Παπᾶς, ὁ Θεολόγος, ὁ μύστης τῶν ἀσκητικῶν τοῦ Ἁγίου Ισσάκ, ὁ πνευματικὸς τῶν μαθητῶν τῆς Ἀθωνιάδας σχολῆς, ὁ ἀγωνιστής, ὁ φωτιστῇς, ὁ διακριτικός, ὁ ἐλεήμων, ὁ καλλίφωνος!

 

Πόσο εὐλογημένοι ὀφείλουμε νὰ αἰσθανθοῦμε ὅλοι ἐμεῖς σ αὐτὴν τὴν αὐλὴ τὴν Ἀγγελόπλαστη, σὲ τοῦτο τὸ χάραγμα μιᾶς νέας μυστικῆς ἡμέρας. Ἀπερίσπαστοι ἔχουμε μπροστά μας χρόνο ἄφθονο νὰ σκεφθοῦμε τὸν Θεό, νὰ ἑπαναπροσδιορίσουμε τὴν σχέση μας μαζί Του. 

Νὰ κοιτάξουμε μέσα στὸν καθρέφτη ἑνὸς φτωχοῦ μνήματος, καὶ στοὺς πωρόλιθους ἑνὸς νεότευκτου οὐρανίου οἴκου καὶ νὰ δοῦμε μέσα τους τὸν ταλαίπωρο ἑαυτό μας, τὸν ξεχασμένο μας σκοπὸ... Νὰ λαξεύσουμε τοὺς πόρους τῆς ἀδρανοῦς ψυχῆς μας, διόδους νὰ ἀνοίξουμε μέσα τους νὰ ρουφήξουν δρόσους, ἀπὸ μάτια ταπεινῶν ἀδελφῶν καὶ λόγια πολύπειρων γεροντάδων. 

Νὰ λοιπὸν δίπλα σὲ αὐτὸ τὸ ἀπέριττο μνῆμα τοῦ Ἱερομονάχου Ἰσσάκ, ὁ Ναὸς τοῦ πνευματικοῦ του Πατέρα Ἁγίου Παϊσίου .

Ἡ ὑπομονὴ καὶ ἡ θυσιαστικὴ ἀγάπη, πρέπει νὰ φτιάξουν τὴν σειρὰ προτεραιότητας.
 

Ὁ Θωμᾶς ἀπὸ τὴν Θεσσαλονίκη πνευματικοπαίδι τοῦ Γέροντα ἐδῶ καὶ δεκαπέντε χρόνια, μᾶς μιλᾷ γιὰ τὰ δικά του θαύματα, τὰ δυὸ παιδιά του! Θυμᾷται καὶ αὐτὸς τὶς ἀμέτρητες ὧρες τῆς ὑπομονῆς σὲ τούτην τὴν αὐλή! -Ἦρθα κάποτε σχεδὸν πρῶτος καὶ περίμενα ἀπὸ νύχτα καὶ ἔπειτα ἀπὸ 3-4 ὧρες μπῆκα καὶ ἐξομολογήθηκα στὸν παππούλη. 

Μόλις βγῆκα θυμήθηκα κάτι ποὺ ὁπωσδήποτε ἔπρεπε νὰ τοῦ πῶ. Ἔλα ὅμως ποὺ ὅπως καὶ σήμερα τὸν περίμεναν καμιὰ εἰκοσαριὰ ἀκόμα ἄνθρωποι. Τί νὰ κάνω, φοβήθηκα μὴ σκανδαλίσω κανέναν... Καὶ περίμενα ἀδέλφια μου μετρημένες δεκατέσσερις ἀκόμα ὧρες. Ὅταν εἶχε νυχτώσει γιὰ τὰ καλά μὲ ξαναβλέπει ὁ Γέροντας μπροστά του! Βρὲ εὐλογημένε μου λέει τί συμβαίνει... Γελοῦσε μόλις κατάλαβε! 

Μὰ δὲν μὲ εἶχε πειράξει καθόλου ἡ ἀναμονή! Εἶναι καὶ αὐτὴ μέρος τοῦ μυστηρίου καὶ μάλιστα ἀπαραίτητο! Τοῦ λέω γιὰ τὴν μικρή μου θυγατέρα ποὺ εἶναι βαπτισμένη στὸ ὄνομα τοῦ Μυροβλήτη προστάτη τῆς Θεσσαλονίκης. 

Ἀστράφτουν τὰ μάτια του ἀπὸ χαρὰ καὶ ἀμέσως βγάζει ἀπὸ ἕνα μικρὸ πορτοφόλι, ἕνα κομμάτι ἀπὸ μπαμπάκι ποὺ μυροβολᾶ. Εἶναι ἀπὸ τὸ ἄνοιγμα τῆς λειψανοθήκης! -Πάρ᾿ το ἀδελφέ μου, θὰ βρῶ ἄλλο ἐγώ! Μὲ τὸν Θωμᾶ βρεθήκαμε γιὰ λίγα λεπτά! Ἴσως καὶ νὰ μὴν ξαναανταμώσουμε σὲ τούτη τὴ ζωή!Κύριος οἵδε!
 

Μὰ δὲν θὰ λησμονήσω ποτὲ θαρρῶ, τὴν φιλαδελφία του καὶ ὅλο τὸ ἄρωμα ποὺ ξεχύθηκε ἀπὸ τὸ ἀλαβάστρινο μέρος τῆς μυρώπης καρδιᾶς του, ὅταν ἀναζήτησε τοῦ Μεγαλομάρτυρος τὴν εὐλογία! Τίποτα δὲν μπορεῖ νὰ νοθεύσει τοῦτες τὶς στιγμές. Πολλὲς δεκάδες ἄγνωστοι μέχρι σήμερα ἄνθρωποι γινόμαστε Ἕνα, καρτερῶντας μιὰ γουλιὰ δροσερὸ νερὸ ἀπὸ τὶς χοῦφτες τοῦ ταπεινοῦ παπᾶ νὰ ποτίσει τὸ ἄκαρπό μας καὶ ἕναν Θεὸ νὰ ξαναγεννηθεὶ μέσα μας ...... 

Ὁ χρόνος πάλι σταματᾷ, ὑποχωρεῖ, πολλαπλασιάζεται, βαραίνει, σημαδεύεται...

Λίγο πρὶν τὸ μεσημέρι στὴν σκιὰ τοῦ νέου Ναοῦ τοῦ Ἁγίου Παϊσίου τοῦ Ἁγιορείτου, στὸ κελλί της κάτω Καψάλας! Μόλις ἀπὸ τὸ μικρὸ δωμάτιο, ὅπου βρίσκεται ὁ Γέροντας ἐξέρχεται ὁ πρῶτος τῆς σειρᾶς! Χαμογελᾷ καὶ ἀγκαλιάζει σχεδὸν ὅποιον βρίσκεται μπροστά του! -Τὶς γέμισα τὶς μπαταρίες μου δόξα τῷ Θεῷ! 

Καλὴ ὑπομονὴ παιδιά! Ἀξίζει ἡ ἀναμονή! Νὰ ξέρατε πόσο! Ἡ σειρὰ προτεραιότητας πλέον δὲν ὑπάρχει! Ἡ διάκριση καὶ τὸ φιλότιμο παλεύουν νὰ μὴν σκανδαλιστεῖ καὶ φύγει κανεὶς χωρὶς νὰ ἀναπαυθεῖ!

Κάποιοι τοῦτο τὸ ἐνστερνίζονται πλήρως. Καθόμαστε στὶς ἀπόσκιες πάνω πεζοῦλες μὲ τὸν π.Σ., ἀπὸ τὴν Ἀθήνα τέκνο καὶ λειτουργὸ τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν. Συνήθως ὅποιον ἱερωμένο ἔρχεται τὰ καλογέρια σπεύδουν νὰ τὸν προτάξουν, σεβόμενα τὸ σχῆμα του. Εὐλογημένο! Μὰ αὐτὸς ἐδῶ δὲν δέχεται ἐπουδενὶ λόγῳ τὴν προτίμηση. Κάθεται μαζί μας περιμένοντας καὶ φαίνεται νὰ ἀπολαμβάνει τὴν κάθε ἐλάχιστη στιγμή! Κανεὶς δὲν ἔχει φύγει, ἀπὸ τὸ ἀξημέρωτο ἀκόμα. 

Μετρᾶμε ἤδη κλεισμένες ὀκτὼ ὧρες! Ὑπολογίζουμε πὼς γιὰ νὰ μᾶς δεῖ ὅλους ἐμᾶς ὁ παπᾶ Ευθύμιος, ἔστω ἀπὸ πέντε λεπτὰ τὸν καθένα, θὰ πρέπει νὰ φτάσει σούρουπο! 

Πέντε λεπτά! 

Μοιάζουν μὲ τὰ ψυχία τῆς Χαναναίας αὐτὰ τὰ λεπτά! Ὅλοι κάτι θέλουμε, ἔστω ἐλάχιστο, νὰ λάβουμε σὰν τροφὴ πνευματική, νὰ θρέψει τὴν ψυχὴ τὴν ἀχόρταστη ποὺ σπαράζει τὸ βοήθει μοι. Νὰ μιμούμαστε πάντα τὴν ὑπομονή της, τὴν καρτερία της, τὴν μεγάλη πίστη της! Ὁ πραότατος νέος παπᾶς σημειώνει συνεχῶς ὀνόματα στὸ μπλοκάκι του γιὰ προσευχή! 

Εἶμαι σίγουρος πὼς θὰ σπάσει τὴν πόρτα τοῦ Θεοῦ γιὰ αὐτὲς τὶς ψυχὲς ποὺ μόλις συνάντησε!

Θυμᾷται τὴν πρώτη φορὰ ποὺ εἶδε τὸν Γέροντα πρὶν λίγα χρόνια. Πραγματικά μᾶς ἐντυπωσιάζουν τὰ λιγοστὰ μὰ ἐμπνευσμένα λόγια του: -Δὲν ἔχω κάτι συγκεκριμένο νὰ σᾶς πῶ ἢ νὰ σᾶς ρωτήσω, τοῦ εἶπα! Μιλῆστε μου ἐσεῖς γιὰ ὅ,τι θέλετε! 

Ἐγὼ θὰ σᾶς ἀκούσω καὶ θὰ ὠφεληθῶ ἀπ᾿ τὸ ὁτιδήποτε! Πεῖτε μου ἂν θέλετε ἀκόμα καὶ γιὰ τὸ ἀμπέλι σας, αὐτὸ ποὺ ὑπάρχει ἔξω ἀπὸ τὴν καλύβη σας! Γιὰ μένα ἀδελφοί μου ὁ Γέροντας ὅπως καὶ κάθε σεβάσμιος Ἁγιορείτης δὲν εἶναι ἕνας μάγος, ἕνας θαυματοποιός! Χάνουμε τὴν οὐσία ἂν τοὺς βλέπουμε μὲ τέτοιον τρόπο! 

Ὅλοι αὐτοὶ οἱ Γεροντάδες, εἶναι μιὰ ζωντανὴ παρουσία τοῦ Θεοῦ στὴ γῆ γιατί ἔχουν δικά του Χαρακτηριστικά! Ταπείνωση, πραότητα, ἀρχοντιά, συγχωρηρικότητα, διάκριση! Γι αὐτὸν τὸν λόγο συγκεντρώνουν τόσους ἀνθρώπους ἔξω ἀπὸ τὸ κελλάκι τους! Ἀρκεῖ νὰ τοὺς ἀντιμετωπίζουμε καὶ ἐμεῖς ἔτσι, γιατί ἀλλιῶς τοὺς στενοχωροῦμε!

Σχεδὸν πέντε τὸ ἀπόγευμα! Πλησιάζει ἡ σειρά μας! Μόλις ἔφτασαν καὶ ἄλλοι καὶ ἄλλοι ἀδελφοί μας νὰ συναντήσουν τὸν Γέροντα! 

Ἔρχεται μαζί τους καὶ ἕνας λογισμός! Μοῦ ψιθυρίζει νὰ τοὺς παρακολουθήσω, νὰ δῶ μήπως μᾶς πάρουν τὴν σειρά! Γυρίζουν ξανὰ οἱ σελίδες τοῦ Εὐαγγελικοῦ λόγου μέσα μας! Εἶναι τοῦτο τὸ μέρος τόσο διαλεχτό, σὰν τὸ Ὄρος τῶν μακαρισμῶν! Ἀπὸ παντοῦ ἀντιλαλοῦν τοῦ Ἰησοῦ τὰ ρήματα, νὰ μᾶς φωτίσουν τὰ σκοτεινιάσματα τοῦ νοῦ μας! Τώρα εἶναι ἡ σειρὰ τῆς παραβολῆς τῶν ἐργατῶν τοῦ ἀμπελῶνος νὰ μᾶς ἐλέγξει καὶ νὰ μᾶς γαληνέψει!

Θέλω τούτοις τοῖς ἐσχάτοις δοῦναι ὡς καὶ σοί! Ἴσοι ὅλοι ἐνώπιόν Του! Ἔσονται οἱ ἔσχατοι πρῶτοι καὶ οἱ πρῶτοι ἔσχατοι! Καὶ αὐτοὶ ποὺ ἦρθαν τώρα, τὴν ἑνδεκάτη ὥρα καὶ αὐτοὶ ποὺ βάσταξαν τῆς ἡμέρας τὸ βάρος καὶ τὸν ...καύσωνα, ὅλοι ἀνεξαιρέτως τελικῶς θὰ λάβουμε τὸ δηνάριό μας!

Δυὸ ὧρες ἀργότερα μὲ ἕναν ἀτίμητο θησαυρὸ βαλμένο στὴν γαληνόχαρη πλέον καρδιά μας, πήραμε τὸν δρόμο τῆς ἐπιστροφῆς γιὰ τὴν Σκήτη τοῦ Προφήτη Ἠλία! Σχεδὸν τρέχουμε καὶ ἐμεῖς! Οὔτε λόγος γιὰ κούραση! Ἡ ὁδὸς ποὺ ὁδηγεῖ στὴ Ζωὴ ὀρθάνοιχτη! 

Ἡ θύρα τῆς Βασιλείας τῶν Οὐρανῶν, ἄκλειστη σὰν τὴν πόρτα τοῦ ταπεινοῦ παπᾶ τῆς Καψάλας. Ἀρκεῖ τὰ χτυπήματά μας νὰ τὴν κρατοῦν ἔτσι! Τῷ κρούοντι ἀνοιγήσεται ...... Ἡ πόρτα τῆς δικῆς μας καρδιᾶς, πάντα μὲ τὸ πόμολο ἀπὸ μέσα! 

Καὶ Ἐκεῖνος, ἰδοὺ ἕστηκε καὶ κρούει! Ἀκούσωμεν τώρα τῆς Φωνῆς Του! Κάποτε θὰ παρακαλέσουμε ἐμεῖς ἱκετευτικά, νὰ ἀκούσει τὴν δική μας φωνὴ καὶ νὰ μᾶς δώσει τὴν ἀληθινὴ Ζωὴ κατὰ τὸ ἔλεος καὶ τὸ κρίμα Του τὸ δίκαιο! Μιὰ τρισευλογημένη μέρα σημεῖο παντοτινῆς ἀναφορᾶς στὴν Ἀθωνική μας θύμηση σιγά-σιγὰ σουρουπώνει!

Νώντας Σκοπετέας

Ἀποσπάσματα ἀπὸ τὸ βιβλίο: «Αὐτοὶ οἱ παράξενοι Χριστιανοί» (Ἐκδ. Ἱεραποστολικὸ Σωματεῖο: Πρόμαχος Ὀρθοδοξίας) καὶ  ἀπὸ Ἡμερολόγια Ἁγίου Ὄρους μὲ  θύμησες ἀπὸ ἕναν ταπεινὸ ἀσκητὴ ἔμψυχη πνευματικὴ δικλείδα στὰ πυκνὰ σκοτάδια τῶν ἡμερῶν μας.

Στήριγμα ἡ καθαρή του καρδιὰ καὶ ἡ  ὁλοκάθαρη φωνή του τοῦτες τὶς δύσκολες καὶ διλημματικὲς  ὧρες. Πολυόμματη ἡ ψυχή του!
Σὲ ἐνάργεια οἱ πνευματικές του αἰσθήσεις!

Πνευματικὰ αἰσθητήρια διαθέτουν ὅσοι μακριὰ ἀπὸ τὸν ἐχθρὸ καὶ μισόψυχο κόσμο καὶ τὸν ὀλέθριο  συρμό,   νήφουν,  γρηγοροῦν καὶ κακοπαθοῦν κατὰ τὸ Παύλειο ἀέναο κέλευσμα.
Καὶ ὁ Γέροντας πιστὰ ἀκολουθεῖ τὰ οὐράνια προστάγματα ἀταλάντευτα καὶ ἀπαρασάλευτα!

Ὅσοι  ἔστω καὶ μιὰ φορά τὸν ἔχουν ἀντικρίσει γνωρίζουν καλὰ πὼς αὐτὸς ὁ ταπεινός,  ὑπομένοντας διωγμοὺς καὶ συκοφαντίες σύμφυτες μὲ τὶς ζωὲς τῶν ἀληθινὰ εὐσεβῶν, σὰν  ἄλλος Τιμόθεος ὑπακούει σὲ ὅσα ὁ Χριστός μᾶς προστάζει!

Καὶ μένει ἐκεῖ πιστὸς καὶ ἀνδρεῖος  στὸ λείμμα τῆς Πίστης καὶ τῶν γνησίων φίλων Τοῦ Ἀρχηγοῦ καὶ Τελειωτὴ Ναζαρηνοῦ!

Σὲ ὅσα λοιπὸν ἀκούγονται καὶ θὰ ἀκουστοῦν γιὰ ἐκεῖνον, ταιριάζει θαρροῦμε ἀπόλυτα ἕνας λόγος ἀπὸ τὸ Εὐαγγέλιο τοῦ ἠγαπημένου μαθητῆ: "Αὕτη δὲ ἐστιν ἡ κρίσις ὅτι τὸ φῶς ἐλήλυθεν εἰς τὸν κόσμον, καὶ ἠγάπησαν οἱ ἄνθρωποι μᾶλλον τὸ σκότος ἢ τὸ φῶς· ..."


Πρὶν ἀπὸ ἀρκετὰ χρόνια πολλὲς ἀπὸ τὶς  παραπάνω θύμησες μεταφέρθηκαν καὶ στὸ ραδιόφωνο στὴν ἐκπομπή: Ἐν τῷ Φωτί Σου ὀψόμεθα Φῶς.

ΔΑΚΡΥΑ ΣΤΑΛΑΖΕΙ Ὁ ΑΘΩΝΑΣ(Μνῆμες Ἁγίου Ὄρους-μέρος τέταρτο) - ΝΩΝΤΑΣ ΣΚΟΠΕΤΕΑΣ

 

 

https://ethnegersis.blogspot.com/2022/01/blog-post_78.html